*
aradan bi 10 dk kadar geçmişti ki henüz bir cevap gelmedi.
mesajı atmış olmamın mutluluğu her hangi bi cevap alamamamdan dolayı her saniye biraz daha kayboluyordu.
aradan bi yarım saat geçmişti.
mesaj geldiğinde mesaj sesi geleceğini bile bile sürekli ekrana bakıyordum.
gelmemişti.
ekrana bakarak uyuyakaldım.
gözlerimi açtığımda saat 7'ye geliyordu.
bilinçaltımda eylül'den gelecek mesaj olduğu için zınk diye uyanmıştım o saatte.
elim telefona gitti direk.
ama hiç bi şey yoktu hala.
günün ilk sözü "vay amk" oldu o sabah.
gib gibi başlamıştım yine yeni güne.
yapacak bi şey yok diyerekten çıktım yataktan.
önce duşa girdim.
sonra aşağıdaki bakkaldan az biraz kahvaltılık almak için evden çıktım.
zeytin, peynir, domates ve bir ekmek alarak döndüm eve.
bi güzel yatırdım hepsini yarım ekmeğin arasına.
çayla beraber gömdüm yarım ekmeği.
saat 8'e geliyordu ki çıktım evden.
durağa geldim.
bi tek rüstem abi vardı yine durakta.
diğer taksiciler henüz gelmemişlerdi.
selam vererek girdim içeri.
2-3 sohbet muhabbet derken tam 8'de durağın ilk telefonu çaldı.
sırada ilk olarak zaten ben vardım ama arayan kişi de özel olarak beni istiyordu zaten.
-ömer mi, evet burda.
-adresi alayım.
-tamam o zaman, gönderiyorum. dedi rüstem abi.
-aysel mi abi. dedim aklıma bi tek o gelerek.
-yok ceyda diye biri, yahya kaptan'dan, adresi biliyormuşsun. dedi
-abi evet biliyorum ama ben gitmesem. dedim
-niye hayırdır. dedi
-sevmiyorum abi o kızı. dedim
-biz sadece sevdiklerimize hizmet vermiyoruz ömer, taksicisin sen amk. dedi
-ya abi öyle de. diye mırın kırın ediyordum ki
-ömer burda dedim, bi dahaki sefere yok derim ama bu seferlik git, ayıp olur. dedi
-haklısın abi. diyerek çıktım duraktan.
"inş anasıyla beraberdir" diye geçirdim içimden.
arabaya bindim.
yahya kaptan'a sürdüm.
evlerinin oraya gelince durdum.
kimse yoktu dışarda.
bi 5 dk bekledikten sonra kornaya bastım.
binadan 1-2 kişi çıktı ama bizim kokoşlar değildi bunlar.
bi süre daha beklemiştim ama sıkılmıştım beklemekten.
"giberler ya" diyerekten arabayı çalıştırdım ve geri döndüm,
rüstem abi'ye verecek cevabım da hazırdı hem, sonuçta paşa paşa gelmiş ama bulamamıştım.
mahalleden çıkmak üzereydim ki telsizden rüstem abinin sesi duyuldu.
-ömer müşteri seni bekliyormuş, gitmedin mi yoksa. dedi
-rüstem abi geldim, bekledim bi 15 dk hatta ama gelen giden olmadı, geri dönüyorum. dedim
-dönme, müşteri aşağıdayım diyor, belki yeni inmiştir. dedi
-eyvallah abi. diyerek döndüm içimden "hay amk" diyerekten.

*
döndüğümde binanın önünde yine kimse yoktu.
lan acaba binayı mı şaşırdım falan diye etrafa bakındım ama yok doğru yerdeydim amk.
hala kimse yoktu.
kornaya bi daha bastım ama sonuç değişmedi,
hala tek başıma mal mal bekliyordum.
bu sefer bi 15 dk daha bekleyecek sabrım kalmamıştı.
5 dk kadar bekledikten sonra yine geri göndüm.
bu sefer mahalleden çıkmıştım, gaza basmış gidiyordum ki yine telsizden rüstem abi'nin sesi duyuldu.
hiç bi suçum günahım olmamasına rağmen sesi sinirli geliyordu.
-amk bi müşteriyi alamadın kız 3. kez arıyor. dedi
-abi yok bu dıbına koduğumun yerinde kimse. dedim ben de sinirlenerek.
-ömer yalan söylüyorsan affetmem bak. dedi
buraya diye çıkarken gönülsüz olduğumu bildiği için belki de yalan söylediğimi, buraya hiç gelmediğimi düşünmüştü.
rüstem abiyi ikna etmenin tek yolu ceyda'yı bulmaktı.
öbür türlü durağa geri dönsem haliyle taksiye binmek için ısrarla 3 kez arayan müşteriye inanacaktı.
binanın önüne 3. kez gelmiştim.
yine kimse yoktu.
sinirle cebimden telefonu cıkartarak rehbere girdim.
zaten 3 kişilik rehberde Ceyda'yı bulmak zor olmadı.
normalde numaramı ona vermek yapacağım son şeydi, hatta telefonu bile geri verecektim ama o sinirle düşünmeden aradım.
telefon tek çalmada açıldı.
tam "nerdesin sen" diyecektim ki sinirle.
"geldim canım geldim, patlama" dedi gülerek.
cevap bile veremeden telefon kapandı.
1 dk bile geçmemişti ki binanın kapısı açıldı.
nihayet ceyda görünmüştü.
yüzündeki aptal gülümsemeyle arabaya doğru geliyordu.
bense beni deli gibi oynattığı için çok sinirliydim.
sağ arka kapıyı açarak arabaya bindi.
dönüp bakmadım.
dikiz aynasından bana bakıyordu.
-ne o gergin gördüm seni. dedi
sinirli olduğum için içimden "haspinallah" çektim ve cevap vermedim.
-nereye gidiyoruz. dedim
-bilmem ki nereye gidelim. dedi
"sen benle taşak mı geçiyon" demek için arkamı dönsem de
-bu yaptığınız hiç hoş değil. dedim
-nereye gideceğimi bilmemem mi. dedi
-ne yaptığınızı bilmemeniz. dedim
-ne yapmışım ki. dedi
-yarım saattir sizi burda bekliyorum, sürekli durağı arayıp ben aşağıdayım, taksi gelmedi demek de ne demek oluyor. dedim
-numaram sende var, direk arayıp sorsaydın az önce olduğu gibi 1 dk ya inerdim aşağıya, sen de uğraşmazdın ben de. dedi gülerek.
bu oyunu neden oynadığını şimdi anlamıştım.
"vay amk" dedim içimden yine.
ceydanın ikide bir gülmesi sinirlenimi bozsa da ortamı yumuşatmıştı en azından.
-nereye. diye sordum yine.
-gerçekten bilmiyorum, evde çok sıkıldım ve gezmek istiyorum. dedi