bu başlık başka başlık piçler

okulları bitmeye yakındı ve artık okula gitmiyorlardı. muzoyu buldum. yanında 3-4 tane arkadaşı vardı ama bana engel olamadılar. ağzını kırdım onun orda. haşat ettim. haketmişti de. öyle dayak atılmaz böyle atılır huur çocuğu dedim. bastım gittim.
aleyna o sırada teyzesinin yanına gitmiş, işi halletmişti bile. artık geri döneceğini ve nasıl bir yol çizeceğimizi merakla bekliyordum. bu aralarda biraz daha rahattım fakat içimdeki ihanet duygusunu bir türlü söküp atamıyordum. günlerim normal geçiyordu. gayet kalender bir yaşam tarzı sürmeye başlamıştım. çıktı geldi yine. dönmüştü. ama ben onunla konuşmak istememiştim. aradan 1 ay kadar geçti. onur adında sonradan edindiğim bir arkadaşım vardı. çok delikanlı bir çocuktu kendisi. onunla birlikte bulunduğumuz ilin merkezinde kalabalık bir yerdeydik.
bir tane ipsiz sapsız bir oğlan bize seslendi oğuz sen misin dedi. benim ne oldu? dedim. gel kardeşim dedi gittik onurla beraber. bir gittik ki parka, etrafımızı 30-35 kişi çevirdi ellerinde kemerler, sopalarla. bir tanesi yanında muzoyla geldi. bu çocuğa 3 kişi mi girdiniz dedi. belliydi hepsi yalan söylüyordu orda bizi harcayacaklardı bahane üretiyorlardı. en sonunda film koptu zaten. 2-3 tane yumruk atabildim ancak. onurla bizi haşat ettiler orada. sol ayak baldırıma 2 tane bıçak yedim. onurunda burnu kırılmıştı. allah var delikanlı çocuktu çünkü kaçmamıştı benimle birlikte kalmıştı.
hastane, dikiş, onurla ilgileneyim derken yine günler birbirini kovaladı. sonra ne muzo gördüm ne o kavgadan kimseyi. sadece 2 tane çocuk gördüm orada olanlardan onlarda titrediler biz vurmadık diye. ellemedim.

yazmaya devam ediyorum da bir ses verin beyler

olm burda mısınız kendime anlatıyorum gibi sanki

ilk sayfada yerinizi alın amk bu kadar söylüyorum.

up up up up

2-3 kişi daha gelsin başlıyorum

up up tenekeler

az önce biraz yazdım okuyacak var mı paylaşmaya başlicam varsa

up up up

rezerved.

rezerveddd

reserved

Kim iki aptal liseli bebesinin seviyesiz iliskisini merak edip okusunki.

Lise son sınıftım o zaman... okulun en afilli gençlerinden birisiydim diyebilirim kendim için. ayrıca çevrem genişti ve okulda sözüm geçerdi.
Okulda son senemin oluşu ve o sene sınava girecek olmamın heyecanıyla okula gidip geliyordum.
son 2 senedir okulda olmasına rağmen o güzel kızla tanışma fırsatı bulamamıştım.
o güzel kızın adı aleyna'ydı. aleyna, fiziği gayet düzgün, yüzü bir ay parçası gibi, kumral saçlı, beyaz tenli ve çekici bir kızdı.
bu güzel kız, kemal'le birlikteydi. kemal, eli ayağı düzgün, okula gidip gelen, kendi halinde temiz bir oğlandı. uzaktan tanırdım.
okul resmen öğrenciler arasında ikiye bölünmüştü o sıralar. bizim arkadaş grubumuz ve emrah adında keş bir oğlanın tayfası.
bizim grupta öyle reiscilik yoktu ama bir durum olduğu zaman benim yüzüme bakılırdı. emrahın takıldığı grup ise adeta bir çakal sürüsüydü.
bir olay olduğu zaman hemen zıplar, topluca çöküntü yaparlardı. buna rağmen okuldan atılmazlardı çünkü öğretmenlere karşı çok saygılılardı
ve araları iyiydi. idare tarafından duyulduğu zaman emrah böyle bir şeyi haksız yere yapmamıştır deyip geçiştirirlerdi. çok çok ailelerini ararlardı ve ailelerinin idareyle görüşmesi üzere konu kapanırdı.

