*
arabaya bindik ve bastım gaza.
daha şehirden çıkmamıştık ki,
-şu çöpün yanında durur musun. dedi
sorgulamadan durdum.
eylül arka koltuktaki eşyaları teker teker çıkartıp çöpün yanına koydu.
hayretle izledim onu.
gülerek bindi arabaya.
-böylesi daha iyi oldu. dedi
gülerek karşılık verdim.
bastım gaza.
akşam 12 gibi dönmüştük izmit'e.
anan baban bekler diyerekten onu istanbul'a evine zütürmeyi teklif etsem de yine bırakmadı eylül beni.
-bi kaç gün sonra giderim, sınavımın tam tarihini bilmiyorlardı zaten. dedi
-sen bilirsin. dedim
bize geldik.
üzerimizi değişip uyuduk direk.
ertesi akşam eylül yaptıkları için teşekkür etmeye aysel'e gitti.
ben işe güce dönmüştüm geri.
rüstem abi havadisleri cemil usta'dan aldığı için çok sorgulamadı.
beni merak edebilecek herkese de aysel haber ettiği için izmir'de geçirdiğim 2 gün boyunca kimse aramamıştı beni.
ama en azından emrah ve cemil usta'ya haber etmem lazımdı.
ben de onların yanına gittim.
beni iyi görünce çok sevindiler.
her şey düzeliyordu çok şükür.
umut'la uzun uzun oyunlar oynadık.
ona bir sürü kıyafetler oyuncaklar aldık eylül'le beraber.
"şükür sebebimsin" dedim eylül'ün gözlerine bakarak hep.
babası 2 güne 1 arar olmuştu artık kıllanıp.
saf bi adam değildi kötü kenan.
hatta belki de eylül'ün sınavlarının tarihini bile benden önce biliyordu ama kızını incitmekten çok korkan bir adamdı.
belki de biliyordu bu "baba daha sınavlar bitmedi" yalanını.
ama eylül babasını daha fazla üzmemek için eve dönmeye karar verdi.
ertesi gün sabahtan çıktık evden.
ben bırakacaktım eylül'ü.
üsküdar'daki evlerine geldik eylül'ün.
baya taşaklı bi sitede oturuyorlardı, bizim gibilerin hayalini bile edemeyeceği bir siteydi hem de.
güvenlik görevlisi bizi önce durdursa da sonra eylül'ü görünce eliyle "geçin" dedi
bizim mahalleye polis bile uğramazken heriflerin sitesinin güvenliği vardı amk.
arabadan inerken eylül annesinin balkonda olduğunu gördü
"şimdi sıçtın ömer" dedim içimden.
annesine el salladı eylül,
eylül geleceğini söylemediği için onlara sürpriz olmuştu eylül'ün gelişi.
sonra bana baktı.
-hoşgeldin ömer. dedi
-merhaba mine teyze, nasılsınız. dedim aşağıdan.
-iyiyim oğlum, hadi gelin açıyorum kapıyı. diyerek içeri koştu.
"gelin derken?" dedim içimden.
eylül'e baktım sonra.
-eylül ben gelemem. dedim
-nedenmiş. dedi

*
-kaybını duyduk, çok üzüldük. dedi
bu, kötü kenan'ın beni uzun süredir bildiğini gösteriyordu.
ama "madem biliyon, niye konuyu açıp beni durduk yere üzüyon amk" dedim içimden.
başımla "sağolun" gibi bi hareket yaptım.
-peki kardeşin, abin? dedi kötü kenan.
-kardeşim almanya'da, babamın yanında efendim. dedim
-ya abin? dedi
-abim.. demiştim ki
-o da yurt dışında. dedi eylül.
-o içerde efendim, mahkum. dedim eylül'e bakarak.
-allah kurtarsın. dedi kötü kenan harbiden üzülerek.
eylül'ün kötü bi niyeti yoktu.
tamamen ben zor durumda kalmıyim diye söylemişti o yalanı.
ama artık renk ayırt etmeksizin siyah, beyaz, pembe tüm yalanlara karşıydım ben.
beni seveceklerse eğer yalansız sevsinler istedim.
mahçup mahçup baktı bana eylül.
mine teyze askerlik muhabbetini açtı sonra.
sanki eylül'ü istemeye gelmişim gibi bi hava vardı evde.
karı koca sorguya çekiyorlardı beni.
onlarla konuşurken, kendimi anlatmaya çalışırken ter döküyordum resmen.
-henüz yapmadım efendim. dedim
-okumayı düşünmedin mi hiç, neden taksicilik. dedi kötü kenan.
çekinmeden onu da anlatırdım ama uzun hikaye olduğu için
-öyle gerekti efendim. dedim
-hala geç değil farkındasın di mi. dedi
-bilmiyorum efendim. dedim
-kocaeli üniversitesini yaz işte, oku güzel bi bölüm, aynı zamanda çalışırsın da hem. dedi
aslında mantıklıydı dedikleri.
