bu başlıkta edebi eserler paylaşıyorum

içki içip dans edebilirdik oysa;
ikarus’un kanatlarında ya da bir meleğin sırtında.
kaderimi yazan bir çift titreyen el olmasa,
ve birkaç hüzün erken davranılsa...
ah, clementine!
tenindeki esmerlikle dağıt beynim

dinlendirici, yumuşak bir piyano melodisi eşliğinde sevdiğim bütün esmer kadınları doğramak istiyorum. böylece - katil olmanın mı yoksa sevdiklerimi öldürmenin pişmanlığımı bilemiyorum- ağlamak için bir bahanem olacak...

annemin öldüğü gün tanışmıştık seninle
babam bir parça daha zalimdi, hepsi bu.
yaralı bir gemiydim ben,
halatların bir kıyıya, kıyasıya tutuşturduğu bir gemi.
uzaktan, benim penceremden,
sana yakın bakan gözlerimden konuşacak olursam eğer,
şık bir buz dağıydın, beyaz tenli, parlak.
-beni aldattığın gün zirvenden kan aktı ırmak gibi.

sırf senden başkasını görmesin diye gözlerindeki okyanusun en derinine fırlatmak için gözlerimi yerinden sökecekken annem çok bağırdı. dinlemedim. çünkü seni de uzaktan sevgilime benzetmiştim biraz özür dilerim. prime time düş kuşaklarının en sevilen karakteriydin sen. akrep yelkovanı zehirleyip felç bırakır gibiydi seninleyken. yani zaman hep slowmotion hareket ederdi gözlerinde idamımı seyrederken.

çok severim ben.
hep severim..
ömrümden katarım bakışlarında huzur bulduğum adamın ömrüne..
yanan bir ev kadar sıcak öperim..

başka severim ben.
başkalarışırım severken..
uyuyuşunu izlerim, uyanışını..
günlerce sarılabilirim kollarında kalbimin sarsıldığı sevgiliye.
adım bastığı kaldırımları kıskanırım.
dokunduğu kap kollarını imha edesim gelir.
kızarım saçlarını okyaşayarak esen rüzgara..
delirmem ama, pek aklım başımda olmaz severken ya sesindedir sevilenin ya gülüşünde.

kirletmem hisselerimi.
sevimeyi işemek kadar basiteşleştirmem. herkes gibi sevmem ben, herkes gibi sevişmem..
aşık tenime dokunan elleri kutlaşsın isterim.
cami avlusuna bırakılan bir bin gibi terketmem duygularımı.
sığdıramam aşkı beyaz çarşafların gölgesine.

hani yağmur olsam kurak kalır tüm dünya ihanet etmem, düşmem başka bir yüze.

inanır gibi severim ben..
dua eder gibi..

giden sevilenin ardından yeni sevmem, yine severim.
gidişini severim..
ayak seslerinin beni paramparça etmesini severim..
kırmasını severim gidişlerinin yüreğimi.
ağlasın isterim gözlerim, yaşlarım o'nu kollayan, koruyan, farklı kılan bir dua gibi yazılır omuzlarına.
umutlanmayı severim peşi sıra, geleceği anın hayaliyle.
hiç gelmez belki,
olsun gelmeyişini de severim ben.

içim ağrır bazen.
dedim ya çok severim ben, çok intihar etmek gibi birşey bu.
ölmeyeceğimi bile bile hemde

bileklerim sızlar,
uyuşur hücrelerim..
sonra organlarım infilak eder kendini, ruh olurum..
olsun ruhum yeter sevmeye benim.
yine severim.
çok severim.
hep severim.
başka severim.

bir duman gibi kıvrıla kıvrıla sokaklarında sessizce,
kendimi terk edeceğim şu arsız şehirde
şehri terkedeceğim bu gece
yitik bir gemi gibi ayrılırken limandan sessizce
sırf, aziz adamları bassın diye üzerime,
ucuz bir makyaj gibi yapıştırdım suratıma küfrü
ve bu yüzden bütün çocukluğum benden ürktü,
benim şu insanlardan ürktüğüm kadar.
ey adem soyu bize gel,
sana bir şiyir yazacağım, eyfel kulesi kadar.
beni böyle tozumu attırırcasına süratlı sevme bebeğim,
bütün yollarda radar var.

