bu başlıkta edebi eserler paylaşıyorum

sevmediğim onlarca insan var,
severmiş gibi öptüklerim.
yara bandı niyetine kullandıklarım.
paylaşmadığım birşeyler var onlarla, sırf yarım kalsınlar diye.
parmaklarım kirlenir diye dokunmadım hiçbirinin gözyaşlarına ağladıklarında.
hep düştüm akıllarına gözlerini kapadıklarında,
inkar ettim adımı intihara teşebbüsten tutuklandıklarında.
kirli yalanlarımı damlattım beyazlarına...
cam çerçeve yıkıldı üzerlerine, kapıları çarptığımda,
bakmadım arkama.

"sonra biri geldi"

işte tam da o'ndan hemen sonra, merhaba dedi aynalar bana.

severmiş gibi seviştiğinde benimle,
yarasına merhem,
diline sakız,
ayağına kilim ettiğinde,
ağladığım gecelerde gözyaşlarıma dokunmamak için sırtını döndüğünde yüzüme.
eksilişime aldırmadan, o kapıyı vurduğunda,
kıyametler koptuğunda,
az sonra dünyam başıma yıkılacakmış gibi hissettiğimde dakikalarca,
bağırdığımda,
elleriyle kulaklarını tıkayarak uzaklaştığında..

merhaba dedi aynalar bana.

usulca fısıldadım dün gece allah'a,

"aldığım ah'lar olacaktı şurada ? bunlar onlar galiba..

‎" dön ulan dünya, beni kusana kadar... "

unuttum ya da unuturum diye kendimi aptalca teselli etmiyorum,
unutmadım fakat,

seni,
ananı gibeyim..

eğer benim gibi,
bir beklentinin içindeysen
üzerinde emanet gibi duran aşklar bulandırdıysa eğer mideni,
ve sende barındırıyorsan içinde bunlardan
sahiplendiğin birini andırıyorsa ayağa düşmüş adamlar, bul
döndürüyorsa başını iki kadeh rakı hala,
zihninde bir kadını yatağa atmak fikrinden başka bir şey bulunmayan adamlar,
yürüdüyse yüreğinde, koynun ile kalbin arasında varsa bir kapı,
açmadıysa kimse,
çalmaya cesaretleri yok de!
benim suçum değildi diyerek kandır,
bir cesedi yıka yağmur sularını göz yaşıyla karıştırarak,
öp,
insan olarak öldüğünü hatırlatırcasına..

bunu bir sessizlik bul ve orada kendine söyle,

"yorulduk ikinci defa aşık olmaktan ve gidip merhaba demeye birine,
sıkıldık aynı konuşmalar içinde aynı şeyi duymaktan,
seni seviyorum artık heyecanlandırmıyor kimseyi ve öpüşmeler çok tanıdık,
bütün ayrılıklar aynı tak,
bütün insanlar hala aynı züt,
şimdi tesadüfen çarpışsak göz göze
tesadüflerin a.. koyar, önüne baksana lan diyerek devam ederiz yolumuza"

incindim, kırıldım gibi basit avuntulara sığınma,
kırılmadı ki yüreğin,
topraktı o da, hayal kuraklığından çatladı...

neyse,
dünya dönüyor,
ama bu son turu gibi...

son turunda dünyanın
iftira atarcasına itiraf et ve
itiraf edemiyorsan iftira atacağın anldıbını yok sayarak..

aklına gelir miydi hiç,
hayatımın özeti olacağın?

sen,
bir adamla kadının dünyaya bıraktığı o muhteşem kalıcı hasar,
nasılsın?

ben iyiyim..

sen,
belki öylece yürürken bir sürü insanın aklını çelen düşünce,
nasılsın?

ben iyiyim..

sen,
allah'ın cezası,
nasılsın?

ben iyiyim..

doğmak gibi bir suçu işlediğimde,
sen,
allah'ın cezasısın bana verdiği...

elbette iyisin...
çok iyi..

geçmişe gidelim mi biraz?
benim verdiklerime önce..

sana üç harfli bir kelime verdim, aşk zannettin,
sana dört harfli bir kelime verdim, kalp zannettin,
sana beş harfli bir kelime verdim, hayat zanettin...

onlar sende zaten vardı,
olmayanları yani,
dua,
ölüm,
ve allah kelimelerini verdim sana..

seni kullandım ilkinde
dua dedim çünkü allah'a ulaşmak için kullandığım bir dil oldun her gece..

ikinci de yine kullandım çünkü hep vakitsiz gelen oldun,
hep farklı şekilde, hep olmadık yerde..

