bol aksiyonlu sikişli ve ihanetli zombi hikayem

sadece benim entrylerim için;
http://inci.sozlukspot.co...ayem/@dikkat%20deli%20var

herşey o gün dışarda gezerken başladı. televizyonda haberler sürekli aynı şeyden bahsediyordu. "insan eti yiyen değişik varlıklar hindistandan sonra almanyada da görüldü şimdilik bir tehlikesi yok yetkililer durumu araştırıyor" şeklinde haberleri saat başı görüyordum ama pek giblemedim açıkçası hallolur sıkıntı olmaz şeklinde geçiştirdim. benim gözümde deli dana, şarbon cart curt gibi bir hastalıktı sadece hem zaten nasıl ortaya çıktığı da belli değildi nasıl bulaştığı da...

günler geçtikçe haberler daha sık artmaya başladı hükümetler açıklamalarda bulundu. hastalık bir insandan diğerine kan yoluyla geçebilcek şekildeydi. hastalık bulaşan insan ölüyordu ve bilinçsizce dirilip başka canlı bir yaratığa saldırıyordu bu şekilde hastalık yayılıyordu. türkiyede herhangi bir vaka gözlenmemişti o yüzden içim rahattı...

olaylar bir tık daha ilerlemeye başladı artık uçak seferleri azaldı ve kontroller iyice sıkılaştı bazı ülkelerde resmi tatil ilan edildi insanlara evlerinden çıkmaması konusunda uyarılar başladı. açıkçası tedirgin oldum bizde bu durumdan etkilenecek miyiz diye...

daha sonra istanbulda bir kişide bu hastalık görüldü ama erken tedbir sayesinde önlem alındı. git gide daha da tedirginleşmeye başladım. hemen gittim sanayiye bir tane kesici güzel bir sopa yaptırdım demirden. demirci adam zütüyle güldü bana haliyle ama ona tedbir alınması gerektiğini söyledim...

eve döndüm kendime ufak bir çanta hazırladım ailem niye böyle yaptığımı sordu tabi anlatınca onlarda güldü zütüyle ama tedbir tedbir tedbir... çantama bikaç şişe su biraz bisküvi ilk yardım seti bıçak falan koydum odama sakladım güzel bi yere...

günlük hayatıma geri döndüm arkadaşlarla takılmalara devam tabi ama o kadar arttı ki bu olaylar rte çıkıp evlerinizden çıkmayın önemli bişey olmadıkça diye açıklamada bulundu. artık her ilde vakalar görülmeye başladı...

artık insanlara sokağa çıkma yasağı getirildi. ilk başlarda askeri birlikler müdahele etmeye başladı ama o bu hastalık okadar hızlı yayılıyordu ki devlet müdahele edemiyordu hükümetler düşmeye başladı insanlar kendilerini savunmaya başladı herkes tek tabanca takılıyordu insan nüfusu hızla azalmaya başladı bu lanet hastalık yaşamı bitiriyordu...

4 kişilik bir aileydik babam yaşlıydı ailem beni geç dünyaya getirmişti ben 22 yaşımdaydım evimizi güzelce kapattık önlemleri artırdık apartmanda 1.katta oturuyorduk...

markete inmek zorundaydım en yakın market ise 1 cadde aşağıdaydı orda da durum ne bilmiyordum ama gitmek zorundaydım stoklarımız bitmek üzereydi. en yakın arkadaşım metin çapraz binada oturuyordu gün içinde pencerenin çok ufak bi kısmında açtığımız delikle haberleşiyorduk sessiz bir şekilde. ona lazer tutmam dışarı çıkmam gerektiği anldıbına geliyordu bikaç defa onla bu şekilde yiyecek almıştık marketten...

artık dışarı çıkmam gerekiyordu metin de benimle geleceğini söyledi onun da erzağa ihtiyacı varmış. sanayi de yaptırdığım demir sopamı aldım yavaşça dışarı çıktım sokağa indim tek tük zombi görünüyordu şimdilik sıkıntı yoktu. kapının önünde bekledim metin de aşağı indi el hareketiyle yanına kadar hızlıca koştum. marketi gözümüze kestirdik...

