boşa geçmişse niye yazıyorsun. boş boş konuşma

#rez panpa beklıyorum

Bostan 1e al devam et panpa

Babamın işinden oturduğumuz muhitin ve arkadaş ortaminin. Yetişme çağındaki bir çocuğu olumsuz etkileyeceği dusuncesiyle birden fazla okulda birden fazla sınıf da sürekli sürüklenerek geçirdim.
Ta ki 2001 yilinda ortaokula başlayana kadar. Çok güzel bir okul çok güzel bir muhit ve güzel insanlarla doluydu çevrem ortaokulu yinede içimde bir taklik çıkacak gibisinden korku vardı. O güne kadar samimi olduğum hiç bir arkadaşım yoktu. Derslerimin iyi olmasi sebebyle Hep menfaat ilişkileri şeklinde gelişiyordu arkadaşlık iliskilerim.
Zilin çalmasıyla herkes sıralarına geçmeye başladı. Bende geçtim haliyle. Ama bir sorun vardı beş seneyi beraber okumuş bir topluluğa cumburlop diye yeni biri gelmişti. Garipsendim tip tip bakildim. Ama aligibtim sürekli okul değiştirmeye aldırış etmedim. istiklal marşı Andımız derken girdik sinifa.

Duvar kenarı askiliklarin dibine orta sıralara bir yere oturdum. Herkes yerleşti. Sinafa hoca girmeden hemen önce ezik mi ezik sunepe mi sunepe bir velet girdi.
-oturabilirmiyim boş mu?
-evet boş
Eleman oturdu yanıma tanışma vs hiç birşey yok öyle mal mal oturdukları ders başladı. Herkes birbirini tanidigindan amerikan filmlerindeki gibi bir tek tahtaya çıkıp kendimi tanıtıp oturan ben olmuştum. Konuşma yetenegim o kadar iyi değildi ama yinede alay konusu olacak bir hata yapmadan oturduğunda mutluydum. Tenefusde herkes çıktı hasret giderdiler bir ben vardım sınıf da birde yanimdaki sunepe.

Sıkıldim çocuğun konuşmamasına ben tanışmaya çalıştım.
-Gökhan ben dedim. elini uzatarak
- yine mal mal baktı. Bende. Dedi
Memnun oldum cümlesinden sonra kurulacak cümleyi baştan kurdu diye düşündüm ilk başta ama sonra anladım adaş olduğumuzu.
Memnun oldum dedikten sonra yine suskunluk konuşmadı çocuk.
Derslere girdik bittikten sonra çıkıp eve yürüyorum bi baktım bu önümde oturduğu yerin evime yakın olduğunu öğrendim ve beraber gittik. Ama çocukta muhabbet 0 sanki ben yeni gelen değilde oydu sanki. Evine biraktim.
Ertesi gün gökhan acilmaya konuşmaya basladi. Az biraz tanımaya başlamıştım gokhani . bilirsiniz bu tipleri zeki erkeklerle zor anlaşırken kızların yüzüne bakması bile imkânsız olan tiplerdendi.

ikinci ders olmuş ve hayatımın dibina koyacak kişi girmişti iceri. Ben daha ergenliğe girmemiş abartısız sınıfın en kısa cocugu. O ise artık olgunlaşmaya baslamis. Esmer bembeyaz tenli geldiğinde gamzelerinin üzerine yatıp uzerime toprak atın diyebileceğim kadar güzel bir kızdı.

Öyle mal gibi bakarken. Tam önüme oturdu o bukle bukle saçlarıyla.

Ders boyunca gözlerimi alamadım o saclardan. Saçlarin içine daldim gittim. Ta ki öğretmenin azarini yiyene kadar. Ama ben sesle irkilmedim beni asıl bu derin uykudan uyandıran adını bile bilmediğim sıranın onunda oturan kızında diğerleri gibi suratına bakıyor olmasıydı. Göz göze gelmiş gülümsüyordu. O gulucukle bir anda sınıftaki bütün herkesin bana bakıp güldüğünü fark edebildim. Sınıfta tek gulmeyen sahsiyetse yanımda oturan gokhandi. Hoca ne demişti neden gelmişlerdi hiç bilmiyordum ama dalga geçilecek birşeyler söylediği kesindi.

Gokhanla her dakika daha çok kaynasiyoduk. Ama derslerde yine o hergun özenle yapılan saclardaydi gözlerim.
1-2 hafta gecmisti. Gökhan beni dışarıya açılan kapı olarak görüyordu. Birinden birşey isteyeceginde utanır sıkılirdi ben isterdim. Sınıfla muhabbet baya ilerlemişti. Erkeklerin hemen hemen hepsiyle arkadaş oluyordum. Ortam çok güzel olmaya başladı arkadaki kızlarla konuşuyorum arada - öyle değil mi gokhan. larla konuda muhabbete katiyorum. Günden güne gökhan açılmaya çok sağlam espriler yapmaya başladı. Sınıfın belki de en denilmeyecek iki tipi en popüler iki kişi haline gelmisti. Tenefusleri kızlarla geciriyoruz onlarla geziyoruz. Onları evine bırakıyoruz. Yine o günlerden bir gün tam çıkışta bir el uzandı omzundan.

Arkami döndüğümde sınıfta cekinecegim yuzune bile bakamayacagim tek kız duruyordu.
-Gökhan bende gelebilir miyim sizinle? Bugün ağabeyim gelmedide dedi.
- olur diyebildi sadece yüzüne hiç bakamadan.
Yol ayrımında herkes dağıldıktan sonra gökhan ben ve adımı bilen ama adını sormaktan bile utandigim kız vardı. Çok sessiz yuruyorduk. Bir iki soru sorsada uzun bir muhabbet edecek konu yoktu. Yüzüne bile bakmadan soru cevap şeklinde ilerliyorduk. Evinin önüne geldik. ilk söylemesi gerekeni sona saklamisti.
-ben esra gökhan dedi elini uzatarak
Adımı bildiğinden memnun oldum diyebildim ama kulaklarının kıpkırmızı olduğunu hissedebiliyordum.
Aynı şekilde gokhanla da tokalastiktan sonra yanagima bir öpücük kondurdu gitti.

Ben ne yapacagimi bilmez halde adaşima bakarken o bile kizarmisti ama suratinda aptal bir gulumsemeyle oooooo çekiyordu.
Mutluluktan hiç umursamamistim gokhani eve doğru yururken kendimi bir anda esradan başkasını düşünemez halde buldum. O saçlar o gamzeler gözümun önünden gitmiyordu.
Ertesi gün yine esrayi utana gibila tanımaya çalışmakla geçiyordu. Günler haftalar derken. Esra hakkında en sevdiği şarkıdan en sevdiği yemeğe abisinin tuttuğu takımdan babasina annesine kadar hemen herşeyi ogrenmistim. Artık gökhan ben ve esra takiliyorduk. Bir yanımda ilk kez sırlarimi tutacak gokhanim diğer yanımda ise sevdiğim kız vardı.
Zaman bu şekilde geçerken o yıl bitti yedinci sınıfa geçmiştik.

Merakdan soruyorum okuyan var mi?

Sallayin okumayin gençler yazasim gelmiyor hadi eyvallah