bu başlık başka başlık piçler

okulun ikinci dönemi başlamıştı. ayrılmışlardı. nedenini öğrendiğim zamansa ayrı mutlu olmuştum. kemal onu öpmeye çalışmıştı. mutlu olmuştum çünkü aleyna bunu 5 aylık sevgilisine yaptırmayacak kadar iffetli, kolay lokma bir kız değildi. bu da uzun ilişkinin anahtarlarından birisidir zaten. kemalle aramız eskiden olduğu gibi sadece selamlaşarak giderken, aleynayla daha da iyiye gidiyordu çünkü konuşmaya başlamıştık. okulda bakışırken gülüşüyorduk.
merdivenlerden çıkarken birbirimize laf atmalar, gıcıklık yapmalar başlamıştı. lise hayatının vazgeçilmezlerinden birisidir bence bu.
işler böyle giderken bir anda kendimi aleynayla sanki 10 yıldır tanış oluyormuşuz da, ona göre konuşuyormuşuz gibi buldum. çok yakındık. yüz yüze konuşurken ikimizinde aşk kıvılcımları doluyor taşıyordu. ikimizde farkındaydık ki gözlerimiz birbirimize artık gülerek ve aşkla bakıyordu. zamanı gelmişti ve ona ilanı aşk etmiştim. sevgilim olmasını istedim. düşünmem lazım dedi. içime karamsarlık çökmüştü ve gecenin yarısını yatağımda dönerek geçirdim. içimde karamsarlık vardı.
ertesi gün okulda hiç takmadı. günaydınıma cevap vermedi. ertesi gün, ertesi gün ve yine ertesi gün. 3-4 gün boyunca resmen yüzüme bile bakmadı.
cuma günü istiklal marşı okunduktan sonra çıkışta arkadaşı yanıma geldi ve aleynanın beni parkta bekleyeceğini söyledi. gittim. oradaydı. yüzü hala buz gibiydi ve kesin hayır diyecek diye düşünüyordum.
tam ben olanları soracakken yüzüme baktı. kaç gündür neden konuşmuyorum seninle biliyor musun dedi. bişey diyemedim. çünkü seni çok seviyorum, kabul ediyorum dedi ve güldü. neden böyle yaptın dediğimdeyse bağlı kalacak mısın acaba diye merak ettim sabrını denedim dedi.
ömrümden ömür gitti oysa kaç gün. kız kodlarımla oynadı resmen. ama unutuverdim çünkü artık o benimdi. onun için her şeyi göze alırdım. böyle bir aşk yok. çok seviyordum. midemde kelebekler uçuşmuyordu, kalbimde filler tepişiyordu onunla konuşurken. zaman hızla geçiyordu...

olm burda mısınız kendime anlatıyorum gibi sanki

yazmaya devam ediyorum da bir ses verin beyler

üniversite sınavına girmiştim, sonrasında okul bitmişti. puanım iyi sayılırdı bir kaç güzel yer gelmişti. babama gitmek istemediğimi, hedeflerimin daha yükseklerde olduğunu anlattım. bir sene daha çalışıp istediğim yere gitmek istediğimi söyledim. babam sağolsun, dünyanın en
kral adamıdır. kabul etti. halbuki bölümle alakası yoktu bir sene daha kalışımın. tamamen aleynadan uzaklaşmamak için bahane üretiyordum. diğer sene ne yapacağım konusunda hiç bir fikrim yoktu. tamamen aleynaya odaklanmıştım. hiç bir şey düşünemiyordum. gecem aleyna, gündüzüm aleyna.
ailem aleyna, dostum aleyna. her yanım onla dolmuştu. aleynanın annesiyle babası ayrı olduğu için bozuk bir düzen vardı hayatında. nisbeten toplarlamıştım ve gerçekten ona iyi geliyordum. en azından onun bana söylediği buydu.

