isyeeeaaaaannn

Durun mk Final partlari gelicek daha

ölüyom amk

Hay dıbına koyacam ya gibicem yapacağınız işi yaw harbi feleğim şaştı birden aq

üzüldüm lan akşam akşam

Oysa herkes öldürür sevdiğini..
https://www.youtube.com/watch?v=vOeTKLjwHeI

"... ve kaybedenler kulübü bitti." gibi oldu amk içimde tarifsiz bi hüzün var

Cast arkası sahne var beyler kalkmayın koltuklardan

Yine ağlattın lan dıbınakoyim yine lan

Abi finalde eylulden olan çocuğunu anlatmazsan beyogluna seni öpmeye geliyorum

OLUM TAMAMDA HAK ETMEDi BE BUNU EYLÜL . HAK ETMEDi Ki AMK .

***
bakakaldım uzun süre arkalarından.
o sokağın köşesini döndüler.
ben orda bakakaldım sevdiğim adama ve hiç tanımadığı yeni ailesine uzaktan.
oracığa yığıldım kaldım.
hiç bi şey hissedemiyordum.
acı mı?
acı değildi bu,
koskoca bi boşluktu içimdeki.
içimi kavuran bir boşluk, bir hiçlik hissi.
artık o yoktu.
ömerim yoktu,
o her baktığında onun karısı olacağımı hatırlatan boncuk yoktu,
nişanlanacağımız gün kaybettim ben sevdiğim adamı.
daha önce yalanlarımla kaybettim,
ama sonra buldum onu tekrar,
ama yıllar sonra tekrar kaybettim onu bu sefer sebebini bile bilmeden.
"ama umudun vardı senin ömer" diyerek içimden koştum umut'un evine.
çaldım kapıyı.
yumruklayarak çaldım,
ağlayarak çaldım,
açmadı sevim abla kapıyı.
onlar, çoktan gitmişler.
komşulardan duydum çok sonra, geceden çıkıp gitmişlerdi.
hayatım boyunca kendimi ilk defa bu kadar çaresiz hissediyordum.
ne yapacağımı, ne diyeceğimi bilemedim.
ağlamak mı?
ağlamak kolay olandı.
içimde yangın vardı.
o çok sevdiğim adam,
gitmişti beyler.
23 Eylül 2012. hayatımın en kara günü olarak geçti hayat sayfama.
ne yapacağımı bilemeden koştum aysel'e.
kapıyı çaldım.
pazar günü olduğu için uyuyordu aysel.
kapıyı açtı uykulu uykulu.
önce beni sonra da benim farketmediğim o zarfı gördü aysel.
beni içeri aldı anne gibi sarılarak.
-ne oldu eylül. dedi
-ömer.. ömer gitti aysel.. dedim hıçkırıklarım arasında.
-ne demek gitti, nereye gitti. dedi aysel.
-bilmiyorum aysel, gitti işte.. dedim
aysel biraz sonra üzerinde ömer'in el yazısıyla "aysel'e" yazan elindeki zarfı açtı.
okumaya başladı.
gözleri dolu dolu oldu aysel'in,
sayfanın sonuna geldiğinde ağlıyordu.
apar topar içeri zütürdü zarfı aysel.
-ne yazıyor. dedim
-veda etmiş bana, ama neden gittiği yazmıyor. dedi
doğru söylediğine güvenerek zarfı okumak istemedim,
belli ki aysel'e özel şeyler yazılıydı o zarfta, o kağıtta yazılanları hiç bir zaman bilmedim.
ben merak ettiğim cevabı almıştım zaten.
nişana gelen her kes geri gönderildi.
herkes şok olmuştu ömer'in bu şekilde gidişine.

Her güzel şey gibi buda bitti...

Benim adım Meraklikasar sa seni bulcam abi bak buraya yazıyorum elbet karşına çıkıcam bigün abi hala dönme Şansın varsa git eylül yengeye dön yaptığın şeyin farkındamisin abi ben Ağlıyorum lan Ben

Bi GECEDE 2 DEFA iLK ŞUKU AMA NEDENSE HIC HEYECANLI DEĞiLiM AMK

Uç gün sonra geri dönüp adam oldun mu eylül adam oldun mu diyip tokadı basıp sarilsaydin abi sonra da OGLUNUZU anlat bize

Ulan hep kendimi görürdüm anlattıklarında.Ama bu kadarı çok fazla..bi insanın yaşarken ölmesi için haddinden fazla.el gibini görmeyen kendininkini gergedan yarra sanarmis derler ya buda öyle birşey ışte. bizde kendimizinkileri dert sayıp yaniyoruz anasını gibeyim. Ama benim inandığım bi olay var ki yaşanan herşey yaşanması gerektiği içindir. umarım sonraki hayatın daha mutludur. tabii öyle bir kavram varsa..

Lan omer sna bu kadar içten kufur edicem çukularsanız çukalayın senin ben dıbına koyayım tamammı bizi bırakıp nere gidiyon len bu aileyi bin mi bırakcan olum ben bu ortamı nerde bulcam kavunumu jupiterimi nicknaymesmi seni lan dıbınakıuğm aglatacan illa gibecem gitme lan

Durun lan eylulun agzindan yazilani biliyosa yoksa hala?