bol aksiyonlu sikişli ve ihanetli zombi hikayem

metin: ümit nerde?
ben: ümit yalan oldu kanka yedi şerefsizler
metin: vay dıbına koyayım işe bak sen

yolumuza ağır ağır devam ediyorduk akşam olmuştu dinlenmek için durduk arabalardan çıkmıcaktık sonuçta güvenilir değildi yol kenarında bekledik yiyeceklerimizi tükettik en fazla 2-3 günlük yiyeceğimiz vardı. bu da işimizi zorlaştırcaktı. ümitin ölümü herkesi üzmüştü zamansız bir ölümdü sonuçta..

sabah uyandım gece göremediğimden etrafa bakındım. tahmini 300-400 metre ötede bir ev vardı biraz yüksekçe kalıyordu bulunduğumuz yerden. hem korunaklıda görünüyordu oraya yerleşebilirdik. muratı uyandırdım ona da gösterdim mekanı. diğerleri de oraya gitme konusunda hevesliydi. yeni hedefimiz yukarıdaki evdi ölmeden önce oraya ulaşmalıydık..

Bune amk edebiyatın beş para etmez.

Entry - nick

biraz ilerledik zaten gece olmuştu. bagajdan yemeklik birşeyler çıkardım. kimsenin iştahı yoktu ama mecburduk tabi. son 24 saatte çok ağır şeyler yaşamıştık ama hayat devam ediyordu. yiyeceklerimizi yedik. geceyi arabanın içinde geçircektik mecburen. artık o yumuşak rahat yataklarımız yoktu bu bizi yıpratıcaktı fazlasıyla...

sabah uyandık erkenden. dışarı çıkıp biraz hava aldık bu bize iyi gelicekti. arabamıza binip yola çıktık tekrar. şehir dışında ilerliyorduk artık en güvenli yerler buralardı bu belliydi. şehirler fazlasıyla zombi doluydu ve bizim için de çok tehlkeliydi...

biraz daha ilerlediğimizde jandarma karakolu gördük. buraya girip silahları patlatabilirdik. yaşamak için uygun bi yer değildi küçük ve korunaksızdı duvarlarının bi kısmı yıkılmak üzereydi. arabada çok fazla yiyecek taşıyorduk ama savunmak için silahımız yoktu. artık insanlar da güvenilmezdi. yiyeceklerimiz yüzünden bize saldırabilirlerdi...

başlıyorum panpalar yine geldim şuku veren elleriniz dert görmesin

sevgili az muhterem çok zütveren kardeşlerim malumunuz yarın bayram ve bu kardeşiniz bu akşam köye gidecek. köyde internetim ne kadar çeker şüpheli o yüzden internetim çektikçe oralarda yazacam yazamazsam küfür yok giberun. hikayenin bittiği falan da yok heycanlanmayın sakın. 3. gün dönüyorum en fazla 2-3 gün yazamam anlıcağınız o da kesin değil yani hadi öptüm bızdıklarınızdan. iyi bayramlar

haritaya açıp iyice baktık bir yere gitsek iyi olacaktı tabiki de. haritaya göre bi iki saat uzaklığımızda bir hastane vardı. ufak bir kasaba görünüyordu. bu yüzden oraya gitmemiz hoş olmazdı çünkü çok fazla zombi olabilirdi. bize daha gözden uzak korunaklı pek kimsenin olmayacağı bir bina lazımdı...

haritanın arkasında çok daha büyük ölçekli bir harita vardı. o haritaya göreyse 2-3 gün uzaklığımızda bir ada vardı küçük çaplı.

ben: aslında bu adaya gitsek çok daha iyi olmaz mı?
nurettin: oraya gitmek için tekne lazım. orda nasıl bir tehlike var onu da bilemiyoruz. hem yiyecek içecek çok sıkıntı olucak bu sefer de.
ben: tarım yapsak abi he? artık yerleşik düzenimiz olsun istemiyor muyuz? hayatımızı kendi kendimize idame ettircek kadar yeriz içeriz. ara ara tekneyle geri de döneriz vurgun yaparız.
metin: oraya nasıl gidicez kanka uzak ve yolların durumunu bilmiyoruz. belki trafik kapalıdır arabayla geçemeyebiliriz.
ben: artık onu yolda görürüz ne dersiniz yapalım mı öyle?

teklifim herkesin aklına yatmıştı. çok tehlikeli bir yolculuk bizi bekliyor olcaktı belki de ulaşamayacaktık ama bu göçebelik canımıza tak etmişti...

kampa döndüğümüzde bir grup zombinin baskın yaptıklarını gördük. hemen koştum esraya cenkle burda beklemesini söyledim. ümit ahmet ve murat zombilerle çarpışıyordu. melis ve hasansa (grubun diğer üyeleri) metinin yanında arkadaydı. ümit ahmet murat ve ben zombilerle çarpıştık biraz zor olsa da dağıttık onları ama kamp çitleri çok yıpranmıştı korumamız azalmıştı.

