Merhaba arkadaşlar sizlere taktan hayat hikayemi anlatmak istiyorum yaşım 17 98 doğumlu bir panpanızım babamı hiçbir zaman sevmedim hiçbir zaman benimle ilgilenmedi annemide benide sürekli dövdü okula giderken 1 lira cebime harçlık verdiğini hatırlamıyorum sırf onun yüzünden okuyamadım kimse benimle ilgilenmedi sürekli okulda dışlanırdım korkağın tembelin tekiydim falan işte neyse sonra annem babam ayrıldı kimin yanına gitsem hep dışlandım istenmedim sevilmedim herzaman haklı olsam bile suçlu olan bendim herkes beni ezip geçti annem başka birisiyle evlendi ve o adamdan hergün dayak yediği halde sesini çıkartmıyor bense izmirde babam denen lanet adamın yanında yaşıyorum hergün 14 saat ayaktayım garsonluk yapıyorum her hafta paramı elimden alıyor harçlık bile vermiyor her gece ağlıyorum kendi evim gibi sandığım yerin acıktığımda buz dolabını bile açamıyorum yemeği bırak içerş girip su bile içemiyorum rahatsız olur beni istemez diye hergün ağlamaktan yalnızlıktan bıktım heryerimde kusur arıyorum kendimi çirkin görüyorum bıktım artık bu hayattan ulan sigara paramı bahşişlerden çıkarıyorum yeri geliyor kaçak içiyorum yeri geliyor hiç içemiyorum yeri geliyor tütün içiyorum bıktım artık bu bomtak hayattan yeter ulan ölmek istiyorum yeter

Edit fotoğraftaki ruh halim