üçüncü de yine kul'landım,
seni onun gibi izledim, sana onun kadar günah yazdım,
seni onun merhametiyle affettim...

aşk desem olmazdı şimdi buna,
dua dedim,
öldüğümüzde bile ardımdan okusunlar seni,
ulaşsın diye üçüncüye...

geleceğe gidelim mi?
senin bana vereceklerine..

mesela allah nasip ederse, minicik bir bebeğin gülüşüne,
ve onun,
kime benzediğini izleyelim yavaş yavaş,

sonra,
gözleri sana burnu bana diye paylaşalım mı?

dünya büyük bir pazardı ve seyyardı acı, işportacıydı zaman
savaşların silah, aşkların beden,
arkadaşlarınızın sizin için kurduğu tezgahlar vardı,
geçim sıkıntısı gibi dün arkadaşını satan,
bugün kardeşine tezgah kuruyor, yarın kendini satıyordu.

diliyorduk ki, israfil bir zabıta memuru zannederek kendini
bir hayal gibi yıkar atar tezgahlarınızı
ananızı koymadan...

rezerved panpa devam şuku şuku

tuz ruhu ya da herhangi bir asitik madde içmeliyim bir düş'ün daha kırılışını kutlarken. diyorum ki; mastürbasyon da yapayım intihar ederken. hülasa orgazm ile geldim, orgazm ile giderim...

çok severim ben.
hep severim..
ömrümden katarım bakışlarında huzur bulduğum adamın ömrüne..
yanan bir ev kadar sıcak öperim..

başka severim ben.
başkalarışırım severken..
uyuyuşunu izlerim, uyanışını..
günlerce sarılabilirim kollarında kalbimin sarsıldığı sevgiliye.
adım bastığı kaldırımları kıskanırım.
dokunduğu kap kollarını imha edesim gelir.
kızarım saçlarını okyaşayarak esen rüzgara..
delirmem ama, pek aklım başımda olmaz severken ya sesindedir sevilenin ya gülüşünde.

kirletmem hisselerimi.
sevimeyi işemek kadar basiteşleştirmem. herkes gibi sevmem ben, herkes gibi sevişmem..
aşık tenime dokunan elleri kutlaşsın isterim.
cami avlusuna bırakılan bir bin gibi terketmem duygularımı.
sığdıramam aşkı beyaz çarşafların gölgesine.

hani yağmur olsam kurak kalır tüm dünya ihanet etmem, düşmem başka bir yüze.

inanır gibi severim ben..
dua eder gibi..

giden sevilenin ardından yeni sevmem, yine severim.
gidişini severim..
ayak seslerinin beni paramparça etmesini severim..
kırmasını severim gidişlerinin yüreğimi.
ağlasın isterim gözlerim, yaşlarım o'nu kollayan, koruyan, farklı kılan bir dua gibi yazılır omuzlarına.
umutlanmayı severim peşi sıra, geleceği anın hayaliyle.
hiç gelmez belki,
olsun gelmeyişini de severim ben.

içim ağrır bazen.
dedim ya çok severim ben, çok intihar etmek gibi birşey bu.
ölmeyeceğimi bile bile hemde

bileklerim sızlar,
uyuşur hücrelerim..
sonra organlarım infilak eder kendini, ruh olurum..
olsun ruhum yeter sevmeye benim.
yine severim.
çok severim.
hep severim.
başka severim.

sırf senden başkasını görmesin diye gözlerindeki okyanusun en derinine fırlatmak için gözlerimi yerinden sökecekken annem çok bağırdı. dinlemedim. çünkü seni de uzaktan sevgilime benzetmiştim biraz özür dilerim. prime time düş kuşaklarının en sevilen karakteriydin sen. akrep yelkovanı zehirleyip felç bırakır gibiydi seninleyken. yani zaman hep slowmotion hareket ederdi gözlerinde idamımı seyrederken.

