arkadaşlar bu anlattıklarım gerçek olup ve küçükken aranızda en hayta, hatta ana caddelere lastik yuvarlayan yaramaz bir çocucuğun büyümüş aşk acısından yerlerin dibine girmiş bir panpanızın efsane aşk acısı hikayesindesiniz.

akşam saatleriydi saat 23 idi.
onu bu sene ilkkez gördüm.
okul bittikten sonra kimse birbirini göremez durumda kötü ayrılıklar olmuştu.
elbette sosyal medya kullanmıyoruz... aslında bu durumu şöyle düşünün o kullanmıyor diye vardır bir bildiği dedim ve bende tüm hesaplarımı kapamıştım.
geçen sene kuzenimle banka da gördüm. kuzenim tabii sevdiğim kızın o olduğunu bilmiyordu ve ilkkez nasıl olduysa "lan kızlara bak" dedi.
yürü gidelim tanıyorum dedim.
bir kelam dahi edemedik. ne ben nede o. sadece yüzüme bakarken ki tebessümü. hiç bitmeden devam eden tebessümü.
oysa ki yıllar önce öğretmen havva bizi yanyana okulun ilkgünü oturtmuştu.
kız öyle güzeldi ki her tenefüs yanında erkekler doluydu.

anlat derseniz devam edicem.