ailem ders çalıştığımı zannediyordu fakat her günüm aleyna uğruna geçiyordu. sevgili oluşumuzun üstünden 6 ay geçmişti ve ben ancak o zaman aleynanın elini tutabildim. aynı gün yanağımdan öpmüştü. bilmem ergenlik hayalleri midir yoksa sahiden öyle mi düşünüyordum, evleneceğim kişiyi buldum diyordum kendi kendime.
iyi geçiniyorduk. birbirimize öylesine güveniyorduk ki hiç bir zaman bir başkasının bizim hakkımızda söylediği söz için kavga etmemiştik. ta ki arkadaşından şifresini aldığım güne kadar.
şifresini doğum günümü yapmıştı ve arkadaşından şifreyi ben istememiştim. aleyna kemalle konuşuyor gir mesajları oku diye bana arkadaşı vermişti. girdim, mesajları okudum. kemal ayrılışlarının sebebi olarak aleynayı suçluyordu. aleynanın konuşmalarında ise ben seni çok seviyordum fakat böyle böyle yaptın gibi şeyler vardı.
bu kız beni sevseydi böyle bir konuşma asla yapmazdı, cevap bile vermezdi diyordum kendi kendime. uykularım kaçıyordu. konuyu daha aleynaya açmamıştım. ama her konuşmamızda bu burukluğumun sebebini soruyordu bana. en sonunda dayanamayıp günlerdir biriktirdiğim ihanet duygusunu yüzüne karşı patlattım.
bırakın eski sevgilisiyle eski konuları konuşmasını, yanına erkek sinek konsa o sineği press edecek adamım ben. tepkimi siz tahmin edin. o gün ondan ayrıldım ve 1 aya yakın bir süre konuşmadık. bu ayrı 1 ayın bana kaybettirdiği çok şey oldu. hem de çok şey.

Başta okuyanı gibsinler dedim ama akıcı yazıyorsun bin devam

onunla ilgili günlükleri ve o akılla yazdığım şiirleri yaktım. içki kullanmayan birisiyim ama o zaman sigaradan ölmediysem daha ölmem ben. o bir ay içerisinde onunla ilgili çok şey duydum ama herkeside susturdum. o denli seviyordum. bunu bilir bunu konuşurum.
sonra bana tekrar geldi. gurur yaptım ama icabında aşk gurur tanımıyor. özürler diledi, karşımda ağladı. kabul ettim. ama içimde hala kemali sevdiğine dair şüpheler fır dönüyordu. insanlara karşı güven duygum kaybolmuş durumdaydı. en yakın arkadaşlarımdan bile şüphe ediyordum arkamdan iş çeviriyorlar diye.
pgiboloğa filanda gitmiştim o sıra. ailem zorla göndermişti. her neyse özürünü kabul etmiştim. artık gerçekten sevgili gibiydik elini tutup sokakta gezmeye başlamıştım, benim olduğunu bana gerçekten hissettirmeye başlamıştı. anlayacağınız iki sevgilinin yapabileceği her şeyi yapıyorduk. 6. ayda ancak elini tutabildiğim aleynayla hiç yaşamadığım şeyleri yaşıyordum.
anlayacağınız kız da ben de bu ilişkide açıldık.

bu arada onun lisede son senesiydi. okulunu değiştirdi. tabi benim içim içimi yiyor. düşünsene paylaşamadığın kişi yeni okula gidiyor, yeni arkadaşlar, yeni ortam, bir sürü yazılacak oğlan, bir sürü dayak atıcam.
içim korkuyordu böyle bir durumda bile. ve olaylar tam da tahmin ettiğim gibi gelişmişti. kendine son model kezban diyebileceğim bir kız arkadaş grubu edinmişti. sigaraya başlamıştı, bana karşı çıkmaya başlamıştı bazı şeylerde, güzel olduğu için okuldaki elemanların da ilgisini çekmişti tabi.
okullarına kaç defa tek başıma girip kaç tane eleman hırpaladım sayısını bilmem. aleyna çok değişmişti artık aksi bir kız haline gelmişti ve okulda neler yapıyor hiç bir şeyden haberim yoktu. bu arada ailem her şeyi öğrenmişti. sevgili olayına karışmayan bir ailem var fakat aleynayı size az önce anlattığım aksi haliyle tanıyınca olaylar değişti.
onunla görüşemiyordum adam akıllı. ailede en iyi geçindiğim babamla bile ne mevzulara düştüm.. üniversite sınavına çalışmadığımı filan da öğrenmişti tabi. işe girdim avm'de bir mekanda. günlerim öyle geçiyordu. bu sırada aleyna ne yapıyor kiminle geziyor haberim yoktu. çünkü ben mesaj atmasam aleyna mesaj atmıyordu. son 1-2 hafta böyle geçmişti.

