*
eylül eve girer girmez ilk tepkisi,
-bu evin hali ne böyle. oldu.
-iş güç derken ilgilenemedim pek, kusura bakma, temizlerim ben. dedim
-sen ve temizlik ha, güldürme beni. dedi.
-sen buraya gelsene bi. dedim
-napıcaksın. dedi
-bi şeye bakıcam. dedi
yanıma geldi.
niyetimi anlamış olacak ki dibime kadar girdi.
hiç beklemeden dudağına uzun bir öpücük kondurdum.
ateşli bir öpüşme denemezdi ama masum bir öpücük de hiç değildi.
-dudaklarının tadına. diye cevap verdim az önceki soruya.
-sen de iyi alıştın bakıyorum da. dedi
-sorma, bağımlılık yaptın. dedim
-önce kafada bitirmen lazım. dedi
bilmem neden ama yaptığı espri çok hoşuma gitmişti.
deli gibi gülmüştüm.
ben güldükçe o güldü,
o güldükçe ben güldüm.
-gel buraya. dedim tekrar.
ikiletmeden yanıma geldi gülerek.
ama bu seferki amacım çok daha masumdu.
sarıldım kocaman. o da bana sarıldı.
o an dünyanın en güçlü adamı benmişim gibi hissettim lan beyler.
-seni seviyorum. dedim kulağına doğru.
-ben de seni ama hayırdır, senden duyamadığımız kelimeleri sürekli duyar olduk. dedi
-ölücem galiba, allah söyletiyor. dedim.
tatlı sert bi tokat attı.
-aptal. diyerek.
harbiden sinirlenmişti. arkasını döndü.
-tamam tamam ölmicem, şaka yaptım. dedim
geri döndü tekrar.
-söz ver. dedi
-söz veriyorum ki ölmicem. dedim boş bulunarak.
-hayır ona değil, beni yarı yolda bırakmayacağına söz ver. dedi.
daha önce beni yarı yolda bırakan eylül'ün ta kendisiydi ama benden onu bırakmamam için söz istiyordu.
anlam verememiştim, garip gelmişti ama,
-söz veriyorum. dedim
güldü.
güldüm.
-ya sen? dedim
-söz, hem de errrrrkeeek sözü. dedi yanağımdan makas alıp.
kendimi maço manitasının atlında ezilen ezik kızlar gibi hissetmiştim bir an.
ama ne olursa olsun ondan söz almış olmak iyi gelmişti.
ama az önce erkek sözü veren bizim delikanlı hatun bir anda ev kızı moduna dönmüştü yine.
-hadi hadi hadi, ağzın çalışacağına elin çalışsın. dedi ve yatak odasına girdi.
dolaptan topladığı eşyaları çekyatın üzerine koydu.
ben de sağdan soldan kendi eşyalarımı topluyor valize tıkıyordum.
benim eşyaları toplamamız yaklaşık 10 dakika sürmüştü.
etrafı son bir kez daha kolaçan ederken komidinde eylül'den çaldığım remsin durmadığını farkettim
kendimin almadığına da emindim.
üzülmüştüm ama zaten sahibine geri gittiği için ses etmedim.

*
evin işini bitirmiş ve çıkmıştık evden. aşağıya indik.
valizi bagaja koyarak arabaya bindik. geri bizim eve gidiyorduk.
her zamanki yere koyduk arabayı. hızlı adımlarla girdik eve.
valizimdeki eşyaların kimini banyodaki kirli poşetine, kimini de sağa sola fırlattım.
temiz olduğunu düşündüğüm bi kaç parça eşyayı direk dolaba astım.
valizi tamamen boşaltınca da yatağın altına kaldırdım. işlem tamamdı.
-teşekkür ederim. dedim
-rica ederiz efendim. dedi
anneme yakalanmadan atlatmıştık bunu ama daha büyük bir sorun vardı aklımda.
-o emre denen çocuk bi daha gelmeye kalkarsa direk bana haber veriyorsun. dedim daha önce eylün'ün evinin kapısına dayandığı için.
-aklın kalmasın, gelse bile eli boş döner. dedi
"aslında boş dönmez, ben onun eline veririm bi şeyler" dedim içimden.
-aklımı sende bırakma, lütfen. dedim
-merak etme benim kıskanç erkeğim. dedi yanağıma bir öpücük kondurarak.
bugün tam birer sevgi pıtırcığıydık amk.
eylül benle makara geçse de içim rahatlamıştı. öyle böyle derken çıktım evden.
arabanın gazı bitti bitecek.
derhal işe çıkıp arabaya gaz almalıydım.
-hadi seni evine bırakayım, ben de azcık çalışayım dedim bu bilinçle.
eylül'ü evinin önünde bıraktım. duraktakiler görmesinler diye öpüşmeden vedalaştık.
eylül eski evine geri gelmişti.
aslında iyi de olmuştu, artık durakta beklediğim anlar eylül'ü beklediğim anlara dönüşecekti.
"eski günlerdeki gibi.." dedim içimden. durakta 2 taksi vardı, 3. taksi olarak ben girdim sıraya.
rüstem abi ve diğer taksicilerle selamlaşıp girdim içeri.
yarım saat sonra falan bana geldi sıra. bizim civardan alemci amcaydı arayan.
gittiğimde binanın önünde bekliyordu.
selam vererek bindi arabaya. sahile gidiyorduk. yolda gaz bitti.
araba o da bitmek üzere olan benzine geçti. neyse ki yetmişti. sahile gelmiştik.
taksimetre 20 lira tutmuş alemci amca bana 50 lira uzatmıştı.
-bozuk yok muydu abi. demiştim ki bizimki indi arabadan.
-geçen seferden borcumuz vardı ya olum. dedi
harbiden unutmuştım, ilaç gibi gelmişti.
-ama yine de fazla bu. dedim
-haydi eyvallah. diyerek para üstü beklemeden gitti alemci amca.
hemen az ilerdeki benzinliğe girerek tüm paramla gaz aldım.
yolda 2 müşteri denk geldi şansıma, onlardan da cep harçlığımı çıkarttım.
durağa dönüyordum ki telefon çaldı. rüstem abi arıyordu, açtım.
-ömer, necati diye biri aradı, seni bekliyormuş, adresi biliyormuşsun. dedi
"hay amk yine alzaymır amca arıyor" dedim içimden.
cebimiz 3 kuruş para görmüştü ya hemen damlamıştı bizimki.
yine vicdanıma söz geçiremeyerek sürdüm alzaymır amcayı her zaman aldığım yere.
bi 15 dk kadar sonra gelmiştim.
sağa sola bakındım ama görememiştim kimseyi.
kornaya bastım ve bekledim bir süre daha. kimse yoktu.
bi 5 dk daha bekleyip hem sıkıldım hem de merak ettim alzaymır amcayı.
arabayı durdurup indim arabadan, açık olan bina kapısından girerek merdivenlere doğru yöneldim.
1. katın merdivenlerini hızla çıktım.
2. katınkini biraz daha yavaş,
3. katta artık yorulmaya başlamıştım.
4. katı ise çıkmaz olaydım,
merdivenlerin dibinde yığılıp kalmış alzaymır amcayı görünce ne yapacağımı şaşırmıştım...