okulun ikinci dönemi başlamıştı. ayrılmışlardı. nedenini öğrendiğim zamansa ayrı mutlu olmuştum. kemal onu öpmeye çalışmıştı. mutlu olmuştum çünkü aleyna bunu 5 aylık sevgilisine yaptırmayacak kadar iffetli, kolay lokma bir kız değildi. bu da uzun ilişkinin anahtarlarından birisidir zaten. kemalle aramız eskiden olduğu gibi sadece selamlaşarak giderken, aleynayla daha da iyiye gidiyordu çünkü konuşmaya başlamıştık. okulda bakışırken gülüşüyorduk.
merdivenlerden çıkarken birbirimize laf atmalar, gıcıklık yapmalar başlamıştı. lise hayatının vazgeçilmezlerinden birisidir bence bu.
işler böyle giderken bir anda kendimi aleynayla sanki 10 yıldır tanış oluyormuşuz da, ona göre konuşuyormuşuz gibi buldum. çok yakındık. yüz yüze konuşurken ikimizinde aşk kıvılcımları doluyor taşıyordu. ikimizde farkındaydık ki gözlerimiz birbirimize artık gülerek ve aşkla bakıyordu. zamanı gelmişti ve ona ilanı aşk etmiştim. sevgilim olmasını istedim. düşünmem lazım dedi. içime karamsarlık çökmüştü ve gecenin yarısını yatağımda dönerek geçirdim. içimde karamsarlık vardı.
ertesi gün okulda hiç takmadı. günaydınıma cevap vermedi. ertesi gün, ertesi gün ve yine ertesi gün. 3-4 gün boyunca resmen yüzüme bile bakmadı.
cuma günü istiklal marşı okunduktan sonra çıkışta arkadaşı yanıma geldi ve aleynanın beni parkta bekleyeceğini söyledi. gittim. oradaydı. yüzü hala buz gibiydi ve kesin hayır diyecek diye düşünüyordum.
tam ben olanları soracakken yüzüme baktı. kaç gündür neden konuşmuyorum seninle biliyor musun dedi. bişey diyemedim. çünkü seni çok seviyorum, kabul ediyorum dedi ve güldü. neden böyle yaptın dediğimdeyse bağlı kalacak mısın acaba diye merak ettim sabrını denedim dedi.
ömrümden ömür gitti oysa kaç gün. kız kodlarımla oynadı resmen. ama unutuverdim çünkü artık o benimdi. onun için her şeyi göze alırdım. böyle bir aşk yok. çok seviyordum. midemde kelebekler uçuşmuyordu, kalbimde filler tepişiyordu onunla konuşurken. zaman hızla geçiyordu...

tenefüslerde arkadaşlarımla birlikte okulun arkasında sigara içmek veya onlarla takılmak yerine artık kantin tarafında beklemeye başlamıştım.
çünkü aleyna kantine inebilir ve onu görebilirdim. okulda günler böyle geçiyordu. onu her görüşümde, yüzüne her dalışımda bir çıkış yol bulamazdım. zil çalana kadar tabii...
sonralarında aleynanın da bana baktığını farkettim. bakışıyorduk. ilk başlarda emin değildim ama aleyna gerçekten benimle bakışıyordu. adeta fenalaşıyordum.
ellerinden alıp toplarını havaya dikip oynamayacaksınız ulan! dediğim alt dönemlerle bile anlaşır olmuştum. mutluluk abidesi etmeye başlamıştı kız beni. geçinemediğim ailemle güzel iletişimler kurmaya başlamıştım. gerçi babamla iyi geçinirdim de neyse devam edeyim. mızmızlanarak uyandığım sabahlara son verip, alarmı duyduğum anda ayağa fırlar olmuştum. okula zamanında gidip aleynayı daha çok görebilmek için. kendimi kaptırmıştım.
bu arada aleynanın kemalle arasının kötüye gittiğini öğrendim. buna sevinemezdim mutlu olmayı hakediyorlardı. bu kadar düşünceli bir insandım. fakat ayrıldıkları zaman içime bir umut ışığı doğacağını bilemezdim.
kendimi bazen suçluyordum, hem onca kişinin arasından bir çocuğu kurtar, hem de sevgilisini sev. olacak iş değildi ama gönül bu konuyor mübarek.

