bombok olan aşk hikayemi anlatacagım ibret alın

Hadi kardeşim.

Amk buraya kadar okudum bari bitireyim uzun sürecek mi panpa?

devam devam.

devammm

-devam -

öyle ya da böyle yedim tostu. sigara yaktım.
sigara istedi. normalde içmiyor ama canı çekmiş herhalde.
paketi uzattım ardından çakmağı.
arada şunu söyliyeyim. mal gibi çakmağı yakacağıma, çakmağı uzattım. kendi yaktı sigarasını.
çok sonra fark ettim bunu da.
bir şeyler sordu çevreyle ilgili,
-kitapçı hiç görmedim en yakın nerede- gibisinden bir şeyler sordu.
cidden yakında yoktu. bir iki yer tarif ettim ama saçma sapan bir şekilde.
-hiç anlatamadın ki- dedi.
sempatik gelmişti sanırım bilmiyorum. bayağı bir uğraştım çünkü.
- ben seninle yanındayken, kendimde olamıyorum- tarzı havalı bir laf ettim. ama hoşuna gitmedi. gülümseyen yüzü düştü hemen.

bunu fark ettiğim gibi
-oje sürmüşsün-dedim. cidden ilk defa oje sürdüğünü görüyordum.
-gözünden bir şey kaçmıyor- dedi.
ardından
-kalkmam lazım- dedi. bir iki bir şey söyleyip,
- yaa, adını unuttum furkan mıydı? - dedi.
gibti belamı o an.
adımı söyledim. sonra gitti.

garip duygular içine girdim o gün. umudum arttı. bir yandan da diyorum ki kendi kendime -kızın sevgilisi var dıbına koyduğum, ayıp değil mi?- ama ondan başka hiçbir şey düşünemiyorum amk.

rezervedd

-devam-

bir hafta sonra okula gitmek için yola koyuldum.
otobüs bekliyorum durakta oturarak.
önümden bu kız geçti.
kulaklıkla müzik dinliyor. kendi aleminde.
içimden bir şey yapmak gelmedi.
bayağı bir ezik hissediyordum ona karşı kendimi.
biraz ilerledi. durdu çevresine bakındı.
beni gördü. yanıma geldi.
ben oralı olmadım. adımı söyledi hey hey gibsinden bir şey dedi.
-selam- dedim.
yanagımdan öptü.
çok acayipti lan. sevinç çığlığı atacaktım neredeyse. şok altına girmiştim. yine maçın başında tek kale oynamaya başlamıştı. ama farkında olmadan bir gol atmışım ona.

tanımazlıktan gelişime takılmış.
otobüse bindiğimizde - ya cidden beni tanımadın mı?- dedi.

ben rezilliğin dibine vurdum. ağzımı gibeyim. bir golde kendi kaleme attım.
-belki selam vermek istemezsin diye bir şey demedim-
dedim beyler.
ezikliğin, dik alası değilde nedir bu?
ama işte öyle olmuyor anasını gibtiğimin dünyasında.
yanağımdan öpünce her zerreme ayrı ayrı tecavüz etmiş gibi oldu.
ezdi geçti amk.
o saçma sapan cümleyide o verdiği öpücüğe borçlu

hadi dıbına koyayım ya

yatmıyorum amk anlat yalnız 7.30 da bitmezsse seni bulurum

hadisenedıbınayannanımısoktuğum

şuraya bi reserved koyuyom panpa sonra okurum

-devam-

muhabbet etmeye başladık.
ojelerin rengi değişmiş onu söyledim.
-saat takmaya başlamışsın- dedim. cidden bunların hepsi dediğim gibiydi.
çok şaşırdı.
-her şeye böyle dikkat eder misin- dedi.
ardından 30 saniye kadar gözlerimizi birbirimize kitlemiş şekilde bakıştık.

sanırım çok hoşuna gitmişti. bu dikkat meselesi.
bilmiyorum ama o an onaylı tasdikli mahvolmuştum.
bana aşık olduğunu zannettim.
beni seviyor diye düşünmeye başladım o an.
ardından -ben beyazıta gidiyordum zaten- deyip, bunun peşine takılıp beyazıta gittim.
kasımda aşk başkadır filmindeki sahne gibi bir sahne yaşadım lan.
ist üninin, iletişim fakültesine giden yolda,
iki üniversiteli aşık, romantik romantik yürüyormuş gibi olduk.
niye onu okula bırakmak istediğimi sordu.
-öyle istiyorumğ- dedim.
diretmedi.
memnun gibiydi.

