*
hiç bi tak bilmiyordum.
annemin gidişini sorgulamamış ve bir süre de dönmesini beklemiştim,
ama sonra alıştım yokluğuna;
yargılamadım annemi.
canı istemiş ve gitmişti annem benim gözümde.
ve anlatmaya başladı annem;
-ömer, biliyorum, ailemizin dağılmasında en çok abini suçluyorsun, her şeyin onun karıştığı kavgayla başladığı düşünüyorsun. ama bizi mahfeden abin değil baban oldu. ben çok çektim babanızdan ömer. ablandan başka hiç biriniz bilmediniz ama çok çektim. önce pavyonlara takılmaya başladı, her gece eve sarhoş geliyordu, bazen pavyondan bi kadınla olduğunu ağzından kaçırıyordu. sineye çektim hep ömer. erkekler bu yaşta yapar, sonra durulur dedim. görmezden geldim. baban benim sevdiğim ilk adamdı ömer. biz birbirimizi severek evlendik. sevdiğin insanın bir başkasının koynundan çıkıp gecenin bi yarısında senin yatağına girmesi çok acıtır, bilemezsin. ama bi süre dayandım ben. sonra abinin olayı oldu, kanı deli akıyor işte, engel olamadık, o kendi kaderini kendisi çizdi, baban geride kalan evlatlarına sahip çıkacağına iyice yoldan çıktı. birlikte olduğu kadının resmini gösteriyordu bana, seni boşayıp bunu alıcam dediği de çok oldu. yine sustum ömer, hep sustum. komşuların yüzüne bakamaz oldum. mahallede herkes biliyordu nerdeyse. gören eden çok olmuştu babanı başka bir kadınla. kadınlık gururu diye bi şey kalmamıştı artık, kimsenin yüzüne bakamaz oldum ve çareyi kaçmakta buldum ömer. konuşamadım size, bi tek ablana anlattım, kadın o, anlardı beni, ama siz anlamazdınız, üzülürdünüz sadece, hatta belki de babanıza kin beslerdiniz, ben onu da istemedim ve kaçtım ömer... dedi
cümlelerini bitirirken gözleri dolu dolu olmuştu.
annemin gözlerimizin önünde çektiği acıları görememiştik, gözyaşlarını silememiştik.
babam o an yanımızda olsaydı belki gerçekten de annemin dediği gibi nefret eder, kin beslerdim belki de ama,
o an babam uzakta olduğu için, onu gerçekten özlediğim için ve belki de bir daha göremeyeceğimi düşündüğüm için o kötü duyguları barındıramadım o an.
sadece üzülmüştüm, çok üzülmüştüm, anneme üzülmüştüm.
-peki ablamın durumunu, selim'in gittiğini falan nasıl öğrendin anne. dedim
-oğlum ben bu mahalleye gelin geldiğimde daha 18 yaşındaydım, sen hesap et kaç yıl olmuş. dedi
annemin demek istediğini anlamıştım.
illa ki eşi dostu vardı burda olanları anneme ispikleyecek.
sorsam da söylemeyeceği için "kim" diye sormadım, uzatmadım.
-peki anne gidecek misin tekrar, temelli mi burdasın. dedim
-en azından ablanın doğumuna kadar burdayım oğlum. dedi
sevinmiştim lan beyler.
en az 3-4 ay daha burdaydı annem.
saat 8'e geliyordu.
-acıktın mı. diye sordu annem.
-vallahi acıktım gibi sanki anne ama evde bi şey yok, bi şeyler alıp geleyim mi. dedim
-du bakalım. diyerek ayaklandı annem.
dolaplardan bulduklarını tezgahın üzerine koydu.
bi şeyler yapıyordu.
aradan 15 dk geçmişti ki mis gibi mercimeğin kokusu sardı evi.
mercimek çorbası yapmıştı annem.
çorbayı daha ocaktan almamıştı ki ben fırladım ekmek almaya.
"keşke selim burda olsaydı, onu gönderirdim ekmek almaya" diye geçirirken içimden aslında selim'i de özlediğimi farkettim.
1 ekmek aldım ve geldim eve.
eve döndüğümde sofra çoktan kurulmuştu. oturdum yere.
yanına bir de soğan kırdık ki sorma mis.
afiyetle içtik çorbalarımızı. gerçekten mi çok güzeldi yoksa çok özlediğim için mi öyle geliyordu bilmiyorum ama o çorbanın tadını hala hatırlarım lan beyler..

*
neyse öyle böyle derken yemeğimizi de yedik,
annem bi süre salonda benle takıldıktan sonra yatak odasına geçti.
yatağın üzerine atılmış eşyaları görünce biraz sinirlense de daha yeni geldiği için çok bi şey demedi.
çekyatı açtım devrildim ben de.
aklımda zaten eylül vardı ama çekyata yatınca özlemi daha da bi depreşti.
yattığım yer eylül kokuyordu,
doya doya kokladım yastığı, sanki eylül yanımda yatıyordu.
eylül'ün kokusunu içime çeke çeke uyudum o gece.
gözlerimi açtığımda sabah olmuştu.
saat 7:30'a geliyordu.
