bu başlıkta korkunç hikayeler anlatak

korkutucu bir sessizlik evi sarmıştı. kadın ürkek adımlarla odadan odaya dolaşıyordu. bir şey arıyordu ama peşinde dolaşan gölgeden habersizdi. kadın aradığını bulmaktan ümidini kesmiş ve
yorgun bir halde, pencere kenarındaki sandalyeye oturdu, dışarı bakmaya başladı. peşinde dolaşan adam, kadının oturduğunu görünce saklandığı yerden çıktı. ses yapmamaya çalışarak sırtı kendisine
dönük kadına yaklaşmaya başladı. kadına iyice yaklaşınca yakalamak ister gibi ellerini kadının boynuna doğru uzatır. . . o anda kadın ani bir hisle geri döner, adam hiç vakit geçirmeden atılır, kadının sırtına vurur ve bağırır; " -ebe ebe. " ve kaçmaya başlar.
• * * *
adam yorgun argın koltuğa oturur; "-tamam pes, sen kazandın, öldüm yorgunluktan. saat kaç ?"
kadın sakin sakin cevap verir; "-saat 10. "
adam "-10' mu iyi. "dedikten sonra birden bir şey hatırlayıp telaşlanır ; "-ne !. . olamaz. paketleri bu gece yarısındaki uçağa yetiştiremezsem mahfoldum demektir, kesin kovulurum. "
-ama sen karanlıktan korkarsın, fobin var.
-bunu düşünmeye şimdi vaktim yok, kovulduğum zaman bol bol düşünürüm. çabuk çabuk içeri odaya koyduğum paketleri getir.
adam paketleri alıp, koşarak dışarı çıktı. dışarı çıkar çıkmaz bir an tereddüt etti, karanlık fobisi onu geriye dönmesi için zorladı ama çaresizdi, devam etti yoluna.
• * * *
adam elinde bir kaç paketle sakin sakin yürüyordu. birden bulutlar çoğalıp ayı kapatmaya, karanlığı artırmaya başladı. adam karanlıktan korktuğunu belli eder şekilde adımlarını sıklaştırdı, yürürken sürekli çevresine bakınmaya başladı.
adam ürpertiyle, kararan göğe bakarken bir merdivenin altından geçti. bunu uğursuzluk sayardı, korktu uzaklaşırken tekrar tekrar altından geçtiği merdivene baktı.
korkusunu yenmek için ıslık çalmaya başladı ama ölüm marşını çaldığını farkedince sustu. neşeli bir melodi hatırlamaya çalışırken önünden bir karakedi geçti. hemen durdu, endişeyle
çevreye baktı, sonra tekrar yürümeye başladıbu kez ürkek adımlarla yürüyor ve sürekli sağa sola bakıp bir tehlike olup olmadığını kontrol ediyordu.
bir köşeden iki adam çıkıp onun peşi sıra yürümeye başladı. gece serindi ama adam yanaklarına doğru soğuk terlerin boşaldığını hissetti. bir sonraki köşede peşindeki iki adama bir
adamın daha katıldı. diğer iki adama boğuk bir sesle sordu ; "-saat kaç ?. "en iri yarı olanı ; "-10. 30. " dedi. yeni gelen "-vakit kaybetmeyelim, çabuk olalım. " dedi.
adam arkadan gelen üç kişinin konuştuklarını duyunca hızlandı. ayak seslerinden arkadakilerin de hızlandığını anladı, korkuyla titredi. yeni gelen adamın sesini tekrar duydu ; "-haydi biraz hızlanın. "
