bol aksiyonlu sikişli ve ihanetli zombi hikayem

sadece benim entrylerim için;
http://inci.sozlukspot.co...ayem/@dikkat%20deli%20var

herşey o gün dışarda gezerken başladı. televizyonda haberler sürekli aynı şeyden bahsediyordu. "insan eti yiyen değişik varlıklar hindistandan sonra almanyada da görüldü şimdilik bir tehlikesi yok yetkililer durumu araştırıyor" şeklinde haberleri saat başı görüyordum ama pek giblemedim açıkçası hallolur sıkıntı olmaz şeklinde geçiştirdim. benim gözümde deli dana, şarbon cart curt gibi bir hastalıktı sadece hem zaten nasıl ortaya çıktığı da belli değildi nasıl bulaştığı da...

günler geçtikçe haberler daha sık artmaya başladı hükümetler açıklamalarda bulundu. hastalık bir insandan diğerine kan yoluyla geçebilcek şekildeydi. hastalık bulaşan insan ölüyordu ve bilinçsizce dirilip başka canlı bir yaratığa saldırıyordu bu şekilde hastalık yayılıyordu. türkiyede herhangi bir vaka gözlenmemişti o yüzden içim rahattı...

olaylar bir tık daha ilerlemeye başladı artık uçak seferleri azaldı ve kontroller iyice sıkılaştı bazı ülkelerde resmi tatil ilan edildi insanlara evlerinden çıkmaması konusunda uyarılar başladı. açıkçası tedirgin oldum bizde bu durumdan etkilenecek miyiz diye...

daha sonra istanbulda bir kişide bu hastalık görüldü ama erken tedbir sayesinde önlem alındı. git gide daha da tedirginleşmeye başladım. hemen gittim sanayiye bir tane kesici güzel bir sopa yaptırdım demirden. demirci adam zütüyle güldü bana haliyle ama ona tedbir alınması gerektiğini söyledim...

eve döndüm kendime ufak bir çanta hazırladım ailem niye böyle yaptığımı sordu tabi anlatınca onlarda güldü zütüyle ama tedbir tedbir tedbir... çantama bikaç şişe su biraz bisküvi ilk yardım seti bıçak falan koydum odama sakladım güzel bi yere...

günlük hayatıma geri döndüm arkadaşlarla takılmalara devam tabi ama o kadar arttı ki bu olaylar rte çıkıp evlerinizden çıkmayın önemli bişey olmadıkça diye açıklamada bulundu. artık her ilde vakalar görülmeye başladı...

artık dışarı çıkmam gerekiyordu metin de benimle geleceğini söyledi onun da erzağa ihtiyacı varmış. sanayi de yaptırdığım demir sopamı aldım yavaşça dışarı çıktım sokağa indim tek tük zombi görünüyordu şimdilik sıkıntı yoktu. kapının önünde bekledim metin de aşağı indi el hareketiyle yanına kadar hızlıca koştum. marketi gözümüze kestirdik...

önce metin girdi içeri ağır adımlarla arkasından da ben girdim. çantalarımızı açtık ne varsa doldurmaya başladım. daha çok bisküvi tarzı zor bozulan ve hafif şeyler aldım bol bolda su. elimi çikolata reyonuna doğru attım gözüm kapıda bu arada zombi var mı diye. o ara huur çocuğu zombi kolumu tuttu tam zütü kaptırıyordum ki metin beni zombinin kafasına bıçak soktu kurtardı beni çok korkmuştum daha önce 1-2 kez zombi öldürmüştüm sadece...

biraz daha zerzavat doldurduk metinle o ara alarm sesi duyduk acı bir çığlık şeklindeydi ve tahminime göre bizim sokaktan geliyordu. hemen dışarı çıktık gerizekalı adamın biri arabanın üstüne çıkmış alarmı çalıştırmıştı ve zombiler bizim sokağa dolup taşmıştı. aklıma annemler geldi gözüm bizim evde ve metinle evlerimize doğru koşmaya çalıştık ama sokak zombi kaynıyordu giremezdik evlerimize bakıyorduk sadece ümitsizce. arabanın üstündeki adamı da zombiler yiyordu...

artık insanlara sokağa çıkma yasağı getirildi. ilk başlarda askeri birlikler müdahele etmeye başladı ama o bu hastalık okadar hızlı yayılıyordu ki devlet müdahele edemiyordu hükümetler düşmeye başladı insanlar kendilerini savunmaya başladı herkes tek tabanca takılıyordu insan nüfusu hızla azalmaya başladı bu lanet hastalık yaşamı bitiriyordu...

