*
böyle bir andan sonra normalde belki de öpüşmek gerekirdi,
ama bizimkisi aşk evliliği olmayacaktı,
ikimiz de şartlarımızı koyacaktık masaya,
sadece yoldaş olacaktık birbirimize.
ben onları halil denen deyyüsden koruyacaktım,
o pekekent bir daha bu insanların kılına bile dokunayamayacaktı,
güneş'se benim nikahlı eşim olacak,
merve bana baba diyecek,
ve bundan sonra kendime engel olamayıp o kaybolacağımdan emin olduğum gözlere dönemeyecektim artık.
hayatımda ettiğim ilk ve son evlenme teklifi de böyle garip olmuştu işte beyler.
ömerdim ben,
ne bekliyordunuz ki zaten.
o gün bir anlaşma daha yaptık güneş'le.
ikimiz de isteyinceye kadar cinsellik olmayacaktı aramızda.
o buna hazır değildi.
ona yönelik böyle bir arzum da olmamıştı zaten hiç.
kolaylıkla kabul ettim.
birbirimizin numaralarını aldık.
durumu ertesi gün merve'ye anlatacak, onun da onayını alır almaz pazartesi atacaktık imzaları.
hala aklım almıyordu.
bir hırs uğruna 2 gün sonra eylül'le nişanlanacakken 3 gün sonra bir başkasıyla,
hayatımda sadece 2 kere gördüğüm ve adını henüz öğrendiğim bir insanla evlenecektim.
"hayırlısı bu belki de ömer" dedim içimden.
canım yanıyordu beyler.
o gece ağlayarak çıktım o evden.
geçen zamana, yıkılan hayallere ağladım.
"dıbına koyayım senin hayat" diye diye ağladım.
avukat mert'i bi defa çaldırdım.
uymuş olduğu için açmadı telefonu.
tek başıma dönmüştüm izmit'e,
yalanım ortaya çıkmasın diye dönemedim eve.
evdekiler benim gececi olduğumu biliyorlardı çünkü.
sabah 8'e kadar takıldım durakta.
eylül bulmasın diye bi kaç zamandır torpidoda tuttuğum defteri çıkarttım.
yine yazdım her şeyi.
belki güneş'ten haberinin olmasını istemezdim eylül'ün,
o kadar canını acıtmak değildi niyetim ama her şeyi yazdığım gibi bunu da yazdım o deftere.
her şey vardı giderken olmasa da bir zaman sonra eylül'e vereceğim defterde.
sabah 8 olmuş, gelmiştim eve.
girdim eve.
eve geldiğimde annem geleceğimi bildiği için erkenden kalmış kahvaltı hazırlıyor,
eylül ise cumartesi olduğu için hala uyuyordu.
usulca eylül'ün odasına girdim.
verdiğim acımasız karardan emin olabilmek için o resme bir daha bakmak istedim.
ama bulamadım o küçük çantayı.
kaldırmıştı eylül.
uyurken ona baktım bir süre.
seyrettim onu.
her şeye rağmen melekler gibi uyuyordu.
onun gerçek yüzünü görmeme rağmen bir türlü bu olanları yakıştıramadığım için ona hala eskisi gibi aşk dolu bakıyordum.
gitme sebebim de bu değil miydi zaten.