bu başlıkta obsesyonlarımızı itiraf ediyoruz

giysilerimin arasına mutlaka çokça sabun, güve önleyici filan koyarım.

bir kere ben yokken ev arkadaşım nemli halıları benim odamda bırakmış üç ay. böceklenmiş oda. nasıl pgibopatça temizlediğimi her detayıyla anlatamam sanırım. gardırobun çekmecelerini bile günlerce balkonda havalandırdım. odadaki her eşyayı, çantaları, giysileri, yastıkları deli gibi havalandırdım. sonra odanın her yerine böcek ilacı sıkıp naftalin koydum. naftalinler bitince tekrar koymadım kokusu kalmasın diye ama o dönem sabuna çok para harcadığımı hatırlıyorum. her kazağımın, giysimin arasına, çekmecemin içine sabunlar koymuştum. hatta ilaç çekmecemde bile elma kokulu sabun vardır. hala aklıma geldikçe marketten sabun alıp yenilerini eklerim dolaba. kitaplığıma, kitaplarımın arasına bile sabun koymuştum. kitaplarımı zaten balkonda tek tek çırpmıştım.

okulda kullandığım defteri, kalemi evde de kullanınca hijyenimin bozulduğunu hissederim. pijamamın üzerine silgi kırıntısı geldiyse rahatsız olurum yatağa taşıyacak mıyım diye.

twitter'da şu kişi seni takip etti, facebook'ta bu arkadaş ekledi gibi mailleri silmem. olur da bir gün silerlerse filan kayıt altında kalması için.

inanılmaz bir stalk yeteneğim var ve bu fil hafızamla birleşince insanlarla ilgili pek çok bilgiye korkunç şekilde hakim olabiliyorum. çok ilginç bağlantılara ulaşıp olmayacak şeyleri hatırlıyorum. bu yeteneğimin kötü niyetli insanlarda da olmadığını umuyorum, özellikle benim aleyhimde bir şeyler kullanmak isteyen olursa diye açık bırakmamaya çalışıyorum. o yüzden bazı konuları ya şeffaf ya da kapalı tutuyorum.

biriyle takılmaya başladıysam sosyal medyada çaktırmadan normalde anasayfada vs. çıkmayan güncellemelere de ulaşıyorum. böylece benimleyken başkalarıyla da ilgileniyor mu, napıyor, nasıl bir sosyal hayatı var fikir edinip ona göre kendimi ayarlıyorum. eski sevgilim bu konuda geri zekalı olduğu için her takunu fark ediyordum. sonra güven sorunu oldu ayrıldık. böyle bakınca ben pgibopatmışım gibi görünüyor ama olanları, gördüklerimi filan kime anlattıysam hak verdi. stalk etmesem daha geç ve başka şekilde patlak verecekti, güvensem zaten ekstra çaba göstermeme gerek kalmaz. güvenmeyip bakınca hiç yanılmıyorum. o yüzden alışkanlık oldu artık.

tanıştığım insanları mutlaka google'da birkaç farklı anahtar kelime ile ararım. ama mesela linkedin gibi bazı sitelerde profilim görünmesin diye bu arama işlemlerini her yerden log out yaptıktan sonra gerçekleştiririm.

aynı şekilde bilinmesini istemediğim aramaları yaparken de bir yerde oturumumun açık olmamasına dikkat ederim.

osuruğumu elime doğru tutar öyle osurur koklarım sonra deli gibi ellerimi yıkarım. Sabah kalktığımda ilk 2 saat sol elimi kullanmam sag elimde ekmek varsa sol elime almam ekmegi koyar öyle alırım çatalı elime. Hergün saçımı yıkarım yıkamazsam çıldıracak gibi olurum. Bilgisayarda oyun oynarken masada ne varsa kalem kaşık kapak ne bulursam kunduz gibi dişlerim. Yolda giderken agaç dalına deymeye calısırım deyemezsem deyene kadar ugrasırım. Daha sayayım mı

hepiniz ne titizmişsiniz amk kendimi pislik hissettim

@73 yok ya manyaklıktan biz de.

çocukken ben de yoldaki demirlere falan parmağımı değdirerek geçmeye çalışırdım mutlaka. tabii öteki elimin de değmesi şartıyla.

bir şeye heveslenirsem ve bu hevesim kursağımda kalırsa dünyayı hem kendime, hem çevreme zehir ediyorum.

üst üste veya yan yana koyacağım kitaplarımın renk ve boyutlarının uyumlu olması, gözü rahatsız etmemesi benim için çok önemlidir. bazı kitapların kapağını üste bakacak şekilde yatay koyunca sırtındaki yazı ters duruyor, onlara da çok dikkat ederim. yazıyı mı düz tutayım yoksa kapakların aynı yöne bakması prensibine göre mi hareket edeyim ikilemini yaşarım hep.

az kullanılıp müsvedde niteliği kazanmış kağıtları atamam. kesilen ağaçları falan düşünürüm, mutlaka yeniden kullanmaya çalışırım. eskiden dönüşüm kutuları daha yaygındı ve iyi işliyordu, böylece gönül rahatlığıyla eski dergi-defterlerimi onlara atıyordum. şimdi yakınlarda öyle bir şey olmaması beni çok mutsuz ediyor. atamadığım bir sürü kağıt odamda bir klasörden daha fazla yer kaplıyor ve dağnıklık yapıyor, onları nereye koyacağımı bilemediğim için iyice üzülüyorum.

ne başlık oldu yalnız. beyler siz beni ciddiye almayın ya. öyle muabbet olsun diye yazıyorum. dur başka başlık açayım bari yoksa mala bağlayıp sürekli buraya bi şeyler giricem.

kaldırımlarda yürürken çizgilere basmamacak için zıplaya zıplaya yürürdüm*
yatağımdaki çarşaf biraz kırışmışsa çıkarır tekrar düzeltirim*
örneğin fıstık yersem her iki diş grubuylada eşit yemeye çalışırdım*(sağ-sol)
insanların hakkımdaki düşüncelerini çok merak ederim gülüyorlarsa bana mı gülüyorlar diye düşünür bazen terlerim

bunlar düzeltilecek bir sorun mu bilmiyorum ancak eğer sorunsa ben düzelttim sonuncu hariç

sözlükte veya twitter da yazdıklarımın türkçe olmasına ve harfleri heceleri doğru yazmaya çok dikkat ediyorum ve asimetrik şeyler huzurumu kaçırır.

her sabah içim açılsın diye internetten ev dekorasyonuyla ilgili bir şeylere, nevresim takımlarına, sabunlara, kozmetik ürünlerine falan bakarım.

sevdiğim insanların sesi telefonda sıkkın gibi geliyorsa tekrar konuştuğumda sesi iyi gelene kadar rahat edemem.

ayakkabımın üstünde 1 tane çabur izi görsem etrafta ıslak mendil diye bağırıyorum. deliler gibi hemde. ıslam mendil geldiği anda rahatlayıp sakin bir yerde sakin bir şekilde ayakkabımı özenle silerim.

her şeyi çok iyi, en harika falan yapmak istediğim için mükemmele ulaşma motivasyonum yoksa hiçbir şey yapmıyorum.

olum klozete peçeteyi kışın koyuyom ben soğuk oluyo yoksa amk.
titizlikten diğil yani