bu başlıkta ülkücüler hakkındaki

yakın zamanda çanakkale'de uzun saçlı bir eleman çevrilmiş, bi kaç ülkücü tarafından.

sormuşlar uzun saçlı arkadaşa,

- kominist misin lan sen?

uzun saçlı arkadaş şaşkın, hafif de korkmuş tabi:

- yok birader hatta anti-kominist im ben...

- valla biz, koministin her türlüsüne karşıyız, deyip hırpalamışlar çocuğu.

işte ülkücüler, böyle de mantıklı insanlardır.

up up okuyun bilinçlenin fikir sahibi olun

@21 nereden kopyala-yapıştır yapıyosan artık sen çok yanlış zamanlardan gelmişsin panpa.
mecliste kimler var diye saydığın listedekiler mecliste değiller. mehmet gül ise ölü şuan zaten amk

@24 dikkatli oku kardeşim 1999da meclise giren demişim

beyler mk bu capse şuku vermezseniz alayınız ülkücüsünüz ozaman alın

http://imgim.com/11863263.jpg

@25 anlıyoruz liseli bir ülkücüsün

bulaşmayın bu adamlara amk lisedeyken arkadaşım mal gibi gitmişti bir kere çocuğuu 2-3 ay rahatsız ettiler telden aramalar falan niye gelmiyosun rehin amk. Henüz bana bulaşmışlıkları yok

moruk aynen öyle. başımdan geçen bi hikayeyide ben anlatayım;

o zamanlar komünist ülkücü sağcı solcu ayırt edemediğim dönemlerdi lise 1 deyim. o zmanda seçim vardı tam okuldan çıktım biri bana kağıt verdi. dıbını gibim küçüğüm diye millet bana kağıt vermezdi ne sevinmiştim o zamanlar. moruk aldım kağıdı okicam baktım yerden bitme gibtmin bi bini kağıdı elimden aldı çar çar çar yırttı attı bide güldü. moruk bi sinirlendim bunun kafayı kollarımın arasına aldım dövüyorum. kafasını o kadar çok sıkmışımki gözleri kan çanağı gibi olmuş puştun.

neyse moruk ertesi gün bi baktım her tenefüs 3 5 zibidi geliyor parmak sallayıp bittin sen diyor bana. ne bilim amk ocak başganını dövdüğümü. meğersem bana verilen kağıt TKP'nin broşürüymüş o muallakde komünist olmayayım diye almış yırtmış ben nerden bileyim. o zamana kadarda vatan millet sakarya triplerindeyim ben ama ocak mocak hiç bilmem. neyse 6 ders boyunca seni öldürücez gibecez bilmem ne tripleri arasında geçti. artık ben ruhumu teslim edicem korkudan tek başıma okuldan çıktım bide en son çıktımki gitsinler diye. okulun civarında nerdeyse kimse kalmamış koşarak çıkayım dedim tam aşşa indim moruk arkadan bir ordu sesi geliyor patpatpat nası koşuyolar. geldi muallaknin biri sen bizim ülküdaşımızı dövmüşsün ulan dedi. moruk ben sıçtım sıçıcam. önde bi çakal arkada dövdüğüm mal onun arkasında da nerdeyse okulun hepsi beni dövmeye gelmişler.

beni çağıruınca arkamı caddeye yüzümü onlara döndüm. tam beni döveceklerdi yeltendi, bi baktım çark etti bi anda olur kardeşim böyle şeyler siz kardeşsiniz barışırsınız falan demeye başladı. ana! dıbını gibim kalp krizi geçiriyodum bi anda öyle söyledi. öptük barıştık derken yüzümü caddeye bi döndüm ne göreyim! tkp nin seçim aracı içinden izbandut gibi herifler ellerinde megafonlarla iniyor.

meğerse tipini gibtimin salağı gelenlerin benim arkadaşım olduğunu benim için geldiklerini sanmış o yüzden karışmamış.

o günden sonra 4 sene ben okulda komünist olarak bilindim, kimse benimle neredeyse hiç konuşmadı berbat bi lise hayatım oldu çıkma teklif ettiğim kızlar beni sevmelerine rağmen okul dışında görüştük.

sonuç: babam bir milliyetçi olmasına rağmen yaşadıklarımın ve üniversitede gördüklerimden sonra ben bir solcuyum komünistim diyemiyorum ama sol görüşlüyüm. kıssadan hisse bu da :P

haa buda benim izlenimlerim; herkes birbirini etkiler ülkü ocağına giderler ama ne olduğunu bilmezler.
haftalık rutin toplantılarına giderler aralarından bir tane "reis" seçerler.
(neden reis diyorlarsa artık) bu reis ocak tayfasının başı oluyor genelde.
reisleri kavga var akşam herkes okulun önünde olsun dedimi bu bir emirdir kız erkek herkes okulun önünde toplanır ve zanlıyı yakalayıp evire çevire okulun önünde döverler. ocağın içindeki herkes birer polattır birer mematidir birer çakırdır. kolları bir gün önceden arkadan bağlamışsında sabah kalktığında arkada birleşmiş bir şekilde yürüyüş sergilerler. tespih, en arkaya geçip bacak bacak üstüne atan kişi için vazgeçilmezdir. babacan tavırlar dediğim dedik hareketler hocaya kızmalar mevcuttur. ülkü ocağına giden birine kimse karışamaz karışırsa yandı o zavallı. bir anda haber gider hepsine ve gerekirse sınıfında gerekirse çıkışta bulup döverler o kişiyi.
alparslan türkeş için kompozisyon şiir yazarlar. en büyük düşmanları komünistlerdir. kürtleri içlerine çekmek için ayrı bir çaba sarfederler.
eller her daim kurt işaretidir. sorsan ülkücüyüm der ama ülkünün ne olduğunu sorduğunda ocağa gitmek sanır.
genelde çevre edinmek için giderler neden gidiyorsun diye sorulduğunda arkam sağlam olsun derler.
muhtemelen birbirlerine "ammo, reis, arap" diye seslenirler. sesleri hiç olmadığı kadar kalındır. selamlaşırken kafaların sağ ve sol uçları tokuşturulur.
kavgaya girmeyi dövüşmeyi bir sanat olarak bilirler. dgm nin ne olduklarını
bilmeselerde hep dgm yi düşman bellemişlerdir ve dgm li isen ölümü hak etmişsindir anlayışı vardır.
kurtlar vadisi izlenmelidir izlenmezse önümüzdeki haftanın sohbetini kaçırmıştır.
ne zaman ülkücü olmayan biriyle kavga ederlerse "kafanı keserim olum senin" derler. mafyaya o kadar özenmişlerdirki çoğu günlük hayatında siyah takım elbise giyer.
birine sinir oldularmı mümkün değil ellerinden kaçması o sene içinde mutlaka bir sebepten dolayı dayak yiyecektir.