murat: heeyy dikkat deli var teşekkür ederim sen olmasan...
ben: lafı bile olmaz sen yardım etmesen bizde ölmüştük
murat: ne dicem bak ben kalmanızı istiyorum tabi diğer üyelerde isterse? (diğerleri başını olumlu yönde salladı)
ben: metin dostum kalırız dimi? (metine bakıp gülümsedim)...

kalmamıza en çok esra sevinmişti bu sayede beraber olabilcektik. ama bir sorun vardı bu kamp bizim için güvenilir değildi ufak bir zombi saldırısında bile çok zorluk çekmiştik bi iki gün daha toplanana ve erzak toplayana kadar burda kalcaktık sadece

forum istanbulda 3'kişiydik.
ben memo fado.
memo kollarımda öldü fado gözümüzün önünde zombiler tarafından tecavüz edildi

muallak bak söylüyorum beyler kesin bu esra ceyhuna kaçacak hikaye başlığına dikkat edin neyse sonra bu ceyhun yine bi muallaklik yapacak sonra esra da bi yerde hatasını farkedip kendini feda edip ölücek bak aynen yazıyorum. Ayrıca nurettin abi ölürse Ananı giberim.

metinin ayağı kesilmişti nihayetinde. ayağını kaybettikten sonra mutsuzlaşmaya başladı. yaklaşık 3-4 gündür burdaydık çok alışmak istemedim sonuçta kalıp kalmıcağımız belli değildi grubun lideri murat ile metin iyileşinceye kadar kalmak isçin anlaştık. bu süre zarfında kampta birçok işe yardımım dokunuyordu. gruptan bir kızla baya samimiyetimi ilerlettim adı esraydı.

esra: dikkat deli var metin iyileşince nolcak?
ben: gidicez sanırım murat daha fazla adam istemez burda
esra: gitmeni istemem hem burda yardımın çok fazla
ben: hiç bilmiyorum esra inan ki.

metinle ilgileniyordum yardım haricinde. morali baya bozuktu ama ufak ufak neşesini yerine getirmeye çalışıyordum.

metin: kanka napıcaz ben yürücek duruma gelince?
ben: gidicez dostum murat bizi istemez
metin: sana ayak bağı olurum kanka ben giderim sen burda güvendesin.
ben: saçmalama metin dışarda bir gün bile yaşayamazsın.
metin: benim yüzünden ölmeni istemiyorum!!

yarından itibaren 5 part yapıyorum panpalar bilginize

uyandığımda her yanım ağrıyordu dün çok yorucu geçmişti üstüne bi de gece gibişi beni iyice yormuştu bahçeye işemeye çıkcaktım metinin kapısının önünden geçtim ve o anda sesler duydum

metin: harikasın bebeğim vahşi bir kaplan gibisin
melis: sende azgın bir boğasın hayatım bu gece de sakın uyuma sakın..

metinle melis karısı çatır çutur gibişmiş gece. gülerek indim aşağı metin hırtosu milli olmuş bildiğin. çıktım bahçeye işedim dönerken bikaç kahvahtılık aldımç melisin odasına girdim melis yatakta değildi.

ben: melis hayatım?
melis burdayım aşkım giyiniyorum parendenin arkasındayım kıyafetlerim buraya kadar gelmiş

kahkaha attım artık gece nasıl gibiştiysek melisle her yeri dağıtmışız. iç çamaşırlarını giyip atladı yatağa. çok duru bir güzelliği vardı melis karısı gibi makyajdan buruşmuş kokona bir suratı yoktu. teni bembeyazdı tam aşık oluncak narin bir kızdı..

esrayla kahvaltımızı ettikten sonra aşağı indim nurettinle konuşmak için. sarpla cenk iyi anlaşmışlardı bunu farkettim. sarp cenkten iki yaş daha küçüktü. beraber takılıyorlardı. daha doğrusu sarp küçük yaşına rağmen cenke daha iyi bıçak kullanmayı öğretiyordu. aslında çocuk benden bile daha iyi bıçak kullanıyordu...

ben: nurettin abi senin eski mesleğin neydi?
nurettin: komandoydum evlat dağda çok asker kovaladım. sonra bıraktım bu işleri evimi barkımı kurdum. noldu ki?
ben: sarp nasıl bu kadar iyi bıçak kullanabiliyor diye merak etmiştim cevabımı aldım
nurettin: sarp benim herşeyim onu bizzat eğittim daha bu şeyler başlamadan önce. inanılmaz cesaretli bir çocuk onu adeta bir asker gibi yetiştirdim benden daha çok zombi öldürmüştür bu güne kadar.

