boş ekmek yiyorum

@11 aynayı geçtim ben duvarla konuşur oldum. kimsenin ortdıbına girme gibi de bi derdim yok reel hayatta. beni 2-3 saat yalnızlıktan alıkoyacak şeyler sadece anlık hazlar vericektir belki de bana. gerekli gereksiz herşeyi düşünür oldum. insanların davranışlarının nedenlerini. iyiliklerinin, kötülüklerinin altında farklı nedenler arar oldum.
ama halimden bazen çok memnun buluyorum kendimi. bazen de sanırım kafayı yemek üzereyim ve kendimi kandırıyorum gibi düşünüyorum.

fakir bin diye aşağılayabilirsiniz aslında. ama bu sigaramın camel olup aç kaldığım gerçeğini değiştirmez.

çay içtim demin tek başıma. her zamanki gibi. 2 tane bardak getirdim ama. ikisine de doldurdum çayı.
iki bardağı da aynı anda bitirip çayı tazeledim. taa ki demlik bitene kadar.
sonra 2 dal sigara aldım ve ikisini de yaktım.
sanki karşılıklı sigara içer gibiydik.
onun sigarası hep kül tablasına düştü hiç çekmeden. benim sigaram ise her zamanki gibi erken bitti.

biri de gelip sormuyo amk napar ne edersin diye. vay be. neyse gereksiz triplere girmeye gerek yok. en azından rahatlıyorum buraya yazıp.
uyumak için hep sabah olmasını beklıyorum. karanlıkta uyuyamaz hale geldim. perdeleri açmıyorum bile artık. sigara dumanından sapsarı oldular. belki bi gün yıkatırım. gerçi benden başka kim görüyo perdelerimi bi de o var.

alkolü de azalttım gerçi. ama hala alkol alır gibiyim her an. duvar saatim gerçek saatten 1 buçuk saat geri.
gerçi neye göre geri. zaman kavramı ne kadar gerçek ki?
bulaşıklar da birikti yine. bazen sadece kullanıcağım malzemeleri yıkar oldum. ardından yine kirlendi. bi gün sonra dışardan söyler oldum yemeği. sadece çaydanlığı temizliyorum. o da kolay zaten. ah bi de sigaranın külü klavyeye düşmese.

evlenin siz pampalar bu saatlerde uyanıp sevişir sonrada betimlersiniz otu taku

@28 geçen hafta gecenin üçünde arkadaşım geldi. içmiş belli ki. direkt benim evin yolunu tutmuş. bildiğin zile bastı bastı açmadım. ışık falan da kapalıydı zaten. uyuyorum sanar diye hiç bi hareketlenme göstermedim. en sonunda cama taş atmaya başlayınca, ev sahıbının cdıbını falan indirir diye mecburiyetten açtım.

edit: lan keşke linki düzeltsen merak ettim.

@27 okul bitiyo bu sene ne tak yiycem bilmiyorum ben de. tekrar sınava girmeyi de düşünmüyo değilim. aynı sıkıcı hayata devam etmek gibi de bi korkum yok. saçma mıyım ben neyim.

tek hayalim bi karavan ve yollar, o gün batımında deniz kıyısından müzik dinleyerek karışmak yola, gözlük taksam bi de çok kıyak olur. ama bunları yapmaya şu an gücüm yok, çalışsam zamanım olmayacak, ya bu sayısal çıkacak ya da bu sayısal çıkacak!!

http://inci.ca/ud3b3meedc

tabi cümle olarak saçma. aslında burda anlatmak istediğim ekmeğin boş olduğu değil. ekmeği, yanında başka bişey olmadan tükettiğimdir.

@33 kitapları bir köşeye usulca bıraktım ve camdan gelen sese bakmak için camı açtım ve alev teyzenin üstünde siyah bir kombinezonla uzattığı tabağı aldım masama koydum ve caps aldım bakkk

http://www.incicaps.com/tag-heuer-saa77007.jpg

@34 doymuş kadar oldum bin. şuku verdim o yüzden.

@39 kendimden geçtim lan.

hollandaya gidip evlenin siz amk

niye gardaş sen vampirmisin

züt kemiklerim ağrımaya başladı.bu durum beni rahatsız ediyor mu diye sorarsan hayır. oturuş şeklimi değiştiriyorum oluyor bitiyor. saydım da 42 saattir uyumamışım. hoş uyusam ne olacak,ne değişecek. uyanacağım ve herşey aynı,hep bir koşuşturmaca, sistemin çarkına ayak uydurmaca. gün ışığının da bir önemi yok artık, farketmez eve girsin, girmesin.sorgulamaya çalışıyorum bazen diğerlerinin yaşayış biçimini, neden o şekilde davrandıklarını fakat anlamsızlaşıyor herşey. benim hayatım daha anlamlı geliyo kimilerine göre saçmalık, tembellik gibi görünse de.film izliyorum ara sıra, bolca kitap okuyorum bazen de okula uğruyorum insanların değişip değişmediğini görmek için fakat nafile eve atıyorum yine aynı hızla kendimi. baş ağrısı giriyor arada hafiften yakıyorum bir sigara geçiyor o da önemsiz, varoluş çabası gibi.

@8 çocukluğuma döndüm lan bir an.
sokakta top oynarken birden ezan okunur ve tüm heyecanla hadi biraz daha oynayalım da eve gidelim acele diye düşünürdük. o maç hiç bitmezdi. eve gittiğimizde yatsı ezanına az kalmış olurdu. doğru düzgün ışıklandırılmayan okul bahçelerinde, asfaltlarda top koştururduk.

git yat huur çocuğu

belki de bir gün her şey düzene giricek. ya da başkalarının düzenine ortak olucam. herkesin düzeni kendine aslında.
benim düzensiz olmam diğerlerinin düzenli olduğunu mu gösterir. aslında diğerleri istikrar nedir bilmezler bile. benim istikrarım kendime. kimseninki gibi de şuursuzca değil aslında.