*
gözlerim doldu lan bir anda beyler.
sımsıcak bakıyordu annem.
biraz sinirliydi ama yine de şevkat dolu bakıyordu.
koşarak gittim yanına.
o da bana doğru geldi.
annem gittiğinde beri geçen 2 yıllık zamanda sadece bi kaç defa gitmiştim Tarsus'a,
annem 1 defa gelmişti.
son zamanlarda da eylül meylül derken iyice boşlamıştım annemi.
aramamıştım uzun zamandır.
meğer ne de çok özlemişim,
görünce anladım.
kocaman sarıldım anneme.
anne kokuyordu ulan, anne.
gözlerim dolu doluydu ama ağlamadım kız gibi.
gözlerimi fazla kırpıyordum sadece.
annem omuzlarımdan tutup hafifçe itti beni yüzüme bakabilmek için.
yediğim dayağın izleri tamamen olmasa da geçmişti.
ama anne bu farketmez mi amk.
-ne oldu yüzüne. dedi
-boşver anne şimdi yüzümü. deyip elini öptüm annemin.
engel olamadığım bi tebessüm vardı yüzümde.
-hoşbulduk oğlum. dedi annem.
-geleceğini neden söylemedin. dedim
-ne gerek var oğlum, geldim işte. dedi
-annem benim. diyerek yine sarıldım bu sefer daha kısa.
hala dışardaydık, bakıyordum öylece anneme.
-burda mı beklicez akşama kadar. dedi annem
-pardon anne ya dalmışım. diyerekten yerden çantasını aldım ve annemi peşime takarak arabaya doğru yönelmeye çalıştım.
-nereye. dedi annem haliyle.
birden yaptığım büyük mallığı fark ettim.
anneme "anne ben bizim evi bi kıza verdim" nasıl diyecektim amk.
hadi diyelim ki dedim, sebebini nasıl açıklayacaktım.
kadını gelir gelmez üzmek istemedim,
o yüzden bir an evvel sağlam bi yalan bulmalıydım.
derken eylül geldi ufak adımlarla yanımıza.
-hoşgeldiniz. diyerek annemin elini öptü.
-hoşbulduk. kızım dedi annem ve sonra "kim bu kız" der gibi bana baktı.
"müstakbel gelinin" dedim içimden.
ama cevap vermemek için gözlerimi kaçırdım.
annem hala eve girmemizi bekliyordu. zor durumdaydım.
eylül fark etmiş olacak ki topa girdi.
-hala bulamadın mı anahtarı sen. dedi
"ne diyon amk" der gibi baktım eylül'e.
-anlamadım. dedim mal gibi
-kaybettiğin anahtarı arıyordun ya dünden beri, bulamadın mı hala. dedi
-haa, o mu, o yok, bulamadım. dedim zor da olsa toparlayarak.
annem bi fırıldaklar döndüğünü anlamış ama üstelememişti.
-eee napıcaz şimdi. dedi
-ablamlara gideriz. dedim
-gittim ben, evde yoklar. dedi
-yok annem, beraberdik biz, az önce bıraktım onları eve de öyle geldim. dedim
-iyi bakalım, ama bul o anahtarı oğlum, evimi özledim ben. dedi gülerek.

*
o anı kurtarmış olduğum için ötesini düşünmedim.
hepberaber arabaya doğru gidiyorduk.
annemin görmeyeceği bi şekilde, sadece dudaklarımı oynatarak
-teşekkür ederim. dedim eylül'e.
cevap olarak öpücük attı sessiz bir şekilde.
yine mutlu etmişti canını yediğim zekalı yarim.
sağ ön kapıyı açarak bindirdim arabaya annemi.
eylül arkaya ben de yerime geçtim.
doğru ablamın evine sürdük arabayı.
her zamanki yere park ettim ve indik arabadan.
önden ben giderek kapıyı çaldım.
eniştem açtı kapıyı.
-bu sefer de çaya mı gidiyoruz. dedi gülerek henüz arkadan gelen annemi ve eylül'ü görmeden.
eylül eniştemi duymuş olacak ki
-çaylar benden dedik ya. dedi yanımıza gelirken gülerek.
eniştem eylül'ün cevabına gülmüştü ama annemi görünce ev terlikleriyle çıktı heyecanla evden.
evden çıkarken de içeri doğru,
-hanım bak kim geldi. diye seslenmeyi de ihmal etmedi.
eniştem annemin önce elini öptü sonra da sarıldı anneme
-hoşgeldin. anne dedi.
-hoşbulduk. dedi annem.
derken ablam çıktı kapıya.
-anneee. diyerek atladı o da.
kocaman sarıldılar birbirlerine.
öptü ablam annemi doya doya.
az önce benim tadına vardığım o çok özlediğimiz anne kokusunu çekiyordu içine doya doya.
hala kapıdaydık.
-ben anladım, siz beni evlere almayacaksınız. dedi annem şakayla karışık serzenişte bulunarak.
-buyur anne buyur. diyerek kenara çekildi ablam.
annem geçti içeri.
arkasından eniştem ve ablam da girdiler bizi hiç giblemeyip.
-ayıp olur mu, gideyim mi ben. dedi eylül.
-saçmalama, gel hadi. dedim ağzını yüzünü yemek isteyerek.
gülüverdi.
o gülünce ben de güldüm.
girdik içeri.
"çok şükür allahım" dedim içimden.
hala sıkıntılarımız vardı ama her şey yoluna giriyor gibiydi sanki.
ekgiblerimiz vardı ama mutluyduk be amk.
annem oturdu koltuğa.
ablam hala şaşkın şaşkın anneme bakıyordu.
içerde 2. bir karşılama yapıldı,
bir "hoşgeldin" dalgası daha yayıldı.
ablamın karnı artık saklanamayacak şekilde belirgindi.
sorunlu bir hamilelik olduğu için kimse anneme bi şey söylememişti.
ama annem hiç şaşırmamıştı.
-torun nasıl. dedi hatta annem.
hepimiz şaşırmıştık.
-anne ben sana söyleyecektim ama... dedi mahçup mahçup.
-doğuma çağıracaktın herhalde. dedi
-yok anne... diye geveliyordu ki ablam.
-allahtan hala eşimiz dostumuz var mahalleden de alıyoruz haberlerinizi. dedi annem
annemin neden çıkıp geldiği şimdi anlaşılmıştı.