Tabi yine de önceki okuldan görüştüğü arkadaşlarından haberleri alıyordum. aleyna ot içmeye başlamıştı. içki filan da içiyordu emindim. o kötü ortamdan uzaklaştırmak adına onunla konuşmayı denedim fakat iyi arkadaş zannettiği kişilerle arasına girmek istediğimi düşünerek benden ayrıldı. zaten ayrılmasa da bir şey farketmezdi sevgili gibi değildik.
kulağıma bir kaç defa ismi gelen fakat araştırmadığım bir oğlanla çıkmaya başlamışlardı. muzo. muzo muallaksini şöyle tarif edeyim: zarzayıf, hafif uzun boylu, sarışın binin birisi. tamamen ortam çocuğu ve kızlara para yedirmeyi seven müptezel binin teki. çevresi geniş, eşine dostuna güvenen tiplerden. egolu bi oğlan.
bu olanları duyunca şok oldum. ama bu sefer kendime çok zarar vermek istemedim. olumlu yönde düşünmek istedim. çünkü kızın bulunduğu durum vahimdi. o ortamda olupta kötü yola düşmeyen tek 1 kişi bile yoktur eminim. kimisi ot içer. kimisi evine gitmez. kimisi onun bunun altına yatar. zaman hızla geçiyordu... ayrı kalmıştık 2 ay kadar. yılbaşından bir ay kadar sonraydı. arkadaşımın doğum günü partisi için bir mekanda toplanmıştık.

dışarıda sigara içiyordum, telefonum çaldı. bilmiyordum numarayı. açtım. bu aleynanın sesiydi. oğuz sana ihtiyacım var dedi. bu kadar zaman sonra neden bana ihtiyaç duyarsın dedim. oğuz gerçekten çok kötüyüm dedi ve beni sahilde bir mekana çağırdı. gitmeye niyetli değildim, mekan yakındı. gitmeyecektim ilk başta. keşke gitmeseydim o gibtiğimin yerine. ama içim el vermedi işte gittim.
ilk başta gülümsedi biraz beni görünce. ben gayet sinirliydim. o öyle yapınca oyuncağın mıyım ben senin? dedim. kızın pgibolojisi çökmüş durumdaydı. normal konulardan konuşuyorduk. konuşurken bir sırıtıyordu, bir yüzü düşüyordu. anlamış değildim. ama tek anladığım bir şey vardı, kız gerçekten kötü bir durumdaydı.

Saçlarını yarı yarıya kestirmiş, rengini açtırmıştı. sonradan anladım ki bu olay kızların depresyon zamanlarında genelde yaptıkları şey imiş. niye çağırdın dedim. söylersem döversin dedi. döverdim. ama durum ciddiydi ve kız pgibolojik olarak çökmüş durumdaydı. sakin yaklaştım ona karşı. istersen dışarıda konuşalım dedim. yok olmaz dedi. lavaboya gitti. sigara yaktım kara kara düşünmeye başladım.
o düşündüğüm 5 dakika beni benden almıştı. gözlerim kan çanağına dönmüştü zaten haftalardır sıkıntı çekmekten, uykusuzluktan, yorulmaktan. ben düşünürken aleynanın beni lavabonun oradan çağırdığını gördüm. dedim bir şey oldu galiba. yanına gittim. beni lavabonun içine soktu ve benimle öpüşmeye başladı. tepki gösteremedim bunca şeyden sonra beni öpmesine. karşı koyamadım. kıza aşıktım. sonra bir şekilde çıktık oradan. umurumda olmazdı birisi görseydi. o kadar salmıştım kendimi artık.

