1. 1.
    -1
    derdim boş sokaklarda yalnız olmak değil, o sokakların görüntüsü... ıssız sokaklar benim içime hep bir bunaltı getirir, kendimi kötü hissettirir. nedense bana ölümü hatırlatır, hele ki geceleri. içim ürperir genelde o nedenle camdan dışarı bakmak istemem.
    ···
  2. 2.
    -1
    sırf bu yüzden geceleri sokakta olmaktan hoşlanmam, ne yapacaksam gündüz yapmayı tercih ederim. özellikle de deniz kenarında olan yerler daha da bir boğar içimi, o deniz beni yutacakmış gibi olur, gerildikçe gerilirim boş sokakla birleştikçe.
    ···
  3. 3.
    0
    küçükken arada babannemlere kalmaya giderdik yalnız yaşadığı için. gittiğimizde salonda uyurdum ben. babannemin de desenli perdeleri vardı, gece olunca o desenler benim için korkutucu bir hal alırdı. perdeyi açsam daha kötü, bu sefer de sokağın görüntüsü ve gölgelerin yansıması içimi bunaltırdı. babannemde kaldığım hiçbir gece düzgün uyuduğumu hatırlamam. sürekli uyanır kontrol ederdim pencereyi ve sokağı, sanki ne olacaksa.
    ···
  4. 4.
    0
    @11 asla yapamam. çok mühim bir şey olmadıkça (kutlama, tiyatro vs hariç) 12den sonra sokakta olmamayı tercih ediyorum.
    ···