bu başlıkta edebi eserler paylaşıyorum

çok basit aslında ayrıldığımız günü bir kelimeyle anlatmak;
"günah" benden gitti.

siyah beyaz televizyonlardan öğrendim gökkuşağının ne olduğunu
bu yüzden biraz solgunum,bu yüzden biraz çocuksuyum..

bütün istihbarat servisleri, bütün yasadışı örgütler hikaye. hüzündür en organize çalışan örgüt bu yeryüzünde. tanrının koynunda saklansan dahi tek terkedilmelik huzurun var.

yüzünü hatırlamadığım zamanlar var.
o zamanlar herkesin bir yüzü yabancı, bir yüzü yalancı..
benim yüzümde ürkek bir acı,
yara gibi biraz yüzüm tenime kiracı, biraz da kurşun gibi alaycı..

mesela bebeğim sen ölürsen benim için herkes mezar taşı.
tam da bu yüzden değeri yok ne ana, ne bacı.

içim şimdi yazarken bu satırları ağlamaklı.
ağlamak bebeğim utanmak gibi durduk yere son model bir ağrı, inan bana çok pahalı.

beni çok üzdün bebğim,
daha çok üz, kalbimin ricası.
üzülmek çünkü senin için ; senin çocuğunu taşımak gibi heyecanlı.

beni darmadağın et, saçlarım hüzün koksun.
hüzünlenmek çünkü; yarım bırakmak gibi senden başkasına yazılmış şiirleri
ve biraz da unutmak gibi beni sevindirenleri..

"sen beni hiç sevindirmedin ki."

-gözlerindeki kadınlara aşığım bebeğim.
bu cümleyi kurabilmek için çok içtim..

ben şimdi ne şiirker yazar ne şarkılar dinlerim.
ne senin yüzüne bakabilirim ne senin yüzünü hatırlamadan yaşabilirim..
ben şimdi bir kaç cümle daha kurmak isterim fakat hıçkırıklarımda boğulabilirim..
özür dilerim, hala sana aşık olduğumdan olsa gerek,
kurduğum cümlelerde kadınlığıma kandırılmışlığımı hatırlatabilirim.
seni kırabilirim.
kırılırsan ve ölürsen bebeğim, herkes toprak benim için

hadi öpüşelim !
barışırsak eğer bağışlarım kendimi hayata yemin ederim

zamansız her ayrılık biraz daha çekiştiriyor ruhumu sağa sola, her çekiştirme biraz daha yaklaştırıyor beni lale devrinden yadigâr intiharlara ve her intihar biraz daha itekliyor düşlerimi iblisin karanlık, şehvet kokan kucağına.

kaç bahar geçti bilmem, ellerin ellerimde..
sesinle ısınırdım soğuk kış gecelerinde,
sen gülerdin evinde, düğün evi neşesi çökerdi evime,
bazen uyurdun benimle..
sabah olmasın diye yalvarırdım saattlere sessizce..

yağmura yakalanırdık şehrin göbeğinde,
ne çatı altlarına koşardık, ne açardık şemsiye.
sığınırdık birbirimizin gözlerine,
taş yağsa hissetmezdik belki de..

sonra unuttun beni yüreğinden çok uzak bir yerde,
yabancısı olduğum bir memlekette,
koşup uzaklaştın bir yarin koynundan diğerine..
yol iz bilmezdim bilirdin, dönemedim geriye.

o gün söyledim son cümlemi, bırakıp şairliğimi vestiyere gizlice,

ha sen gitmişsin, ha gelmiş ecel
"la ilahe illallah"
döndüm geldiğim yere..

yüzün, şimdi tenimde 16. derece yanık,
maskelerle dolaşıyorum insanların arasında.
yüzün, şimdi cebimdeki 4.5 lira,
ucuz bir paket sigarayla yavaş yavaş ölüyorum.
sen şimdi dövmeli pop kültürünün herhangi bir esmer notasında kendi başına kal sevgilim,
çok öpüyorum...

