bu başlıkta edebi eserler paylaşıyorum

aklımı linç ediyordun,
yüreğime bombalar yağdırıyor, yaralıyordun.
ellerin bir başkasının ellerine değecekti biliyordum.
beni seviştiğin yataklardaki çarşaflar kadar kirli bırakıyordun,
öfkeler ekiyordun ruhuma,
bir terörist armağan ediyordun insanlığı.
kızıyordum...

gözlerin aklıma geliyordu,
affediyordum sonra !

bana bağımlı olma. ben uyuşturucu değilim ben en sevdiğin yemekte değilim. ama bana bağlı ol. özgürlük hakkın varkenbağımsız olabilmek avuçlarında duruyorken sırf beni sevdiğin için bağlı ol. birbirinden ayrılamayan ülkeler gibi

iki ucuz gecenin içinden geçip
dilimdeki kan pıhtılarına aldırmadan
masallar anlattım
yüzü güneş yanığı çocuklara.
satılmış hayatlar yoktu,
daha çok,
hayatlara satılan pis kölelerdik
bir yudum esrarın içine
koca koca hayalleri sığdırabilen.
ve şimdi;
parmak uçlarımda çıkıp giderim
bu yaralı maceranın tam ortasında

soğuk bir bira vardı elimde, kafama diktiğim gibi kutusuna işkence yapmaya başladım.
bir sigara yaktım sonra,
sonra lanet olasıca telefona doğruldum,
tuşlara bastıkça içim oyuluyordu sanki, tuhaf bir telaş..
soğuk bir "merhaba"
ben dedim, "ölüyorum ! sen yoksun ve ben ölüyorum."

- ağlama dedi kahkahayla, hem ben aşık değilim ki sana, sensin vurulan bana.
önce milyonlarca intihar biçimi geçti aklımdan,
+ görüşürüz dedim.
yalvardım sonra, allah'ım ne olur görüşelim.

yaklaşık yirmi dakikadır hareketsizim.
hani bağlayıp bir yere coplasalar tepki veremeycek haldeyim.
annem ölse şuracıkta, dönüp bakmayacağım.
mahalle ayaklansa camı açmaya mecalim yok.
vurulmuş gibiyim, kan kaybeder gibi, ama acımaz gibi de hiç bir yerim.

siz hiç aşık oldunuz mu ?
eğer olduysanız, şuan bir bebekten daha aciz oluşumu kınayamayacaksınız.
eğer olmadıysanız o küçümseyen gözlerinizin anasını gibeyim.
bakmayın lan öyle !
uğruna bu dünyayı ateşe veririm.

"bu gece yıldızlar batıyor gözbebeklerime.
içim eziliyor,
bir adamın avuçlarında sol göğsüm, alabildiğine sıkıyor tırnakları işliyor derime.
kaçış yok.

bu gece gözyaşlarıyla seviştiğim bir adam itinayla ihanet ediyor bana,
üstelik ben !
geberiyorum uğruna."

bir şiir yazmaya başlamıştım oysa, hatta sesini duyunca büyüyecek roman olacaktı aklımca..
yarım kaldı,
bana benzedi biraz,
biraz sevdaya,
yarım kaldı korktum boğulur diye kağıtlar gözyaşlarımda.
yarım kaldı işte, hayaller gibi mesela.

sizin hiç babanız öldü mü ?

benim öldü !
umrumda değil vallaha..

eğer aşık olduysanız bilirsiniz memleket satılır uğruna.
ne bağdat dokunur umrunuza ne ana

reserved

şimdi okula gidiyorum, geldiğimde devam edicem. saygılar.

her entryne ayrı ayrı şuku panpa helal...

merhaba,

sana yazıyorum !
esmer bir oğlanın eli elimde,
belliki birazdan sarılır belime..
yani bir intiharı dikerek beynime sana yazıyorum,
merhaba..

bil istedim, ben seni sevdim
ormanın orta yerinde kırılmış bir daldın sen,
ben seni seçtim.
yıldızlardan entari yaptım tenime sana öyle geldim.
biraz umut vardı cebimde,
geçmişimi kurşuna dizdim.
bir sen vardı dilimde, duadan duaya adını ilikledim.

merhaba,
eski sevgilim !

sana esmer bir oğlanın titrek sesinden yazıyorum bu satırları,
elveda deyişini hatırlattı adımları..
ve öyle siyah sakalları.
elleri narin.
sana benzemeyişini sevemedim !

bil istedim.

bil istedim...

