bu başlık da benim olsun mu lan

tarihi bilmiyorum ama 5 mayıstan falan sonra olması lazım.

yine bi cuma çıkışı cereni okulun kapısının önünde bekliyorum, bi arkadaşıyla geldi kız "burak ceren içtiiee" dedi şaşırdım birden, baya sarhoştu çünkü yürüyemiyodu. tam kızıcaktım sen ne demeye bu kadar içiyosun, niye içiyosun diye sonra "sen kimsin ki gibik" dedi içimden bi ses, sustum. aldım bunu durağa doğru yürüyoruz durak da yakın değil. arada bi dinlenmek zorunda kalıyoruz cidden kötü çünkü, neyse durağa yaklaştık bu bana "burak biz evlenecek miyiz?" dedi masum bi ses tonuyla. ama şey gibiydi üni falan bitmiş biz de uzun zamandır çıkıyoruz da evliliği düşünüyoruz yavaş yavaş, lan daha kaç sene var dur bi ya... öyle deyince büyük bi kahkaha attım hem benimle evlenmek isteğinin vermiş olduğu duyguyla hem de dediği şeyin komikliğiyle.. sonra konuşuruz bunları dedim sustu. park var duraktan önce parka girmeden sarılcam falan diye tutturdu, ben de kimse bilmesin istiyorum benim için çok özel çünkü, okulda görüşmüyoruz falan olmaz dedim. sanki mahalle kızıyım da sevgilim mahallede öpmeye çalışıyo aq triplere bak.. neysse sarıldı bu geçtik orayı parkta biraz oturalım kendine gelirsin belki dedim oturduk bi yandan su falan bunu ayıltmaya çalışıyorum sonra baktım olmuyo koyver gitsin dedim utanma duygusu yokken biraz muhabbet edelim. konuştuk baya ve anladım ki ceren de ceren2 gibi hayatımda gördüğüm en samimi insanlardan, ne abarttığı bi şey var ne yalanı.. bu arada da "burak sen beni neyin gibi seviyosun?" diye sordu, alla allaa belli etmiyo muymuşum lan sevgimi? bunları ayıkken konuşuruz dedim. sonra kalktık bindik otobüse karanfil kfc'de oturuyoruz merdivenin altında kasaya yakın olan masada, kasaya arkamız dönük şekilde.. uyuycam dedi iyi dedim belki uyursa kendine gelir, ben de yemek yiyorum sonra aç karnına içtiğini hatırladım kaldırayım da biraz bi şeyler yesin dedim dürtüyorum dürtüyorum ses yok. amk yarım saattir umursamazlıkla erol taş usülü yiyodum butu mal gibi, birden kan beynime sıçradı adrenalin tavan yaptı alkol komasına girdiğini düşündüm nasıl sarsmaya başladım herkes bize bakıyo. sonra yavaş yavaş kaldırdı kafasını 24 saattir uyuyomuş da yeni uyanmış gibi bi bakış attı, yemek ye açsın falan dedim yok dedi geri uyudu. neyse biraz sonra kaldırdım bunu türk kahvesi içirdim o da yaramadı, biraz dolandık hava alsın dedim kendime geliyorum biraz dedi rahatladım falan sonra happy days'e girdik yemek yesin diye (happy days kızılaydan kurtuluşa giden caddenin üstünde yapı kredinin karşısına falan denk geliyo, kapandı sanırım şimdi) orda artık kendindeydi güle güle muhabbet ettik baya sonra ben hatırlamıyorum falan dedi ben de anlattım dediklerini falan bi kızardı anlatamam ahaha hatırladım güldüm yine bak. sonra kurtuluşa geçtik ordan, orda yine aynısını dedi hatırlamıyorum tam diye lan daha yeni anlattık ans. neyse yine anlattım falan "ha doğru"larla geçti buraları. böyle güzel bi gündü işte birbirimizin duygularından bi kademe daha emin olduğumuz bir gün...