"belki selam vermek istemezsin diye bişey demedim"

arkamdaki duvara kafa attım sonra bi cigara yaktım amk

rözerved hızlı yaz anasını gibtiğim

-devam-

bu okula bırakma olayından sonra ben iyice galeyana geldim.
ders saatlerini biliyordum.
uun bekleyişler olsa da, ona göre hareket ediyordum. bu yüzden sürekli karşılaşıyorduk.
şunu da söyleyeyim. facebook falan filan hiçbirini kullanmıyormuş. yıllar yıllar sonra açtı. bu kısımlara da geleceğim.

saatlerce durakta bekliyordum onu,
bazı gün geliyor bazı gün gelmiyordu.
günleri sırf bu amaç için harcıyordum.

beyazıta üçüncü bırakışım da, telefon numarasını tekrardan istedim.
2. defa isteyişim telefon numarasını.
-olmaz- dedi.
-niye?, görüşürüz- dedim.
-böyle tesadüflerle karşılaşmamız daha hoş- dedi

dıbına koyayım, saatlerce bekliyordum. zamanı nasıl öldürdüğümü bir ben bilirim amk. vermedi numarasını ama zoruma giden başka şey. onun dediği şey-tesadüflerle daha hoş- neresi tesadüf beyler bunun. bütün hayatımı harcıyorum amk, neresi tesadüf?

devammmmm

-devam-

o hafta sonu, midemin sağındaki ağrının iyice taku çıktı.
gittim hastaneye. ertesi haftaiçi mideme hortum soktular.
bir şeyleri temizlediler.
1 hafta kendime gelemedim. biraz toparlandım.
hangi gün hatırlamıyorum çıktım evden. akşamüstü.
avm var yakınlarda, oraya kadar yürüdüm.
girdim avm ye,kitapçı açmışlar.
bir kitap aldım. etgar keretin bir kitabını.
perperişan haldeyim hala.

pat yine bu kız çıktı karşıma.
yanında uzun boylu sıskadan bir çocuk var.
el ele yürüyorlar.
diğer çocuk değil bu.
bu kadar kısa sürede zayıflayıp, uzamış olamaz amk.
diğeri daha artist bir tipti, bu normal bir çocuk. kızın elinde yine poşetler var. beni görmedi bu sefer. bende görmemesi için uğraştım.
eve döndüm.

ulan düşünüyorum düşünüyorum, neyi dert edeyim anlamadım.
başlarda hep görmek istiyordum kızı ama sanki kader midir nedir taşşak geçiyor benle.
en yannan gibi anlarda, sert şekilde gibiyor beni.
pgibolojik olarak gibilmiş durumdayım.
yok sağlık, yok para. bir de bunlar dayak atıyor bana. bunu mu dert edeyim

yoksa kızın yapıtğını mı? bukadar kısa sürede ne yapıyorsun ne ediyorsun? ne oluyor amk?

reserved

beyler biri özel mesaj atsın hikayede gibiş sokuş varsa okuyacam var mı yok mu panpalar?

-devam-

2 gün sonra eve dönerken, vakit gece.
mahallenin yakınlarındaki parkta bir çocukla oturuyordu.
ilkbahardayız.
yemin ederim size bu çocuk, o iki çocuk değildi.

uzaktan bakıyorum bunlara. çocuk kızı eve bıraktı bende peşlerindeyim.
kıza bir laf söz, kendi aklımda kondurmak da istemiyorum.
bu yüzden çocuga dikkatle bakmak için eve bıraktıktan sonra, çocugun peşinden gittim bir süre.
çocuk kızı eve bırakırken, öpüştüler koklaştılar. ben değil adam gibi adam biri olsa gider tekme tokat dalardı çocuga. ama ben yapamadım. ben zaten yenik, gibik biriyim.

baktım çocuga diğer ikisinden biri değil. karman çorman oldu her şey. hem zihnimde, hem kalbimde.

(o tarihten bu tarihe esas çocuk bu beyler. w olarak ad veriyorum buna. daha çok karşımıza çıkacak çünkü)

ertesi gün, bizim binanın önünden sokağa bakıyorum.
kızın çıkmasını bekliyorum.
1-2 saat sonra çıktı.
yanına gittim.
konuşmak istemedi.
otobüse bindik.
hala konuşmuyor amk. duvar gibi duruyor. elinde notlar var onlara bakıyor. kulaklık kulağında