*
arabayı kahvenin önüne çekip durduk.
bu sefer ikimiz de indik arabadan.
kısa bi muhabbetten sonra dün de söylediği fiyattan tuttuk evi,
ilk günün parasını verip aldık anahtarı.
arabadan çantaları da alarak çıktık yukarı.
eve girer girmez yaptığım ilk şey önce camları sonra da klimayı açmak oldu.
madem elektrik dahildi kiraya, o, günlük 100 lirayı da çıkartmayan ömer değildi.
hem kumsalda geçen gece, hem de sabahın köründeki girdiğimiz deniz yormuştu bizi.
ama önce bi duş aldık,
sonra eve ufak bi çeki düzen verdik,
su sabun gibi ihtiyaçlar için ufak bi alışveriş yaptık.
öyle böyle derken saati 2 etmiştik.
sonra yorgun düştük tabi,
direk uzandık eylül'le yatağa.
sarmaş dolaş olduk.
ama ne onun aklında yaramazlık vardı ne de benim.
kocaman sarıldık birbirimize.
nefeslerimiz değiyordu birbirine.
sonra arkasını döndü, dizlerini yukarı çekti eylül.
o boşluğu ben de dizlerimi koyarak tamamladım.
resmen tek vücut olmuştuk.
ben her nefeste eylül'ün saçlarını kokluyor,
arada minicik bir öpücük konduruyordum eylül'ün boynuna.
öyle böyle derken uyuyakaldık beyler.
uyandığımızda duvar saati akşam 10'u gösteriyordu.
tam 8 saat aralıksız uyumuştuk.
çok uyumuştuk ama pamuk gibi de olmuştuk.
öperek uyandırdım eylül'ü.
gülerek açtı gözlerini.
biraz yatakta oynaştıktan sonra kalktık ikimiz de,
eylül sağı solu temizlerken ben öğlen aldığımız malzemelerle melemen yaptım.
acıktığımız için mi bilmem ama çok güzel gelmişti.
saat 11'e geliyordu.
normal insanların uyku saatiydi ama biz yeni uyanmıştık.
bi şeyler yapmak lazımdı.
evin balkonunundan insanların kalabalık halinde bi yerlere doğru gittiğini ve döndüğünü gördük.
-gel bakalım. dedi eylül ve üzerimizi değişip çıktık evden.
mükemmel bi yaz havası vardı.
ılık ılık esiyordu rüzgar.
caddeye çıktıktan sonra takıldık insanların peşine.
kumsala doğru yürüyordu insanlar.
derken çarşı gibi bi yere girdik.
sahilin hemen bitişiğinde kurulmuş, yüzlerce standtan oluşan bi pazar yeriydi burası.
ne ararsan vardı.
kimi incik boncuk satıyordu, kimisi dövme yapıyordu.
ve işin garibi gerçekten de çok kalabalıktı.
eylül çok sevmişti burayı.
her standta durduk nerdeyse.
bi sürü bileklik aldık eylül'e.
zor da olsa çıktık pazar yerinden ama ilerisi daha ilginçti.
sahil boyunca mekanlar, barlar, cafeler vardı.
mekanların ve kumsalın arasında bi yürüyüş yolu vardı ve insanlar buralarda dolaşıyorlardı.
bu yol sahil boyunca devam ediyordu nerdeyse.

*
ne var ne yok diye gidebileceğimiz yere kadar gittik eylül'le.
bi kaç mekan çekti dikkatimizi.
taa ilerden lazer ışığı görünen mekanın adı Küba'ymış.
eylül girmek için çok ısrar etse de,
"yarın geliriz, hem üstümüze başımıza güzel bi şeyler giyeriz" diyerek ikna ettim eylül'ü.
yolun sonuna gelmiştik ve kamp alanları başlamıştı.
ilerisi ışıksız ve ıssız olduğu için geri döndük.
giderken eylül'ü zor bela kaçırdığım lünapark'a uğramadan geçemedik bu sefer.
hiç sevmememe rağmen gondola falan bindik beraber.
en sevdiğim şey çarpışan arabaydı benim.
babam bi tek buna bindirirdi bizi.
ama çok kalabalık olduğu için binemedik.
lünaparktan çıktık ve geldiğimiz yoldan yürümeye devam ettik.
eylül kolumda, sallana sallana yürüyordum hiç bi şey düşünmeden.
gerçekten çok mutluydum ama bi anda cemil usta, emrah ve gamze geldi aklıma.
"keşke onlar da burda olsaydı" diye geçirdim içimden.