-bayan yazmıştır-

anne ben öleceğim. masmavi öleceğim hem de. iki el mavi göz sıkacağım şakaklarıma. cennetten firari bir ağacın en yüksek dalına asacağım ya da. bilirsin beni, şanssızım. koşacakken tam ayaklarım kıçıma çarpa çarpa, kötürüm kalırım her başlangıcın en beklenilmedik zamanlarında. patavatsızım. ah, anne! öldüm, aşık oldum. hadi veda et oğluna..

gece aralanıyor
ve ben,
göğsümde dağların raks ettiği güne dair
düzenlenen bir balonun
kapısından içeri giriyorum.
kanımı kesip, bileklerimden içeri akıtıyorum
kopan bir halat gibi anice sesim yükseliyor;

gecenin uçkur çözdüğü adamların
namusunu kim kurtaracak!

bunca yaralı öyküden
toprağın avuçlarına damlayan kan
yerde mi kalacak.
belki de ince bir hastalık gibi
mor devrimler yazacaktı dudaklarıma
devletten daha şerefli dudakların,
-bazı yoldaşlar bazı yoldaşları satabiliyor ancak.
ihanetle bir sokağın köşesinde tokalaştığım gün,
kanlı bir postalın altında ezilmiş gibiydi kalbim
kuduz bir köpek gibiydi ölüm
o köpeğin dişleri arasında sıkışmış gibiydi etim,
alçaklarda seyrediyordu insan.
tanrım, bu şartlar altında ben insan olamam!
aslında her zaman daha çok,
hüzünlü bir keman melodisi olmak istedim hep
ya da güzel bir şiirin, okuyanın en canını alan mısrası.
böylece karşısına dikilip,
kalbinin ortasına bir yumruk patlatıp, bağıracaktım;
ey insan! aşk mı kurtaracaktı
gecenin içinden defalarca geçtiği ırzı!

gece kapanıyor,
göğsümde raks eden dağlar,
sebebini anlayamadığım bir şekilde
aniden pisti yumruklarıyla besliyorlar.
ve ben,
düzenlenen balonun
kapısından çıkıp gidiyorum.
büyük bir kısmımı içeride bırakarak
verilen son nefes gibi sesim çıkmaya çalışıyor;

“gecenin uçkur çözdüğü adamların
namusunu kim kurtaracak!

nereden çıktı bu ayaz, bu sonbahar akşamında.
gözlerin!
gözlerin nereden düştü beynime
bir el silah sesi gibi gecenin karanlığında...

"eğer birgün seninle karşılasacağımız söyleseydi birileri, hatasız beklerdim seni.
diğerlerinden soyutlamadan kendimi,
ötekileşmeden,
küfür etmeden,
hiç aşık olmadan ve sarhoş.
üstelik sevişmeden.

beklerdim.
yemin ederim.

eğer bir gün beni affedersen, senin değil sen olmaya gelirim. sıyrılırım kimliğimden ve her kimsen özüm bellerim.

hadi bir kez daha vur yüzüme sevgilim;
hiç bir şeyin olamayacağımı senin."

beni kıracağını biliyordum,
bu yüzden bayramlıklarını giymiş çocuk gibi koşarak geliyordum sana,
beni incitecektin,
beni aldatacak,
beni ağlatacak,
beni terkedecek,
beni unutacak...
biliyordum.

tüm bunlar beni mahvedecekti,
kahrolacak,
yarı çıplak yollara düşecektim,
kendimden nefret edecek, insanlardan nefret edecek, kuşlardan, bahardan, annemden nefret edecektim.
şiirler yazacaktım...

belki intiharda ederdim sonra.
sonra gökyüzü olur serilirdim üzerine.
bir umuttu !

