bu başlıkta edebi eserler paylaşıyorum

bacak araları kalplerin değerini düşürdüğünden beri, insanlar gibe gibe öldürmeye başladılar birbirlerini. oysa kalpler, seve seve de öldürüyordu.

rafa kaldırdığım bir hayatı yerinden oynatıyorum bu gece..
üzerinde biriken toz oranı,
neredeyse bütün bu kaldırıma birikenlerle aynı..

uzansam yetişemiyorum gibi..
yetişsem ziyan ediyorum gibi..

insan sıfatını yitirmiş bir kelimeyim ben sadece,
hayatını anlatırken söylemeyi unuttuğun..

rafı sallayarak yerinden zor bela oynayan bir hayat,
bir alt rafında dokunabildiğim acı,
ve en üst rafta ince bir şişeden gırtlağıma dökülen aşk..

konuşmama izin vermiyor.
ne yapsam bilemiyorum ne yapmasam da öyle.

bir yandan ısınmaya çalışırken hayata,
isıtmak için birinin içini,
ve alıp kalbimi ısırırken sen, aşka aç gibisin..
isırdıkça bir ısıtma ki o,
sıtma oluyorum...

bir şarkı gelip canımı alıyor, bir şiir biraz daha canımı acıtıyor.
soğuk soğuk yanıyor birşeyler etrafta kar kokusu*
ve hepimizin ortak yanı gibi etrafta sahtekar korkusu..

sonra işte, insanlar ölüyor.
sığ bir hayat, kimsenin hayatıyla kesişemeyecek kadar uzakta kalıyor,
ve bazen yarım kalıyor, dağılıyor, parçalanıyor,
birinin hayatıyla fena halde,
kanlı bıçaklı kesiştiği için*

sonra hiçbir şey olmuyor,
herkes herşeyleşiyor, hiç bir şey yok, daha ne olsun,
çok şükür hamdolsun gibi,
ağzımızın içinde dönüp duran tekerlemeler...

ve tekmeledikçe,
teklemesi kalbin...

bu böyle oluyor, gündüz kayboluyor birden*
karanlık oluyor gecenin geldiğini farkediyorum,
korkuyorum,
önümü göremiyorum.
iyi niyetli bir şarkı,
gelip canımı yakıyor, niyeti biraz ışık..

geçecek diyorum, soğuk yüzünü gösterecek sabah,
neyin var? diyeceğim cevap vermeyecek,
ne söylersem söyleyeyim cevap vermeyecek,
kafam karışacak, bir kirpi takla atacak beynimin içinde,
ve beyin kanaması hafif küsur olarak geçecek yaşananlar içinde..

" sorunun çaresi çözümse, sorunun ardından verilmesi gereken cevapsa,
her cevap bir çözüm, her çözüm bir çare midir? "

bakma aslında,
toz olasım geliyor , toz.
henüz kimse görmeden, fotoğrafının üstüne..
biri çıkarıp resmine baktığında, bana çok dokunduğunu bilsin...

i.

şiir,
boşa,
mas,
raf.

yine

ben sana küçücük bir şeyi neden büyütüyorsun demem,
büyüttükçe daha çok severim seni..
hadi küçücük bir şeyi büyüt,
o şey mesela, kızımız olsun..

merhaba, ben geldim, ben geldim. merhaba.
elbiselerimi giymedim, ayaklarım çıplak, üstüm ıslak ben geldim.
ben geldim merhaba.
yaşanmış bir hayat bıraktım, çok sevmekten aşınmış bir kalp.
çürüdüm, kurudum, ben geldim.
gülüşümü bıraktım, hüznümü, yüzümü,
bittim, vuruldum, yoruldum,
ben geldim, merhaba.
korkma görmediler geldiğimi,
onlara kalırsa ben hala oradayım,
ellerim orada,
yarın orada,
karım orada,
hepsi orada kaldı, ben geldim merhaba.
korkma,
hoşgeldin demeyeceğini bildiğimden geldim,
ben geldim, merhaba..
allahım geldim,
sonunda, sonuna.
onlar beni orada biliyorlar, orası neresi bilmiyorlar ama,
ve geldiklerinde,
hoşgeldiniz diyemeyeceğimi.
ben geldim, merhaba.

cennete de razıyım ama, cehennem olsa kafi..
hakettim, hakkım.
hakettim, rabbim.

sen sorma,
herşey düzelir nasıl olsa diye şükredip dişini sıkıyordu,
bu yüzden,
dişlerini kırıp geldim annemin...

sonuna mı geldim, yoksa yetiştim mi bilemedim ama,
merhaba ya hu, merhaba..
kalbime gelip, kimse yok mu diye sorma,
merhaba de merhaba,
varsa biri, seslenir nasıl olsa,
öyleyse ben geldim,
merhaba..

• çıt çıkmasın, n'olur.

ne garip değil mi? gideceksin. ben adını değiştireceğim, başkası soyadını..

nikahlarda ayakkabıların ucu ezildiyse evet'ten sonra, başka birinin de yüreği ezilmiştir çok uzaklarda..

offff...

ikiden fazla adam alma koynuna. biri ben, diğeri benden olsa yeter..