adam yorgundu ama peşindekiler hızlanınca o da hızlandı, korkusuiyice arttı, peşindeydiler, yetişmek üzereydiler telaşlandı elindeki paketlerden biri düştü. can derdine düşmüştü, paketi almak için duraklamadı bile.
arkadan tekrar bir ses duydu ; "-yetişemeyeceğiz koşalım. "
adam da koştu koştu, paketlerden biri daha düştü, kan ter içinde kalmıştı. mesafeyi biraz açmıştı ama yorgunluktan bitmişti. paketlerden biri ekgib olunca diğerlerinin önemi olmadığını düşündü, artık işten kovulmak filan önemsizdi, daha hızlı koşmak için elinde kalan paketleri de fırlatıp attı ve koşmaya devam etti. fakat birden ayağı bir taşa takılıp düştü, dehşete kapıldı. üç adam koşarak geliyordu. kalkmaya çalıştı ama telaştan tekrar düştü. üç adam yetişmişti, kaçamayacağını anlamıştı. korkuyla gelenlerin yüzlerine baktı, yüzlerinde insaftan eser göremeyince, ümitsizce acı bir çığlık attı.
adamlar garipseyerek ona baktılar sonra aynı boğuk sesi duydu ; -"sarhoş galiba. " diğeri devam etti; "-boş ver onunla oyalanacak vaktimiz yok, nerdeyse başlayacak galatasaray-monako maçı. " "-ne dersin deplasmanda yenebilir mi ? rakip nede olsa avrupa takımı. "
üç adam maçı tartışarak koşup gittiler. onlar gidince yerdeki adam yarı şaşkın yarı sevinçli ayağa kalktı. bir süre hızlı nefes alışlarla adamların peşisıra baktı, heyacanını yatıştırmaya
çalıştı, alnındaki terleri sildi.
sendeleyerek ara sokaklardan birine daldı. ana caddelerde yine birileriyle karşılaşmaktan korkmuştu.
• * * *
ay hafifçe bulutların arasından sıyrıldı. adam loş sokaklarda evlerin gölgesine sığınarak yürümeye başladı. bir evin duvarına nerdeyse sürünerek giderken kararlı, sert bir sesle olduğu yerde kaldı ;
-dur!. .
sesin nereden geldiğini anlayamamıştı, aynı ses bu kez öfkeli bir tonla haykırdı ;
-kaldır ellerini
titreyerek kaldırdı ellerini
-ya paranı ya canını.
telaşla ceplerini aramaya başladı, bir türlü cüzdanını bulamıyordu.
demek paranı vermeyeceksin
korkuyla araştırırken iç cebinde buldu cüzdanı, çıkarmaya çalışırken aynı sesi duydu
-öyleyse geber
cüzdanı çıkardı ama geç kalmıştı, iki el silah sesi duydu, ayaklarının bağının çözüldüğünü hissetti, yere yığıldı.
aynı ses bir kahkaha attı ama kahkahası bir çıt sesiyle kesildi. yere yığılan adamın bulunduğu evin penceresinden bir ses geldi ;
-hanım yine gangster filmi varmış, kapattım televizyonu.
adam yığıldığı yerden bir yarası olup olmadığını kontrol ederek kalktı, sapasağlamdı, bir"-ohh!. . "çekti, üstünü başını çırpıp yeniden yürümeye başladı.
• * * *