önce metin girdi içeri ağır adımlarla arkasından da ben girdim. çantalarımızı açtık ne varsa doldurmaya başladım. daha çok bisküvi tarzı zor bozulan ve hafif şeyler aldım bol bolda su. elimi çikolata reyonuna doğru attım gözüm kapıda bu arada zombi var mı diye. o ara huur çocuğu zombi kolumu tuttu tam zütü kaptırıyordum ki metin beni zombinin kafasına bıçak soktu kurtardı beni çok korkmuştum daha önce 1-2 kez zombi öldürmüştüm sadece...

biraz daha zerzavat doldurduk metinle o ara alarm sesi duyduk acı bir çığlık şeklindeydi ve tahminime göre bizim sokaktan geliyordu. hemen dışarı çıktık gerizekalı adamın biri arabanın üstüne çıkmış alarmı çalıştırmıştı ve zombiler bizim sokağa dolup taşmıştı. aklıma annemler geldi gözüm bizim evde ve metinle evlerimize doğru koşmaya çalıştık ama sokak zombi kaynıyordu giremezdik evlerimize bakıyorduk sadece ümitsizce. arabanın üstündeki adamı da zombiler yiyordu...

gözüm bizim penceredeydi. içim içimi yiyordu dua ediyordum aileme birşey olmasın diye. ve tam o an... pencereden bir zombi dışarı çıktı. ben o an yıkıldım tek kelimeyle olduğum yerde çöktüm gözyaşlarına boğuldum.. ailem için bi ümit kalmamıştı çünkü. metinin babası mahmut amca zar zor kendini sokağa attı. o da ağlıyordu hüngür hüngür...

metin ağlaya ağlaya "baba noldu annem nerde" diye soruyordu. mahmut amca cevap veremedi. resmen bir anda hüzün çöktü sokağımıza. sadece bir araba alarmı yüzünden oldu herşey. hemen gitmeliydik buradan zombiler bizi farketmeden hemen gitmeliydik. ama bir sorun vardı hemde çok büyük bir sorun...

mahmut amca ısırılmıştı ve zor hareket ediyordu. bizle gelmek istemedi ayak bağı olcağı düşüncesindeydi ama metin haklı olarak duygusal davranıp bırakmadı babasını. mahmut amcanın omzuna girdi ve ortamdan uzaklaşmaya başladık...

yürüdük biraz bir araba bulduk alarmı yoktu özellikle buna dikkat ettik. metin kapıyı açmaya çalışıyordu bende etrafı kolaçan ediyordum. karşıdan bir zombi gördü bizi. yaklaşıyordu git gide. kendi kendime "hadi olum dikkat deli var yaparsın bu işi diye cesaret veriyordum. zombi yaklaşırken demir sopamla vurdum kafasına. zombi yere düştü ezdim kafasını...

metin kapıyı açtı kontak yapıp çalıştırdı arabayı. mahmut amca ben ve metin 3ümüz koyulduk yola nereye gitceğimiz konusunda hiç bir fikrimiz yoktu mümkün olduğunca sessizce ilerlemeye çalışıyorduk...

mahmut amca daha da fenalaştı metin ağlamaktan harap olmuştu. öte yandan kendimi düşünüyorum ailem yok oldu sırf saçma bi hastalık yüzünden. hayatım kararmıştı dıbına koyayım. peki şimdi napıcaktık nereye gidicektik nasıl yaşıcaktık hepsi soru işareti sadece kocaman bir boşluk var...

metin arabayı kullanıyordu ben yanındayım mahmut amca arkada yatıyordu. mahmut amca çok fazla inliyordu çantadan sargı bezi çıkarıp sardık ama ne fayda. inlemesi kesilmişti sonunda acıdan bayıldı heralde diye düşündük. dinlenmesi onun için daha iyi olucaktı. metinle konuşuyorduk napalım nereye gidelim diye. onunda hiç bir fikri yoktu çok amaçsızdık...

arkadan hırıltılar gelmeye başladı noldu diye dönmeye kalkmadan mahmut amcanın zombiye dönüştüğünü farkettik. metini yakalamıştı metin direksiyonu sağa sola kırıyordu bende mahmut amcaya vuruyorum metini bıraksın diye. metin direksiyonu öyle bi kırdı ki araba takla attı çok büyük bir kaza yaptık...

gözlerimi açtığımda başım çatlarcasına ağrıyordu mahmut amca ölmüştü metin de yanımda bayılmıştı. güç bela arabadan çıktım. metini de sürükleyerek çıkardım çantamı buldum biraz su vardı elimi yüzümü yıkadım metini de ayılttım. kolum kesilmişti metine kolumu sardırttım sargı beziyle. metin de topallıyordu ayağını fena burkmuş olmalıydı. metinin omzuna girdim yürümeye başladık...