-günaydın kuzum. dedi ve yanağıma kocaman bi öpücük kondurdu annem.
yıllar sonra ilk defa bu kadar huzulu başlıyordum güne.
-günaydın annem. diyerek adeta fırlayarak kalktım yataktan.
önce elimi yüzümü yıkadım, sonra zaten hazır olan masaya oturdum.
daha dün gece dağanık olan ev bu sabah derli topluydu.
annemin gelişi 1 gecede belli etmişti kendini.
hayatım direk düzene girmişti amk.
doya doya yaptım kahvaltımı.
üstümü değiştirip telefonumu aldım ve evin anahtarını anneme vererek çıktım evden.
durağa geldiğimde saat tam 8'i gösteriyordu.
durakta her zamanki gibi sadece rüstem abi vardı.
arabayı ilk sıraya koyup geçtim içeri.
-gözün aydın ömer. dedi rüstem abi daha selam bile vermeden.
"vay amk, bu mahallede haberler amma da çabuk yayılıyor" diye geçirdim içimden.
-eyvallah abi. dedim
ondan sonra 8 buçuğa kadar hiç muhabbet olmadı durakta başka.
diğer taksiciler dökülmeye başlamışlardı.
durağın ilk telefonu çaldı.
rüstem abi beni göndermek için adresi bana verdiyse de aklıma başka bir şey geldiği için bir sonraki taksiciye savdım sıramı.
-birazdan geliyorum abi ben. diyerek çıktım duraktan.
bindim arabaya,
doğru eniştemin börekçiye gidiyordum.
dükkanda eniştem yoktu yine, dükkan sahibi vardı, o açmıştı bu sabah da.
selam vererek girdim içeri.
1 ıspanaklı 1 de patatesli börek aldım.
paket yaptırdım.
ve doğru eylül'e doğru sürdüm arabayı.
arabayı durağa çekip binadan içeri girdim.
poşetin içindeki paket kağıtlarından birini çıkartıp duvara dayadım ve üzerine arabadan aldığım kalemle.
"seni seviyorum.." yazdım ve poşetin içine attım.
eylül'ün hala uyuduğunu düşündüğüm için uyanmasın diye çalmadım kapıyı,
elimdeli poşeti kapının koluna astım.
ve onu mutlu edecek olmanın vermiş olduğu mutlulukla indim tekrar aşağıya.
çardağa geçtim.
cebimden telefonu çıkartıp mesaj atacaktım eylül'e.
"1 yeni mesaj" yazıyordu ekranda.
mesajı açtım.
eylül'den geliyordu.
"iyi geceler sevdiğim adam.." yazıyordu.
"bu mesajı gece görseydim mutluluktan uyuyamazdım herhalde" diye geçirdim bir an içimden,

*
ama mesajın saatini görünce "zaten de gece göremezmişim" dedim içimden.
mesaj gece 3'te gelmişti.
o saatte ben ossura ossura uyuyordum.
"günaydın sevdiğim kadın.." diye cevapladım mesajını.
ve o an farkettim ki eylül cümlelerin sonuna genelde iki nokta koyuyordu.
ve o andan itibaren bende de alışkanlık oldu,
eğer çok düz bir cümle yazmıyorsam sonuna iki nokta koydum hep.
derken rüstem abi seslendi içerden,
yeni bir adres vermişti.
arabaya fırladım ve sürdüm verilen adrese.
müşteriyi aldım ve gideceği yere bıraktım,
dönerken bir müşteri daha düştü şansıma,
bu sefer uzun mesafeydi,
annemin gelişini güzel bir şekilde kutlayabilecektim sonunda,
cebim para görmüştü.
saati de 12 etmiştim.
cebimdeki paranın da rahatlığıyla bayadır gitmediğim cemil oto'ya gitmeye,
bizimkilere pide ısmarlamaya karar verdim.
gittiğimde sipariş verirsek cemil ustanın 3 kuruşluk pide parasını bile bana verdirtmeyeceğini bildiğim için giderken aldım pideleri.
dükkana gidene kadar azcık soğumuşlardı ama yine de idare ederlerdi.
cemil oto'nun önüne çektim arabayı.
cemil usta dükkanın önündeki taburede oturmuş çay içiyor,
emrah reno clio'nun içine gömülmüş bi şeylerle uğraşıyordu.
-hoşgeldin evlat. dedi cemil usta.
-hoşbulduk usta. dedim yanına yaklaşırken.
elimdeki pideleri masaya koydum.
derken emrah geldi yanımıza.
-hoşgeldin lan. dedi
-hoşbulduk abi. dedim
emrah direk diyafona giderek zile bastı ve
-ustam 1 çay 1 oralet. dedi
-ya amk senin, pide getirmiştim ya. dedim harbiden üzülerek.
-özlemişsindir. dedi
bu çocuk ben ne zaman uzun süre buraya gelmesem hep aynı şeyi yapıyordu,
kendini hiç geliştirmiyor, kendini tekrarlıyordu.