henüz iki sokak geçmiştiki birden yerde dev bir köpek gölgesi gördü, sallana sallana yaklaşıyordu. her an köşeyi dönüp karşısına çıkabilirdi. sağına soluna baktı, kaçabileceği yer yoktu. kaçmayı denese bile başaramayacağını düşündü, korkusu arttı ama yine de kaçmaya başladı. o anda da köpeğin köşeyi döndüğünü gördü. birden şaşkınlıkla durdu; gölgesi kocaman olan köpek küçük bir yavruydu.
adam kendisine ecel terleri döktüren bu yavru köpeğe öfkeyle bir tekme savurdu, tekmesi isabet etmedi. yavru köpek havlayarak kaçtı. yavru köpeğin kaçtığı taraftan onun annesi olduğu anlaşılan iri yarı bir köpek çıkarak adamı kovalamaya başladı. bir süre kovaladıktan sonra adamın peşini bırakıp yavrusunun yanına döndü.
köpeğin döndüğünü görmeyen adam kaçmaya devam ediyordu.
adam yorulana kadar koştu. köpeğin, peşini bıraktığını anlayınca oturup nefeslendi.
• * * *
adam bu kez de ara sokakların karanlığından korkmuştu. hemen ana caddeye yöneldi, yürümeye başladı. tam bir polisin yanından geçiyordu ki, ilerdeki sokak lambasının altında dikilen bir kıza iri yarı bir adamın saldırdığını gördü. polis o taraftan geliyordu. fakat polisin hareketlerinde bir telaş yoktu. adam şaşkınlık içinde olaya bakarken, kız adamın elinden kurtulup çantasından bir silah çıkarmayı başardı. saldırgan tekrar atıldı kızın silah tutan elini
bileğinden yakaladı. kuvvetli bir iki silkeleyişle kızın elindeki silahı fırlattı. silah polisle adamın yanına kadar savrulmuştu.
adam korkudan kısılmış bir sesle polise seslendi ;
-yardım etsenize.
polis alaylı bir şekilde güldü ;
-yardıma gerek yok, o tek başına da kızı öldürebilir.
polis daha sonra adamın şaşkın bakışları arasında yürüyüp gitti.
adamın şaşkınlığı sürerken, kız saldırganın bir tokatıyla yere yuvarlandı. saldırgan yerdeki kızın üstüne giderken belinden bir bıçak çıkardı. onları seyreden adam kızın korku içinde attığı
çığlıkla kendine geldi, ayaklarının dibine düşmüş olan aldı ve kızı öldürmek üzere olan saldırgana çevirdi, tetiğe bastı. . .
saldırgan, hiç bir şey olmamış gibi ayakta duruyor, şaşkın ona bakıyordu. adam bir daha ateş etti, bir daha bir daha. kurşunu bitmişti ama saldırgana bir şey olmamıştı. üstelik elindeki
bıçakla öfkeli bir şekilde üzerine geliyordu. yerdeki kız ise oturmuş rahat bir vaziyette onları seyrediyordu. eli bıçaklı adam karşısına gelince kanlı dişlerini göstererek bağırmaya başladı.
ne söylediği anlaşılmıyordu ama öfkesi gözlerinden okunuyordu. adam vampirlere inanmıyordu ama karşısındaki adamın kanlı, koca koca dişlerini görünce dizleri tutmadı olduğu yere yığıldı.
saldırgan uzandı elindeki silahı aldı, ağzından kanlı dişleri çıkardıktan sonra bu kez anlaşılır bir sesle bağırdı ;
-ne yaptığını sanıyorsun sen, şurda rahatça bir film çeviremeyecek miyiz ? üstelik tabancadaki tüm kurusıkıları harcamışsın!. .
filmi çeken diğer adamlarda köşeyi dönüp gelmiş adama bağırmaya başlamışlardı, adam ayağa kalktı, topuğunun üstünde geriye döndü, silah sesini duyup gelen az önceki polisin bıyık
altından gülerek kendisine baktığını görünce başıyla selam verdi, yanından geçip sakince yürümeye başladı, filmciler hala arkasından bağrışıyordu.
adam başka bir caddeye dönünce, ağzıyla rüzgar uğultusunu andıran korkunç bir ses çıkarmaya başladı, duvara dayalı bir merdivenin altından geçti, önünden geçen kara kediye tekme attı,
karşısına çıkan bir köpeği korkuttu. yanından geçtiği çocuk parkına girdi, kaydıraçtan kaydı, parktan çıkarken gördüğü sarhoşun yanından sallanarak geçerken seslendi ; "-i̇yi geceler hık. . .
birader hık. . . " diye, sarhoş taklidi yaptıktan sonra caddeye çıktı, bir şarkıyı ıslıkla çalarak, neşeli adımlarla, kah zıplayıp, kah oynayarak evine doğru yürümeye başladı.

