bu başlık benim için küçük bir adım olacak

Reserved bakalım

öncelikle hayatımın şuan içerisinde olduğu taktan durum hakkında bir kaç şey karalayacağım.sonra kafama koyduğum,değiştirmek istediğim şeylerden kısaca bahsedeceğim.burada gerçekten olmak istediğim durumdan bahsedeceğim ve o duruma gelene kadar gün gün hatta belki saat saat yaptığım her şeyi.yaşadığım bütün gelişmeleri not alacağım.benim durumumu yaşayan çoğu insan vardır bu hayatta belki de bazılarına bir cesaret kıvılcımı çakarım.belki de kimse giblemez ama ben burada saatlerimi bitiririm.bunlar benim için şuan hiç sorun değil çünkü artık kaybedecek bir şeyim kalmadı.öncelikle hayatımın içinde bulunduğu halden az çok bahsedeceğim.bu hale gelmesinin sebebi olan olayı ise daha önce yazmıştım.başlık burada isteyen göz atabilir

http://inci.sozlukspot.co...%B1rlatt%C4%B1-bana-seni/

türkiyenin sayılı üniversitelerinin birinde hukuk fakültesinde okuyorum.1.sınıfım daha ve daha 1.sınıftan arabam var.tek başıma evde kalıyorum. bunlar üniversite öğrencisi için çok büyük bir ayrıcalık. anneme babama haklarını ödeyemem. boyum posum yerinde allah'a şükür.her zaman dikkat çeken bir tip olmuşumdur. para desen hiçbir sıkıntım yok. şuan arabama atlayıp türkiyenin istediğim yerine gidip gezip dönecek imkanım var ve kimse de hesap sormaz. çoğu kişinin hayali olan bir hayat değil mi?türkiyenin en iyi üniversitelerinin birinde hukuk fakültesi okuyorsun.1.sınıftan araban var tek başına evde kalıyorsun para desen gırla.boy pos her şey yerinde. keşke diyorum keşke bunlar olmasaydı da istediğim hayatı yaşayabilseydim. şuan bunlar benim zerre kadar gibimde değil. zerre kadar mutluluk vermiyor, hiç bir anlam ifade etmiyor.

benim çocuklukta ilkokul sıralarında başlayan ve hala da devam eden, şuan hepsi türkiyenin dört bir yanında olsa da bir telefonuma ilk uçağa, otobüse atlayıp yanıma gelecek 5 tane dost gibi dost. lisedeyken benim hayatımın çekilmez olmasını kıran tek dayanağım bu adamlar oldu. ilkokul ve lise yıllarımın geçtiği yer küçük bir şehir olduğu için yaşıtım olan olmayan herkesle tanışıyordum zaten. sokakta yürüyemezdim selamlaşmaktan. aşırı sosyal bir insandım yani. zaten saçlarım çok dikkat çektiği için yoldayken arkamdan bile bağırırlardı turuncuu diye gelip selamlaşırdık. ilkokul,lise yıllarımda da derslerim iyiydi iyi bir lisede okudum. şimdi de çok şükür iyi bir üniversitedeyim. lise hayatımda her şey yolundaydı ama tek ekgib vardı.bir kız arkadaş. şimdi bu cümleyi okuduktan sonra herkesin kafasında elini gibmekten eli nasır tutmuş bunu değiştireceğini sanıyor burada edebiyat yapacak amk malı gibi düşünceler olacak. evet hala bir yalnızlık sorunum var asıl değiştirmek istediğim bu değil. komple bir değişim. neyse lise hayatımda boyunca sadece 1 tane kız arkadaşım oldu o da başka bir şehirdeydi zaten. olayı yukarıda verdiğim başlıktan uzun uzun okuyabilirsiniz.