bu aralar aklım başıma gelmişti dediğim gibi fakat babamla aramızda bi düzelme olmadı hatta gittikçe kötüleşiyoduk, çünkü ben ahlak anlayışım üstüne düşünüyodum hep, babam da inanmadığımı falan öğrenmişti artık ve dediğim gibi geri kafalı bi adam. atletle balkona çıkma diyo aq ne alaka lan nolacak sanki kime ne zararım var, böyle ufak tefek şeylere bağırıp çağırıyo falan. bi şey konuşuyoruz "işte insan kafayı yiyince" falan diyo ama en önemlisi "bu ev 4 kişi ve ailenin huzuru bi kişiden daha önemli" yani diyo ki huzurumuzu bozuyosun, gibtiri çekerim sana falan. kötü hissediyorum ben de doğal olarak küçüklüğüm hep babamla geçti çünkü uyurken uyanırken okumayı öğrenirken sürekli birlikteydik, birden böyle sevgisinden şüphe edince kötü hissediyodum yani.. işte ne bileyim "dinine milletine hayırlı olmayan evlat naparsa yapsın benim için değersizdir" falan demeler. neyse bi gün yine rutin ahlaksız tartışmamızda "bu evin kuralları var ya uyarsın ya da gibtirolur gider kendi hayatını kurarsın!" diye bağırdı. öylece kaldım lan, bu kadar mı değersizdim, kendinden farklı düşünceleri kabullenemeyecek kadar geri kafalı mıydın baba? ve ayrıca babam ilk defa bana küfür etmişti.. atara atar gidere gider yapamadım korktum. ilaç içiyorum işte daha ne istiyosun deyip gittim sadece sonra başka bi gün okuldan mı aramışlar nolmuş eve geldi gel gidiyoruz dedi bindik arabayı evin ordaki bi parka gittik oturduk.
-evet anlat bakalım derdin ne senin, ne yapmaya çalışıyosun?
+bi şey yapmaya çalışmıyorum, yaşıyorum öyle (hafif bi gülümseme vari soruya bak gibisinden)
-bana kelime oyunu yapma napıyosun sen amacın ne? (hafif sinirlenerek)
+valla şu an hiçbi amacım yok, belki de sorun da burdadır. eskiden bi amacım vardı ama o amacın yalan olduğunu öğrendim, amaçsız kaldım (dinden, öbür dünyadan bahsediyorum)
...
-kendine çeki düzen ver bak, benim evimde yaşıyosun ve benim istediğim gibi yaşamak zorundasın
+ben senin oyuncağın falan değilim, ben de bi birey oluyorum artık farkında değilsin heralde. insanların kişiliğinin oluşmasında aile tek etmen değil bu yüzden seninle farklı düşüncelerde olabilirim, ee nolmuş yani? senden farklı düşündüğüm için beni sevmiyosan zaten o sevgiye sevgi demem ben. sevgi dediğin ne olduğuna kim olduğuna bakmaz, çıkarlara dayanmaz. ha sevmek zorunda da değilsin zaten, babam olmasaydın seni hayatta sevmezdim ben, hoş şimdiki sevgimin ne kadar gerçek olduğunu da düşünmüyo değilim...
-hiç, senin için sevgi ne ki sanki! se--
+hayır benim için sevgi önemsiz falan değil, sadece herkesin ağzına sakız olan sevgi sözcüğü benim bahsettiğim sevgi değil, bi kişiyi sadece ailemden olduğu için seviyosam bu sevgi bana toplum tarafından aşılanmış sevgidir içten değildir, bu sevginin bi değeri yoktur. Ama çıkarlarınla çatışan bi sevgi besleyebiliyosan birine, işte bence bu sevgidir (babam burada öyle bi sevgi mi varmış amk gibi bi bakış attı) mesela ceren… dedim
yazıklar olsun konulu bi şeyler geveledi
Sustum.