bu başlıkta içimize attklarımızı yazıyoruz

Kelimeleri me nereden başlayacağım bilmiyorum. Aslında sahibi olduğum nickimi bile bu yüzden aldım diyebilirim. Çok değil bundan 1 yıldı olanların üzerinden geçen zaman. Benim yaşadığım memleket onunkiyle aynısıydı. Yaşım 21 bu zamana kadar kimseyle beraber olmamıştım. Oda öyleydi. Birbirimizi bulmuştuk. Ben ki olduğum memlekette saygın bir ailenin çocuğuydum oda saygın sayılabilecek türden bir ailenin kızıydı diyelim. Arkadaşlarım tarafından sevilip sayılırdım. Bana nasıl oluyorda böyle biriyle hayatını paylaşabiliyorsun diyorlardı. Umrumda değil. Sonuçta insan huy satın alabilecek paraya sahip değildir. Güzelliği bir günlüğüne, bir saatliğine satın alabilirsin. Eğittim onu. Gözünü açtım. Her şeyi, ilk diyebilecekleri bende yaşadı. Öyle ki günümde zamanlarımın onunla geçmeyen zamanlara düşmandım. Hep konuşuyorduk. Telefon faturaları o kadar uçuk bir şekilde geliyordu ki her gün ailem ile kavga ediyordum. Umrumda değildi. Günlük, bir emekli maaşı denebilecek kadar para harcıyordum telefon faturalarına. Hiç gözüme gelmedi açıkcası. Sevdiğim için yaptım şimdi olsa gene yaparım. Derler ya her şeyin bir sonu var diye gerçkten öyle. Bunun da bir sonu vardı ben öyle düşünmemek istiyordum fakat vardı her şeyin olduğu gibi. Kız doktorluğu tutturdu. Ben ise barajı dahi geçemeyecek nitelikte bir insandım. Benim öyle doktor olabilecek türden bir mesleğe ihtiyacım yok, şükürler olsun ki maddi durumum bunun üstünde diyebilecek nitelikte. Beni hor görmeye başladı. Derler önce kadının sonra şeytanın şerrinden korusun diye. Gerçkten doğru bir söz. Ben ona her şeyi öğrettim o ise beni istememeyi tercih etti. Her türlü kötü alışkanlığa başladım. Tanıyamıyordum kendimi açıkcası. ilk başta alköle başladım, sonra esrara, sonra hapa başladım ve en sonda uyuşturucuya başladım. Bunun onunla ayrılmakla alakası yoktu. Sadece belki hatırlamamama sebep olur diye düşündüm. Çok kötü sayılabilecek türden etki bırakmıştı bende. Kendimi tanıyamıyordum ailem de tanıyamıyordu. Öyle ki uzamış olan sakallarımı kesicek türden kendime ayırabileceğim vaktim yoktu. Telefonlarıma bakmaz olmuştum. 18 yılım beraber geçmiş olan arkadaşımı 7-8 ay görmeyecek nitelikte bir insan olmuştum. Ruh gibi gziyordum etrafta. Olanlar karşısında aileme en ufak bir şey anlatmıyordum. Yapılanın karşılığında gururum değil onurum sebebiyle yalvarmadım ona. Dön demedim. isteseydi de dönmezdim, ben ne hale gelsem nasıl bir insan olucak olsaydım bile bunu kabul etmezdim ki etmedim de. Şu anda yazarken bile yaşadıklarım gözümün önüne geliyor, unutmuş olmama rağmen. Biz çok bir canlılarız. Herneeyse işte başladım her şeye. Sonra düşündüm neden böyle oldum diye. Her şeyi teker teker bıraktım. Sonra kendim de Allahın sevgisinin ekgibliği olduğunu düşündüm. Allaha o kadar bağlandım ki cinlerin musallat olacağı şekilde bağlandım. Halen de geçmiş değil. Tek yatamam geceleri. Umrumda değil. Ne olabilir ki? Ne zarar görebilirim. Hacılar hocalar para etmedi. Pgibyatristler çözemedi durumu. Umrumda değil diyorum ya. Şimdi beni her şeyden alıp tuttuğu gibi çeken bir rus sevgilim var. Novsbriskte oturuyor. Öyle ya insanın doğru birini karşısına çıkarması için Allah illa ki insanı sınıyor. Merak etme Allahım. Sana inanmaktan kendimi alıkoymayacağım. Rus sevgilm var şimdi. Skype de her gün konuşşur dururuz. Öyle ki kamerasının ışığı yüzüne vurduğunda bir meleği anımsatıyor bana. Adını değiştirdim meleğim diyorum. ingilizcem vardı şimdi rusça öğreniyorum. Belki gibtiğimin ülkesinin sınav sistemine göre bir üniversiteye yerleşemeyeceğim ama rusyada ki bir üniversitede şikeyle, parayla bir yerlere gelebilirim. Ben bu ülkede çektim her şeyi. Şimdi barajı geçmeye çalışıyorum gibim sonik bir sistem anlayışı sebebiyle barajı geçemedim sürece Rusyada ki bir üniversiteye yerleşemicem. Özel ders mers almıyorum. Buna yeticek kafam yok malesef. Rusyaya yerleşeceğim hemde 12 ay kış yaşayan bir şehire. Öyle ki geceleri -20lere varabilecek nitelikte bir şehire. Ama umrumda değil soğuklar. Ne kadar acıtabilir ki soğuklar, gönülden yaralanan kadar? Saçma gülüp geçiyorum. Biliyorum ki içimi ısıtıcak türden bir insana aşığım. Şimdi noldu mu bana? Memleketteyim. ilk sevdiğim gibtir oldu gitti ne olduğu belli değil. Arada bakarım hesaplarına ööyle meraktan. Şimdi tipik sıradan türk kızlarının yaşadığı hayatı yaşıyor. Ben ise acılarla beraber çok ilginç bir hayata sahip oldum. Teşekkür ediyorum kendisine bana böyle hayat bahşettiği için. Belki de hayatı anlamlandıran acılardır. Ama benim hayatım bir rusa bağlı şimdi. Öyle ki her sene 1 haftalığına kaçar giderim oraya. Votkaları çok sağlamdır. Ben portakal suyu içiyorum. Günün belli saatlerin de güneş vuruyor orada. Öyle ki sevdiğim kızı alıp sırf o güneşde, saçlarından süzülen o güneş ışığını izlemek için onunla olduğum her gün o vakt tutmak isterdim. Etrafında karlar, bacaklarımda donmayı hissettiğim bacaklarım ve karşımda o soğukları eritebilecek türden her baktığımda hissettiğim bir meleğe sahibim. Benden mutlu kim olabilir?