*
olayların henüz farkında değildim.
sadece şaşkındım.
ben romantik bir film beklerken dramın dibine düşmüştüm amk.
o an pek de çalışmayan kafam son gücüyle düşünmeye çalışıyordu.
eylül korkuyla bana bakıyordu.
ben hala "korkulacak ne var amk" diyordum içimden.
film yerine yanlışlıkla aile içinde çekilmiş vir CD'yi takmıştım.
eylül yerinden kalkmaya çalıştı tekrar.
ama bu sefer daha sıkı tutuyordum bileğini.
o öyle panik olmasa hiç giblemeyeceğim bi durum eylül'ün hareketlerinden dolayı beni de germişti.
bu sefer bu olayı çözmeden bırakmayacaktım eylül'ü.
zaten geride çok fazla cevapsız soru vardı cevaplanması gereken,
üstüne yenilerini koymaya hiç niyetim yoktu.
video hala oynuyordu ama ben kitlenmiş eylül'e bakıyordum.
kafamı azcık toparladıktan sonra eylül'ün beraber koşturduğu çocuğu tanıdığımı farkettim.
merağım daha da artmıştı.
-eylül kim bu çocuk. dedim gayet sakin bir şekilde.
cevap vermedi eylül.
her hangi bir isim söylese bile konu kapanacaktı ama o zor olanı seçti.
-kardeşin ali değil di mi, ali beşikte yatıyor çünkü. dedim inanmak zorunda kalacağım olası bir yalanı önlemek için.
eylül yine cevap vermedi.
tekrar ekrana baktım.
eylül yanındaki çocukla koşturuyor, çocuğu yakalayınca sarılıp öpüyordu,
çocuk yine bir yolunu bulup eylül'ün elinden kaçıyordu.
anne hala arkada dümenden çocukları kovalıyordu,
hepsi neşeliydi, çok eğleniyorlardı.
baba ara sıra beşikteki ali'yi çekiyor sonra tekrar eylül'e dönüyordu.
tanıyabilmek için dikkatle çocuğa bakıyordum.
kafamda inanmak istemediğim bir isim beliriyordu yavaş yavaş.
"allahım ne olur o olmasın" diyordum içimden ama eylül'ün suskunluğu cevabı çoktan vermişti.
-emre di mi o. dedim.
eylül yere bakıyordu.
ağladığını görmemiştim ama koltuğun üzerine düşen bir damla gözyaşını gördüm.
ama kendimi o an o kadar aptal hissediyordum ki ilk defa eylül'ün gözyaları bu kadar gibimde değildi.
-eylül, yeter, sadece bir cevap ver, emre di mi o. dedim
ağlaması şiddetlendi.
ellerini yüzüne kapattı.
o kıyamadığım gözyaşlarını resmen kendine kalkan yapmıştı eylül.
içimden hala bir parça kopuyo ama hiç bir şey yapamıyordum.
sakin olmaya çalışıyordum.
derin derin nefes aldım ama olmuyordu, sinirden kulaklarım yanıyordu.
görmemiştim ama eminim yüzüm de kıpkırmızıydı.
yavaşça ellerini indirdim eylül'ün.
arabada beni öperkenki hareketini bu sefer ben ona yaptım,
ama bu sefer öpmek için değil sadece bir cevap alabilmek için.
-eylül son kez soruyorum, emre mi o? dedim.
cevap vermek için zor da olsa ağzını açmıştı ki hala oynayan video'dan
çocukları kovalayan kadın seslendi:
-emre yavaş, düşeceksin. dedi
eylül belki de yalan söylemek zorunda kalmadan annesi cevabı vermişti.
-teşekkür ederim. dedim ve kalktım yerimden.