dışarıya çıktık beraber. sahilde denize karşı oturduk. yanımda sigara yaktı. ses etmedim. bende yaktım. bu kız yanımda sigara içebilecek kadar nasıl rahat olabilirdi? çok değişmişti. konuşurken ufak ufak şizofrenik gülücükler saçıyordu dudakları. 1-2 saat geçmiştir anlat anlat diye sorarken. hamile olduğunu söyledi. seni denize atarım yalan söyleme dedim.
güldü. onu o anda gebertmek istedim. yapamadım. şu zamana kadar düşünceli olmaktan kaybettim ve o anda da düşünceli olduğum için yenilmiştim ona karşı. kafamı önüme eğdim. gözümden yaşlar inmeye başladı. ama ağlamadım. sıktım kendimi. öyle bir sıktım ki o günden 1-2 gün sonraya kadar kollarım ağrımıştı. o kadar sıkmıştım kendimi. nasıl oldu dedim. oğuz sarhoştuk-muzo-ben-evde-yılbaşı diyordu fakat bir yandan ağlıyor bir yandan bunları kekeleyerek söylüyordu.
dıbını gibtiğimin içkisini niye içersin? ben senin için daha ne yapayım? o kadar öğüt verdim sevgiliden öte. o kadar söz söyledim yanlış yoldasın diye dinlemedin! oğlan tohumu vermiş sana şimdi gelip benden akıl mı bekliyorsun? sen ne ara bu kadar kaşar oldun aleyna! gibi sözler söyledim bağırarak. tuttum kolundan eve zütürdüm. ev boştu allahtan o gün. tüm içimi dökebildim ona karşı. hararetli bir konuşmanın ardından başka odaya geçtim. sigara yaktım düşünmeye başladım.
düşünceli davranışım niye beni yenmişti. odaya dönüp onunla sakince konuşup bu işi halletmesine yardımcı olacaktım. çünkü aleyna gerçekten düşünemeyecek durumdaydı. eve gitmesini ve bunları düşünmemesini söyledim. hala acı çekmemesi için her şeyimi feda edebilirdim. onu evine yolladım

o gittikten sonra kendimi eve kapattım. düşünsenize aşık olduğunuz kız başkasına hamile kalıyor. aylar sonra geliyor ve sizi öpüyor. nefret ettim olanlardan, hayattan, her şeyden. dışarı çıkmadım bir süre. çıksam da sigara alıp geri dönüyordum. kafa beyin kalmamıştı. düşünmekten beynim yoruluyordu ve ancak o zaman uyuyabiliyordum. fakat bir şeyin farkındaydım hala. aleyna bu kadar zarar görmüşken ben kendime daha fazla zarar veremezdim. ona yardım etmeliydim. bu işten kurtarmalıydım. sonrası allah kerim diyordum.
yanımda akıl verecek bir dostum kalmamıştı çünkü çoğu ya üniversiteye gitmişti ya da iletişimimi koparmıştım. ailemle aram hala kötü gibiydi. 2 tane abim vardı ve onlara bile açamıyordum bu konuyu. anlayacağınız yalnız kararlar vermek zorundaydım ve 19 yaşında olan ben kendimi 55 yaşında koca bir adam gibi hissetmeye başlamıştım. iyi yönden değil. sıkıntı stres yönünden. kendimi nasıl bir hale getirdiğimin farkına vardığımdaysa 17 kilo vermiştim. geceleri öksürük krizlerine giriyordum uyurken.
bu süre içinde kendime dikkat etmiyordum. zatürre olmuştum ve zor zamanlar geçirmiştim. artık toplarlanıp aleynayla şu meseleyi çözmemin zamanı gelmişti.

okullarına gittim. onu okulundan aldım. yanında ilayda vardı. ilayda çok güzel bir kız sayılmazdı ama yakışıklı oğlanları düşürüp kendine çaktırırdı. ama delikanlı bir kızdı esasında onunla iyi geçinirdim. ikisiyle okulun bulunduğu taraftan sahile geçtik. onlarla uzun uzun konuştum. yanında ilaydanın oluşu iyi bir şeydi çünkü ilayda anlattıklarımı daha iyi anlayacaktı ve aleynaya ona göre yön verecekti. derin derin konuştuk. bazı şeylere karar verdik. başka şehire akraba ziyareti yapacakmış gibi gidecekti teyzesinin yanına.
teyzesi genç birisi bildiğim kadarıyla. onlar sırlaşırlarmış. söylemezmiş kimseye. teyzesinin yanına gitmesine ve orada kürtaj yapılmasına karar verdik. o sırada muzo zütleğinin aleynanın karnına durduk yere çocuk düşsün diye tekme attığını, onu dövdüğünü, tehdit ettiğini öğrendim. ömrü hayatım boyunca böyle sinirlenmemiştim.