not:bu hikayede geçen olayların kahramanları
tamamen hayalidir

dr.opr. korhan, yüzüme bakarak, "mikroskopta

tespit ettiğin virüs, bakterilere karşı dirençli mi?"

dedi ümüitsizce, "evet, ne yazık ki !"diye cevap

verdim. "yani en az birbuçuk milyon insan

ölecek mi ?" başımı salladım. "sence, bu virüs

neden bu kadar, direnç kazandı ?"dedi."bunların

birçok nedenleri var, havadaki partiküller, eksoz

gazları, atom denemesi, ozon tabakasındaki deliğin

kapatılmaması, insan vücudundaki bağışıklık siste-

minin zayıflaması, sebze , meyve ve etlerde hor-

mon kullanılması, ayrıca genetiği değiştirilmiş ürün

ler, ve doğanın dengesinin bozulması... güldüm,

"şu kongo krım "hastalığı da bu yüzden mi ortaya

çıktı ?" dr. opt. korhan, "dr.eren, biyolojik savaş

yöntemi bunlar !"dedi.."eskiden, kene bu kadar öl-

dürücü müydü ? köylü, hayvanlarla ,iç içe yaşıyor-

du... ama ölen nadirdi... "

kürsü hocası pr. doktor, k.b. içeriye girdi.

"ne o arkadaşlar niye toplandınız ?"diye sordu.

dr.korhan"hocam, şu meçhul hastalığı tartışıyor-

duk !" dedi.."dünya sağlık teşkilatı ve abd deki

bilim adamları, da bu hastalık üzerinde çalışıyor.

hastalığın belirtileri ne efendim ?" hoca, ağzındaki

piponun küllerini sigara tablasına silktikten sonra

"hastalık , merkezi sinir sistemini etkiliyor, kişi de

dengesizlik, beyin travması, ve felç görülüyor, male

sef, bu hastalığın tedavisi henüz yok... !"

"hocam, türkiye hükümet ile abd hükümeti

arasında, bu konuda bir iş birliği yapılacak mı ?"

"biz, üniversite olarak, bir raporla durumu

sağlık bakanlığına bildirdik... artık, onların bieceği

iş... !"

• * * *

sedat bey, koltukta kestiriyordu ki, lisede oku-

yan kızı jale içeri girdi.. çok heyecanlı görünüyordu

ayak sesine, genç adam uyandı.

"hayrola kızım ? niye yüzün soluk bugün ?"

"şey... baba, yeni bir grip çıkmış, öldürücüy-

müş... televziyon haberlerinde vermiş, hastalık

türkiye'de de görülmüş. " odasından çıkan yaşlı

anneanne, "n'oluyor damat ? hüseyin efendi mi

ölmüş ? vah vah, genç adam gitti demek !"

sedat bey, gülmemek için zor tuttu kendini

"valide hanım, seni ilgilendiren bir konu değil bu...

hastalık çıkmış, hastalık !"

"bursa da teyzemin kızı hastaydı o mu öldü

yoksa ?"

"i̇lahi valide hanım, sen vallahi ölüyü

diriltirsin !" yaşlı kadın, söylenerek geri odasına

girdi. "

"jale şu televizyonu aç ta haberleri dinleyelim

dedi.. kız ,televizyonu açtı. televizyonun alt lam-

bası yandı. sonra, ekran açıldı, spiker kadın çıktı

"burası a... televziyonu, şimdi haberleri veriyoruz

ülkemizde görülen gribal bir vaka tesbit edilmiştir

hastalık, öksürme, boğaz ağrısı, kaslarda ağrı

yorgunluk, sinirlilik hali, hafıza kaybı ile kendini

göstermektedir... basit soğuk algınlığı ile bu hastalı-

ğı bir birine karıştırmamak için, vatandaşlarımızın

en yakın sağlık kuruluşuna baş vurmasını rica

ederiz... bakanlığımız, gerekli tedbirleri almış olup

paniğe gerek yoktur.

