bu başlıkta kötü şiir yazıyoruz

ananın
masaüstü görüntüsü
çok
iğrenç.

elbet çıkar ben bu oyunu bozarım
diyen bir huur çocuğu
ne anlar edebiyattan çakmayan bi bin
benim anjan beman yaptığımı
ya da ne anlar
birileri, benim ne kadar güzel
şiir yazdığımı ve bugün
Ve bugün edebiyat sınavına girmemek için
aile hekiminden rapor istediğimi

yine üşendim
her zamanki mahmurluğum
üşendim, üşendim
geçmiyor yorgunluğum

perdeleri asacaktım
şuraya vazo içinde çiçek
oysa dağılmış tüm kartlarım
mutfakta bayatlamış ekmek

ev arkadaşıma dedim
çıkalım, neden gezmeyelim
dedi olur, arkadaşlar da gelecek hem
çağıran da üşenen de benim

nereye gitsek sahile mi
insek bir bara veya aralarda
aralarda kalmış sokaklara
bu saatten sonra giyinmek yer mi

nasıl üşeniyorum anlatamam
arkadaş aradı teyit ettik
buluşmayı artık yok sayamam
hazırlanmalıyım hemencecik

kuşa çok gülüyorum
kuşlara
bakıyorum bakıyor
kafası eğilip dönüyor
kuşların
gagası var
yiycem bi gün
kuş

bu başlıkta kötü şiir yazıyoruz
neden yazıyoruz ben dahil kimse bilmiyor
iş olsun diye can sıkıntımız savuyoruz
bu dıbına kodukları nasıl bir kafa yaşıyor

terk-i diyar eyledim ekşici binleri
geldim inciye tanıştım huur çocuklarıyla
nerden bilecektim küfürbaz muallakleri
şiir yazdıracaklardı bana bir kutu birayla

lan amında kodum @1'i
senin ben ebeni gibeyim
nineni koştururken dedenin eşekleri
o incecik daracık zütünü klikoyla açıp tarumar edeyim..

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayâl görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
in cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.

içimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...
Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler.

Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!
Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!

Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin;
iki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler.
Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin;
Yolumun zafer tâkı, gölgeden taş kemerler.

Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.

Uzanıverse gövdem, taşlara boydan boya;
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir uykuya,
Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi..

beyler acaba bundan sonra hangi yazın türü üzerine kötü eserler vermeliyim ya.

neyse.

dıbına kodumunun tezini
yazmak dışında her şeyi
yap tım
yap ma dım belki
heceler

üşengeçlik çok zor
tembellik de bir o kadar
var
hadi sırf üşensem neyse
halsizlik var bir de
insanların yanıında
enerjisiz, ölgün
oturmak istemiyorum bütün gün
napmalıyım panpalarım
size akıl danışayım

kenarda bir köşede ne kadar uzak
bir o kadar parlak ve batıyor göze
kimdi o neydi hanginizin sesi
kayboluyor kaldırımlara çarparak

ne zaman yürüsem çizgilere
basar ve yanlış yerlerine bakarım gökyüzünün
bana bir şey, güzel şeyler söyle
geçmesin kuşlara yüzündeki hüznün

ne zaman gittiğini bile
fark etmedim, sanki hiç yoktun
buna rağmen ne diye
kollarımı, dilimi bunca yordun

pasta yapacaktım, sever miydin
yapmadım

ne tizdi ne gürültüydü o
öyle kulaklarımda hala yankılanan
kimlerdi dinleyen öylece
ben miydim duymayan, sen mi
bağıran umarsızlıklarca
gökyüzü ve martılar
bugün çok sessiz
begonviller açacaktı oysa
denize gidelim mi

şuraya kötü şiir yazdığım
nahoş zamanlarımı belki
müşkül bırakan tezime ayırsaydım
olmazdım üniversite terkli

inş bu dönem biter karşim
dediler temenni ettiler
benim uzamış zaten dönemim
ayol bitmese ne fark eder

kötü şiir

Dün yine sen geldin aklıma

Sonra yaktım bir sigara

Baktım olmuyor yaktım iki sigara

Olmazsa üç sigara da yakarım fakir değilim.

Beni niye terkettin

Lanet olsun bu hayat

Lanet olsun bu sevgi

evlendiğimizde baklava yerdik
büyüdük liseye başladık
çocuklaştık çocuklaştık
bir ara biz ayrıldık sonra ben
annemin yanındaydım daha çok sanki ve
karnı da mı sıcaktı yumuşak
limon ağaçları ne güzel

daha önce hiç
uçmadım oraya yüzerek
gitmişliğim oldu ama
serseri martı bin
kafama sıçmasaydı ada
adanın, adaya, yaklaşırken ben
adalarımız

tez yaz tez yaz dediler
haftaya jüri söylediler
ağzını kırdıklarım önce
hatrımı sorar insan der
nasılsın sıkıntın var mı
şimdi ya da evvelce
sorar sual eyler
zütlekler

kocaman bir sıkıntıydı
çok sıcaktı, çok yoğundu
ufak bir kaçmalık yeri bile yoktu
her yerdeydi ve her yer oydu
küçüktü kapladığı yer şuracıkta
ve oradan dünyayı içrelemişti
sıcaktı, yoğundu
ölecek gibiydim
bi su ver ya

şurada bir meydan
meydanın ötesinde bulvar
arkasındaki sokakta
küçük bir adam oturur
adamın çiçekleri var
her sabah meydanın
bulvara bakan köşesinde satar
adam bu adam
naber napıyosun

kimdin kimdi onlarcaydık
bir mavi akıntının son hızında
oluklarca denizlere döküldük
kaçtık yüzdük
arkamıza bakmadık
kaya diplerine sığındık
aşındırdık, çukurlar yaptık
görmediler, bilmediler