*
stress, panik, öfke...
hepsini aynı anda yaşayıp beyin amcıklaması geçirmiştim yine.
ne konuşacaktık ki Ali ile..
yarım kalan bir mevzumuz vardı evet ama onu da yarım yamalak kapatmıştık,
Eylül'le de her şey yolunda gidiyordu,
onla da sorunlar çözülmemiş ama üzerini kapatmıştık bir şekilde,
iyi kötü devam ediyorduk kaldığımız yerden.
düşüncelerimden arınıp kalktım ayağa,
karşı kaldırıma geçtim,
aşağı kapı açıktı yine ama geldiğimi anlasınlar diye zile bastım,
10 sn zile bastı yukardan eylül, girdim içeri.
ağır adımlarla çıktım yukarı.
2. kata çıktığımda kapıyı çalmama gerek kalmadı,
kapı zaten açıktı ve eylül de kapıda bekliyordu.
tedirgin olduğumu anlamış olacak ki kafasıyla "rahat ol" der gibi bi hareket yaptı.
eylül'e güverenek girdim içeri.
neden bilmem ama ali de her zamankinden uysal göründü gözüme,
serseri gibi değil de masum bir kardeş gibi duruyordu bu sefer harbiden de,
-selamın aleyküm. dedim
-merhaba. dedi tiki concon.
medeni iki insan gibi el sıkıştık ali ile.
eylül'ün yönlendirmesiyle karşıdaki koltuğa oturdum.
3'lü koalisyon kurulmuştu.
bi süre konuşmadı kimse,
sonra ev sahibi başlattı açık oturumu,
-ömer. dedi eylül
-evet. dedim
-Ali sana bi şey demek istiyor. dedi sanki onu bi şeylere zorluyormuş gibi.
"söyle bakalım yarrağam" diyen gözlerle baktım ali'ye,
ama ali bi şeylerden çekiniyor gibiydi.
-hadi ama uzatma. dedi eylül ali'ye.
-ben... dedi ali.
"evet?" diyen gözlerle baktım
-ben, özür dilerim... dedi ali.
"bu muydu amk, hayvan gibi şi yapıyonuz ya" dedim içimden.
gereksiz yere heyecanlanmıştım amk.
ama ali bininin eylül zoruyla bile olsa benden özür dilemesi içten içe de hoşuma gitmişti.
-geçmiş gün kardeşim, ben unuttum. dedim
birden fazla incelerek "kardeşim" dediğim için kendime kızsam da yanlışlıkla da olsa eylül'ü mutlu etmiştim.
-başın sağolsun bu arada, ben geç duydum, çok üzüldüm. dedi
-eyvallah kardeşim, dostlar sağolsun. dedim
ali ayağa kalktı.
önce ablasına sarılıp vedalaştı,
sonra da benle selamlaşır gibi kulağıma eğilip.
-bi ara erkek erkeğe de konuşalım. dedi
ses tonu çok tepkisizdi,
tehdit mi etti, içmeye mi davet etti harbiden de anlamamıştım.
"ömer'in kafası aman 2 dk rahat olmasın di mi amk" dedim içimden.
-eyvallah. diyerek uğurladık ali'yi.
-teşekkür ederim. dedi eylül.
-ne için. dedim
-kırmayıp geldiğin için. dedi.

*
-siz buraya haberleşmeden mi geldiniz, ne yaptınız? dedim
-yoo, tam yarım saat önce burda buluşacaktık. dedi
-ee yarım saattir burdayız zaten, gelen giden yok, gidelim mi artık. dedim
-sen git. dedi sinirle
cüzdanından 100 lira çıkartıp vitesin yanına koydu ben istememe rağmen,
kendi çapında şekil yaparak indi arabadan.
bulduğu bi taşın üzerine oturdu,
"giberler ya" diyerek önce gaza bastıysam da ceyda'nın orda tek başına oturmasına gönlüm razı olmamıştı.
ayrıca giyim tarzı ve oturuş pozisyonu da çevredeki çakalların hemen dikkatini çekmişti.
hepsini geçtim belki bana oyun oynadığını düşünerek gaza yine basardım ama zamanında ablamın hayatını kurtardığı, onu bi kaç ay daha görmemizi sağladığı geldi aklıma.
o yüzden gidemedim, durdum beyler.
geri manevra yaparak park ettim arabayı,
indim arabadan, yanına gittim ceyda'nın.
elimi uzattım oturduğu yerden kalkması için.
ömce omuzlarını sallayarak küs olduğunu belirten çocukca bir hareket yaptı.
eylül'e çok yakışan bu hareket ceyda'ya yakışmamıştı.
yine de tebessüm ederek kaldırdım onu oturduğu yerden.
-gitsene sen. dedi ceyda.
-arkadaşların gelsin, giderim. dedim
-ya gelmezlerse. dedi
-o zaman da beraber gideriz. dedim
otoparkın olduğu yerden içeriye, ormana doğru yürümeye başladık.
ormana dediysek de hemen yanlış anlamayın beyler,
piknik alanlarının olduğu yere doğru yani.
insanların olduğu yere gelmiştik.
her yerde ayrı bi mangal kokusu vardı.
uzun süre önce gelmiştim buraya.
babam getirmişti bizi yıllar önce,
"güzel zamanlardı" dedim içimden, geçmişe gittim geldim bir an.