yarın gece,
intiharlar karışmış gözlerindeki yeşile diye,
yumruk attım aynadaki bine.
sırtımı sıvazlardı görse amcam nietzsche.
tenha bir sokakta karanlıkta yürürken kendi kendime,
önümü kesti şizofreni zalimce.
o günden beri hepcinsel yaşıyorum,
aklımı alıkoydu, gasp etti,
memur bey şikayetçi oluyorum.
bir virüs volta atıyor beynimde
düşüncelerimin arasında sırtarıyor,
babaannem görse bağırırdı şu şekil;
bu burada ne tak arıyor,
bağırma babaanne, üzengim çok alınıyor,
tanrım aç kollarını işte bir üvey kulun sana koşuyor
şeyhim ağladıkça ağlıyor,
ağladıkça maşallah, doluyor havuz
ne fark eder para ya da haşikio,
ağlıyor şeyhim zalimin zulmüne
ağlıyor arka planda taşak yapan ehl-i keyfine katılamadı diye.

allahım, sen bize fazladan sabır
kale gibi dayanma gücü
ve içeni ashab-ı keyf yapan
antidepresanlardan bolca ihsan eyle.

teşekkürler josephine, artık uyuyabilirsin

sabah uyandığımda en çok yatağımda bana ait resmileşmiş bir ceset bulmak istiyorum. böylece süreç kendini tamamlayacak ve ben resmiyete kazınmış bir ölü olarak toprağı kazanacağım.

bazıları damıyla nam salar yedi cihana, bazıları amıyla.

örneğin;
cinayete bulanmış ellerle
kalbini kurcalayan bir serseriyim.
bu durum, bir meclisin ortasında
yapayalnız şarap içiliyor manasını taşır.
bu durum, en çok senin açtığın yaraları kaşır.
bu durum, güpegündüz işlenmiş bir cinayete yakışır.
reverans...

‎"kestiiiiik"

mumları unut önce,
çümkü aşk dilenmeyecek kadar ucuzlar.
çünkü mumlar, hepimizi ateşe verecek kadar da ucuzlar,
basitler ve adi.
benim gibi !

dinle şimdi.
bir daha asla sorma bana,
kimseye de söyleme "ne zaman geleceğini bilmiyorum" deme.
bekleme, bekletme.
ki gelirsem zamansız olur,
ki ben gelirsem birgün, sonre ne olur ?

ne mi olur sonra ?
cevapla, var mı sağ çıkabilen ? kaç sevdadan ?

sus.
bir daha asla,
o kalabalığın ortasında kızaran yüzümü ağzına alma.
ağzını bozma.
hatta ağzını topla.

bana emanet etme kendini.
bana güvenme.
inanma.
kadınım çünkü,
soymuşluğum var iblisi karşımda.

her kadın yalan söyler her kadının oje sürmesi gibi birşey bu unutma.
bence beni de hatırlama.

"montaj"

düşünüyorum evet,
benden çok seni,
senden çok herkesi.

önce teker tekerdik,
sonra hepberaber,
şimdi diyorsun ki sen gel olalım ikimiz tek, ama yine beraber.

bir daha düşünüyorum,
herkes ne der ?
güler.

düşünürken ürperiyorum.
bilmiyorum çünkü, şimdi ben hangi masada nesine oynuyorum.
kaybedersem, kim kazanacak bilmiyorum.
öğrenemedikçe uzaklaşıyorum olay yerinden.

ben biraz korkuyorum.
aşık olmayı bildiğimden midir bilinmez,
ben biraz da kaçıyorum.

sen susuyorsun ya orada ben hepsini duyuyorum burada.
"hadi diyorsun bazen bir cümle söyle boşluklarım dolsun."
hadi diyorsun anlat.

