/i/Ben

Kendini ifade et !
  1. 33.
    +1
    beni sokakta top oynamaya çağırıyorlardı... ve hiçbirinin gözlerinde acıma ifadesi yoktu. işte o manzaradan sonra beynime 'insanları gibeceksin, döveceksin, aşağılayacaksın ancak böyle saygı duyarlar' günden güne katılaştım. babam artık eskisi kadar yaklaşmıyordu bana
    ···
  2. 32.
    0
    Artık evin yolunu tutabilirdim.. aradan günler geçti, evde her zamanki gibi oturup bi kağıt bi kalemle bir şeyler çiziyorum. kapı çalmıştı, bi değişiklik olsun diye ben bakarım demiştim ve kapıyı açtığımda birde ne göreyim sokağın bütün çocukları evin önünde..
    ···
  3. 31.
    0
    Dün gece kaldigim yerden devam ediyorum. Evden çıkıp bulmustum cocugu, evine gidiyordu tekti. Hemen ensesine yapisip ara sokaga girdirmistim. benim ilk kavgamdi. Ve icimde biriktirdigim her seyi kusmuştum o zengin zubbesinin suratina. Kavga bittiginde çocugun surati darmaincinti bende tek bi cizik yoktu.
    ···
  4. 30.
    0
    Günaydın beyler. Cok gibik bi ruya gordum
    ···
  5. 29.
    +1
    e hadi panpa yazsana dinleyek kendimize
    ···
  6. 28.
    +2
    Kanka hayırdır
    ···
  7. 27.
    0
    neyse ben bi kaç dal daha içeyim sonra uyumaya çalışırım
    ···
  8. 26.
    0
    uyku tutmadı lan
    ···
  9. 25.
    0
    iyi geceler ben uyuyorum
    ···
  10. 24.
    0
    eve geldiğimde artık gözlerimin içinde dolan yaşlar dışarıya akmaya başlamıştı. suratımdaki izleri gören babam;
    -kimden dayak yedin
    +muhammetten
    -gel lan buraya!
    dışarda yediğim dayak yetmezmiş gibi evin içinde de falakaya yatırılmıştım. onca dayağın üzerine bana dediği tek şey şuydu;
    - bu evden gibtir git! ve seni bu hale getiren çocugu dövmeden asla gelme. kız kardeşini yanında göndereceğim seni izleyecek, eğer yalan söylersen bu evin kapısından içeri giremezsin!
    ···
  11. 23.
    0
    bi sigara içip geliyorum. yanlış anlamayın, burada hikaye anlatmıyorum. burası kendimi, kişiliğimi tanımam için fırsat bulduğum son yer. siz dinlemesenizde olur ben konuşmaya devam edeceğim.
    ···
  12. 22.
    0
    durdum beyler. sadece o çocugun gözlerinin içine baktım ve benimle dalga geçmesini dakikalarca izledim. en sonunda gelip bana tekme tokat dalmıştı, elimi bile kaldırmadım. artık bana vurmaktan yorulduğunda arkasını dönüp gitmişti. vurdukları canımı acıtmamıştı çünkü alışmıştım. canımı acıtan, eve doğru yürürken gözlerimi yaşla dolduran tek şey olanları gururuma yediremememdi.
    ···
  13. 21.
    0
    ne kadar ezilmiş olsamda o kahakahaları gururuma yedirememiştim. arkamı dönüp gidememiştim. benimle dalga geçmesi o çocugun çok hoşuna gidiyordu. ve ben sokaktan uzaklaşmazsam dalga geçmeye devam edeceğinin farkındaydım. ama... durmalıydım, kaçmak bana yakışmazdı
    ···
  14. 20.
    0
    aklımdan 'dışarısı bana göre değil' diye geçirip eve doğru adımlarımı saymaya başlayacakken. o zengin çocuğu üzerimdeki t shirtün arkası delik diye bağırarak kahkaha atıyordu. bütün çocuklar kahkaha atıyordu. ev zaten hapishaneydi, dışarıda farksızlaşmaya başlamıştı günden güne.
    ···
  15. 19.
    0
    herkes için eski ama benim için yeni kıyafetlerimi giyip çıkmıştım sokağımıza. herkes top oynuyordu. bende girebilir miyim diye masumca bi soruya mahallenin en bin en zengin çocuğu göğsümden itekliyerek atlamıştı önüme.
    -hayır sen oynayamazsın.
    nedenini soramayacak kadar eziktim. sadece tamam diyip arkamı dönmüştüm
    ···
  16. 18.
    0
    Rezerved
    ···
  17. 17.
    0
    bunlara şahit olmak beni içten içe yok etsede yaptığım tek şey susmaktı. bir gün tüm cesaretimi toplayıp dışarı çıkacaktım. diğer çocuklar gibi top oynayıp koşup eğenecektim. pek fazla kıyafetim yoktu kuzenlerimin eskilerini giyiyordum ve bana o eski kıyafetleri göderdikleri için çok mutlu oluyordum
    ···
  18. 16.
    0
    yediğim dayaklardan sonra ezilmeye başlamıştım. toplum içine göz altım mor boğazımda tırnak izleriyle çıkmak koyuyordu bana. kız kardeşim fondotenle boğazımdaki ve suratımdaki izleri kapatmak istiyordu. ama başaramıyordu beyler. sonra benim o halime dayanamayıp yan oda da sessizce ağlıyordu.
    ···
  19. 15.
    0
    babamın ve annemin tüm dayaklarına rağmen onları seviyorum.
    ···
  20. 14.
    0
    çocukluktan bu yana hep dayak yedim. kafamda oklavalar kırıldı, bir köpek gibi evin banyosuna bağlanıp hortumla dövüldüm. ağzı burnu kan içinde hıckıra hıckıra ağlamak bir çocuğun yaşamak istediği son şeydir bundan eminim. ben hep sonları en başta yaşadım ve bu yüzdendir ki artık temiz sayfalar pek cazip gelmiyor gözlerimin önüne
    ···