*
rüstem abi çardakta çay sigara keyfi yapıyor, her zamanki gibi gazetesini okuyordu.
selam vererek oturdum yanına.
-stop lambası kırılmış, çarptın mı. dedi
-yok abi, biri çarpmış gece herhalde, ben de az önce gördüm. dedim utanarak.
-arabayı durağa koysana oğlum, ne diye sokağa bırakıyorsun. dedi
-haklısın abi, ne bileyim, daldım işte. dedim
-keyfin nasıl. dedi.
aslında hiç yoktu, eylül'ün gidişinden sonra da olamazdı zaten ama, laf etmesin diye
-daha iyiyim abi saol. dedim
-iyi bakalım, sevindim, bundan sonra işe güce verirsin inşallah kendini. dedi
-merak etme. dedim
konuşmanın başından beri benle gazetesine bakarak konuşan rüstem abi kafasını çevirip yüzüme baktı.
-iyi bari elin yüzün de düzeliyor. dedi
-geçti bile abi. dedim kaşımı tutarak.
"gibtir ordan" der gibi güldü.
ben de gülerek karşılık verdim.
gündüzcüler gelmişti durağa.
selam verip içeri geçtiler hava soğuk diye.
durağın telefonu çaldı.
durağa ilk ben geldiğim için beni gönderdi rüstem abi.
adresi söyledi ve bindim arabaya.
eylül yokken kendimi tamamen işe verecek, hatta gerekirse geceye bile çıkacaktım.
hem kafa dağıtırım hem de cebim azcık para görür diye düşünüyordum.
civar mahallelerden birinden isteniyordu taksi.
duraktan verilen adrese gitmem 5 dk sürmemişti.
söylenen binanın önünde durdum.
yaşlı bir amca bekliyordu binanın önünde.
beni görünce arabaya yanaştı.
arka kapıyı açıp ağır ağır bindi arabaya.
selam bile vermeden
-1 saattir seni bekliyorum, nerde kaldın. dedi
belli ki huysuz bir ihtiyara çatmıştık.
ses etmedim, karşılık vermedim
-aleyküm selam. amca dedim kendi çapımda sadece laf vurarak
-aleyküm selam. diye karşılık verdi sanki ben selam vermişim gibi hiç sallamayarak.
-nereye bey amca. diye sordum.
-huzurevine. dedi
-peki. diyerek sürdüm arabayı.
yol boyunca hiç konuşmadık.
huzur evine gelmiştik.
-bekler misin beni, 15 dakikaya dönerim. dedi
-beklerim bey amca. dedim
-saol. diyerek indi arabadan. ama amca gerçekten çok yaşlıydı.
yürümekte bile zorluk çekiyordu.
kendisi bu halde ziyarete geliyorsa burda yatan yakını kim bilir ne haldedir diye düşündüm bir an.
yardımcı olmak için bir an inmeye yeltensem de,
içerden amcanın geldiğini gören görevliler direk koluna girdi ve merdivenlerden çıkmasına yardım ettiler.
öyle olunca ben de inmedim arabadan.
düşüncelere dalmışım.
eylül ne zaman gelecek acaba diye geçiriyordum sürekli içimden.
ben bunları düşünürken aradan bi yarım saat geçmiş ama amca gelmemişti.

*
amcayı merak ederek indim arabadan. içeri girdim.
-buyrun. dedi görevli
-pardon, ben yaklaşık yarım saat önce bi amca getirmiştim buraya, hatta siz de çıkıp içeri girmesine yardımcı oldunuz, onu soracaktım da. dedim
-necati amca'yı mı soruyorsunuz. dedi
adını bilmiyordum ama
-evet. dedim
masadaki telefonu kaldırarak birilerini aradı.
-elifcim necati amca'nın ziyaretcisi var, müsait mi kendisi. dedi telefondakine
-pardon ben ziyaretine gelmedim, taksiciyim, kendisini getirdim buraya, "15 dk beklersen geri dönücem" dedi. dedim
-ahh necati amca ahh. diye söylendi kadın telefonu kapatarak.
-bi sorun mu var acaba. dedim.
eliyle "1 saniye" işareti yaparak telefonu kaldırdı.
-müdüre hanım aşağı gelebilir misiniz, bi sorunumuz var. dedi ve telefonu kapattı.
hiç bi tak anlamamıştım.
aradan bi dakika bile geçmemişti ki gayet şık giyimli, saçlarını topuz yapmış 30 yaşlarında bi kadın indi merdivenlerden aşağıya.
az önce konuştuğum danışmadaki kadının yanına gelince durdu.
-sorun nedir. dedi önce kadına sonra da bana bakıp.
-necati amca ve her zamanki taksi muhabbeti. dedi
-pardon ama biri bana da anlatabilir mi sorun nedir. dedim
-necati amca alzaymır hastası ve siz onun kapıda birazdan dönücem diyip beklettiği belki 20. taksicisiniz. dedi
"vay amk" dedim içimden.
-elif'e necati bey'i buraya getirmesini söyleyebilir misiniz. dedi kadına vijdansız müdüre.
kadın tam telefonu kaldırmıştı ki
-yok yok gerek yok, bu sefer ki benden olsun. dedim
-ne diyim, teşekkür ederiz o zaman. dedi müdüre.
-rica ederim, kolay gelsin. diyerek yürüdüm kapıya.
evet kazıklanmıştım ama adamın hasta olduğunu öğrenince hiç koymamıştı bu kazık bana.
içimden "madem adam alzaymır hastası ne diye tek çıkartıyorsunuz amk dışarı" diye söylene söylene çıktım.
bu sorunun cevabını da kısa süre sonra alacaktım. tekrar bindim arabaya.
durağa dönecektim ama dönmeden önce cemil oto'ya uğrayıp cemil ustanın gönlünü yapayım da kafam rahatlasın diye düşünerekten sanayiye doğru sürdüm arabayı.
sanayiye gelmiştim.
2. sokaktan dönerek dükkanın önünde durdum.
dükkanda 1 araba vardı ve emrah da onla uğraşıyordu.
beni görünce yanıma geldi.
-iyi misin lan. dedi direk
-iyiyim abi sen? diye sordum.
-ben hep iyiyim amk. dedi. gülmüştüm.
-cemil usta nerde. diye sordum. eliyle yukarıyı işaret etti. cemil usta sotesindeydi.
-ben bi çıkayım da bakayım. diyerek ayrıldım emrah'ın yanından.
tam merdivenlerden yukarı çıkacaktım ki tezgahın üzerindeki poşetli Şahin stop lambasını gördüm.
-bu ne. dedim emrah'a dönüp.
-müşterinin ya. dedi emrah uğraştığı arabayı gösterip.
-corollaya şahin farı mı takacaksın amk. dedim.
-olmazsa senin arabaya takarız amk. dedi sırıtarak.
-sen nasıl bi adamsın amk. diyerek aptal aptal sırıttım emrah'ın dün gece beni kontrol etmeye geldiğini anlayarak.