bu yüzden kahkalarla geldim sana, elimde yüreğimle.
ve uzattım,
biliyordum düşlerin kadar pisti ellerin.
aldırmadım.

zaten neden sevilirdim ki ben ?
kirpiklerini okşuyorsam,
dudak kıvrımlarını ezberleme telaşıyla firar ediyorsam uykulardan,
kokunu vatan belliyorsam,
adını din ilan ediyor,
gülüşünü cennet sayıyorsam,
sesini duyduğum anlarda aklımı kaybediyor,
ellerin kolonya dökülmüş perde gibi tutuşturuyorsa tenimi,
bir saniye daha uzasın diye kollarındayken gece yalvar yakar ağlıyorsam...

zaten neden sevilirdim ki ben ?
tapar gibi seviyorsam...

Gayet başarılı..

kumar oynayalım dedim ona , aşkına... kalbimi çıkartıp koydum masaya. hile yapıyordu. kırıldım ama sesimi çıkartmadım boğazımdan. masadan kalkıp gitmeye yeltendim.i̇çimden yalvarıyordum arkamdan gelip beni durdursun diye. masadan benimle kalkan tek şey ayrılıktı. kasaba meydanında beni asarlarken fark ettim..

ilgisini den sonrasını okumadım

insanlığın kalp kırmaktan başka bir taka yaramadığını öğrendiğim günden beri, bütün merhametimi ve cebimde kalan son insanlık kırıntılarını kilise bahçelerindeki yoksul güvercinlere attım

umutlanmak, keskin bir uyuşturucudur. tanrı torbacıdır, umut verir...

rezerved. okudukça şukunu veririm

şimdi halimi sorma özlüyorum, köpek gibi hemde.
şimdi sorma halimi sen gittin !
ben gittiğin yeri göremedim, gelemedim, bulamadım ya. bu dünya küçük diyenleri gibeyim ana avrat hemde.

tanrı aşkı yarattı, sonra da ihaneti.
bir kadın bunları aldı ve üstüne giydi.
huurluk doğurdu kirli bacak arasından.
sonra acıyı yarattı tanrı.
kundaklayıp bir adamın kapısına bıraktı.
adam acıyı tattı, ihaneti tattı.
şair oldu.

şimdi sen en ciksi iç çamaşırlarıyla karşımda striptiz yapan bir kadınsan,
ben gay oluyorum,
travesti oluyorum..
seninle ilgilenmiyorum.
karşı penceredeki delikanın bakışları kadar tahrik olmuyor,
seni istemiyorum.

şimdi sen demir parlıksan, cezaysan, gardiyansan,
ben köşe bucak suç işlemekten kaçıyorum.
kesici aletlerden uzak duruyor,
uyuşturu satmayı da bırakıyorum.
üstelik hiç bir illegal eyleme katılmıyor, o sevdiğim sloganları içimden mırıldanıyorum.

şimdi sen aşsan, suysan, sigaraysan, en sevdiğim şarapsan,
ben ölüm orucuna başlıyorum...

şimdi sen baharsan, ışıksan, güzelsen, kırmızıysan,
ben gözlerimi oyuyorum,
kör oluyorum.

mutluluksan, huzursan,
tüm hüzünleri hayatıma dikiyor, acıların allah'ını çekiyor, yanıma oturtuyor, gözlerine bakıyor
ağlıyorum.

...

yani korkuyorum,
kaçıyorum !

ellerini tutarsam, ellerim olmandan korkuyorum.
eğer öpersem dudaklarım gibi sahiplenmekten seni,
benimle uyursan, geceleri bağışlamaktan,

yanında nefes almaya alışırsam,

ve sende gidecek gibi bakarsan bir gün,
öyle acıtırsan gözbebeklerimi,
onlar gibi, beni çiğner gibi uzaklaşırsa benden.

ve bir kez daha yenilirsem...

tanırım kendimi,
kendimi affetmem.

tesadüflere inanmadığım kadar, ihtimal verirsem ithimallere,
kapı aralarsam ihtilallere,

tanırım kendimi,
kendimi affetmem.

bu yüzden,

şimdi damarımda kansan sen,
kestim bileklerimi ben.

çok geçerli..