annemin öldüğü gün tanışmıştık seninle
babam bir parça daha zalimdi, hepsi bu.
yaralı bir gemiydim ben,
halatların bir kıyıya, kıyasıya tutuşturduğu bir gemi.
uzaktan, benim penceremden,
sana yakın bakan gözlerimden konuşacak olursam eğer,
şık bir buz dağıydın, beyaz tenli, parlak.
-beni aldattığın gün zirvenden kan aktı ırmak gibi.

dinlendirici, yumuşak bir piyano melodisi eşliğinde sevdiğim bütün esmer kadınları doğramak istiyorum. böylece - katil olmanın mı yoksa sevdiklerimi öldürmenin pişmanlığımı bilemiyorum- ağlamak için bir bahanem olacak...

içki içip dans edebilirdik oysa;
ikarus’un kanatlarında ya da bir meleğin sırtında.
kaderimi yazan bir çift titreyen el olmasa,
ve birkaç hüzün erken davranılsa...
ah, clementine!
tenindeki esmerlikle dağıt beynim

islak bir pantomim bu göğsümde hissettiğim,
saat gece yarısına doğru yaslanırken
bana yokluğunu ifade etmeye çalışan.

sen bana yalan söyledin.
senin doğurduğun bir cümle,
büyüdü, eli bıçak tuttu,
en erotik yerinden bıçakladı aşkı.
aşk bağırdı sessiz bir komedi filminin
en gürültülü kahkaha efekti gibi
aşk biraz da şarlo'ya özenirdi
sen kanlı festivallere öngrup olarak
şehre geldiğin vakitlerde.

gidiyorsun öyle mi ? uğurlar olsun öyleyse. ceplerin uğurla dolsun.
yalvarırım kavgasız, kansız olsun bu gidiş. açık olsun sana tüm yollar, en çıkmaz sokaklar.

bakma öyle, suskunluklarımla oynaşır benim isyanlarım. ağlamam ben duyulur diye, duyulursa yerim bulunur diye.
çocukken öğrendim çare bulunmaz ölenle gidene. ama unutulmaz ölenle giden yine de.
git hadi unutmam seni de.

bakma öyle iyi hal değil bendeki..

dur dinle;

küçüktüm ben adı baba olan bir adam bir tekmeyle sıçrattı en tatlı uykumdan beni bir gece.
annemi halıya yatırdı. canı acıyormuydu bilmem çok vuruyordu.
doğruldu, saçlarıma baktığım aynayı yumrukladı. esmer eli kırmızıya boyandı aynı elle bir ayna parçasını kavradı. annem bir çığlık patlattı o güzel sesiyle. "gi̇t" dedi. birdaha hiç konuşmadı.
halıyı sorma kıpkırmızı ağladı.
ben komidinin köşesine kıvrılmış izliyordum çıt çıkartmadan. ayağa kalktı adam çarptı kapıyı hızlıca rüzgarı yüzümü okşadı gitti.

o günden beri ağlamam ben duyulur, duyulursa yerim bulunur diye..
o günden beri susuşuma gizlenir isyanım, öfkem.
o gün öğrendm ki ne öleni diriltebilirim, ne dur diyebilirim gidene.
korksamda hiç belli etmem.
ve kırmızıyı sevmem, aynalar kadar hemde.
şimdi ne olur tek bir kelimeden fazlasını bekleme benden. git...
unutmam inan, git sen !
o çığlık gibi, o tekme, o adam gibi, annem gibi. unutmadığım gibi öleni ve gideni...
o sıçrayış, o ayna, o esmer el gibi.

git sen. ne olur kırmızısız olsun.
ve ne olur lanetle hatırlanan adam gibi çarma kapıyı.. git hadi çıkayım şu kıvrıldığım kuytu yerden. uğurlar olsun kansız, kavgasız gidişine..
helal olsun ömrüm, çığlıksız, tekmesiz, rüzgarsız gidişine..

işte şimdi,
yarım kalmış bir trajediyi tamamlamak adına,
bende yarım kalmış kimliğini tanımlıyorum.
adın artık, bu kasabada işlenmiş yerel bir cinayet,
ağzından benim kanım akıyor.
adım artık, tarihteki herhangi bir aptal,
kalbim sana aşık oluyor.
-ben değil