çevremde bir sürü kız vardı.bir sürü kız arkadaşım vardı ama bir sevgili yoktu.bir tane oldu o da malum zaten. bana yavşayan kızlar da oluyordu hatta. öyle bir varlıkta yokluk durumu.9.sınıfta olayların bilince değildim zaten.10.sınıf bu tek sevgilinin olduğu döneme denk geldi.10.sınıf bitti o ilişki bitti çarklar çalışmaya başladı ama olay taze olduğu için çok üstüne de düşmedim.ne zaman ki 11.sınıfın ortalarına geldim işte o zaman bir şeylerin farkına vardım.11.sınıf da bitip gidiyordu. zaten ailemin benden beklentileri çok fazla olacağı için seneye kendimi iyice derslere verecektim ve lise hayatım bitip gidecekti. geriye dönüp baktığımda yaptığım ne var? koca bir hiç. hiçlikten kastım hiç kız gibemedim sevişemedim vs. değil. bunlar çok basit şeyler ve dert edecek şeyler de değil. eğer sorun bu ise gidersin parasını verir giber rahatlarsın.2 dakikalık zevk sonuçta ve zerre gibimde değil. daha sonları taş gibi 3 tane rus gibtim ve bana o kıçı kırık liseli kızların yaşatamayacaklarını yaşattılar. parasıyla mı evet parasıyla. parasını vere vere ama bu escortluk tarzı bir para veriş mevzusu değildi.her gece mekana zütürüp kusana kadar içirmeye giden paralar. pişman mıyım tabiki de değilim.

Böyle hevesle açılıp sonrasında terk edilen binlerce başlık var ve panpa.

(bkz: istanbul asker eğlencesi/#141109667)

bir sevgilinin olması insanın hayatını çok değiştiren bir şey. çok farklı bir durum.bir kadına karşılıksız duyulan bir sevgi. onun gözlerinde seni sevdiğini görmek, senin yanında mutlu olduğunu görmek, omzuna koymuş kafasını masum masum yatıyor, seni görünce içten bir şekilde sarılıyor. elini tutup dolaşırken hayattaki bütün dertlerini unutuyorsun. bunlar benim için taş gibi karıları gibmekten daha değerli şeyler. daha önemsediğim şeyler. lisede arkadaşlarımın yaptıklarını görmek, hepsini sevgilileriyle mutlu görmek, arkadaş gruplarıyla yapılan organizasyonalarda hep yalnız adam rolünü oynamak çevremi göre göre çiftleri göre göre içimde birikmiş ve tek sevgilimle bunları yaşayamamam da olayları ayrı bir tetiklemişti.11.sınıfın sonlarına doğru lise hayatımın bittiğini ve bunları yaşayamadan bitirmek istemediğimi ciddi ciddi düşündüm ve karar verdim. ağzı da laf yapan bir bintim. öyle ki inanmayacaksınız çoğu arkadaşım bir kızı ayarlamaya çalışırken gelir bana danışırdı kanka şöyle yazdı ne demek istiyor acaba kanka ne mesaj atıyım vs.telefonunu bana 1 günlüğüne bırakıp kızla mesajlaştıran bile oldu.bu kadar işi bilen bu kadar çevresi olan birinin yalnız kalma ihtimalini çevremdeki kimse aklına getirmiyordu. kız arkadaşlarım bile benim yanımda onların ortamından olmayan bir kız gördüklerinde bir iki gün sonra bu kızı da mı yatağa attın diyorlardı.yok diyordum inanmıyorlardı tek gecelik ilişkiler yaşayıp kimseye belli etmiyorum gibi düşünüyorlardı ama gel gelelim olmuyordu terzi kendi söküğünü dikemiyordu.

@7 bu farklı olacak o zaman panpa. gelişmelerimi buraya kaydetmeye, yaptığım hataları görmeye, sizin de önerilerinizi almaya ihtiyacım var çünkü.

11.sınıfın ortalarından sonra saldırmaya başladım deyim yerindeyse. neredeyse ayarlamaya çalıştığım bütün kızlarla her şey güzel başlıyordu, çok güzel de gidiyordu ama iş ciddiye binince hep reddediliyordum. anlayamıyordum da nedenini amk. bana yavşayan kızlar hala devam ediyordu 3-5 tanesi.en son kafaya koydum dedim bari bunların biriyle çıkayım nasıl olsa cepte diye düşünüyordum. kızın birinin mesajlarına falan cevap vermeye başladım bir iki şans verdim buluştuk görüştük baya. işi ciddiyete bindirince mantarlıyorum diye baştan ciddi konuşayım dedim.ilk buluşmadan itibaren işte benimle çıkmak istediğini biliyorum vs. diye girdim konuya neden ben mevzusu yaşadım resmen. kız anlattı anlattı dedim deneyelim madem bu kadar istiyorsan falan baya sevindi 1 hafta geçti kız günden güne soğumaya başladı ve daha çıkmıyorduk bile yani sadece görüşüp deniyorduk. samimi hiçbir şey yoktu. kız 1 hafta sonra ben devam ettiremeyeceğim sanırım sen bana göre değilmişsin dedi çekti gitti. züt gibi kaldım ortada. bana yavşayan günlerce cevap vermedeğim halde köpek gibi mesaj atan kız bile çıkma aşamasına gelince geri çekilmişti. aklım mantığım almıyordu amk.