ağzım şaşkınlıkla açık kalmıştı cidden müthiş cesur ve yetenekli bir çocuktu. umarım cenk de ondan birşeyler kapardı

hayret kimse entry-nick dememiş aq

adam 1: bize yardım edebilir misiniz acaba?
nurettin: ne istiyosunuz?
adam 1: ileride kampımız var. avlanmak için çıktık ve farkında olmadan çok uzaklaşmışız şimdi geri dönmekte çekince yaşıyoruz.
nurettin: biz napabiliriz?
adam 1: bizimle kampa gelebilirsiniz. hem sizinde kampınız yok biz küçük bir grubuz. beraber olursak daha da güçlü oluruz
nurettin: biraz uzaklaşabilir misiniz grubumuzla konuşmalıyız
adam 1: tabiki de buyrun

...

nurettin: napalım sizce bunlara güvenebilir miyiz?
ben: ya bizi tuzağa çekmeye çalışıyolarsa?
metin: bagajdaki yiyeceği görmediler daha. görseler dediğin doğru olabilirdi.
esra: bence gitmeyelim yolumuza devam edelim
nurettin: 4 gündür arabada uyumaktan halimiz kalmadı. bunu da düşünmeliyiz
ben: bence bunlarla kampa gidelim bi iki gün takılalım bu arada iyice dinleniriz uyuyarak. ama yiyecekleri arabadan hiç çıkarmayalım. baktık güvenilir tipler değil hemen basar gideriz. silahları üstümüzden hiç çıkarmayalım ama. olur mu?

grupça bu önerimi kabul etmiştik. birkaç gün güzelce dinlenmiş olurduk. eğer iyi insanlarsa onlarla birleşirdik ve grubumuz güçlendirirdik. hem yiyeceğimiz de boldu o adaya ulaşmamız konusunda bize yardım ederlerdi...

ben: kim aldı olum amk teknesini harbi gibecem napacaz şimdi ya!!!

furkan: ahahaha sakin ol lan tekne orda şaka yaptım aahaahahahah

ben: seni giberim çocuk aklım çıktı

nurettin: harbi abicim ya böyle şaka mı olur

furkan: abi günümüz güzel geçti bi de ben güzelleştireyim dedim bişey olmaz ya eğlendik ne güzel

ben: sen eğlendin amcık biz değil

furkan: neyse amk hadi taşıyak şunları
________________________________________________________________

malları tekneye taşımaya başladık. furkan zütü bize eşek şakası yapmıştı resmen neyse uzatmıyacaktım bu konuyu eğlensin bin kurusu kendi çapında. malları taşımak bizi çok yormuştu özellikle su damacanaları amımıza koymuştu resmen. bir yandan da gözüm pelindeydi kız niyeyse gerilmişti biraz. sorunu anlamam lazımdı...

_____________________________________________________________________

ben: pelin abicim noldu durgunlaştın baya

pelin: an... annemm... (hıçkıra hıçkıra ağlıyordu)

ben: şiişşşt gel buraya abicim biz varız artık üzülme lütfen
____________________________________________________________________________

içim parçalanmıştı dıbına koyayım ya. kıza hiç birşey diyemezdim birkaç günde bütün dünyası alt üst olmuştu kızcağızın. bizim güvenilir olup olmadığımızı da bilmiyordu. onun için çok zor günler başlıyordu ama elimden geldiğince ona bu kötü günleri unutturmaya yemin etmiştim. ona sevgi dolu bir ortam sunacaktım. hava iyice kararmıştı. esrayı özlemiştim. daha çok aslında onu merak ediyordum gittiğimde boynuma atlıcak mıydı yoksa gibtiri çekicek miydi bunu gittiğimizde görecektik...

adaya gelmek üzereydik. bizim kamp görünüyordu ve en sonunda kıyıya yanaştık. kimse ortalıklarda yoktu. birkaç kez seslendik ama bomboştu kampımız. hemen aceleyle yattığımız yere koştum telaşla arandım ama kimsecikler yoktu. işte şimdi sıçmıştık!

gözlerimi açtığımda adamın biri başımda silahla bekliyordu beni vurmaya hazır gibiydi sanki. kalktım yerden adam zombi olmadığımı anladı.

ben: nerdeyiz biz? metin nerde?
adam: bizim kamptasınız doktor metini iyileştirmeye çalışıyor.
ben: nerde o görmek istiyorum metini!
adam: sakin ol dostum birşey yok seni zütüreyim. ben ümit bu arada...

ümitle hızlıca çıktık dışarı burası orta halli bir kamptı en fazla 7-8 kişilikti etrafı çitle çevirmişlerdi ormanın hemen kenarındaydı korunaklı bir yere benziyordu. iki kişi nöbet bekliyordu birinin elinde tabanca diğerininde eline balta vardı. metinin tedavi olduğu karavandan bozma yere girdim.

ben: doktor noldu metine iyi mi noldu!
doktor: metin iyi ama bacağını siz kapağına kadar kesicez kangren olur yoksa...

ağlamaya başladım arka arkaya felaketler yaşamıştım çok yoruldum artık bu işten.

ben: keselim doktor arkadaşımı kaybetmek istemiyorum..

Reserved canım sıkılıyo zaten okurum

sonra belediye başkanı gelicek ve adayı dağıtıcak nurettin abinin kafasını kesicek