• * * *

sağlık bakanı a... o gün bir basın açıklaması

yapacağını duyurmuş, medyanın tüm tanınmış

gazetecileri, foto mubarirleri, televizyon spikerleri

ve yazarlar bakanı izlemek için yerlerini almıştı.

bakan, "değerli basın mensupları, bilindiği gibi

önce asya'da çin' ve endenozya'da görülen tipik

grip "hongong" daha sonra amerika'ya ve nihayet

avrupa ülkelerinde de görülmeye başlanmıştır

virüs, antibiotiklere karşı çok dayanıklı olup , hasta

lık, bağışıklık sistemi zayıf, yaşlı , çocuk ve kalb

hastalarında etkili olmaktadır. hükümetimiz bu

konuda, bazı hastanelerde karantina tedbirleri

almış olup, vatandaşlarımızın paniğe kapılmamasını

rica ederiz. evet, şimdi, gazeteci arkadaşlar soru

sorabilir. buyurun !"

" h... gazetesinden, c, sayın bakanım, bu hasta-

lık konusunda bazı endişelerimiz var, duyduğumu-

za göre, virüs, amtibiotiklere karşı çok dirençliymiş

vatandaşlarımız bu konuda çok kaygılı, yeterli ilaç

stokumuz var mı ? ve vatandaşlara, ne önerirsiniz ?

"teşekkür ederim bay c... hastalık, çok bulaşıcı

olduğu için, sinema, tiyatro, spor sahaları ve alış

veriş merkezleri gibi kalabalık yerlerde kalmama-

nız, mümkünse gaz maskesi takmanız "

" evet, siz arka sırada oturan !"

" y... gazetesinden b... efendim, sayın bakana

bir sorum olacak, bu hastalığın 1.5 milyon insanı

etkileyeceği ileri sürülmektedir, bu hastalık aşı yapıl

mak suretiyle, hafif geçeceğine dair bir idaa var

doğru mu ?"

"teşekkür ederim b... aşının koruyucu ol-

duğuna dair, bir bulguya rastlanmamıştır. evet

arkadaşlar, beni dinleme nezaketinde bulunduğunuz

için hepinize teşekkür ederim.

• * * *

hastalık, hızla yayılmaya başlamıştı. hastanelerde

yatacak yer olmadığı için, bazı hastalar için yer

yatakları yapılmıştı. morgtaki kutular kafi gelmediği

için, yeni kutular sipariş edilmişti... her evden, bir

ceneze çıkıyordu. mezarlıklarda yer kalmamıştı,

sanki birinci dünya harbinde görülen, veba,

tifüs, kolera, cüzzam, frengi gibi bir hastalık ile

karşı karşıyaydı insanlık... avrupa, çıkış yasağı

koymuştu, türk işçiler ülkesine gidemiyordu

abd de hastalığa karşı çok sert önlemler almıştı

dünya üzerinde hastalık korkunç bir boyut kazan

mıştı. avrupa devletleri ve amerika, güney

amerka ve rusya, türkiye cumhuriyetleri, çin

uçak seferlerini iptal etmişti.. basın ajansları

abd nin hiroşima ve nagazakiye attığı atom bom-

basından da daha çok ölüme sebep vereceğini

geçiyordu ..sağlık bakanlığının elinde bir ay yete-

cek kadar ilaç bulunduğunu yazıyordu gazeteler

okullar, tatil olmuştu. belediyeler, sokakta ölen

kimsesiz insanları, çöp arabalarına koyup, hastalık

daha da yayılmasın diye yakıyordu... hastanelerde

doktor ve hemşireler, çift vardiyeli çalışıyordu.

köpekler, insan leşi yediğinden, kuduz tehlikesi

de baş göstermişti. diyanet i̇şleri başkanı

camilere, gizli bir tamim göndererek , vatandaşla

rın, moralini yükseltecek vaazlar verilmesini

istiyordu. bazı din alimleri, "dünyanın sonu "

geldi diye evlerine kapanıp dua ediyordu.

başbakan, ve bakanlar, toplantı üstüne toplantı

yapıyordu.. ölen insanları, defnedecek, kabut

bezi bulunmuyordu.

dünyanın her tarafından ölüm haberleri geliyorduı

amerika başkanı b... bu meçhul hastalık yüzünden

ordusunu tamamen kaybetmişti.. uçak seferleri

iptal olduğu için, abd askerleri irak topraklarına

gömülüyordu.

