bredadan maltaya bi aşk hikayesi

Lan yazdan beri takip ediyorum yaz artık dıbına koduğum

sen nasıl bir huursun izmir'de çıkma karşıma bin

ya ibine giriyon yazamıyom beyler çik yiğinim firsitim ilinci yizicim diyip gidiyon onun yerine at bi part züt.

beyler eyvallah sağolun, yazamıyorum yoğunluktan ama fırsatım oldukça yazacağım, öpüyorum kukunuzdan hepinizi, hikayeyi yarım bırakan vatan hayinidir!!1!1bir!1bir!!1

vaaayyy dıbınaa adam yaşıyo lan, bin nerdesin

gene 3 ay gelmıcek lan galba

devammmmmmmmmm

oha okuyan vr mı

beyler şimdilik bu kadar bizde hikaye yarıda kalmaz amk, anlatacam herşeyi, neden yazamadığımı neler olup bittiğini falan, fırsatım olmuyor pek sadece, ama devam edicez hikayeye, ümidini kesmeyen ve desteği hiç bırakmayan muallakler size sesleniyorum; Seviyorum sizleri eyvallah iyi ki varsınız.

evet beyler, o son göze göze gelip ağzından çıkanları okumak, ve ardından bir daha en az 6 aylığına belki de hiç göremeyecek olmanın hüzüncü içinde mal mal duruyordum havalimanının ortasında. Etrafımdan geçenler, bi yerlere yetişmeye çalışanlar, herşey bi slow motiondu, aklımda hala "i love you so much" cümlesi ve görüntüsü vardı. bende çok seviyorumda kaçamam ki dıbına kodumunun askerliğinden, vatan görevi, yapılacak başka çare yok. Evet beyler kendime gelmemle kafama takılan en büyük soruyla yüzleşmem aynı anda oldu... "Bekleyecek mi?"... Yılın sorusunu sormuştum kendime, kendimi daha ne kadar mahvedebilirdim bilmiyorum.. Biliyosunuz amk o anlarda nası berbat hissetiğinizi, anlattırmayın bana şimdi. Hepiniz o kızı otogardan, havalimanından uğurladınız bi yerlere. Ama farklı şehirlerde okuyacağınız üniversiteye, ama güzel bi yaz aşkından sonra memleketine, ama askere giderken o sizi uğurladı. O an işte, o andan daha taktan bi an yok dünyada onu da biliyorsunuz. anlattırmayın bana.

gitti beyler, durup durup arkasına bakarak gitti, o son köşeyi dönene kadar, en son durdu baktı, eliyle öpücük gönderdi, ağzından duyamadığım kelimeler dökülürken, gözlerimle algıladım "i love you so much" deyişini. bende dedim bende!! gitmişti amk, 6 aylık serüven başlıyordu. Soru işaretleriyle, yeni sorularla, belirsiz cevaplarla, belirsizliklerle dolu bi 6 ay ve tabikide yasaklar ve disiplinle dolu bi 6 ay amk. askere gidiyorduk boru mu ?

evet beyler, ertesi gün sabahtan aldım ben Marie Manon ve bizim kızı, havalimanına zütürdüm, arabayı park ettim kapı önüne de, son anlarına kadar onlarla beraber vakit geçirdim, giberler dedim park cezası gelirse gelsin, gelirse ekim gelmezse yarından sonra şafak 168 diyorum ne de olsa. içerde pek duygusala bağlamadık, ama o son el ele tutuşmamımızı unutamıyor, son öpücük, o sıcaklık, o duygular, o hayallerin paramparça olduğu, hiç hayal etmediğin bi veda amk. sözün bittiği yer beyler o an işte. ellerimizi ayırmamızla, adımlarını tersine çevirip, pasaport kontrole geçmesi bir oldu. Son dakikalardı, riske atmak olmazdı tabi kide, ama yine de insan dur 2 dakika daha bakayım nur yüzüne diyor içinden amk.

bu arada müzik unuttuk amk, alın size calvin ile ellienin yeni şarkısı

https://www.youtube.com/watch?v=J9NQFACZYEU

Neyse beyler ben bi tık daha yazayım siz gelince küfürler ve meşaleler eşliğinde okursunuz.

Var mı lan ekipten kimse? Yine bak "Akıl oyunları" tribine girmeye başladım, kendi kendime yazıyorum gibi geliyor muallakler

Hatta o Turkiyede staja başladığında bende Fransız kültüre gidip fransızca kursuna başlayacağım, ona da bi şekilde Türkçe öğreteceğiz böylece aileler arasında bariyerleri falan da kaldırmış olacağız falan. Hayaller Hayaller amk

En azından planlarımız belliydi, o Türkiye için staj başvurusnda bulunacaktı. Nisan 2014 - Eylül 2014 arasında staj yapması gerekiyordu. Bende Nisan sonunda askerden dönmüş olacaktım. O da turizmci bende turizmci olduğumdan, onun staj bulduğu bi yerde bende askerliğimi tamamlamış olarak iş bulmam kolay olacaktı. Güzel planlar, güzel hayaller bunlar biraz rahatlatıyordu beni, ama nerden bilebilirsin amk bundan 6 ay sonra hayaller Paris hayatlar Muş diyebileceğimi.

Herşeyi geride bırakmak, en kötüsü, kendi ülkenden bile olmayan sevgilini, hadi Türk kızı bekler belki de, elin Fransızı, bekler miydi amk ? Ben beklerdim, ama ya o? Zorlanır mıydı böyle bişey için? Amk şu devirde elin kezbanları bile beklemezken, bizim ki bekler miydi? Ya sonrası? Hadi bekledi, ne olacaktı? Evet beyler, o akşam serdar ortaç şarkısı gibiydim, kafamda deli sorular.. o yüzden duygusallığı minimuma indirmek için elimden geleni yaptım, yoksa bende aşırı duygusalım o da duygusal, ağlamaktan uyuyamayabilirdik sonucunda..

Onlarla vedalaştık, son izbanla gönderdik havalimanına, uçakları sabah 4deydi, istanbulda yine anaislerle yakın zamanda uçacaklarında, onlarla buluşacaklardı muhtemelen. Daha sonra son gecemizi geçirmeye döndük eve, herkes hazırdı, hüzünlü sessizliği, marienin "ben yatıyorum o halde herkese iyi geceler" demesi bozdu. Bizde geçtik odaya. Evet beyler kız arkadaşımla son gecemdi. Ve askere gidiyordum. 6 gün önce belli olmuştu askerliğim. Acemilik Manisa usta birliği Kıbrıs. En az 6 ay görüşemeyecektik. Ama hiç son gece moduna girmedik. Sanki ertesi gün yine buluşacakmışız gibi yattık. Hüzünlenmeye fırsat bulamadım kafamdaki soru işaretlerinden. Askere gidiyordum amk kolay mı?

evet beyler izmire dönüş yolunda arabada sadece ikimiz vardık, sağolsun diğer çocuklar diğer arabada 4 kişi gitmeyi tercih etmişlerdi. bizde romantik müziklerle romantik bi dönüş yolculuğu yaptık. izmire döndüğümüzde alsancakta bizim ekiple buluştuk tekrar. Erasmusdan gelen çift + bizim @fock me falan. Hep beraber takıldık, gitmeden hediyeler alındı, lokumdur, çikolatadır falan Tuğba Kuruyemişi zengin ettik yine. Gecenin sonunda eve döndük 1 saat oturduk, sonra, sabaha karşı uçağı olan Senja ve Johannayı metro istasyonuna bırakmaya gittik.