4 kişilik bir aileydik babam yaşlıydı ailem beni geç dünyaya getirmişti ben 22 yaşımdaydım evimizi güzelce kapattık önlemleri artırdık apartmanda 1.katta oturuyorduk...

markete inmek zorundaydım en yakın market ise 1 cadde aşağıdaydı orda da durum ne bilmiyordum ama gitmek zorundaydım stoklarımız bitmek üzereydi. en yakın arkadaşım metin çapraz binada oturuyordu gün içinde pencerenin çok ufak bi kısmında açtığımız delikle haberleşiyorduk sessiz bir şekilde. ona lazer tutmam dışarı çıkmam gerektiği anldıbına geliyordu bikaç defa onla bu şekilde yiyecek almıştık marketten...

o gün dışarda başlamış herşey

gözüm bizim penceredeydi. içim içimi yiyordu dua ediyordum aileme birşey olmasın diye. ve tam o an... pencereden bir zombi dışarı çıktı. ben o an yıkıldım tek kelimeyle olduğum yerde çöktüm gözyaşlarına boğuldum.. ailem için bi ümit kalmamıştı çünkü. metinin babası mahmut amca zar zor kendini sokağa attı. o da ağlıyordu hüngür hüngür...

metin ağlaya ağlaya "baba noldu annem nerde" diye soruyordu. mahmut amca cevap veremedi. resmen bir anda hüzün çöktü sokağımıza. sadece bir araba alarmı yüzünden oldu herşey. hemen gitmeliydik buradan zombiler bizi farketmeden hemen gitmeliydik. ama bir sorun vardı hemde çok büyük bir sorun...

mahmut amca ısırılmıştı ve zor hareket ediyordu. bizle gelmek istemedi ayak bağı olcağı düşüncesindeydi ama metin haklı olarak duygusal davranıp bırakmadı babasını. mahmut amcanın omzuna girdi ve ortamdan uzaklaşmaya başladık...

başlık güzel ama okumadım şaçma hikaye
hindistanda görülüyor tek tek

sonra almanyaya şıçrıyor

sonra istanbulda görülüyor

ama hastalık kan yoluyla bulaşıyor... yazacağın hikayeyi gibeyim

gözlerimi açtığımda başım çatlarcasına ağrıyordu mahmut amca ölmüştü metin de yanımda bayılmıştı. güç bela arabadan çıktım. metini de sürükleyerek çıkardım çantamı buldum biraz su vardı elimi yüzümü yıkadım metini de ayılttım. kolum kesilmişti metine kolumu sardırttım sargı beziyle. metin de topallıyordu ayağını fena burkmuş olmalıydı. metinin omzuna girdim yürümeye başladık...

şehir dışına yakın bir yerdeydik bir sürü boş kaza yapmış araba vardı çok korkutucu bir tabloydu. metinin durumu ağırlaşmıştı başı dönüyordu sanırım iç kanama yaşıyordu. benimde gücüm taakatim kesildi metini taşımaktan. yere yığıldık. artık ne olacağı umrumda değildi zaten ailemi kaybetmiştim daha da kötüsü olamazdı ölüm bir kurtuluştu benim için...

bir adam sesi duydum bize doğru geliyordu acaba yine zombi miydi hayal mi görüyordum. kolumu kaldırcak halim bile yoktu. 3 adam 1 de kız geldi yanımıza. adam kaşlarını çatmış bana soru soruyordu...

adam: ısırıldınız mı?
ben: hayır yemin ederim ki ıdırılmadık kaza geçirdik arkadaşım bayıldı kurtarın bizi istediğiniz yerimize bakın ısırılmadık
adam: ümit, ahmet alın şunları...

mahmut amca daha da fenalaştı metin ağlamaktan harap olmuştu. öte yandan kendimi düşünüyorum ailem yok oldu sırf saçma bi hastalık yüzünden. hayatım kararmıştı dıbına koyayım. peki şimdi napıcaktık nereye gidicektik nasıl yaşıcaktık hepsi soru işareti sadece kocaman bir boşluk var...

metin arabayı kullanıyordu ben yanındayım mahmut amca arkada yatıyordu. mahmut amca çok fazla inliyordu çantadan sargı bezi çıkarıp sardık ama ne fayda. inlemesi kesilmişti sonunda acıdan bayıldı heralde diye düşündük. dinlenmesi onun için daha iyi olucaktı. metinle konuşuyorduk napalım nereye gidelim diye. onunda hiç bir fikri yoktu çok amaçsızdık...

arkadan hırıltılar gelmeye başladı noldu diye dönmeye kalkmadan mahmut amcanın zombiye dönüştüğünü farkettik. metini yakalamıştı metin direksiyonu sağa sola kırıyordu bende mahmut amcaya vuruyorum metini bıraksın diye. metin direksiyonu öyle bi kırdı ki araba takla attı çok büyük bir kaza yaptık...

@54 uzun soluklu panpa yarıda kesme gibi bi niyetim yok.

ormandaki olay çok komplike bişey değildi ama markette az kalsın ölüyodum

devam ediyorum şimdi

yürüdük biraz bir araba bulduk alarmı yoktu özellikle buna dikkat ettik. metin kapıyı açmaya çalışıyordu bende etrafı kolaçan ediyordum. karşıdan bir zombi gördü bizi. yaklaşıyordu git gide. kendi kendime "hadi olum dikkat deli var yaparsın bu işi diye cesaret veriyordum. zombi yaklaşırken demir sopamla vurdum kafasına. zombi yere düştü ezdim kafasını...

metin kapıyı açtı kontak yapıp çalıştırdı arabayı. mahmut amca ben ve metin 3ümüz koyulduk yola nereye gitceğimiz konusunda hiç bir fikrimiz yoktu mümkün olduğunca sessizce ilerlemeye çalışıyorduk...

http://imgim.com/skdlfngk1651567.jpg

o gün uyandığımızda kampın son günüydü öğlen yola çıkcaktık ama nereye gideceğimizi bilmiyorduk. bir iki gündür bunun için hazırlanıyorduk sadece. gitmeden bir esrayla görüşebilsem iyi olcaktı yarım kalan bir işimiz vardı konuşçağımız şeyler vardı belki de sonrasına bırakmalıydım neyse...