-1 oralet 1 salep olacak o. dedim emrah'ı kendi çapımca tehdit ederek.
-normalde severim ama inanır mısın bugün hiç canım istemiyor. dedi emrah pis pis gülerek.
kısa süren atışmamızın ardından emrah da 3. tabureyi çekerek yanımıza oturdu.
önce sohbet muhabbet açıldı.
annemin gelişini anlattım ikisine de.
ikisi de çok sevindiler.
derken bizim oralet ve çay geldi.
emrah çayını alıp içmeye ve pidesini yemeye başladı.
bense mal gibi ona bakıyordum elimdeki pideyi kuru kuru yerken.
demek nasıl acıklı baktıysam 2. yudumdan sonra dayanamadı ve içerdeki semaverden bana çay koyup geldi..
-ya amk madem içerde çay var neden dışardan çay söylüyon. dedim
-böyle daha zevkli oluyor. dedi gülerek
ben de istemsiz de olsa gülerek karşılık verdim.
pideleri bitirdikten sonra "eyvallah" diyerek ayaklandım, işe çıkmak için bizimkilerle vedalaşıp çıktım dükkandan.
tam arabaya binmiştim ki mesaj geldi.

*
mesaj eylül'dendi. sabahki mesaja cevap gelmişti.
"çok mutlu ettin bu sabah beni" yazıyordu mesajda
"sen her sabah mutlu ediyorsun beni varlığınla" dedim
sadece gülücükle cevap verdi önce.
tam bi şeyler yazmaya çalışıyordum ki 2. mesaj geldi.
"ne zaman görürüm seni, özledim" yazıyordu.
"çalışıyorum, akşam yapalım bi şeyler" dedim
"durağa geldiğinde yaz, bi yüzünü göreyim bari" dedi
"tamam" diyerek telefonu koydum cebime.
tam hareket edecektim ki emrah geldi arabaya doğru. camı indirdim
-hayırdır abi. dedim
-ne o lan bi sorun mu var, çalıştırdın arabayı gitmiyon. dedi
-yok abi eylül'e mesaj yazdım da. dedim
-haa tamam, bu arada eylül demişken, bi sorunumz var ömer. dedi
-hayırdır abi. dedim
-burda olmaz, akşam kayık yapalım mı. dedi
-aslında olur ha, benim de kaç zamandır canım çekiyor. dedim yıllanmış alkolikler misalali.
-akşam al beni. dedi
eylül'le az önce yapmış olduğum planı unutmamış olsam da emrah'a da söz vermiştim.
bi çaresine bakacaktım. durağa döndüm yolda müşteri bulamadan.
eylül'e mesaj attım ve çardağa çıktım.
bi süre bakıştık uzaktan uzağa, bana bakarken yüzünde sıcacık bi gülümseme vardı..
her zamanki gibi onu öyle görükçe benzer bir gülümseme ben de oluşuyordu.
aptal iki aşıktık o an sadece. derken gelen telefon ve benim sıram böldü bakışmamızı.
içerden adresi alarak çaktırmadan öpücük attım eylül'e ve onun da içeri geçmesiyle bindim arabaya.
verilen adrese gittim, müşteriyi gideceği yere zütürdüm.
dönüş yolunda durağa değil anneme bakmak için direk eve geldim.
kapıyı çaldım kimse yoktu evde. annem ablama geçmişti. kapıdan uğradım bakmaya. annem, ablam ve eniştem 3'ü beraber evdelelerdi. Aysel'i merak ettim bir an ama o an ilgilenemeyecektim.
tekrar durağa döndüm. iş güç derken akşam 8 ettik saati. "biraz eylül'le takılır sonra da müsadesini alır emrah'ın yanına giderim" diye düşündüm içimden.
saat tam 8'de ben daha aramadan aşağıya inmişti bile eylül. üzerinde onu ilk gördüğüm günkü lacivert elbise ve kolunda da kırmızı küçük çantası vardı. yine çok tatlı olmuştu şerefsiz.
hiç konuşmadan ikimiz de benim arabaya doğru yürüdük.
nerdeyse aynı anda bindik arabaya.
arabaya biner binmez masum bi öpücük kondurdum eylül'ün yanağına.
önce yemeğe gittik beraber.
sonra sahilde yürüdük yarım saat kadar, daha sonra emrah'ın yanına gitmem gerektiğini, söz verdiğimi söyledim eylül'e.
-ben de gelicem. dedi eylül
-gelip napıcan, biz derleşicez belki, hem belki içeriz de. dedim
-aa süper işte, ne güzel. dedi eylül
-ney ne güzel. dedim
-beraber içmek. dedi
daha fazla ısrar etmeden eylül'le beraber emrah'ı almaya geldik.
emrah'ın bakışlarından şaşırdığı belli olsa da bi şey dememişti.
bi 100'lük rakı, 1 küçük yoğurt, plastik çatal ve 1 de esktra'dan bardak alarak geldik bizim kayığın yanına.
o gece ben, eylül ve emrah, bizim kayıkta rakı içecektik.
çok garip bir gece olacaktı,
ve ben henüz olacakların farkında değildim...