şehir dışına yakın bir yerdeydik bir sürü boş kaza yapmış araba vardı çok korkutucu bir tabloydu. metinin durumu ağırlaşmıştı başı dönüyordu sanırım iç kanama yaşıyordu. benimde gücüm taakatim kesildi metini taşımaktan. yere yığıldık. artık ne olacağı umrumda değildi zaten ailemi kaybetmiştim daha da kötüsü olamazdı ölüm bir kurtuluştu benim için...

bir adam sesi duydum bize doğru geliyordu acaba yine zombi miydi hayal mi görüyordum. kolumu kaldırcak halim bile yoktu. 3 adam 1 de kız geldi yanımıza. adam kaşlarını çatmış bana soru soruyordu...

adam: ısırıldınız mı?
ben: hayır yemin ederim ki ıdırılmadık kaza geçirdik arkadaşım bayıldı kurtarın bizi istediğiniz yerimize bakın ısırılmadık
adam: ümit, ahmet alın şunları...

@24 ilerleyen kısımlarda gelicek panpa merak etme
çabuk yaz diyenleri gibecem hee yazıyoz işte amk hikaye kolay yazılmıyo

gözlerimi açtığımda adamın biri başımda silahla bekliyordu beni vurmaya hazır gibiydi sanki. kalktım yerden adam zombi olmadığımı anladı.

ben: nerdeyiz biz? metin nerde?
adam: bizim kamptasınız doktor metini iyileştirmeye çalışıyor.
ben: nerde o görmek istiyorum metini!
adam: sakin ol dostum birşey yok seni zütüreyim. ben ümit bu arada...

ümitle hızlıca çıktık dışarı burası orta halli bir kamptı en fazla 7-8 kişilikti etrafı çitle çevirmişlerdi ormanın hemen kenarındaydı korunaklı bir yere benziyordu. iki kişi nöbet bekliyordu birinin elinde tabanca diğerininde eline balta vardı. metinin tedavi olduğu karavandan bozma yere girdim.

ben: doktor noldu metine iyi mi noldu!
doktor: metin iyi ama bacağını siz kapağına kadar kesicez kangren olur yoksa...

ağlamaya başladım arka arkaya felaketler yaşamıştım çok yoruldum artık bu işten.

ben: keselim doktor arkadaşımı kaybetmek istemiyorum..

geldim panpalar yazıyorum şimdi

metinin ayağı kesilmişti nihayetinde. ayağını kaybettikten sonra mutsuzlaşmaya başladı. yaklaşık 3-4 gündür burdaydık çok alışmak istemedim sonuçta kalıp kalmıcağımız belli değildi grubun lideri murat ile metin iyileşinceye kadar kalmak isçin anlaştık. bu süre zarfında kampta birçok işe yardımım dokunuyordu. gruptan bir kızla baya samimiyetimi ilerlettim adı esraydı.

esra: dikkat deli var metin iyileşince nolcak?
ben: gidicez sanırım murat daha fazla adam istemez burda
esra: gitmeni istemem hem burda yardımın çok fazla
ben: hiç bilmiyorum esra inan ki.

metinle ilgileniyordum yardım haricinde. morali baya bozuktu ama ufak ufak neşesini yerine getirmeye çalışıyordum.

metin: kanka napıcaz ben yürücek duruma gelince?
ben: gidicez dostum murat bizi istemez
metin: sana ayak bağı olurum kanka ben giderim sen burda güvendesin.
ben: saçmalama metin dışarda bir gün bile yaşayamazsın.
metin: benim yüzünden ölmeni istemiyorum!!

bi part daha yazıcam sonra iftar malum

esrayla iyi vakit geçiriyorduk hoşlanmıştım bu kızdan onca şeyler yaşadık esrayla olan bu yakınlığım beni biraz da olsun kendime getirmişti. esra 1.65 boyunda ince esmer beyaz tenli bir hatundu gözleri elaydı. ne akdar sarışınlardan hoşlansam da yoklukta on numara gitcek bir hatundu.

ben: esra biz gidersek benle gelir misin?
esra: bilmiyorum burda kardeşim cenk var onun güvenliğini tehlikeye sokamam
ben: anlıyorum tabi ama ben... ben senden hoşlanıyorum esra
esra:...

esra yanıt vermeden gitmişti biraz hüzünlü biraz da mutluydu sanırım o da benden hoşlanıyordu ya da ben öyle sandım bilmiyorum. öğlen esranın yanına gittim bir kez daha.

