*
o an ne tak yediğimi, ne tak yiyeceğimi bilemez bi haldeydim.
aysel oturduğu yerden kalktı.
yanağında çıkan elimin izini görünce daha da bi utandım.
yerin dibine girebilirdim o an.
çok kötü durumdaydım.
kapıya doğru yöneldi aysel.
ben kalkamadım yerimden.
kendimden nefret ediyordum.
aysel kapıyı açtı ve çıkarken
-bi şeye ihtiyacın olursa ararsın, dikkat et kendine. dedi
sesinde en ufak bir kızgınlık yoktu.
az önce tokat attığım bir kızdan bunları duymak hiç de kolay değildi lan beyler.
hani bana bazen "adamsın boncuk" falan diyorsunuz ya, o an aysel'in yanında pamuk prenses gibi kalırdım ben.
aysel kapıyı açtı ve çıktı kapıdan.
kocaman bir tak çuvalıydım o an.
pişmanlığım çoktu ama yapacak bir şey de yoktu.
ettiğim küfrün özrü vardı ama atılan tokatın özrü yoktu.
aradan belki bi yarım saat geçti.
hiç hareket etmeden oturdum öylece.
nefes alıp vermekten başka hiç bi şey yapmıyordum.
düşünmüyor, düşünemiyordum.
derken kapı çaldı.
yemin ederim o an eylül'den daha çok aysel'in gelmiş olmasını istedim beyler.
düşünün o derece pişmandım. yerimden kalkıp kapıyı açtım.
bu seferki beklenen adamdı,
emrah gelmişti. her zamankinden daha şık giyinmişti. saçlarına jole bile sürmüştü.
kapıyı açtığımdaki neşesi benim tak gibi halimi görür görmez kaybolmuştu.
ben hiç bi şey demeden içeri az önce oturduğum koltuğa döndüm.
peşimden geldi direk emrah. .
-ne oldu lan amk, eylül mü aradı. dedi
-yok abi. dedim
-ne oldu o zaman amk, ablana mı bi şey oldu. dedi
-abi yok ablam iyi. dedim
-be amk noldu o zaman? dedi
-aysel. dedim
-ne olmuş aysel'e. dedim
-vurdum abi ona. dedim
emrah benden böyle bi şey beklemediği için çok şaşırmıştı.
-ne demek vurdum lan. dedi
-tokat attım abi. dedim
-nasıl, ne hakla? dedi
-damarıma bastı abi. dedim
-damarını gibeyim senin, doğru düzgün anlat. dedi
aysel'in bana sıraladıklarını aklımda kaldığı kadarıyla anlattım emrah'a.
-gerçekleri duymak ne zamandan beri bu kadar ağır gelmeye başladı sana. dedi emrah.
"ne diyorsun abi sen" diyen gözlerle baktım emrah'a.
-aysel haksız mı söylediklerinde, bunları duyduğun için mi vurdun ona, madem öyle bana da vur hadi, aynılarını ben de düşünüyorum, hadi vursana bana, vursana amk, hadi vursana. diyerek üzerime geldi.
-abi yapma, kötüyüm. diyebildim.
-gücün kıza mı yetiyor, bu mu lan senin erkekliğin, zütün yiyorsa bana da vur hadi. dedi emrah tekrar.

*
emrah benden kısa ve zayıftı.
fiziken gücüm yetse bile böyle bir şeyi zütüm asla yemezdi.
emrah da bunu bildiği için iyice üzerime geldi.
-madem öyle, madem sen de aynını düşünüyorsun neden söylemedin, beni mi kandırdın, çocuk mu avuttun, hani dost acı söylerdi, bu mu senin dostuluğun. dedim öfkelenerek.
-kaldırabileceğini bilsem emin ol daha fazlasını da söylerdim, değil tokat atmak topla, tüfekle gelsen yine de anlatmaya devam ederdim. ama kaldıramıyacağını bildiğim için sustum. seni aysel'den daha iyi tanıdığım için sustum. şu an sana ithtiyacı olan babası, kardeşi, annesi yanında olmayan sorunlu bir hamileliği olan ablan için sustum.biz o gece niye içmedik sanıyorsun amk. dedi
tanıdığım en açık sözlü insanın bunları bana daha yeni söylüyor olması
nasıl bi tak çukuru içinde olduğumu gözler önüne seriyordu aslında.
o gece benle içiyor gibi yapmasının ama aslında içmemesinin de tek sebebi diline hakim olabilmekti. daha yeni anlamıştım.
koltuğa oturdum tekrar.
emrah çok öfkeliydi.
bi süre ayakta bekledikten sonra o da oturdu yanıma.
aradan bi 10 dk geçti.
emrah'ın telefonu çaldı.
bi kız sesi duyuluyordu ama kim olduğunu anlamamıştım.
-ben seni arıcam. dedi emrah ve cevap bile beklemeden telefonu kapattı.
sormadım kim diye.
kendi derdim başımdan aşkındı.
bi süre daha oturduk sessizce.
saat 9'u geçiyordu.
-iyi misin. diye sordu emrah elini omzuma koyarak.
-nasıl iyi olayım be abi, düştüğüm duruma bak, şu an nerde, ne tak yediğini bilmediğim bir kızın yolunu gözlüyorum, onun için çevremdeki insanlara zarar veriyorum. dedim
-bana zaten istesen de veremezsin de aysel'e çok yanlış yapmışsın. dedi
haklı olduğunu bildiğim için çaresizce sustum.
-neyse toparlan hadi cemil usta seni böyle görürse giber atar söyliyim. dedi
-tamam abi, merak etme, eyvallah. dedim
emrah ayağa kalktı.
-hadi yat kafanı topla biraz, görüşürüz sonra. dedi ve kapıya doğru yöneldi.
-sen ne için gelmiştin abi. dedim
-hiç, öyle seni görmeye. dedi
yalan söylediğini anlamıştım ama ısrar etmek hiç bir işe yaramayacaktı,
bunu bildiğim için
-eyvallah abi. diyerek yerimden kalktım.
emrah'ı uğurladıktan sonra üzerimi çıkarttım ve yatağa doğru yöneldim.
hava soğuktu ama beni yine ateş basmıştı.
bu seferki heyecandan değil tamamen öfkedendi.
kulaklarım yanıyordu.
yatağa girdim.
eylül'ün resmiyle göz göze geldim yine.
o bana baktı, ben ona.
bi süre düşündükten sonra ulaşsa da ulaşmasa da mesaj atmak geldi içimden eylül'e.
"sana o kadar kızgınım ki aslında, ama geldiğinde hiç üzmeyecek kadar da seviyorum seni, ne zaman döneceksin diye sormuyorum, beklicem dedim, söz verdim bi kere, ama yokluğunda neler yaşadığımı bilmeni çok isterdim, kendine dikkat et... " diye mesaj attım.
aradan kısa bi süre geçmişti ki "iletildi" raporu geldi.
heyecanlanmıştım.
mesajımı almıştı.
o an düşündüklerimi eylül'e iletebildiğim için içimden "allah razı olsun lan ceyda" dedim sevinçten.