her geçen gün bu durum,bu yalnızlık bana daha çok koymaya başlamıştı. yüküm gittikçe ağırlaşıyordu. deniyordum ama sürekli deniyordum. yüküm ağırlaşsa da gücümü giderek kaybetsem de umudumu yitirmiyordum. sürekli deniyordum hep çıkma aşamasına gelince gibtiri yiyordum. çevremdeki her mutlu gördüğüm çift canımı biraz daha acıtıyordu.ama başta söylediğim can ciğer kardeşim olan 5 adam da aynı benim durumumdaydı. hepsi benimle aynı sorunu yaşıyordu. sanki kaderimiz bir yazılmıştı amk.bir de üstüne kuzenlerim biniyordu. benim içinde bulunduğum durumu yanımdaki 5 dostum ve kuzenlerim dışında kimse bilmiyordu. herkes bin turuncu olarak tanıyordu açıkcası. kimseye de anlatmıyordum dışarıya hep güçlü görünüyordum. kuzenlerim de am üstüne züt giben tiplerdi.en kötü ayda bir kız kesin giberlerdi ve her bir araya geldiğimizde fena dalga geçerlerdi benimle.

reserved bi ara okuruz

her şey üst üste biniyordu aylar geçti yıllar geçti denediğim hiçbir şey olmadı.o dostlarım da aynı durumdaydı. lise bitmişti sınavlara girip çıkmıştık.tam lys sınavından bir hafta sonra bu 5 arkadaşımda oturduk içiyoruz yine dertleşiyoruz.bir tanesinin dediği söz beni çok etkilemişti. ulan 18 yaşıma geldim daha bir tane kızı eve getiremedim dedi. oğlum biz ne derdindeyiz sen ne derdindesin amk ya dedim.ya kanka ben öyle mi diyorum.her şeyi zütünüzden anlıyorsunuz sözümü bitirtmediniz ki dedi.şu hayatta allah'tan tek isteğim sevgilimi eve getirip annemle tanıştırmak dedi. ilişkinin uzun sürmesi kısa sürmesi hatta o gün ayrılmamız bile gibimde olmazdı.bir kızı elinden tutup eve getirip anneme bak bu benim kız arkadaşım diye tanıştıramadım ya ona yanarım dedi. harbiden dedim bu baya ağır olmuştu benim için. önümüzde bir üniversite hayatı vardı. aynı şehiri kazanırsak ev tutacaktık vs. klagib son tabi olmadı hepsi farklı bir şehire gitti. içimizdeki umut o yaz birden yeşerdi. üniversiteye gidecektik yeni bir hayat yeni bir şans bizi bekliyordu.

yine hazin sonlarla dolu bir yaz sezonundan sonra üniversite başlamıştı.o ilk gün umut dolu gitmiştim üniversiteye. çekmiştim arabamı kapının önüne indim sanki dünyayı kurtarmış gibi giriyorum amk fakültesine. diyorum oğlum işte sana yepyeni bir şans yepyeni bir hayat. okulun ilk haftası sadece 1 kişiyle tanışabilmiştim.o da erkekti zaten. insanlarla gidip tanışamıyordum. küçük şehirden kaynaklı bir sorundur bu.yaşayan bilir. zaten herkesi küçük şehir olduğu için bir vesileyle tanırsın. önceki gün kavga ettiğin adamlar bir gün sonra kardeş olursun. hiç kimseyle gidip merhaba ben x tanışalım vs. demek gibi bir sorunun yoktur. zaten bir döngü biçimde herkes birbirini ya önceden tanır ya da tanışır.hep ortak arkadaşın olur birisiyle. neyse o tek tanıştığım çocuk da baya kafa delikanlı bir çocuk çıktı. çocuk benden 3 yaş büyüktü bir de 6 senelik sevgilisi vardı ve ortam yapma gibi bir derdi de yoktu açıkcası. sınıftaki kimseyi giblemiyordu öyle derslere gelip gidiyordu.bir tane kafa adam bulmuştu yanına kendince o da bendim işte. onun da bir çaba göstermemesi benim şanslarımı iyice bitirdi ve o kadar şanssız bir adamdım ki okuduğum üniversiteye bizim şehirden gelen bir kişi bile yoktu.bir kişi bile lan. diyorum bir tane olsaydı en kötü onun arkadaşlarıyla tanışırdı yoktu ama anasını satıyım.

