Gerçekten yoruldum.
Öyle ufak bir şey değil, ya da bir anlık bir düşünce değil bu. Çok uzun zamandır hissediyorum bunu. Yorgunum, tükendim, ruhum terk etti belki de bilmiyorum.
Bildiğim hiçbir şey düzelmiyor şu hayatta. Yaralar hiç kapanmıyor. Söylenen bir şey ifade etmiyor. Kendi hapishanemizden kaçış yok. Hayattan kurtuluş yok.

Daha çok gencim aslında biliyorum bunu. Hatta bende olanın kat be kat derdi olanlar var, bunu da biliyorum. Ama herkes güçlü değil şu hayatta. Herkes dayanamıyor.

Bir müddet sonra kelimeler birikiyor içinde. Asla taşmıyor ama. Ne kadar ağlasan, kendini yırtsan ya da nefret haline getirip vura kıra dışarı atmaya çalışsan olmuyor. Ruhuna yapışıyor hepsi. için bunalıyor. Yazıyorsun geçmiyor, okuyorsun geçmiyor, dinliyorsun konuşuyorsun geçmiyor. Bazı şeyler olmayınca olmuyor.

Küçükken hep hayallerde yaşardım. Hala aynı. Hala hayallerde yaşıyorum. istediğim şeylere çok yakınım aslında. 1 bilemedin 2 adım uzaktayım belkide. işte en kötüsü de o; o adımlar hiçbir zaman atılamıyor, atılamayacak. Böyle olunca da insan kuruyor işte.

Eskiden bir komşumuz vardı. Tahsin amca. Çok harbi adamdı. O zamanlar arada sırada çikolata verdiği için öyle diyordum ama şu an anlıyorum ki gerçekten harbi adammış. Bir keresinde onlara gitmiştim. Oğlu selimle oyun oynarken elektrik kesildi, korktuk haliyle. Sonra tahsin amca bi mum yakıp geldi yanımıza. Beraber oturduk elektrik gelene kadar. Bize dedi ki " Karanlıkta görmediğinden korkmak, ışıkta gördüğünden korkmaktan iyidir." Hala ne demek istedi onu düşünürüm ve her zaman çok muhteşem anlamlar çıkarırım. Hayat felsefem gibi bir şey.

Babam pek öyle öğütler vermedi bana. Hep işle, eğitimle alakalı öğütler verdi. Küçük yaşta adam etmeye çalıştı. Bir kez bile vurmadı ama çoğu zaman hayal kırıklığına uğrattım onu. Ulan düşünüyorum da geçmişte değiştirmek istediğim ne kadar çok var be. Hiçbir zaman "çocuktum oğlum ondan yapmışımdır" demedim hatalarıma. Şu an bile 8-9 yaşımda yaptıklarımdan dolayı utanırım, kendime kızarım. Ne yapalım kaçış yok işte.

ortaokuldayken insanlar beni ezik sanıyordu. Aslında sınıftaki en karakterli çocuk bendim dıbına koyim. Çok çalışkan değildim. ama en çok beni severdi hocalar. Birinde kolum kırılmıştı. 2-3 hoca ziyarete gelmişti. Okuldaki binler nasıl kıskanmıştı ehehehe. Onun dışında bir kazancım olmadı zaten.

Hayat benim için boş geçti yani. Ve o şekilde devam ediyor. okuduğum kitaplar, dinlediğim müzikler, izlediğim filmler, ciks, yemek, uyku hiçbir şey zevk vermiyor artık.

Hayatımda bir kez pgiboloğa gittim. 3. seansta o anlattı ben dinledim dıbına koyim. O seanstan sonra iki kez daha gittim. Bir daha da gitmedim. Kendimi bulabileceğim başka bir yöntem keşfetmiştim; yemek yapmak.

Şu hayatta en zevk aldığım şey yemek yapmak. Farklı yemekler yapıp denemek. Sevdiklerime yemek yapmak. Hatta yemek çirkin olsa bile yerken mutlu oluyordum dıbına koyim. Ama hayat o duyguyu da hissettirmeden aldı elimden.

Bir keresinde eskort çağırmaya karar verdim. "Elit beyler gelsin" diyenler var ya onlardan ama. Ne bilim işte değişik şeyler yaşayayım dedim. Buldum bi tane 2 saatliği 1800 TL. Ulan tamam dedim. Kadın geldi ama nasıl kadın. Kadınlığın ham maddesi nedir deseler gidin ona sorun derim. Geldi gelgit falan derken gitti. Tadı damağımda kaldı. Ertesi hafta bir daha aradım bir daha geldi. Bu şekilde aralıklarla devam ettik. Sohbet falan ediyorduk. Gayet zeki biriydi belli. Aradan birkaç ay geçti yine aradım şehir dışındayım gece gelirim sonra görüşelim dedi. beklerim gece gel dedim. 3 gibi gelirim sonra falan dedi ama ısrar ettim dıbına koyim. gibtiri basar dedim ama tamam dedi. Gece 3'te geldi. Yorgunluk falan dinlemedim aldım içeri. ilk defa yatak odama girmiş oldu. sevişme faslı bitince uyuyakalmışız. Sabah kalktım yatak yatıyor hala. Gittim kahvaltı hazırladım, iki çeşit omlet, salam falan bildiğin sofra kurdum kadına. ben mutfaktayken uyanmış giyinmiş apar topar. içeri geldi masayı gördü. Ağzını açmasına fırsat vermeden gel kahvaltı yapalım dedim. Şaşırdı amk haliyle. Kaç kişiyle yattı bilmem ama böyle bir şey görmediğini söyledi. Kahvaltı ederken sohbet ettik. Kaç yıldır bu işi yaptığını sordum. Sanki çok normalmiş gibi. 8 ay ama iki ay önce bıraktım bu işi dedi. Çay burnumdan çıktı anasını satim. Vay efendim ben çok iyi biriymişim, yatakta da iyimişim o yüzden bir şey dememiş falan. Ulan her gelmeye niye para aldın o zaman fuckbuddy olurduk diyemedim. Hiçbir şey diyemedim. Düzenli olarak takılmaya devam ettik tabi para vermedim xd. Sonra pufff ortadan kayboldu. italyaya gitti.

Kafamda yazdıklarım gibi. Dolu, karmakarışık ve anlamsız.