okulları bitmeye yakındı ve artık okula gitmiyorlardı. muzoyu buldum. yanında 3-4 tane arkadaşı vardı ama bana engel olamadılar. ağzını kırdım onun orda. haşat ettim. haketmişti de. öyle dayak atılmaz böyle atılır huur çocuğu dedim. bastım gittim.
aleyna o sırada teyzesinin yanına gitmiş, işi halletmişti bile. artık geri döneceğini ve nasıl bir yol çizeceğimizi merakla bekliyordum. bu aralarda biraz daha rahattım fakat içimdeki ihanet duygusunu bir türlü söküp atamıyordum. günlerim normal geçiyordu. gayet kalender bir yaşam tarzı sürmeye başlamıştım. çıktı geldi yine. dönmüştü. ama ben onunla konuşmak istememiştim. aradan 1 ay kadar geçti. onur adında sonradan edindiğim bir arkadaşım vardı. çok delikanlı bir çocuktu kendisi. onunla birlikte bulunduğumuz ilin merkezinde kalabalık bir yerdeydik.
bir tane ipsiz sapsız bir oğlan bize seslendi oğuz sen misin dedi. benim ne oldu? dedim. gel kardeşim dedi gittik onurla beraber. bir gittik ki parka, etrafımızı 30-35 kişi çevirdi ellerinde kemerler, sopalarla. bir tanesi yanında muzoyla geldi. bu çocuğa 3 kişi mi girdiniz dedi. belliydi hepsi yalan söylüyordu orda bizi harcayacaklardı bahane üretiyorlardı. en sonunda film koptu zaten. 2-3 tane yumruk atabildim ancak. onurla bizi haşat ettiler orada. sol ayak baldırıma 2 tane bıçak yedim. onurunda burnu kırılmıştı. allah var delikanlı çocuktu çünkü kaçmamıştı benimle birlikte kalmıştı.
hastane, dikiş, onurla ilgileneyim derken yine günler birbirini kovaladı. sonra ne muzo gördüm ne o kavgadan kimseyi. sadece 2 tane çocuk gördüm orada olanlardan onlarda titrediler biz vurmadık diye. ellemedim.

aleyna bir yeri kazanamamıştı. iyi ki kazanamadı çünkü çok farklı yollara düşerdi üniversitede. yaz ayıydı yine benimle görüşmek istedi. bu sefer kabul ettim. oturduk konuştuk biraz. gerçekten pişman olduğu yüzünden belliydi. yüzüne bakamıyordum ama. 2 yıldır sevdiğim ve 1.5 senenin içinde zaman zaman ayrılsakta beraber zaman geçirdiğim kız ne haldeydi. göz altları belediye çukuruna dönmüştü. çok kötü bir vaziyetteydi. zayıflamıştı oda benim gibi. o eski halinden eser yok şimdi diyebilirdim.
benden öncesinde mutlu bir hayatı olan kızın, bende motoru açılması sonucunda başkalarıyla yaptıklarını düşünerek kendimi suçluyordum. ama gerçekten pişman gözüküyordu. konuyu bir türlü barışmaya getiremedi ama ben anlamıştım. içimdeki duyguya anlam veremiyordum. deliler gibi seviyordum hala fakat ona dokunmak istemeyecek kadar da nefret ediyordum. ona yeniden güvendim. yeniden beraberdik artık. ona karşı farklı yollar uyguladım artık sadece beni benimsemesi için. daha fazla yükü ikimizde kaldıramazdık çünkü. genç yaşımızda çok farklı şeyler yaşamıştık. onu kaybetmek istemiyordum.
ama bir yandan da böyle bir durumda başkası ne yapardı? gibi düşünceler beynimi yiyordu. böyle böyle 5 ay kadar geçti.

artık eskisi gibi her şeyimle ona inanmaya başlamıştım. üniversite sınavına çalışıp, aynı şehirde üniversiteye birbirine yakın bölümlere gidip orada yaşamayı planlıyorduk. çok hayal kurduk. öylesine hayaller kurduk ki geri döndüğümde aleynayla olması için her türlü şey söyler her türlü şekilde ikna edebilirdim ailemi. tamamen aklımda beraber üniversite okumak ve onunla evlenmek vardı.

yarın devam edeceğim.

rezerved okurum bi ara

evet beyler burada mısınız bir ses verin