önce biraz dolandık ceyda ile,
ama sonra yapacak bi şey bulamadık.
ufak adımlarla geri döndük,
akar suyun yanınadaki tahta masalara geldik,
ben öyle zaman geçirmek için oturmuştum ama restorantlara aitmiş buralar da,
biz kalkamadan garson geldi.
önce tabak çanak, sonra da menü getirdi biz bi şey diyemeden.
ceyda zaten dünden razı, hiç sesini çıkartmadı.
garsonun yanında utandığım için konuşamadım ve gitmesini bekledim.
garson gittiğinde masamız neredeyse kurulmuştu.
-ceyda, bunlar bizi yemek yicez sandılar, hadi kalkalım da daha fazla ayıp olmasın. dedim
-acıkmadın mı ki. dedi
-ya acıktım ya da acıkmadım, sen buraya pikniğe gelmedin mi kızım. dedim sinirlenerek.
-ben geldim de arkadaşlar gelmedi, napiyim, öliyim mi açlıktan. dedi
saat henüz öğlen 11'e yeni geliyordu ve bu saat hiç de öyle açlıktan ölünecek bir saat değildi,
ki ben kahvaltı bile yapmamıştım ama ona rağmen hem masraf etmemek için hem de ceyda ile baş başa yemek yemiş olmamak için bir an önce kalkmak istiyordum masadan.
eylül görse giberdi beni,
onun da korkusu vardı içimde.
derken garson geldi tekrar, tam ben "kalkıyoruz" diyecektim ki
-ben balık alıcam, ortaya da güveçte mantar alalım. dedi ceyda.
"hay amk" dedim içimden.

*
-siz ne alırsınız. dedi garson.
-ben bi şey almıcam, sağolun. dedim
-peki. diyerek gitti garson.
ceyda sinirlendiğimi fark etmişti ama ona rağmen giblemedi, siparişinin gelmesini bekledi,
önce salata, meze ve üzeri kaşarlı güveçte mantar geldi ortaya.
mantarı zaten çok severdim ama şekil yapmıştık bi defa,
yemek olmazdı.
derken balık geldi ceyda'nın
-ne içersiniz. dedi garson
-35'lik rakı alalım. dedi ceyda.
iyice sinirlenmeye başlamıştım.
bir an için kalkıp gitmeyi düşünsem de yine aynı sebepten dolayı oturdum oturduğum yere.
"madem bi tak yedin hakkın ver bari amk" dedim kendi kendime.
garson hiç sormadan rakıyı ve bardakları getirdi ve hiç sormadan iki kişilik servis yaptı.
ters ters garsona baktım ama anlamadı mal.
ceyda zaten kendi havasında.
garson gittikten sonra bi yudum aldı rakısından ceyda benim masada duran kadeğime tokuşturarak kadehini.
-hadi ama. dedi beni gazlamaya çalışarak.
-araba kullanıcam. dedim
-bi kadehle de yıkılmazsın herhalde. dedi
-ısrar etme. dedim iyice sinirlenerek.
canım çok çekmesine rağmen hiç bir şeye dokunmadım, ben yemediğim için ceyda karnını doyursa da o da doya doya yiyemedi yemeğini, masadaki her şeyden birer parça alarak geri yolladı
ama rakıyı içmeye devam ediyordu.
-bu yaptığın çok yanlış ceyda. dedim
-ne yapmışım. dedi
-bana yalan söyledin. dedim
-arkadaşlarım da bana yalan söyledi. diye çok saçma bir yalan daha söyledi ceyda pis pis gülerek.
artık tam olarak emindim oyuna geldiğime.
3. kadehi bitirmek üzereydi ceyda ve konuşması çoktan kaymış, hal ve hareketleri değişmeye başlamıştı.
-hadi kalkalım mı artık. dedim
-daha rakım bitmedi ki. dedi
sinirle yarısı dolu olan kadehi aldım ve tek yudumda içtim.
-şimdi gidebiliriz. dedim
-araba kullanacaktın, keşke içmeseydin. diye gereksiz bir de espiri yaptı.
zorla da olsa kaldırdım ceyda'yı.
cüzdanından 200 lira çıkartıp tabağın altına sıkıştırdı ve arabaya doğru yürümeye başladık.
otoparka gitmemiz için ormandan geçmemiz gerekiyordu yine.
insanların arasından ıssıza doğru yürüdük.
ceyda destek almak ya da belki de yavşamak için koluma girmişti.
kimsenin bizi göremeyeceği bir yerdeyken ceyda ani bir hareketle yanımdan önüme geçti ve hiç beklemeden dudaklarıma yapıştı.
neye uğradığımı şaşırmış gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.
kendine doğru çekti beni iyice.
bir erkek bu durumdan utanır mı beyler,
gerçekten bilmiyorum ama ben utandım.
ceyda'nın blüzünün askısı yürürken omzundan düşmüş, zaten açık olan göğüsleri iyice meydana çıkmıştı.
eylül'e ne kadar aşık olursam olayım o an erkeklik hormonlarım beni yanlışa sürüklemek için adeta ekip çalışması yapıyorlardı...