*
oraya geçtik necati amcayla.
yatak odası gibi bi yerdi ama yatak yoktu içerde.
garip bir odaydı.
önce aynalı dolabın çekmecisini açtım.
bir sürü fotoğraf vardı.
hepsi siyah beyazdı.
yüzlerce fotoğraf vardı bu çekmecede.
necati amca fotoğraflara baktığımı görünce panikle geldi yanıma.
çekmeyeceyi kapattı.
ama elimde bir tane fotoğraf kalmıştı.
arkasında "istanbul hatırası" yazan bir perdenin önünde çekilmiş bir fotoğraftı bu.
mutlu bir aile tablosuydu.
tip olarak hiç benzetemesem de duruş ve bakışlar resmen "ben necati, alzaymır necati" diye bağırıyordu.
yanında da orta yaşlarına rağmen gayet güzel görünen bir kadın vardı.
necati amca birden aldı fotoğrafı elimden.
ceketinin cebine koydu.
-hadi gidelim artık. dedi
-bu muydu aradığın. dedim
-değildi ama bu da işimi görür. dedi
necati amca öyle deyince aradığı şeyin bi fotoğraf olduğunu anladım.
-necati amca müsaden var mı. dedim
-neye. dedi
cevap vermeden elimi ceketinin cebine attım geçen sefer cebine bi şeyler koyduğunu hatırlayıp.
ben orda 2 fotoğraf bekliyordum ama elime geldiği kadarıyla çok daha fazlası vardı o cepte.
hepsini çıkarttım.
en az 10 tanelerdi.
en üstteki az önce necati amca'nın benim elimden alıp cebine koyduğu fotoğraftı.
necati amca en sevdiği oyuncağını bulmuş çocuklar gibi sevindi.
gözleri sevinçle parladı, teşekkür eden gözlerle bana bakıyordu.
fotoğraflara baktı tek tek.
onla beraber ben de baktım,
ve az önce göremediğim ayrıntıyı şimdi görebiliyordum.
neredeyse her fotoğrafta necati amcanınn üzerinde askeri üniforma vardı.
askerdi necati amca, hem de omzunda bir sürü pırpırı olan rütbeli bi asker.
o verdiği emirlerin, sert bakışların,
seri bir şekilde yağdırdığı ve uymak zorunda kalınan emirlerin sebebi şimdi anlaşılıyordu.
ve sürekli "sen askerliğini nerde yaptın" diye sorması,
ve "yapmadım" cevabını alınca da tak atması işte sırf bu yüzdendi.
çekmeceyi tekrar açtım necati amca'nın onay veren bakışları arasında,
fotoğraflara bakıyorduk tek tek.
hepsinde de aynı kadın vardı.
fotoğraflardan bir tanesini elime alarak.
-necati amca, kim bu? dedim
-azize hanım. dedi
-peki kim bu azize hanım? dedim
-karım. dedi
-peki nerde şimdi. dedim korka korka da olsa.
az önce koluna taktığı saate baktı.
saniyesi akarak ilerleyen saat 6'yı gösteriyordu.
-gelmek üzeredir. dedi
henüz tepki verememiştim ki kapı çaldı...