-bunu konuşalım bi ara. dedi
damat adaylarını okutmak istiyorlardı resmen, kendilerine göre onlar da haklılardı aslında.
iş iyice ciddileştiğinde beni eşe dosta tanıştırırken mahçup olmak istemiyorlardı belki de.
kızları avukat olacaktı neticede, bi nebze de olsa beni yakıştırmak istiyorlardı kızlarına.
bunu gerçekten ciddi ciddi düşünecektim daha sonra.
öyle böyle derken konuyu kapattık.
sonunda müsadelerini isteyerek kalktım.
eylül beni geçirmek için ben istemesem de aşağı kadar indi.
sarıldık, vedalaştık eylül'le,
-bi kaç gün kalıp gelicem yanına. dedi
-ben gelirim haftasonları, sen çok gelme laf etmesin baban, hem bak beni de sevmez sonra. dedim
-tamam, bakarız. dedi
yanaktan masumca öpüşerek bindim arabaya.
bastım gaza.
döndüm eve.
ertesi gün normal hayatıma geri dönmüştüm.
bi kaç gün sonra eylül geldi tekrar.
ailesi de artık bende kaldığını biliyordu.
bana da güvendikleri için çok sıkmadılar eylül'ü.
sadece bi kaç sefer ali'yi göndermişlerdi kontrole.
ama artık ali de sevmişti beni.
eskisi gibi olsa kesin arza çıkartırdı ama resmen o da takıldı bizle.
öyle böyle 3 haftayı da yedik.
eylül'ün okula geri dönme vakti gelmişti.
son 3 günün 2 günü ailesinin yanında kalmış son gün bana gelmişti eylül.

*
sarıldık.
uzun uzun baktık birbirimize.
resmen birbirimize dokunmadan sevişiyorduk gözlerimizle,
o gece ikimiz de uyumadık.
sabah kadar sözler verdik birbirimize,
ona artık gerçekten güveniyordum.
o gözlerde yalana yer yoktu beyler,
o, eylül'ün başlarda bahsettiği saf çocuk da yoktu artık.
çok acılar çekmiş acılarımla beraber ben de büyümüştüm.
eylül de bunun farkında olduğu için beni bi daha kaybetmeyi göze alamazdı.
ertesi gün otobüse bindirip uğurladım eylül'ü.
vedalara da alışmıştık.
artık verilen sözler üzerine daha sık görüşeceğimiz için ilk vedalar kadar koymuyordu vedalar.
eylün izmir'e döndükten sonra bazen ayda 2 kez, en az ayda 1 kez gittim eylül'e.
tek başına eve çıkmıştı eylül.
anahtarı bile vardı bende.
bi kaç defa eve geldiğimde kapıyı anahtarla açtığımda onu korkuttuğum için önce kapının zilini basıyor sonra anahtarla kapıyı açıyordum hep.
öyle böyle o seneyi de bitirdik beyler.
eylül'ün bütün arkadaşlarıyla tanıştım.
genellikle kızlar beni çok sevmişti.
erkeklerin bazıları kıl tüy tiplerdi ama onlar da alıştı sonra bana.
hatta bazılarıyla eylül yokken dışarı çıkmışlığımız bile oldu eylül her ne kadar "zaten 2 günlüğüne geliyorsun, onda da çocuklarla bensiz dışarı çıkıyorsun" diye kızsa da.
ali mert haricinde diğer tüm çocukların pes'te vermiştim ellerine.
ali mert bini çok iyi oynadığı için berabere bile kalamamıştık hiç.
geçtiğimiz süre zarfında ben de sınava girdim.
gamze sürekli ders çalıştırdı beni.
hep zeki olduğumu söyledi gamze ben pek inanmasam da.
matematiğe oldum olası zaten kafam basardı.
sınava soktular beni el birliğiyle.
kocaeli üniversitesi fen edebiyat fakültesi. matematik bölümünü yazdım.
sonuçlar açıklanmış yazdığım bölüm gelmişti,
çok garip bir duyguydu.
benden çok eylül ve bizim çocuklar sevinmişti.
hiç hayal edemesem de başta kötü kenan'ın gazıyla 2008 Eylül'de üniversiteye başlamıştım.
bölümdeki çocukların hepsi abi dediler bana.
başta aralarına almasalar da gibimde değildi zaten,
ama sonra onlar da sevdiler beni.
ben de alışmıştım okula.
lise zamanında olduğu gibi sabahları okula geceleri taksiye çıkıyordum.
matematiğimiz iyi dedik demesine ama soyut matematik falan nedir bilmezdim,
bütün dersleri hep sınırdan geçtim.
en çok ben çalıştım bölümde.
bütün derslere gittim tek bir devamsızlık bile yapmadan.
eylül okulu bitirdiğinde ben 2. sınıfa geçmiştim.
hem onun mezuniyetini hem de benim sınıfı geçişimi kutlamak için susanoğlu'na tatile gittik.
habip abiyi bulduk yine,
bizim ev doluydu.
1 aylığına başkaları tutmuştu.
yalvar yakar hatta fazla vererek boşalttırdık evi.
evden çıkanların cebine de para koyduk tabi.
mükemmel bi tatil geçirdik eylül'le.