-ben çok sevdim burayı. dedi eylül.
ben de gerçekten çok sevmiştim.
gerçekten samimi, sıcak bi yerdi ve çok da pahalı değildi.
plajlar ücretsiz ve çok güzeldi.
ama henüz susanoğlu'nun en güzel yerini keşfetmemiştik.
eve gittiğimizde uyumayacağımızı, uyuyamayacağımızı bildiğimiz için dönerken büfeden bi kaç tane bira ve çerez aldık tadımlık.
eve çıktık.
direk balkona geçtik masayı açıp.
eylül biralarımızı ve çerezlerimizi getirdi içerden.
ayaklarımızı balkon demirlerine uzatıp caddeden gelip geçenleri izliyorduk.
Küba'nın lazer ışığını görebiliyorduk.
-Ömer. dedi eylül
-canımmm. dedim üstüne bastıra bastıra.
-iyi ki geldik di mi. dedi
-iyi ki geldik. dedim
-mutlusun di mi. dedi
-mutluyum. dedim
-ömrümsün sen. diyip sarıldı bana.
sarılarak karşılık verdim ona.
mutluluk ödülü olarak minik bir öpücük verdi dudaktan, uzatmadan.
biramızı yudumlayarak bu güzel manzaralı balkonun sefasını sürdük.
yatağa girdiğimizde saat sabah 6'ydı.
hava çoktan aydınlanmış bi kaç manyak sabahın bu saatinde denize giriyordu.
çakır keyif kapattık gözlerimizi.
arkamda umut'u bırakacak olmasam o an oracıkta ölebilirdim mutluluktan.
uykumuzu düzene sokmak için telefonun alarmını 12'ye kurup yattık.
çalan alarmla başladık güne.
ben bakkaldan ekmek almaya giderken döndüğümde eylül kahvaltı masasını kurmuştu balkona.
mis gibi bi kahvaltıdan sonra normal insanlar gibi vakitlice gittik hasırımızı, havlumuzu alıp denize.
denize girip çıktıktan sonra eylül güneşlenmek istedi.
aldığımız bilmem kaç faktörlü güneş kremini sürdü kollarına,
süremediği yerler için de benden rica etti.
utana sıkıla sürdüm kremi eylül'ün omzuna ve sırtına.
eylül çekindiğimi farketmiş olacak ki
-sen benle gönül eğlendiriyorsun bence. dedi eylül direk
-ne alaka. dedim anlamayarak.

*
-benle evlenecek olsan bana bakarken, dokunurken utanmazdın. dedi
-alışık değilim, kusura bakma. dedim lafın nereye gideceğini düşünemeden.
-ben çok alışığım millete kendimi yağlatmaya. dedi eylül ve arkasını dönüp yattı.
o an hiç bir açıklama bulamadığım için çaresizce 1-2 kuru özür dilediysem de fayda etmedi.
"aklını gibeyim ömer" diyerek kızdım kendime.
eylül bembeyaz teniyle güneşleniyordu.
aradan belki 1 saat falan geçti.
ben uyudu mu acaba diye ara ara kontrol ediyor, ufak hareketlerini gördükçe uyumadığını görüyordum
derken
-mısırcı. diye seslendi eylül yattığı yerden eline mısır kovası, kafasında hasır şapkasıyla geçen esmer çocuğa.
-kaç tane abla. dedi yanımıza gelen çocukç
-2, süt olsun. dedi eylül.
-çocuk 2 tane mısır verdi önce eylül'e, sonra bana.
çantasından para çıkartmaya çalışıyordu ki bulamadığını farkedince hemen yanıbaşımda duran cüzdanımdan 5 lira uzattım daha fazla uğraşmasın diye.
mısır gerçekten de güzeldi.
afiyetle yedik.
mısırı yedikten sonra geri uzandı eylül.
2-3 konuşmaya çalısam da yine cevap alamadım.
"giberler ya" diyip ben de tavır aldım bu sefer.
biraz sonra sıkılarak denize girmeye karar verdim.
eylül dönüp bakmasa da kalktığımı farketti.
göz ucuyla çaktırmadan kesiyordu beni.
tek başıma eğleniyormuş gibi gözükmeye çalıştım mal gibi.
su boyuma gelince durdum.
kıyıya paralel iki kulaç attım,
yüzüyordum kendi çapımda.
derken eylül dayanamadı ve kalkıp girdi suya.
bana doğru geliyordu yüzerek.
ama beni de geçerek yüzmeye devam etti.
yüzmeyi tam bilmediğim ve peşinden gidemediğim için çok kızmıştım o an kendime.
ama sanki sallamıyor da gitmiyor imajı verdim,
işe yaramış olacak ki kendi geldi biraz sonra yanıma.
kaçan kovalanır hesabı kıyıya doğru yürümeye başladım hiç bi şey demeden.
-nereye. dedi
-çıkıyorum. dedim
-iyi. dedi
biraz sonra yumuşayacağını bildiğim için kaçmaya devam ettim.
eylül'se şimdilik kovalamaya ara vermişti.
