bu başlıkta ülkücüler hakkındaki

büyüklerimizin dediklerine göre türkiyedeki gençliğin apolitizasyon sonucu fikir üretiminin yok düzeyine indiği grubun üyesi. bir nevi "çakala çukala" kalma durumu sonucunda üzülerek söylemek gerekir ki haklarındaki ön yargılardan göz ardı edilemeyecek bir kısmı doğrudur. yine de entelektüel platform'da ilginç bir faşizme maruz kaldıkları da belirtilmelidir.

şakirtler ülkücüleri bile arıtır oldu artık, pek sevmem bende ülkücüleri ama memleket içinde lazım adamlar

@6 karşim istersen toplu yazayım da bunlar farklı zamanlarda karaladığım şeyler alt alta yazarsam anlam karmaşası olur.

ccc auuuuuuuu ccc

henüz bu arkadaşlar arasından beni dövmeye çalışan olmadı nedendir bilmem, hatta hiç yüz vermediğim halde arkadaşlık derecesine vardırmaya çalışan yüzsüzler oldu. ama gelip bana bir gün bunlardan biri "sen allah'a inanmıyon mu?" sorusunu sorduğunda vereceğim cevap hazır "sen atalarının, tiginlerin, kağanların yolunu takip etmeyi seçmişsin, saygı duyarım, ama cehalete saygı duyamam. senin ataların şamanist değilmiydi yüzlerce yıl? mete han'ın imparatorluğu, o çok övdüğünüz başyapıt, tamamen göktanrı inancıyla kurulmamış mıydı? önce bana kaç yılında, hangi sebeple türklerin müslümanlığa geçmeye başladığını söyle, takipçisi olduğun kağanların kaçı müslümandı onu söyle, sonra din hakkında beni sorgula... " sonu yine kavga olabilir belki ama hep içmde kalmış birşeydir bu cehaletlerini yüzlerine vurmak.

15-16 yaşlarında işsiz güçsüz bir grup gencin ilköğretim okulları önünde konuşlandığını görürsünüz. ceplerinde çakılar ve hatta meyve bıçakları ile ciddi bir biçimde bekleşirler. "ne iş?" dersiniz. "ocak bu okulun sorumluluğunu bize verdi" derler. "bu okul artık bizden soruluyor" derler. "herhangi bir sorun olursa biz çözeceğiz" derler. güler geçersiniz.

ama ağlanacak halinize gülüyorsunuzdur farkında olmadan. ilköğretim okullarında sağcılarla solcular birbirlerini gibiyordur da (afedersiniz) bunlara ihtiyaç duymuştur "ocak". bu zibidileri yetiştirip, biraz gaz verip, okul önlerine salanlarda (eğer doğruysa tabi) hiç mi akıl fikir kalmamıştır? bugünün zibidisi yarının serserisine dönüştüğünde ülkenin başına olmadık belalar açmayacak mıdır? böyle mi örgütlenilir? ve hiçbir ahlaki sınır tanımayan bu güruh, yarın kendisini yetiştirenlerin de başını yemeyecek midir? aha buraya yazıyorum; anarşi alttan alttan fırsat kolluyor.

1996'da istanbul üniversitesi siyasal bilgiler bigiler fakültesi'nden ellerinde tabancalarla kopup gelerek hukuk fakültesinin kantinindeki sol görüşlü öğrencileri vuran gönül insanları. kendileri söylüyorlardı ülkücü olduklarını.

ülkücüler cahildir, katildir. aksini inkar eden

turk ırkçılığını savunan ve hitler'in kavgam ve turkes'in 9 ışık kitaplarını en önemli kitapları olarak gören, genellikle tanıştığınız zamanlarda ya ocağa çağıran ya da sizi dövmeye gelmiş olan kişilerdir. birey olarak ulkucu yoktur denilebilir. özellikle üniversitelerde ellerinden satır ekgib olmaz.. ancak sayıları azaldığı zaman, ortalıktan kaybolurlar. böyle bir insan grubudur ulkuculer.

haa buda benim izlenimlerim; herkes birbirini etkiler ülkü ocağına giderler ama ne olduğunu bilmezler.
haftalık rutin toplantılarına giderler aralarından bir tane "reis" seçerler.
(neden reis diyorlarsa artık) bu reis ocak tayfasının başı oluyor genelde.
reisleri kavga var akşam herkes okulun önünde olsun dedimi bu bir emirdir kız erkek herkes okulun önünde toplanır ve zanlıyı yakalayıp evire çevire okulun önünde döverler. ocağın içindeki herkes birer polattır birer mematidir birer çakırdır. kolları bir gün önceden arkadan bağlamışsında sabah kalktığında arkada birleşmiş bir şekilde yürüyüş sergilerler. tespih, en arkaya geçip bacak bacak üstüne atan kişi için vazgeçilmezdir. babacan tavırlar dediğim dedik hareketler hocaya kızmalar mevcuttur. ülkü ocağına giden birine kimse karışamaz karışırsa yandı o zavallı. bir anda haber gider hepsine ve gerekirse sınıfında gerekirse çıkışta bulup döverler o kişiyi.
alparslan türkeş için kompozisyon şiir yazarlar. en büyük düşmanları komünistlerdir. kürtleri içlerine çekmek için ayrı bir çaba sarfederler.
eller her daim kurt işaretidir. sorsan ülkücüyüm der ama ülkünün ne olduğunu sorduğunda ocağa gitmek sanır.
genelde çevre edinmek için giderler neden gidiyorsun diye sorulduğunda arkam sağlam olsun derler.
muhtemelen birbirlerine "ammo, reis, arap" diye seslenirler. sesleri hiç olmadığı kadar kalındır. selamlaşırken kafaların sağ ve sol uçları tokuşturulur.
kavgaya girmeyi dövüşmeyi bir sanat olarak bilirler. dgm nin ne olduklarını
bilmeselerde hep dgm yi düşman bellemişlerdir ve dgm li isen ölümü hak etmişsindir anlayışı vardır.
kurtlar vadisi izlenmelidir izlenmezse önümüzdeki haftanın sohbetini kaçırmıştır.
ne zaman ülkücü olmayan biriyle kavga ederlerse "kafanı keserim olum senin" derler. mafyaya o kadar özenmişlerdirki çoğu günlük hayatında siyah takım elbise giyer.
birine sinir oldularmı mümkün değil ellerinden kaçması o sene içinde mutlaka bir sebepten dolayı dayak yiyecektir.