kendimle iki şey için gurur duymuştum. birincisi, okulumda okuyan bir kişiyi bıçak yemekten, belki de komaya girmekten kurtarmıştım. ikincisi ise bu durumun hoşlandığım kızla tanışabilme fırsatını yaratmış olmasıydı. okulun son yılının oluşu bana heyacan verişi gitmişti, o günden sonra sıkıntı vermeye başlamıştı. çünkü o sene belki de üniversiteye gidecektim ve daha sadece bir kere konuştuğum aleynanın belki de bir daha yüzünü göremeyecektim. korkunçtu. galiba aşık olmaya başlamıştım...

Ertesi gün okula gittiğimde okulda dedikodular yayılmıştı bile. soran sorana... "oğuz nasıl yaptın", "ne oldu anlat" gibi. ben ettiğim kavgadan sonra o olay boğazımda o gün düğümlenir.
hiç sevmem şöyle vurdum, böyle patlattım gibi klişeleri. işime bakarım. milletin konuştukları aşırı derecede değişmişti kulağıma gelenlere ben bile şaşırmıştım.
çok değişik yerlere çekilen olay, sanki ben 30 kişiyi aynı anda dövmüşüm gibi konuşuluyordu. pireyi deve yapmışlardı anlayacağınız. halbuki 3-4 tane tokat atıp içlerinden zor bela çıkardım oğlanı.
öğle arasında daha bir kelime dahi kelam etmediğim aleyna yanıma gelmişti. sen mi aldın kemali aralarından diye bir kelime etti ki... hoşlandığım kızın benimle konuşmak için yanıma gelmesine mi Sevineyim, yoksa kemali çıkardığım için bana teşekkür edip onu ne kadar sevdiğini bana gösterişine mi bozulayım. utanmıştım. anlatır mısın dedi. olduğu gibi anlattım olayı en başından.
Teşekkür etti ve gitti. inanır mısınız 10 dakika boyunca olduğum yerden hareket edemedim. sonuçta kızlarla rahatlıkla konuşan ama, çok sevgili olayları olmayan bir adamdım ben. hoşlandığım kızın bana gelip güler yüzle konuşması beni benden almıştı. böylece birbirimizden yüz yüze konuşarak haberdar olmuştuk. en azından onun benim yüzüme ilk dikkatli bakışıydı.

burada mısınız?

uzaktan konuşmalarını ve hareketlerini takip ederken farkettim ki hafif hafif kemali sündürmeye başladılar. araya alacakları çok açık belliydi. uzaktan süzdüğüm kadarıyla konuşmayı yapan ve tekme tokat girecek olan kişi pekte sağlam değildi. sonradan adını öğrendiğim emrahın çağırdığı serkan adında bir elemandı. normalinde korkak bir eleman yani. ama o kadar kişiyi arkasına alan padişah kesiliyor icabında.
yaptıkları hareketlere dayanamadım aralarına girdim. genellikle hiç konuşmaya girmem amma, mevzu nedir? dedim. o laf gevelerken, kız mevzusu mu? dedim. Evet dedi. art arda tokat yumruk ne varsa attım ne olacağını hiç düşünmeden. bağırdım ve küfür ettim. etrafımdan uzaklaşsınlar diye. kemali aldım aradan çıkardım. otobüse bindirdim yolladım.