• **

tıp labaratuvarları bu hastalığı yenmek için

çalışmalarını sürdürüyordu. bilim adamları, bu

virüse karşı, yeni bir antibiotik geliştiremezse

en az on milyon insanın öleceğini ileri sürüyordu

not : bu hikaye kurgu olup, gerçekle bir

ilgisi yoktur. kahramanlar hayalidir

size anlatacagim bu olay, üniversiteye hazirlandigim yillarda basimdan geçen maceralardan sadece bir tanesi. geceleri çalismak bana daha cazip gelirdi hep. bu yüzden en erken saat 04:00' te yatardim. bir gece ablamla ayni odayi paylasmak zorunda kalmistim (ablamin odasina kartonpiyer yapiliyordu). ablam her zamanki gibi erkenden uyudu. o gece tarih çalisiyordum ve öyle bir kaptirmisim ki yaklagib 4 konu birden bitirmistim. test kitabi almak için yandaki kitaplarimin oldugu kütüphaneye gittim ve birkaç test aldiktan sonra odaya döndüm. geldigimde kitaplarin sayfalari karismis, kalemler yere düsmüs ve en korkutucu olani ise test cevaplarini yazdigim kagita neredeyse okunmayacak kadar silik bir yaziyla "beni hatirladin mi?" yazilmisti. biran kalakaldim, ablama baktim misil misil uyuyordu. ablamin yanina yaklastim hafifçe sirkeledim ve olanlari anlattim. uykuya düskün biri oldugu için gözlerini bile açmadan dinledi ve "saçmalama yat artik, uykun gelmis senin" dedi ve yatti. biran hak verdim, dislerimi firçalamak için tuvalete gittim. iiçime bir korku düsmüstü birkere aceleyle dislerimi firçaladim odaya geri döndüm. aman allah'im aglamakli oldum bilgisayarim açikti, daha dogrusu açilmisti ve o yazinin yazildigi kagitin üstünde tatil resimlerimden biri duruyordu. altinda ise "simdi bir daha düsün beni hatirladin mi?" yaziyordu. erkeklik yoktu artik aglamaya basladim ablami kuvvetlice sallayarak uyandirdim ama biryandan da agliyordum. çünkü o resmin çekildigi yaz, fazla samimi olmadigim ama çok iyi tanidigim bir arkadasim trafik kazasinda ölmüstü. hiçkira hiçkira agliyordum sinava bagli olarak içimdeki stressde patlak vermeye basladi ve koptum. aradan 30-35 dk. falan geçmisti annem ve babam gelmis basucumda duruyorlardi. gözlerime baktilar birer öpücük attiktan sonra igiblari kapatip gittiler. ablam seslendi "iyimisin?", evet dedim ve oda yatti ama ne mümkün ki ben uyuyayim. sabaha kadar asker gibi uyanik olacaktim. saatler geçti sabah ezanini duyuyordum. en büyük korkudur aslinda benim için sabah ezani. o muhtesem sessizlikte müezzinden çikan ilk ses yüregimi hoplatir hep. uyuya kalmisim sonra, o gün ders çalismadim ki bunun yaninda dershaneyede gitmedim zaten. gece olmustu yine ders çalismiyordum, sadece oturuyordum ve tv seyrediyordum. uyuya kalmisim, rüyamda cem'i (ölen arkadasim) görüyordum, bana sitem ediyordu ve neden mektup yazmiyorsun, bana tatil resimlerinden yolla gibi seyler fisildiyordu. kan ter içinde uyandim. birseyleri anlamak isitiyordum ama kafayi yemek üzereydim. sonra bitti, kesildi ama geçici bir süreymis. su an 27 yasindayim yalniz yasiyorum, sabahlari kalktigimda bazi resimlerimi yerlerde buluyorum. benimle yasayan biri var. belkide su an sizler gibi yazdiklarimida okuyor.