çıktım denizden.
havluyu üzerime alıp kurulandıktan sonra oturdum hasırın üzerine.
bu sefer ben bakıyordum çaktırmadan eylül'e.
bakan eden, rahatsız eden var mı diye uzaktan kolluyordum eylül'ü.
çünkü her yerde oldukları gibi burda da vardı yer yer hanzolar.
tetikte olmalıydım.
derken biraz sonra güzelinden bi hatun yanaştı yanıma.
-pardon. dedi
-buyrun? dedim
-buralı mısınız? dedi
-hayır değilim. dedim
-hımm. dedi hatun

*
neden sorduğunu merak etsem de muhabbet açmış olmamak için sormadım "neden sordun" diye,
ama hatun dayanamadı, kendi uzattı muhabbeti.
-bi yer soracaktım da. dedi
-üzgünüm. dedim göz ucuyla eylül'ü süzerken.
eylül Micheal Phelps gibi atıyordu kulaçlarını.
ben eylül gelmeden kız gitsin diye dua ediyordum ama hatunun gideceği yok gibi görünüyordu.
-yapraklı koy diye bi yer varmış burda, biliyor musunuz orayı? dedi
-yok. dedim
-çok güzel bi yermiş. dedi
-ne güzel. dedim
konuşmak istemediğimi çok fazla belli etmeme rağmen hatun kafayı koymuştu,
düşürecekti beni.
-her halde şu koyun arka tarafındaymış, biz arkadaşlarla gidicez, sen de gel istersen. demişti ki kız denizden çıkan eylül geldi yanımıza.
-gidelim tabi hayatım, değişiklik olur. dedi "hayatım"ı bastıra bastıra söyleyerek.
niyeti gerçekten davete icabet etmek değil kıza laf sokmaktı.
kız neye uğradığını şaşırdı. garip bi sessizlik oldu.
ben "tamam uzatma" diyen gözlerle baktım eylül'e.
-ee hadi gitmiyor muyuz. dedi eylül kıza sert sert.
kız "manyak mıdır nedir" diye söylene söylene geri gitti arkadaşlarının yanına.
eylül hala kızın arkasından bakıyordu. sonra bana çevirdi bakışlarını ben bıyık altından gülerken.
-kalk hadi eve gidiyoruz. dedi erkek gibi
-niye. dedim kız gibi
-karıyı kızı başımıza topluyorsun. dedi
-ben bi şey yapmadım ki. dedim
-olsun. dedi suçsuz olduğumu bilerek.
uzatamayarak dediği gibi yaptım.
eşyalarımızı toplayıp evin yolunu tuttuk.
bu olay sayesinde barışmıştık ama eylül, hatundan dolayı hala sinirli olduğu için hiç ses etmedim, bulaşmadım eylül'e.. eve geldik, bi şeyler yedik. ufak tefek oynaştık, zaman geçirdik birbirimizle.
-ne sordu o kız sana. diyerek konuyu açtı eylül yine.
-yapraklı koy diye bi yer varmış burda, orayı sordu muhabbet açmak için. dedim
-nerdeymiş. dedi
-şu koyun arkasındaymış. dedim evin balkonundan görünen koyu elimle işaret edip.
-hadi zıpla bakalım. dedi
-nereye. dedim
-yapraklı koya. dedi
-sebep. dedim
-tatile geldik unuttun mu? dedi
ama bu gidişin iyi niyetli bi gidiş olmadığını düşündüğüm için gitme fikrini onaylamadım.
eylül gerçekten yeri merak ettiğine ikna ettiği için beni, nevaleyi toplayıp çıktık evden.
zaten yakın olan koyun taşlıklarını tırmanarak geçtik ve sonunda cennet gibi bir koya, yapraklı koya ulaştık. burda plaj mantığı olmadığı için mecvuren şezlong kiraladık.
şezlonglara uzanıp sefa sürerken ben burda denize nasıl giricem diye düşünüyordum.
denize merdivenle giriliyor, su çok berrak olsa da derin olduğu için dibi görünmüyordu.
eylül dolaşma bahanesiyle beni kayalıkların üzerine çıkarttı. insanlara bakıyorduk.
derken birden suya atladı eylül balıklama. ama atladığı yerden çırpınarak çıktı bi kaç saniye sonra.
önce ne olduğunu anlamasam da sonra eylül'ün batıp batıp çıktığını farkettim.
şaka olamayacak kadar uzun sürmüştü bu batıp çıkmalar.
etrafımdaki insanlara baktım yardım isteyebilmek için ama uzaktaydık.
aklımı kaybetmek üzereydim ki,
daha fazla bekleyemeyerek atladım yüzemeyeceğimden emin olduğum suya...