*
önce yaptığı hareketleri taklit etmeye çalışsam da sonra doğaçlama bi kaç figür attım ortaya.
insanların bana "napıyor lan bu salak" der gibi değil de bize hayran hayran baktıklarını farkedince,
içimdeki Michael Jackson'a daha fazla engel olamadım.
başladım içimden geldiği gibi oynamaya.
işin garibi hoşuma da gitmişti amk.
yalan söylüyorsam şerefsiz evladıyım ki o an düşündüğüm tek şey
"cemil usta beni böyle karı gibi oynarken görse beni kaç yerimden giber acaba" oldu.
ama o an orda cemil usta yoktu.
ve hiç de kasmadım kendimi.
müzik bitene kadar eylül'le uyumlu ve çılgınlar gibi dans ettik.
millet resmen dansı mansı bırakmış bizi izliyordu.
ve sonunda müzik bitti ve başka bir müziğe geçiş intosunda eylül"ün elinden tuttum masaya gittik beraber,
hala herkes bize bakıyordu.
ben utancımdan sadece eylül'e bakabiliyordum.
-harikaydın. dedi
-ilk ve son dans. dedim
-sende bu cevher varken söz veremem. dedi
güldüm ama dediklerimde ciddiydim.
o an daha fazla uzatmadım.
şişemizde hala votka vardı ama ikimiz de sarhoş olduğumuz için devam etmedik daha fazla.
tadında bırakmıştık.
saat 1'e geliyordu ki mekandan çıkmaya karar verdik.
eylül'ü masada bırakarak hesabı ödemek için kasaya gittim.
eleman bilgisayarsan bi şeylere bakıp 350 lira hesap çıkarttı.
"avradını gibeyim" dedim içimden.
nerdeyse cebimdeki tüm ve son parayı hesaba verecektim ki eylül geldi dayanamayarak.
cüzdanından kredi kartını çıkartıp cırt diye çektirdi direk.
ben mahçup olsam da yapacak bi şey yoktu.
çıktık mekandan.
sahil yolunca yürürken hesaptan dolayı kendimi hala mahçup hissettiğim için
-teşekkür ederim. dedim
-asıl ben sana teşekkür ederim. dedi
-ne için. dedim anlamayarak.
-harika bi gece geçirdim sayende. dedi
-ben de ama 350 liraya mal oldu bu sana. dedim ben hala para hesabı yaparak.
-isterse bi ömre bedel olsun, sen yanımdasın ya. dedi kolumdaki eylül bana sarılarak.
rahatlamıştım.
evin yolunu tuttuk.
eve giderken hala açık olan kahveden bizi görünce dışarı çıkan Habip abi ile karşılaştık.
evi tutarken kaç gün kalacağımızı söylemediğim ve kirayı günlük olarak vermek üzere anlaştığımız içim ufaktan hesabı istedi habip abi.
eylül'ün yanından hafif uzaklaşarak ertesi günü düşünmeden 300 lira verdim Habip abi'ye.
cebimde hiç para kalmamıştı ama "yarın ola hayrola" diyerek çıktık eve,
üzerimizi değiştik ve girdik yatağa,
sarmam dolaş uyuduk eylülle.
tatilin kalan bi kaç günü de aynı tempoda, sabah denize, bi gün daha yapraklı koya ve akşamları da sahilde kurulan pazarı gezerek geçirdik.
ertesi gün eylül her ne kadar itiraz etse de gizli saklı emrah'tan aldığım borç parayı ptt'den aldıktan sonra rahatlamış,
kalan bi kaç günümüzü gönlümüzce geçirmiştik eylül'le.
ve anlaştığımız üzere 7. günü de tamamlamış ertesi gün kürkçü dükyanına geri dönecektik.
son gece eylül'ün isteğiyle sahile indik.