doğumdan sonra ölmek gibi en sert kuralken terk edilmek bir aşkın yaşamında,
hala ölümsüzlük iksirleriyle uğraşıyor çatlak yüzlü yalnız bir adam...

ben bir şair olsaydım eğer; cümle cümle vururdum seni. her noktasında dururdu kalbin.. ben bir şair olsaydım eğer; öyle bir şiir yazardım ki sana sevgili, harflerine asardın kendini..

beni düşünmediği zamanlarda iç organlarımı çıkartıp sokak köpeklerine yedirmek istiyordum. serserilik değildi bu, sadece onu çok seviyordum...

büyük hayallerim yok, küçük dualarla avunuyorum.
mesela bundan üç sene sonra toprağın altındaki bedenimi böcekler yesin istiyorum, allah kabul ederse ruhumu da sana bağışlıyorum.

bir sevgili daha kalkıyor limandan
ve bedenimden söktüğüm damarları sallamalıyım ardından...

bazı şehirlerin taş kalpli olmasında bir suçu yoktur
şehrin orta yerine dikilmiş taş yığını heykellerin.
bazı şehirler bazı şehirlere küsemez, küserse bir aşk intihar eder
bir aşk intihar ederse bir heykel alkole verir kendini,
karaciğer yetmezliğinden gider.

aşk ten'de başlıyordu artık ter'le bitiyor. bu yüzden kalbim ruhuma canavarı oynuyor, çok korkuyor, çok korkuyor.
hepsi aynı. herkes aynı insanlar hiç değişmiyor. aşk diyordum, bu devirde hemde aşk meşhur sapık, herkes tanıyor, herkes sahipleniyor..
aşk diyordum, bu devirde hemde, ağzıma "aşk" alıyorum, utanıyorum.. gib'miş gibi miğdem bulanıyor.
aşk diyordum, artık yüzümü kızartıyor.

gecenin cebinde kaybolmuş bir parça siyah gibiyken plaklar daha bir derin çalıyor sanki. şarkılar saklı kalmış bir şeyleri deşifre eder gibi. dans; şakaklarına dayarken sevişmeyi, notaları delip geçen iki el yalnızlık sesi ürpertiyor bütün cinleri...

evleniriz belki birgün,
belki çocuklarımız olur ileride
bana benzer şair olurlar,
sana benzer şiir..

favorilerimden..

şerefe' dedi kadın. 'yitirdiklerimin, tükettiklerimin şerefine... ' adama bakarken. 'şerefe' dedi adam, 'ihanetin, yalanın, ayrılığın şerefine... ' başka bir kadına koşarken...

sen bana aşık olursun en fazla,
ben birine aşık ölmek isterim ama, belki sana.
istemek yeter mi düşünürüm sonra

ama bil, bu oyunda aklımın yarısı başkasında..

kaybetme ihtimalim, kazanma arzumla yarışıyor kıyasıya.

"kalbim tecavüz etmekle, tecavüze uğramak istemek arasında kalmış bir sapık.
soyunuyor giyiniyor..
soyunuyor çırılçıplak,
korkuyor,
giyiniyor kara çarşaf."

zihnimde seri katil olsa ya,
duyurmadan vursa ya, vurdum duymaz olsa ya biraz..

yarım yamalak tanıyorum seni yarım yamalak da seviyorum..
bir yarım çünkü; aşık öldüğüm adamların hakkı.
felçliğim onların oyun parkı..

dur, söylediğimi iyi duy.
itiraf ediyorum inkar ettiğimizi, gurur duy..
tanıdın mı beni ?
hadi tüm gerçekleri tokat gibi yüzüme vur..

ve yalancının önde gideniysem,
arkamda dur.
istersen sırtımdan vur

yaşamak pahalı huurydu mirasımı tanrıda unutmuştum. bende hep ayıp cümleler kurarak hayata kafa tutmuştum. çünkü ölmek eziyet etmekmiş kalanlara babamın cenazesinde duymuştum.

şimdi kanamalı bir regl sancısıdır yalnızlık ruhumda tutunan,
birkaç gün gecikse şüphe duyarım tanrının varlığından...