"kızıyorsun biraz,
öyleyse durma ağlat.
kuruyana kadar anlat."

ya da hemen şimdi bırak,
yüzümüzü kızartamasınlar diye,
ertele bana kendini.

ya da şimdi,

"oynatalım allah'ım, bu aşk efsane olacak der gibi."

iki kişilik bir gelecek yolculuğuydu bizimkisi, şık bir gemide... bir akşam balıklara bakmak için eğilmiştim, huurnun biri beni gemiden itti..

her yasağa karşı gelesim var, 'yapılmaz' ne varsa büyük bir keyifle bütün çabamı veriyorum, küfür ediyorum, içki içiyorum, isyan ediyorum. ne de olsa serde âdem'in torunu olmak gizli.

ikinci el bir hayatım var ve ben kullanıldım birazdan daha biraz.
kanıyorken kaderimin rahmi gebe kalamaz mutluluklara, yalan olur dersem gülerim kollarında. ama kabul edersen eğer ağlarım omuzlarında ve yine kabul edersen sen küfür ederiz gelmiş geçiş kim varsa.
biraz kirlenmişliğime, biraz da birbirimize. en çok doğduğum güne..
biraz ölmüş annene, biraz anneme ölsün diye. olur ya hani beyazını karanlığıma layik görmezlerse.

ben amin derim hemen sonra, sen eyvallah. allah kabul eder inşallah.

allah diyorum kirletirse benim gibi seni ya da aklanırsam seninle senin gibi, kabul eder inşallah benim adımın sonuna soyunun ismini.

düşlerimin ağırlığından kapanıyor gözlerim inan ki,
inan ki bende uyuyamıyorum düşünürken düşündüklerini.

dur !

bir daha inan, ki ben yalan söylerken.
güven..

sen gülerken tüm bunlara rağmen, hala kirliysem ben ve hala yalancı. alçak biraz ve kandırılmışlığım aklımdaysa hala birazdan daha biraz ve karanlığım halaysa, devamlılığı hepse aklımca ve korkuyorsam hala annenin red etmesinden. hala küfür edelim diyorsam ağlıyorsam, hayatımın şah damarını gıdıklıyorsa kanaması kaderimin hissediyorsam.
hala umursuyorsam doğrulamayacak olanları. doğuramayacaklarımı.
doğru olmayanları.

yani aynıysa senden sonra herşey hala. hemde sen gülüyorken bana rağmen.
herşeye rağmen gülüyorken sen,

hala, hala diyebiliyorsam ben,

gücenirsin !

buna da inan ki değil yalan, diyebilirsin
"gidebilirsin"

hemen sonra amin dersin, eyvallah derim.
allah'ım o zaman sende inan ki değil yalan unuturum tüm inşallahlarımı o an.
kabul etme olur ziyan.

büyük bir patlamanın ortasında,
atomlarımıza kadar parçalanmalıyız seninle.
bu,
tenine karışmamı kaçınılmaz kılıyor.

sabahın kör saatlerinde güneşin yönünü şaşırdığı bir gündeyim..
dünya tersine dönüyor sanki..
gelişinle gidişin arasındaki matematiksel hesaplamaların sağlamasının bile doğru çıkmadığı o çok kısa zaman dilimine, nasıl uzun bir ömür sığdırabildiğimi düşünüyorum..
seni evrendeki tüm canlı ve cansız şeylerden üstün tutan tanrısal aşkımın nasıl bu kadar canımı acıtabilidiği gerçeğini yalanlarımın pembesel rengiyle karalıyorum !

adını yazıyorum boş sayfalara,
birde hayalini çiziyorum odamın duvarlarına..
uykuların haramsallaştığı mevsimsel bir bunalım bu ! ya da aşk'sal.. tanrı'sal belki..

inançlarımı irdeliyor aklım..
hiç olmayanla, hep var olanlara karşı bu sonsuz güveni nasıl kazandığımı kurcalıyorum..
genetik olmalı !

seni seviyorum.. seni seviyorum..
hep aynı cümle.. yine aynı cümle..
peki hep aynı mı boyutu sevginin ? yerimde mi sayıyorum ?
kaç kez seviyorum seni ? bir insan kaç kez sevebilir aynı kişiyi ?
kilosu varmıdır aşkın ya da ne bileyim kaç adettir sevmek ?
kaç ihanet koymalı teraziye, aşk ağır bassın diye ?

