bol aksiyonlu sikişli ve ihanetli zombi hikayem

aradan bir kaç gün daha geçmişti. yüzümdeki yaralar kabuk bağlamıştı. bu süre zarfında esrayla konuşmamıştık hiç. artık bana karşı buz gibi olduğunu biliyordum. ceyhundan ölesiye nefret ediyordum kendine göre haklı sebepleri olabilirdi ama aramıza girmeye hakkı yoktu. o ise çoktan ilişkimize nifak tohumlarını sokmaya başlamıştı. neyse adada çok fazla sinek börtü böcek vardı ve yattığımız yerler hiç rahat değildi nurettin abiyi metini ve furkanı yanıma aldım konuşmaya başladım...

____________________________________________________________

ben: abi eczaneye gidip şu sinek böcek kovucu ilaçlardan alalım diyorum ne dersin?

nurettin: bunun için riske girmeye değer mi koçum?

furkan: abi hepimiz sinek böceklerden fena rahatsızız yemedikleri yerlerimiz kalmadı

nurettin: sen ne dersin metin?

metin: gidelim abi haklı hem yatak falan da kaçırırız belki araba nasılsa limanda hazır tabi biri kaçırmadıysa

nurettin: aynen battaniye ya da örtü gibi bi şeyler bulsak bile kardır her türlü elektriksiz ev gereçleri işimizi görür.

furkan: abi aslında şöyle kuvvetli bi akü bulsak elektrik olayını hallederim ben yaşamımız çok rahatlar ama devamı sıkıntı akü sınırlı bi üreteç sonuçta. bize devamlı elektrik lazım çok güzel fikirlerim var aslında ama elektriksiz zor biraz

ben: ne gibi mesela?

furkan: hayata geçiremediğim bi projem vardı akıllı bi balık tutma sistemi üzerinde çalışıyordum. balıkları hareket sensörüyle yakalayıp bize sinyal vericekti ama işte bu illet çıktı başımıza

ben: ama elektriksiz de yapabilceğin şeyler vardır dimi illa?

furkan: var kanka biraz daha araç gereçim olsa basit bi duş sistemi yapabilirim ya da bi kule inşa edip onlardan biri yakınlaşıyo mu diye öğrenebilirim tuzaklar icat edebilirim. kuzey taraf ne kadar iyi olsa da içlerinde kötü insanlar olabilir.

nurettin: bunun için sana hangi gereçler lazım aklında tut yarın sabah erkenden yola çıkıp alırız tamam mı? artık burası bizim evimiz ve evimizi korumamız lazım her zaman yaptığımız gibi

ben: abi 4ümüzde kasabaya gidersek kim korucak burayı?

nurettin: saaaarpp ceeeenk gelin buraya

sarp: efendim baba noldu?

nurettin: hani hep diyodun ya bana baba ne zaman beni de zütürceksiniz avlanmaya diyodun bana ne zaman sorumluluk verceksin diyodun ya işte oğlum artık zamanı geldi. sen ve cenk biz yarın avlanmaya gittiğimizde adayı korucaksınız tamam mı? kadınlar size emanet bu ciddi bi görev karşı taraftan gelcekler olabilir size zarar vermek isteyebilirler. gözünüzü kulağınızı 4 açın olur mu?

sarp: tamamdır baba hiç merak etme

cenk: gözün arkada kalmasın nurettin amca

nurettin: aslan parçaları hadi gidin biraz daha çalışın oynayın bakalım

ben: abi sence çocuklara güvenebilir miyiz?

nurettin: başka çaremiz yok yarın işimiz büyük ve riskli onlara güvenmek zorundayız

tüpçüye doğru gitmeye başladık buralarda hiç zombi yoktu bu beni aşırı derecede şaşırtmıştı. bugüne kadar gördüğümüz en ücra ormanlık yerlerde bile zombiler vardı ama burada yoktu nedense. bunun sebebini furkana sormalıydım..

_________________________________________________________

ben: furkan olum lan niye hiç zombiler yok burada?

furkan: normalde nasıl oluyo ki?

ben: hee tabi sen hiç çıkmamıştın dışarı doğru. ailen de mi yok olum?

furkan: tek büyüdüm ben kendimi bildim bileli yetiştirme yurdundaydım. hiç yılmadım hırs yaptım buralara geldim. çok malım mülküm olmadı standart bi mühendis oldum kendi çapımda yaşayan biri oldum ama tinerci balici hırsız olmadım kendimle gurur duyuyorum bu yüzden

ben: helal olsun sana bak bana bi taka sap olamadım kaç yıldır üniversite okuyorum ben bilmiyorum

furkan: olsun önemli olan kendini geliştirmen bak bana bu dünyada ben bi hiçim bak sana çok rahat zombi avlıyosun güçlüsün insanları koruyabiliyosun bende hiç biri yok kendimi bile koruyamıyorum

ben: bak kanka sen bize lazımsın sen bizim grubumuzun önemli bi üyesisin. bizde senin kadar zeki bi adam yok. önemli olan her zaman kas gücü değildir beyin gücü de lazım o yüzden sen önemlisin

furkan: eyvallah kanka

ben: şimdi he niye burda zombi yok pek?

furkan: ya bi ara bizim mahallenin ötesinde insanlar bi grup halinde yaşardı bu olaylar başladığında işte. bunlar hep zombi avlardı ondan sanırım

ben: sen niye katılmadın onlara?

furkan: benim hiç doğru düzgün arkadaşım olmadı asosyal biriydim ben hem o zaman yemeğim suyum da vardı yemeğimi alıp beni gibtir edebilirlerdi o yüzden katılmadım. sizi gördüğümde kaybetcek hiç bişeyim kalmamıştı o yüzden çekinmedim hiç

ben: peki noldu onlara?

furkan: bi sabah uyandım baktım gizlice pencereden hiç birini göremedim. günlerce dikkat ettim hiç biri yoktu ne oldu bende bilmiyorum çekip gittiler heralde. belki de adaya geçen onlardır sonuçta pek görmedim onları

ben: peki bakalım haydi gençlik geldik şurayı bi halledelim
________________________________________________________________

pelini arabada bıraktık. silahlarımızı aldık ve yavaşça etrafı taradık bir iki tane zombi vardı hemen indirdim onları. tüpçüye girdik. burası büyük bir dükkandı. önde boş damacanalar vardı hayal kırıklığına uğramıştık. arka tarafa doğru ilerlemeye başladık kapısı kilitli bir depo vardı demir kapıdan. bunu kırmaya kalksak çok ses çıkabilirdi. ne yapacağımıza karar veremedik. içeride bişey de olmayabilirdi ama şansımızı denemek zorundaydık...