ben: esra benle ormana gelir misin kurduğumuz tuzaklara bakalım bişey var mı diye.
esra: olur tabi gidelim.
cenk: abla bende gelmek istiyorum
esra: olmaz cenk çok tehlikeli olmaz
ben: bırak gelsin esra cenk 14 yaşında artık öldürmeyi öğrenmesi lazım
esra: peki

kimse takip etmiyo sanırım

geldim yazıyorum

esra ben cenk ormana gittik. cenke tuzağın başında durmasını söyledim. esrayı çektim biraz kenara konuşalım diye..

esra: noldu niye çektin beni?
ben: seni seviyorum esra
esra: ben de seni seviyorum dikkat deli var sadece korkuyorum çok korkuyorum..

esraya sarıldım başından öptüm. başını kaldırdı ve gözlerimin içine baktı dudak dudağa geldik yapıştım dudaklarına öpmeye başladım deli gibi öpmeye başladım. esra da beni öpüyordu tutkulu ve ateşli bir şekilde beni istercesine öpüyordu...

arkadan bağırış geldi. cenk bir zombiyle boğuşuyordu hemen fırladık zombiyi ittim ileri demir soplamla ezdim kafasını.

ben: cenk iyi misin bişeyin var mı ısırdı mı?
cenk: hayır abi teşekkür ederim hayatımı kurtardın.

cenke gülerek başını okşadım. tuzaklara baktık beraber şansımıza bitane tavşan denk getirdik. kampa geri dönmek üzere yola koyulduk.

kampa döndüğümüzde bir grup zombinin baskın yaptıklarını gördük. hemen koştum esraya cenkle burda beklemesini söyledim. ümit ahmet ve murat zombilerle çarpışıyordu. melis ve hasansa (grubun diğer üyeleri) metinin yanında arkadaydı. ümit ahmet murat ve ben zombilerle çarpıştık biraz zor olsa da dağıttık onları ama kamp çitleri çok yıpranmıştı korumamız azalmıştı.

murat: heeyy dikkat deli var teşekkür ederim sen olmasan...
ben: lafı bile olmaz sen yardım etmesen bizde ölmüştük
murat: ne dicem bak ben kalmanızı istiyorum tabi diğer üyelerde isterse? (diğerleri başını olumlu yönde salladı)
ben: metin dostum kalırız dimi? (metine bakıp gülümsedim)...

kalmamıza en çok esra sevinmişti bu sayede beraber olabilcektik. ama bir sorun vardı bu kamp bizim için güvenilir değildi ufak bir zombi saldırısında bile çok zorluk çekmiştik bi iki gün daha toplanana ve erzak toplayana kadar burda kalcaktık sadece

bir dahaki gün cenki alıp dışarı çıktık gitmeden önce..

esra: dikkat deli var cenke dikkat et (dudaklarıma yapıştı minik bir öpücük kondurdu bu hareketine çok şaşırmıştım)
ben: merak etme benim yanımda güvenli (metinle göz kırpıştık)

cenkle arabaya atladık market 15 dakka ötedeydi şehrin hemen girişindeydi. bu ara cenkle muhabbete koyulduk.

cenk: ablamla sen...
ben: cenk ablanı seviyorum onu korucağıma söz veriyorum hiç şüphen olmasın
cenk: ben bilmiyorum sen daha çok yeni birisin ablamı üzebilirsin onun yanında olmanı istemiyorum
ben: ama cenk..
cenk: istemiyorum!!

markete girdik ben içeri kolaçan ettim çok küçük bir marketti zombi olmadığına emin olunca kapıya çıktım cenki korucaktım cenk de ne var ne yok alcaktı zaten çok bişey yoktu en fazla 2-3 günlük yiyecek içecek. arkamı dönüp cenke baktım düşüncelere daldım. esraya ne diyecektim? çocuk beni istemiyordu? metin nolcaktı canım dostumu biraz ihmal etmiştim. sonumuz nereye varcaktı nereye gitcektik. tam bunları düşünürken bi el beni aşağı çekti lanet olasın bir zombiydi bu! sopam ulaşamıcağım kadar ileri fırlamıştı kahretsin! zombiyle boğuşuyordum fakat üstüme çıktı beni ısırmasına ramak kaldı derken arkadan bir bıçak zombinin kafasına saplandı. bu cenkti..

@47 panpa başlıkta yazdım gibiş de var diye zombiyle mi gibişek