*
-abi hayırdır bi haller var sende. dedim
-gibtir et. dedi
uzatmadım sustum.
beraber geçirdiğimiz yıllar emrah'la inatlaşmanın hep kötü sonuçlar doğurduğunu göstermişti bana.
emrah kendini naza çekecek son adamdı aynı zamanda.
söylediği kelimenin altında başka laf aranmazdı.
"gibtir et" dediyse "gibtir etmek" gerekirdi.
ama ben de az anasının gözü değildim.
geçen o yıllar aynı zamanda bana emrah'la nasıl anlaşmam gerektiğini de göstermişti.
"çivi çiviyi söker" lafı bana göre sadece emrah için söylenmişti.
bi süre sonra emrah girdi lafa.
-eee ablan nasıl? dedi
-gibtir et. dedim
ters ters baktı bana.
oralı olmadım.
"amk" diyerek söylendi kendi kendine.
-cuma günü mü gideceksiniz hastaneye? diye sordu bu sefer.
-gibtir et. dedim
sinirlenerek ayağa kalktı.
-gibtir git lan o zaman burdan. dedi
-gidemem abi eylül'le fena bozuştuk. dedim
anında yumuşayarak kalktığı yere geri oturdu.
-nasıl lan ne oldu? dedi
-gibtir et. dedim
3. "gibtir et" diyişimden önce bu sefer sadece bağırmakla kalmayacağını biliyordum ama ona rağmen emrah'ı çözmek için başka çarem yoktu.
oturduğu yerden bi tokat vurdu suratıma.
acımıştı ama kızmamıştım.
zafere giden yolda çekilen çile kutsaldı.
normalde de ara ara kızdırdım mı vururdu emrah bana ama dönüp bakmazdı sonrasında.
ama vurduğu yerde hala ali ve bin arkadaşlarından yediğim dayağın izleri olduğundan,
vurur vurmaz.
-acıdı mı lan? dedi
-acıdı tabi amk. dedim
-pardon amk. dedi
-önemli amk. dedim
-ne yapak amk. dedi
-anlat amk. dedim
ya sabır çekerek kafasını yana çevirdi.
emrah kıvama gelmişti.
bundan sonra geriye sadece beklemek kalıyordu.
öyle de yaptım.
hiç bir şey demeden bekledim.
bi süre sonra emrah girdi lafa,
-bu sabah dükkana geldim, cemil usta yukarda uyuyordu. deli gibi içki kokuyordu, belli ki biz gittikten sonra da içmeye devam etmiş. uyurken bile kaşları çatıktı amk. o yüzden hiç ellemedim, uyandırmıyım dedim. aradan yarım saat geçti ki dünkü kız geldi, yukarı çıkıp cemil ustayı uyandırdı. yukarda ne konuştuklarını bilmiyorum ama kızın ağladığını duydum bi kaç kere. cemil ustanın sesi hiç gelmiyordu. belki 1 saat durdular yukarda. ben işime gücüme baktım ama aklım yukardaydı amk. derken aşağı indiler. kız gitmek istemiyordu ama cemil usta "misafirimizi otogara bırak" dedi, dükkandaki arabalardan birini aldım. kız da yanıma oturdu. yol boyunca ağladı amk. dayanamadım. otogara gelmiştik. ben otobüs saatlerine bakmak için "sen bekle" diyerek indim arabadan. yazaneye gittim, aydın otobüsüne 2 saat vardı daha. cemil usta "otogara bırak gel" demişti ama öyle ağlayan kız üstelik cemil ustanın kızı bırakılır mıydı amk öyle. dedi
"bırakılmaz" dedim içimden emrah'ı bölmeden.
emrah anlatmaya devam etti.

*
-yanımda para olmadığı için bileti alamadım. arabaya döndüm. otobüs saatini söyledim. arabadan inmeye kalktı ama "daha var" diyerek indirmedim. kız aralıklarla ağlamaya devam etti. "babam bizi hiç sevmemiş" diyordu sürekli. dayanamadım ve "nerden biliyorsun" diye sordum. "yukarda kendi söyledi, bizi sildiğini, yüzümüzü bile hatırlamadığını, geçmişe ait hiç bir hatıra bırakmadığını söyledi" dedi. bunları anlatırken gözlerimin içine bakıyordu. o gözler o kadar tanıdık geldi ki anlatamam. dedi
-aynısını ben de hissettim abi aynı cemil usta'nın gözleri di mi. dedim lafını bölerek.
-evet ama ben başka bir şey farkettim o an. dedi
-ne farkettin abi. diye sordum.
-hatırlıyor musun bi ara dükkanın her yerinde küçük bi kız resmi vardı. 1-2 yıl öncesine kadar da hala duruyordu. cemil ustaya bi kaç kez sormuştuk hatta "kim bu" diye. söylememişti. sonra bize farkettirmeden yavaş yavaş kaldırdı resimleri. daha yeni uyandım mevzuya. bu kız o kız ömer. dedi
-vay amk harbiden lan. dedim resmi gözümün önüne getirmeye çalışıp.
-eee abi? dedim heyecanla.
-sonra ben bi tak yedim. dedi emrah
-ne yaptın lan. dedim
-bu olayı anlattım, "dükkanın her köşesinde resmin vardı bi ara, unutmuş, silmiş olsa sence bunu yapar mıydı?" dedim, o ağlayan gözler birden parladı lan ömer. dedi
-olum ne yaptın sen ya. dedim
-dayanamadım amk ne yapayım. dedi
-eee sonra? dedim merakla.
-gözlerime baktı ömer, yalvaran gözlerle gözlerime baktı amk. dedi
emrah ondan bahsederken o farketmeden sesinin tonu bile değişiyordu.
çok bariz etkilenmişti gamze'den.
ama bunu sormaya ne benim dilim vardı ne de onun bunu söylemeye zütü.
o anlık renk vermedim.
meraklı gözlerle bakmaya devam ettim.
-otobüse bindirmeden dükkana getirdim geri. dedi
devdıbını anlatmasına gerek bile yoktu.
yolun sonu görünüyordu.
-iyi tak yedin. dedim
-bence de. dedi
-kızıyorsun da adam da haklı bi yerde amk, gamzeyi ne diye geri getiriyorsun. dedim sanki aynı taku ben de yememiş gibi.
-haklı olmasına haklı ama vurmasaydı keşke. dedi
emrah da ben de cemil ustadan çok dayak yemiştik.
ama hepsi bizim iyiliğimiz içindi.
öyle eşşek sudan gelene kadar da değil ha dövmek dediysem.
küçükken canımızı çok acıtan büyüdükçe acısını unuttuğumuz ama utancını gizleyemediğimiz babacan bir tokat.
-ilk defa mı vuruyor amk, ne bu kız tripleri. dedim
-gamze'nin önünde vurmayacaktı be ömer. dedi hüzünlenerek.
cemil usta henüz farketmemişti ama
belli ki 20 yaşına da gelsek hatamızı affetmeyen bu tokat emrah'a bu sefer çok ağır gelmişti...