bu başlıkta edebi eserler paylaşıyorum

kusura bakma dua bilmiyorum, sana dair ayetler yazarken unuttum dua etmeyi..

korkmam ! tutup elimden atlasak volkanların dibine.
allah şahit olsun, anam perişan,
ardıma bakmam, bakıp gözlerime "ölüme koşmaya var mısın ?" dese.

bir aşka bulaşırsın; mutluluk derler. bir aşka biraz daha fazla bulaşırsın; ayyaş olursun. bir aşka biraz daha çok bulaşırsın; kâbenden geçersin, dinsiz derler. bir aşka en fazla bulaşırsın; mevta derler.

korktum.
çok şarap içip sarhoş oldum.
kustum.
hazmedemediğim yalanları,
ardımda bıraktığım hayalleri ayıklıyordum.
sordum.
bir adama, çocukluğumu gördünüz mü buralarda?
tanrıya benziyor tıpkı,
ve bir bahar bulutu kadar şıktı
gözleri yırtılmadan önce boydan boya...

düşünüyorum da sen züleyha olsaydın mesela, yusuf'u peygamberliğinden ederdin be kadın...

eğer bir huurya aşık oluyorsanız zaten
ya şair olursunuz ya da nefes alabilen bir ceset.

insan şansız bir yaratık. daha spermken; bir tuvaletin yahut bir banyonun deliğinden akıp gitmek varken milyonlarca kardeşiyle engin denizlere, tek başına yaşamaya mahkûm ediliyor. evet, insan seçilmiş bir yaratık, seçilmiş bir kurban. yaşamaya mahkûm olan..

kanamaktan emekli olmuş bir yaranın kabuğu derin bir iz bırakırken ömrümde, bir aşkın kesilmiş bacaklarından sarkan mide bulandırıcı bir damar gibi iğreti bakıyorum ayrılığa. masalların elinden tutup kaçırıyorum, fidye istiyorum seni. getirmezsen vallahi öldürürüm pamuk prensesi...

zamansız her ayrılık biraz daha çekiştiriyor ruhumu sağa sola, her çekiştirme biraz daha yaklaştırıyor beni lale devrinden yadigâr intiharlara ve her intihar biraz daha itekliyor düşlerimi iblisin karanlık, şehvet kokan kucağına.

senin gözlerin en güzel gezegendi. oksijen vardı, su vardı, mutluluk vardı, umut vardı. yani yaşanılabilirdi. yani yaşlanılabilirdi. stabil hüzünlerden ırak bir şekilde, erdemlerin gölgesinde serinleyip sıcak bir öğle vaktinde ya da ufacık özlemlerin soğukluğundan sıcak şaraplara sığınmak yokluğunu ören bir gecede...

ben sadece annemi mutlu etmek istiyorum.
iyi bir çocuk olmak..
seni tanıdığım günden beri "sen adam olmazsın" deyip duruyor..
nedenini bulamadım henüz,
oysa her sabah toplarım yatağımı..
ve sabah bir çarşaf atarım çöpe, gözyaşı kokuyor diye..
arasıra küvete kusuyorum, kırmızıya boyanıyor dişlerim,
sanırım beyaz seviyor annem !

iki üç paket sigara içiyorum günde, camları da açıyorum oysa yaz kış demeden..
bazen, yani gözlerimi resimlerinden alamadığım zamanlarda
bir kaç gün kadar uyumuyorum..
canlanacaklar diye bekliyorum aslında !
ama bunu bilmiyor ki annem, neden kızıyor bu kadar ?

evet hala parmaklarıma bulaştırmadan çikolata yiyemiyor olabilirim, bu adam olamamak için geçerli bir sebeptir belki de !

eve de pek geç kalmam ben, evden çıktığım da pek söylenemez zaten.
üstelik hiç kaçırmam anti depresan saatlerimi..
ağzıma böcek ilacı sıktığımı da söylemedim anneme.
hatta benim ulaşamayacağım yerlere koyuyorum kibritleri, kendimi odaya kitleyip perdeleri tutuşturduğum günden beri..

ben adam olamamışmıyım yani şimdi !?
adam nasıl olunuyor ki ?

sen adam mısın sevgili

gidişine kırıldığımı sanma, ben seni ayakta alkışlıyorum. isteyerek değil bu. idam edilmesi gereken suçlular var yüzümde, mecburiyetten suratımı asıyorum..

allah bana dokunmuş da "el şakası yapma hoşlaşmıyorum" demiş gibi hissettiriyor yokluğun bana,
öyle kafir..
ve tam da öyle "çarpılıyorum" özledikçe tekrar sana.

indirilmiş bütün kutsal kitaplardaki dualar seni bana getirmedi. kapandım bir mağaraya yeni ayetler diliyorum tanrıdan seni bana getirecek. aracı melek dudaklarını dikiyor birbirine, tanrı biliyor ya; ben seni 'yok' denilemeyecek kadar kusursuz seviyorum..

bütün mahkemeleri dolaştım tanrım, beceremiyorlar.
sen al bari o'nu kalbimden bak "şiddetli şerefsizlik" var..

olur olmaz bahanelerle sesini duymak istemek,
ağlamak yumruğumu sıkıp dişlerimi gıcırta gıcırta..
özlemek seni,
büsbütün kabullenmekti işte gittiğini.
basbaya acizlikti, muhtaçlıktı..

oysa dostlarım vardı..
insanlarım, insan ziyanlarım
hayali arakadaşlarım, yıldızlarım,
avunduklarım.
şimdi anonim şiirler kadar yalnızım..

evet! öleceğim bir gün,
hemde öyle bir öleceğim ki; 'intihar' bilim dalı olacak!

çükünüzü kesip elinize versem beyinsiz kalırdınız bayım.

hangi kıta verebilir ki mutluluğu bana?
hangi kara parçası? hangi turistik volta?
ne ispanya, ne ingiltere, ne fransa...
tenindir yeryüzünde gezilecek en güzel coğrafya.