üşüdün mü diye sorarlar sana yüzün kızarmışsa ve buharlar çıkıyorsa dudağından.
ne olur onlara, birini yaktım içimde ve hala sönmedi de..

bir adam yüreğini..
elleriyle sol yanını örterek,
kaçıp giderler o şehirden.
aşkta tam kaçarken olur zaten,
... bir köşede çarpışır yürekler,
valizler karışır,
onun kalbi sende gider,
senin kalbin onda...
aşk olmuştur,
değişilmiştir.
adam,
elini göğsüne koyduğunda,
ağır ağır gibi yürümeye başlamıştır,
kadın,
sütyen düzeltir gibi...

her aşkın sonuna bir ayrılık gelirmiş,
gelsin.
ikinci el kadınlarda,
ayrılık,
aşktan önce gelir..

şimdi seninle biz,
kalpler çarpıştığında,
birbiriyle karışan iki valizdik..
bu yüzden,
bende geleyim yanında demem,
gittiğin yerde,
kime döksen içini,
ortaya çıkar,
kalbinin bende olduğu...

‎" ne karanlıktı, ne de ben ağlıyordum. sadece,
ellerimle yüzümü kapatıyordum, dua eder gibi aklımdakine... "

nasıl yapıyordun bilmiyordum, ama yapıyordun.
herşeye benzetiliyordu gidişin, yaşanmamış şeylere ve çıkmamış bir çimene.
... uçmayı öğrenen çelimsiz bir serçeye,
kendi kanatlarına yabancı göçmen bir kırlangıça.
yine bir şeyler yapıyordun içimde, iyi şeylerdi bunlar.
ama yapma, yapma be..
artık gelme.
gidişin herşeye benzetildikten sonra,
gelişin;
bir şeye benzemez...

üşüyorum, yanıyorum, ölüyorum gibi şeyler söylemem sana,
sen yokken yaptıklarım arasına koymam bunları.
ama dediğim gibi, üşüseydim, yansaydım ya da,
keşke ölseydim..
görmek isterdim, gömmeye gelmediğini.
gelmediğini görmek isterdim kalabalığın arasından,
gelmediğine sevinmek isterdim..

şimdi dedim istemeden, susun.
kısın sesinizi, pencerelerinizi kapatın, saklayın yaraları.
sende sus gelmeyen sevgilim,
sesini kıs, penceremi kapat, sakla yaralarımı,
ve bu şarkıyı bitir..

kazanmaya ihtimal vermediğimiz bir savaşta,
kaybederek kazandık,
belki kendi sonumu gördüm bir çocuk ölürken,
belki kendi kanımı içtim onun elinden.
ve ipe dizdik hayallerimizi ıslak sokaklardan kaldırıp,
ağırlaşır ıslanan hayaller dediler,
sıkı dur dedim, ip, sıkı dur...

gelmesen iyiydim, iyiydi herkes, herşey.
gittikten sonra değil,
hiç gelmeseydin belki, iyi olacaktı herkes.
öldürmeyecektim...
ölüm, bacaklarını gösterdi sen yokken,
ve arasına girdik.
sonra işte,
şarkı söylemeye başladı ölüm,
şöyle diyordu,
gir içime.
bir ileri,
bir geri...

kendime dikkat ediyorum beni merak etme. biri çok yaşa der ve öyle olur diye hapşurmuyorum bile.

göğsümde açtığın yaraya elimi koyarak sakladığımı düşünme. "eyvallah" diyorum sadece..

şimdi bir çocuk, uçurtma yapmayı bilmez mesela..
sapan yapıp cam kırdıkça, yalandan ağlamayı beceremez.
şimdi bir çocuğa izin vermezler sokağa çıkmasına,
şimdi bir çocuk kaçamaz durur.
şimdi bir çocuğu kaçırıp sökerler ciğerini,
dışarı çıkamam, dururum.
yetişemem koşsam.
sokağa çıkarsam, ayak izleri beni gözlerimden vurur.
izin veremem çocuk,
gitme izin veremem..
bir çocuk ölürse,
ben ölmeyi beceremem,
senin gibi, yalandan ağlamayı beceremem,
ağlarsam korkmayın çocuklar, ellerim korkunç olabilir.
gözlerim kan yuvasına dönünce, yuvamı dağıtabilirsiniz.
korkunç olabilirsiniz..
bende korkunç bir şekilde,
çocukluğumu kaybettim hatırlamıyorum,
bir kış akşamı belki,
belki bir eylülün ikindisi yaptım bunu.
kendi uçurtmamı göğe salıp,
kendi sapanımla vurdum.
bir kadın gitti diye,
barutlu sapanımla,
alnının ortasından vurdum çocukluğumu.
oysa diğer bütün kadınlarım,
kusura bakmayın..
bütün kapılarınızı açık bıraktınız,
ben girmedim..

tükenirdi monolog
kaçarken içine düştüğüm kara toplum
big bang sonrası büyük yalnızlık bilinmeyeni
saçlarında titreyen iblisler karartırken güneşi
üstüste gömülürken
saydam yaşamlar
bir yankı duyulurdu hiç'likten
bütün yalnızlıklarınızın ilenci
korusun çoğulluklarınızı
cinnet koyun erdemin adını
maskelerinizi kuşanıp yalanlarınızı çoğaltın
hepiniz mezarısınız kendinizin...