üç araba şeklinde konvoy yaptık bir araba karavandı sadece diğer ikisi normaldi. esra cenk ve murat karavandaydı. benle metin bir arabadaydık. ümit ahmet hasan melis diğer arabadaydı. metinle konuşmam için iyi bir fırsat oldu. yola koyulduk.

ben: esrayla sorunlarımız var dostum kardeşi hakkında.
metin: farkındayım kanka net belli oluyo zaten.
ben: neyse artık. sen nasılsın?
metin: ben nasılım derken?
ben: melisi gördüm dostum o karı sana fena yavşıyor.
metin: farkındayım. aslında hoşuma da gidiyo bugüne kadar hiç bir kızın elini bile tutmadım şimdi ne kadar da olsa benden baya büyük olan bir karının yavşaması hoşuma gidiyor sadece. o karıyı fena gibmek istiyorum işte fırsat olmadı daha bir yerleşelim kanırtıcam onu
ben: hadi beline kuvvet.
metin: siz esrayla birşey yaşadınız mı?
ben: daha fırsatımız olmadı işte sonra cenk olayı girdi işin içine..

hikaye minecrafta döndü amk ada hayatı ağaç toplayıp ev yapma zombiler :d

Sen - rick / metin - shane / esra - lori / melis - andrea / cenk - carl /

ben: peki amca bişey demiyorum bi sorum olcak ama?

kel: sor

ben: kasabada niye kimse yoktu?

kel: hepsini yakaladım çukura attım bi sürü çukur kazdırdım. bu insanların hepsi uyandığında bu hastalığın çaresi bulunduğunda bana minnet duycaklar ve eskisinden daha güçlü bi adam olucam bu kasabayı ben yöneticem. gücümün sınırlarını daha da artırıcam o yüzden bekliyorum bilim adamlarının çareyi bulmalarını

ben: ama bilim adamı falan da yok amca kimse kalmadı onlar da ölü..

kel: ölü falan değil beni sinir etme!!! sadece hastalar ve onlar uyandığında resmen dünyayı fethedicem. her yer benim olucak insanlar benim sayemde iyileşicekler ve bana itaat edicekler. karım ve oğlum da hayata dönücek.

ben: amaa..

kel: sus yeteeeerr suuss!!!

nurettin: peki bizim gelmemiz niye oldu?

kel: son zamanlarda onlar için et bulamıyorum çok azaldı artık hayvan sayısı. siz de güzel bi hediye olursunuz

ben: bunu yapamazsııınn biz bi suç işlemedik!!!

kel: marketime girdiniz yiyeceğimi çaldınız!!! yiyeceğe karşılık yiyecek!!!

ben: cenk dostum hayatımı kurtardın sana bi hayat borçluyum
cenk: sadece ablamdan uzak dur yeter
ben:...

arabaya atladık döndük kampa yiyecekleri melise verdim melis 35 yaşında kızıl saçlı orta boylu bir bayandı kampta yemek yapma düzenlemeden falan sorumluydu. hasan ise 25 yaşlarında 100 kiloya yakın gözlüklü inek tiplerdendi kampta pek bi gibe yaramıyodu sadece ayak işlerini yapıyordu. kamp lideri murat 30 yaşındaydı güçlü bir adamdı silah kullanmasını iyi biliyordu. ümitle ahmette 25-30 yaşlarında standart insanlardı.

metinin yanına gittim artık koltuk değneğiyle yürüyordu oturdum yanına konuşmaya başladık.

ben: eski dostum ayağın sapasağlam maşallah
metin: dalga geçme lan bin ölmedik daha başındayım işte
ben: ölme lan zaten bi sen kaldın amk bi sen..

kalktım metinin yanından keskin bir balta aldım ormana gidicektim..

esra: heeey beni görmeden nereye?
ben: esra git başımdan şimdi meşgulüm
esra:...

cenk bize bakıyordu esrayı terslemem hoşuna gitti. ona hayat borçluydum ve istediğini yapmak zorundaydım.

ormana gittim güzelinden bir ağaç indirdim bi parça odun kestim metine tahta ayak yapıcaktım deyneksiz yürüyebilsin diye..

@24 ilerleyen kısımlarda gelicek panpa merak etme
çabuk yaz diyenleri gibecem hee yazıyoz işte amk hikaye kolay yazılmıyo

ne hindistan cevizi lan
nerde yasıyon amk
bursa deilmi orası

1 sene bekledim belki yazar diye yazmadı