rezerved olm benim hayatımı kendininmiş gibi anlatıyosun sandım amk

aylar geçti 3 tane daha çocukla tanıştık ve üniversite hayatında yaptığımız tek şey bu çocuklarla buluşup kahvede batak oynamak. bugüne kadar başka bir tak yapamadım ve böyle bir şehirde. normal bir kız arkadaşım bile olmadı bırak sevgiliyi.ilk tanıştığım eleman zaten haftasonlarını sevgilisiyle geçiriyordu. diğerleri ise kolpa çocuklardı biraz. bunların iyi kız çevresi vardı ama ilk tanıştığımla beni yaklaştırmıyorlardı. kızlar da aranan tiplerdi hep. çocuklar korkuyordu bizden ellerinden kapacağız diye bunu anlamak çok zor değildi. bunlar kızlarla otururken bunların yanına selam vermeye gittiğimizde sırf o masaya oturmayalım diye kızların yanından kalkıp bizimle ayrı masaya oturuyorlardı. belli bir süre sonra da zaten bunları kızlarla görünce yanlarına gitmemeye başladık ne halleri varsa görsün dıbına koduğumun çocukları dedik. yine takılıyoruz, samimiyiz ama yanlarında kızlar olunca görmemiş gibi yapıyoruz. onlar da memnun herhalde bu durumdan zaten. böyle olunca bütün yollarım tıkandı. yarı dönem bitti herkes arkadaş ortdıbını kurdu zaten.

koca bir dönem ve üstüne de ikinci dönemin bugüne kadar olan zamanı benim için haftasonu evde oturmak veya çıkıp tek başına sokaklarda mal mal gezmek, haftaiçi ders çıkışları bazen kahvede batak oynayarak, batak oynamayacaksak yine eve dönüp dört duvar arasında yalnızlığımı yaşamakla geçti. liseden kalan sorunların üzerinde bir de asosyallik eklenmişti resmen, kendime olan güvenim bitmişti. yaptığım hiçbir şeyden mutluluk duyamıyordum zevk alamıyordum.o en yakın 5 dostum dediğim adamlar da yanımda yoktu zaten dertlerimi sabaha kadar dökebileceğim zor zamanımda bana destek olabilecek kimse de yoktu. sorunlar öncelikle bir sevgiliden başlamıştı, sonra yalnızlığa bıraktı kendini, yalnızlığın üzerine bir de asosyallik eklendi, özgüven 0'a indi, hayatta yaptığın hiçbir şeyden zevk alamayacak kadar arttı sorunlarım. tuttuğum takım derbi kazandığında bile eskisi gibi delilerce sevinemiyordum. deliler gibi sevinmeyi bırak hiç sevinemiyordum bile. boş boş 90 dakika o ekrana bakıp eve dönüyordum. kaç kere tek başıma çıkıp barlara gittim, cafeler gittim, avmlere gittim. hepsini tek başıma çünkü yanımda kimse yoktu ki zaten. tanıştığım elemanların birisi sevgilisiyle diğerleri kızlarla takılıyor. sevgilisiyle olanın yanına gidemezsin kuyruk gibi diğerlerinin durumu zaten üstteki entryde malum.tek başıma gidiyorum her yere ulan diyordum bir fırsat olur da belki birisiyle tanışırım.yok olmuyordu. gittiğim her mekanda sanki insanlar benim orada olduğumu görmüyormuş gibi hissediyordum. sanki ben orada yokum gibi.bu hayatta bir parça değilmişim gibi... ve her geçen saniye benim gençliğim eriyip gidiyordu bunu hissediyordum. üzerinde bu benimle aynı yalnızlık sorununu çeken 5 arkadaşımın 5'i de kendine sevgili yaptı üniversitede.bu iyice koydu. hepsi her gün farklı yerlerde arkadaşlarıyla, sevgilisiyle takılıyordu. bense ya bir kahvede batak oynuyor oluyordum ya da bu gibtiğimin dört duvarı arasında oturup züt büyütüyordum

