*
okuduğum satırlar aslında sadece ne kadar da aptal olduğumu gösteriyordu bana.
çok fazla gelmişti bu okuduklarım.
o benim için giydiğini düşündüğüm sarı elbiseye bile layik değilmişim meğerse.
defteri kapatmak istesem de kapatamadım bu sefer.
ne olursa olsun gururumu ayaklar altına almamak için ondan iyice nefret etmem gerekiyordu.
belki de sadece bu yüzden okutuyordu bütün bunları bana,
belki az da olsa o da değer vermişti bana,
daha fazla acı çekmemem için öldürüyordu beni,
cevabı henüz bilmiyordum.
ben okudukça eylül ağladı.
benim içim yandı ama yine o ağladı.
belki hala emre'nin arkasından ağlıyordu.
ilk defa bu kadar giblemedim eylül'ün gözyaşlarını.
okumaya devam ettim.
resmen işkence yapıyordu eylül bana.
ama bile bile razı geldim.
onu o gün öldürmek, onu aklımdan tamamen çıkarabilmek için yaptım bunu.
bi kaç sayfa ilerlerdim.
rastgele bi sayfaya geldim.
ondan çaldığım küçüklük resmini anlatıyordu eylül.
"hala baş ucumda o saf çocukluğumuz be emrem.
her gün ona bakarak uyuyorum ben hala biliyor musun?
belki bir gün çocuklarımıza göstereceğimiz resme bakarak dalıyorum uykuya.." diyordu.
gücüm azaldığı için devam edemedim daha fazla.
çevirdim sayfaları.
yine o resimle ilgili bi başka bi günden bahsediyordu bu sefer eylül.
"özür dilerim emrem,
çocukluğumuza sahip çıkamadım,
ömer aldı resmi.
senin kim olduğunu bilmeden aldı.
benim çocukluğumu yaşamak istediği için aldı,
onda kaldığım bi gün o resme bakarak uyudum uyandım ben be emrem.
seni özleyerek ağladım.
ömer ablasına üzüldüğüm için ağladığımı sansa da içimi yakan sadece sendin emrem..
ama sana söz veriyorum o resmi geri alacağım,
çocukluğumuzu geri alacağım" yazıyordu.
artık eylül'ü tamamen silmiştim. karşımda yaşayan bir ölü vardı.
hiç ama hiç bir şey ifade etmiyordu o artık benim için.
daha fazla devam edemeyerek kapadım defteri.
aptallığımın daha fazla yüzüme vurulmasını kaldıramadım.
defteri kapattım ve verdim eylül'e. kalktım ayağa.
bu sefer kaçıp gitmeyecektim.
ben bu yangınla yaşayamazdım.
-bunu neden yapıyorsun eylül. dedim sadece.
-ona ne kadar aşık olduğumu anla diye ömer, bunları neden yaptığımı bil diye. dedi ki
daha fazla dayanamadım.
kılına zarar veremeyeceğim, tek bir göz yaşı için canımı verebileceğim eylül'e çok sağlam bir tokat attım kendime hakim olamayarak.
o tokatı bırak eylül'e emrah'a bile atsam yıkılırdı.
eylül de yıkıldı.
düştü koltuğa.
ama yanağını bile tutmadı.
yanağı da gözlerinin rengini almıştı anında.