‎"zar tutuyor diye hayat, bütün masayı dağıttım"
yetmedi;
insanlara olan güvenimi buruşturup çöpe attım,
-arif sen hariç.
tanrının dışladığınız kısımlarıyım.
adım josephine,
kimsin diye soracak olanlara
verebilecek bir cevabım yok henüz.
küfürlerime ve tavırlarıma kızıyorsanız,
umrumda değil.
tanıdığım bütün insanların ortak yapımıyım.
ki burada, insandan bahsediyoruz,
insan;
tanrının gitarındaki kopuk bir teldir sadece
en acı melodilerini olmayan bir notadan çıkartan.
ve bu gitardan çıkıp en kalbimi bıçaklayan şarkıdır babam

hayır, anlatabililyorum.

bazen diyorum ki,
bir el tutmayı öğretmek yerine ellerime,
nasıl katil olabilir diye öğretsem
kârlı çıkan ben olurdum herhalde.
şu taktan gezegende
sıcak bir yaz günü, yarım kalan ılık bir şişe viskiyi
fondip yapmak gibi,
koynumda taşıdığım şu garip yalnızlık.
ve umutlanmak oldukça mavi,
yan daireden kulaklarıma sızan hoş bir beatles parçası;
tatlı ve derin...
hatıra kalan sararmış bir mektup gibi
korumak istedikçe sevdiklerimi
üzerlerine şeytani masumiyetler giydiler,
tam bu noktada ellerim kanıyor,
çünkü syd barrett şarkı söylemeye başlıyor
bu yüzden,
bu şiirin sonunu da evden gelirken sen getir sevgilim!

aşık olmaya çalışıyorum. böylelikle büyük bir aptal gibi mezarımı kazıp, herhangi bir ateşe de atıyorum kendimi, biliyorum. tedavisi mümkün olmayan bir hastalığa yakalanmış olduğumu anlıyorum kendime gelince. biraz ihanet, biraz yalan ve kandırılmak yeterince...

git, kadar keskindi elimi elinden çekerken üzerine giydiğin o hain tavır.
şimdi, bu noktada; kesilmiş, kimsesiz, yaralı ellerim konuşuyor; gelme, git..

bir duman gibi kıvrıla kıvrıla sokaklarında sessizce,
kendimi terk edeceğim şu arsız şehirde
şehri terkedeceğim bu gece
yitik bir gemi gibi ayrılırken limandan sessizce
sırf, aziz adamları bassın diye üzerime,
ucuz bir makyaj gibi yapıştırdım suratıma küfrü
ve bu yüzden bütün çocukluğum benden ürktü,
benim şu insanlardan ürktüğüm kadar.
ey adem soyu bize gel,
sana bir şiyir yazacağım, eyfel kulesi kadar.
beni böyle tozumu attırırcasına süratlı sevme bebeğim,
bütün yollarda radar var.

yarın gece,
intiharlar karışmış gözlerindeki yeşile diye,
yumruk attım aynadaki bine.
sırtımı sıvazlardı görse amcam nietzsche.
tenha bir sokakta karanlıkta yürürken kendi kendime,
önümü kesti şizofreni zalimce.
o günden beri hepcinsel yaşıyorum,
aklımı alıkoydu, gasp etti,
memur bey şikayetçi oluyorum.
bir virüs volta atıyor beynimde
düşüncelerimin arasında sırtarıyor,
babaannem görse bağırırdı şu şekil;
bu burada ne tak arıyor,
bağırma babaanne, üzengim çok alınıyor,
tanrım aç kollarını işte bir üvey kulun sana koşuyor
şeyhim ağladıkça ağlıyor,
ağladıkça maşallah, doluyor havuz
ne fark eder para ya da haşikio,
ağlıyor şeyhim zalimin zulmüne
ağlıyor arka planda taşak yapan ehl-i keyfine katılamadı diye.

allahım, sen bize fazladan sabır
kale gibi dayanma gücü
ve içeni ashab-ı keyf yapan
antidepresanlardan bolca ihsan eyle.

teşekkürler josephine, artık uyuyabilirsin

sabah uyandığımda en çok yatağımda bana ait resmileşmiş bir ceset bulmak istiyorum. böylece süreç kendini tamamlayacak ve ben resmiyete kazınmış bir ölü olarak toprağı kazanacağım.