saat 05.05 batıl inançlar edinesim geliyor aniden "beni̇ düşünüyorsun"..
bu saatte hemde, hiç uyumadın yahut işe geç kaldığını sanıyorsun şuan, beyaz gömleğinin düğmelerini yanlıs iliklerken aklına geliveriyorum işte..
ne güzel şeymiş şu hayalperestlik !
kulağım çınlıyor.. kesin adımı anıp gülümsedin..
yere düşüyorum elimdeki nimeti.. bize geleceksin, karnın aç !

yağmur yağmaya başlıyor, çok ayıp ediyor bulutlar !
beni terk ederken takındığı tavrı takınıyor doğa..
şiddetle karışık küfür ediyor..

masanın üzerinde unuttuğum antidepresanlara takılıyor gözüm.
önemli birşey değil sadece aşkımı yatıştırıyorlar biraz !
uyuyorum ama rüyalarımda da seviyorum seni..
doktorlar anlamıyor ki aşığın halinden..

sanırım ölmeliyim.. uyumalıyım yani..
sana yazamadığım zamanlar ölü gibi hissediyorum sadece..
toprak bile almaz zaten beni bu titrek ellerimle..

hee birde, artık gelsen diyorum..
adresim belii..
bakırköy "aşk hastalıkları hastanesindeyim" şizofreni sevdalar katında !
kime sorsan tanır zaten seni.. sakın adımı söyleme kimseye herkese sen diye tanıttım beni

tavana çizdiğim sürreal portrelerden kan fışkırıyor şimdilerde. iblisler beyazlarıma kara çalıyor ve düşlerim atlıyor bir bir pencereden

tuz ruhu ya da herhangi bir asitik madde içmeliyim bir düş'ün daha kırılışını kutlarken. diyorum ki; mastürbasyon da yapayım intihar ederken. hülasa orgazm ile geldim, orgazm ile giderim...

senin gözlerin damarlarımda volta atarken , kesici aletler haddini bilmeli, ölüm de kimmiş ? güzelliğin ruhumda böylesine yer tutarken, estağfurullah; şiir de neymiş…

tutuşmuş ruhların arasından yüzümü kaldırdığım zaman gökyüzüne, havada uçuşan kalpler görüyorum, eski bir rovelverle göğsünden vurulmuş darmadağın hatıralar, başı kopartılmış başsız yalnızlıklar, gözleri dağlanmış acılar. birkaç lapa düş. ah, sevgilim. hadi, sende düş...

‎"zar tutuyor diye hayat, bütün masayı dağıttım"
yetmedi;
insanlara olan güvenimi buruşturup çöpe attım,
-arif sen hariç.
tanrının dışladığınız kısımlarıyım.
adım josephine,
kimsin diye soracak olanlara
verebilecek bir cevabım yok henüz.
küfürlerime ve tavırlarıma kızıyorsanız,
umrumda değil.
tanıdığım bütün insanların ortak yapımıyım.
ki burada, insandan bahsediyoruz,
insan;
tanrının gitarındaki kopuk bir teldir sadece
en acı melodilerini olmayan bir notadan çıkartan.
ve bu gitardan çıkıp en kalbimi bıçaklayan şarkıdır babam

hayır, anlatabililyorum.

bazen diyorum ki,
bir el tutmayı öğretmek yerine ellerime,
nasıl katil olabilir diye öğretsem
kârlı çıkan ben olurdum herhalde.
şu taktan gezegende
sıcak bir yaz günü, yarım kalan ılık bir şişe viskiyi
fondip yapmak gibi,
koynumda taşıdığım şu garip yalnızlık.
ve umutlanmak oldukça mavi,
yan daireden kulaklarıma sızan hoş bir beatles parçası;
tatlı ve derin...
hatıra kalan sararmış bir mektup gibi
korumak istedikçe sevdiklerimi
üzerlerine şeytani masumiyetler giydiler,
tam bu noktada ellerim kanıyor,
çünkü syd barrett şarkı söylemeye başlıyor
bu yüzden,
bu şiirin sonunu da evden gelirken sen getir sevgilim!