yaşamak istediğim hayatın zerresini bile yaşayamıyordum hem de üniversitedeyken,bu kadar imkanım varken.ve bu üniversiteyi uzatmam gibi bir lüksüm yok. ailemin beklentisi hala yüksek ve 4 senede bitmek zorunda. üniversiteden sonra da zaten bu hayatı yaşayabilmek için hiçbir imkanım kalmayacak bunun da farkındayım. koskoca üniversitede arkadaş edinemeyen insan oradan çıkınca nasıl çevre yapsın. imkansız bunun farkındayım ve her geçen saniye,şu an bu satırları yazarken geçen saniyeler bile benim için kayıp. bana son darbeyi indiren ise ilk dönem bittiğinde tatildeyken evde oturuyoruz eniştem teyzem falan var. eniştem bana kaç tane kız attın lan eve dedi annemle teyzem mutfaktaydı. valla enişte daha yok bir şey dedim. sevgilin yok mu oğlum bari uzun bir ilişki mi planlıyorsun yoksa dedi.yok enişte sevgilim de yok benim dedim. yazıklar olsun lan sana dedi o şehirde bu imkanlarla harbi yazıklar olsun dedi. şuan eniştemin mezun olduğu üniversitede okuyorum. ortamı her şeyi biliyor yani.ben o üniversitedeyken şöyle böyle diye anlatmaya başladı uzun uzun. annemler geldi içeriden. eniştem anneme kaç ay oldu senin bu oğlan daha kendine bir sevgili yapamamış boşuna mı aldınız ona bu arabayı dedi dalga geçerek. annem de valla artık kendine bir sevgili yapsa iyi olur kendimi bildim bileli yanında bir kız göremedim dedi.bu sözler var ya beyler. okuması kolay bir çırpıda okuyup geçiyorsun ama o sözler bana o kadar koydu ki.anlatamam yani o an yerin dibine girmek istedim.lan bir şey olsa da ölsem dedim amk.bu bana indirilen son darbe olmuştu.ben bu hayatı değiştirmek zorundayım. gençliğimin ellerimden kahve köşelerinde kayıp gitmesine seyirci kalamam ve benim bu saatten sonra da kaybedecek hiçbir şeyim yok.ne gerekiyorsa yapacağım, elimden gelen her yolu deneyeceğim. öncelikle yol haritam sınıfımda ve üniversitede çevre edinmek. kız erkek hiç farketmez tanışabildiğim kadar insanla tanışmak ve şu asosyal hayatı bitirmek. ondan sonra da tabiki bir sevgili. gerek arkadaşlarımla hoş vakit geçirdiğim gerek sevgilimle birlikte olduğum güzel bir üniversite hayatı. lise hayatımın aynısının üzerine eklenmiş bir de sevgili bonusu. bunu yapmak zorundayım yoksa pgibolojik olarak bile büyük sıkıntılar yaşayabilirim.

bugün benim için dönüm noktasıydı beyler. bugünden sonra her yolu deneyeceğim bu battığım tak çukurunda gençliğimin kayıp gitmesini izlememek için. bütün gelişmeleri de günü gününe buraya yazacağım, olumlu olumsuz hiç farketmez.bu saatten sonra kaybedecek hiçbir şeyim yok. takip etmek isteyen arkadaşlar takip edebilir. kimse giblemese de umrumda bile olmaz. umrunda bile olmadığım koskoca üniversitedeki yüzlerce insan arasında bir de buradaki boş beleş daha fazlası eklenir o kadar. yarın 8:30'da dersim var. yarın benim için bir başlangıç, dönüşü olmayan bir yola girdim. eğer ki gerçekten bu değişimi sağlayabilirsem bu başlık çok değerlenecek. çoğunuzun bu durumda olduğunu biliyorum. kimse burada am üzerine züt gibiyorum havalarına girmesin. hadi kalın sağlıcakla. umarım yarın gece sözlüğe girdiğimde bu başlığa girebileceğim güzel 1-2 olumlu gelişme olur.