bredadan maltaya bi aşk hikayesi

ordan döndük, akşam yemeği için bizimkilerden izin istedik, yengenizle yalnız bi yemek yiyelim dedik. sağolsunlar onlarda keyfinize bakın dediler. güzel bi akşam yemeği yedik, sahilde denize nazır güzel bi restoranda. o akşam anais bana eski sevgilisiyle yaşadığı hayal kırıklığını anlattı. bizimki elemanın tekiyle çıkıyormuş 3-4 sene önce, peruya staja gitmiş, gittiklerinde ayrılmışlar bunlar. sonra stajdan dönünce, çocuk tekrar yalvarmış yakarmış barışmışlar. çocukda o ara irlandadaki reno da staja kabul edilmiş. eleman demişki gel sende irlandaya, beraber yaşarız, hem ingilizceni geliştirirsin (bizimkinin ingilizce hiç yok derecedeymiş o ara) ben sana yardımcı olurum, işte buluruz sana falan diye. bizimki de atlamış hemen tabi tamam demiş. neyse bunlar irlandaya gitmişler yerleşmişler.

yerleştikten sonra, çocuk tamamen değişmiş, ne bizimkiyle ilgilenmiş, ne yardım etmiş, ne ingilizce için yardımda bulunmuş, hiç bi gib yapmamış, tamamen u dönüşü yani pekekent. sonra bizimki de giberler diyip, gibtiri çekmiş çocuğa, kendi ayakları üstünde durmuş, bi hostelde housekeeper olarak iş bulmuş, ingilizce kursuna yazılmış falan 4-5 ay orada o şekilde yaşamış. hikaye bu şekilde sonuçlanmış. bu hikayeyi neden anlattığıma geleceğim, yeri geldiğinde bu konuya özellikle değineceğim beyler. aklınızın köşesine yazın bu hikayeyi.

velhasıl geceyi güzel bi şekilde bitirdik. ertesi gün izmire dönüş vaktiydi. normalde planda kaş, hatta zaman olursa antalya bile vardı ama. kızlar fethiyeyi çok beğendiğinden ve izmirde bi gece daha takılmak istediklerinden, bu plana uyamadık. iyi oldu gerçi baya güzel zaman geçirmiştik fethiye de de.

beyler şimdilik bu kadar yarın yine mesai var, çok uzun tutamadım ama, yatmam lazım, seviyorum sizleri, küfürlerinizi esirgemeyin. öpüyorum kukunuzdan.

hele dıbına koyayım nerdesin kaç gündür, gördümde yazdığını mutlu oldum anasını gibeyim, küçük çocuklara topitop verirsin de mutlu olurlar ya onun gibiyim, her gün bakıyorum yazınca mutlu oluyorum ibine, arayı açma çok.

burdayız unutmadık

lan erik nasıl çalıştırıyolar lan seni ne iş yapıyon amk? ciks kölesi mi yaptılar seni bukadar yoğunsun 2-3 satır zor yazıyon. yaz bitir sende kurtul bizde

Özledikk senja reyis.

erik öldü bence beyler

beyler kusura bakmayın apandisit ameliyatı oldum 1 haftadır anca kendime geliyorum bilgi vermek için burdayım, unutmadım sizi, sizi unutan ölsün amk binler. yazmaya devam edicem, yarıda kesmek yok hiçbişiyi!!

hergün kontrol etmekden cigerim soldu reyiz gel artık

kodumun kolpası sen de arkadaşın gibi hikayeni kesip gittin amk

allah rahmet eylesin iyi adamdı

beyler bugun ikindi namazına mütakip cenazesi kaldırıldı.

bilgi : 15.10.2014 tarihinde fenalaştı ve izmir alsancak devlet hastanesine kaldırıldı.
18.11.2014 saat 19 sularında vefat etti tüm sevenlerine ve ailesine bas saglıgı diliyorum.

ölum sebebi: apandist ameliyatı sonrası enfeksiyon kapması

giblenmedi la erik kusura bakma panpa can sıkıntısı amk sende abarttın ama gel artık bin

adam bi aydır giblemiyo bizi zütlük olmasın diye ifşa etmedim ama yeter artık amk

adam evleniyo galiba beyler ailesini maltaya almış anaisde orda , aile selfisi atmış facebooka

beyler seviyorum sizleri kimler burda bakam!?

evet beyler kaldığımız yerden inceden devam edelim şu öncelikle fotoğraflar silinmiş fotoyu yapıştırayım efesten bi kare

http://imgim.com/ephesus.jpg solumda yengeniz sağımda senja onun sağında marie aşağıda oturanlarda solda johanna sağda manon

evet beyler izmire dönüş yolunda arabada sadece ikimiz vardık, sağolsun diğer çocuklar diğer arabada 4 kişi gitmeyi tercih etmişlerdi. bizde romantik müziklerle romantik bi dönüş yolculuğu yaptık. izmire döndüğümüzde alsancakta bizim ekiple buluştuk tekrar. Erasmusdan gelen çift + bizim @fock me falan. Hep beraber takıldık, gitmeden hediyeler alındı, lokumdur, çikolatadır falan Tuğba Kuruyemişi zengin ettik yine. Gecenin sonunda eve döndük 1 saat oturduk, sonra, sabaha karşı uçağı olan Senja ve Johannayı metro istasyonuna bırakmaya gittik.

Onlarla vedalaştık, son izbanla gönderdik havalimanına, uçakları sabah 4deydi, istanbulda yine anaislerle yakın zamanda uçacaklarında, onlarla buluşacaklardı muhtemelen. Daha sonra son gecemizi geçirmeye döndük eve, herkes hazırdı, hüzünlü sessizliği, marienin "ben yatıyorum o halde herkese iyi geceler" demesi bozdu. Bizde geçtik odaya. Evet beyler kız arkadaşımla son gecemdi. Ve askere gidiyordum. 6 gün önce belli olmuştu askerliğim. Acemilik Manisa usta birliği Kıbrıs. En az 6 ay görüşemeyecektik. Ama hiç son gece moduna girmedik. Sanki ertesi gün yine buluşacakmışız gibi yattık. Hüzünlenmeye fırsat bulamadım kafamdaki soru işaretlerinden. Askere gidiyordum amk kolay mı?

Herşeyi geride bırakmak, en kötüsü, kendi ülkenden bile olmayan sevgilini, hadi Türk kızı bekler belki de, elin Fransızı, bekler miydi amk ? Ben beklerdim, ama ya o? Zorlanır mıydı böyle bişey için? Amk şu devirde elin kezbanları bile beklemezken, bizim ki bekler miydi? Ya sonrası? Hadi bekledi, ne olacaktı? Evet beyler, o akşam serdar ortaç şarkısı gibiydim, kafamda deli sorular.. o yüzden duygusallığı minimuma indirmek için elimden geleni yaptım, yoksa bende aşırı duygusalım o da duygusal, ağlamaktan uyuyamayabilirdik sonucunda..