bol aksiyonlu sikişli ve ihanetli zombi hikayem

artık dışarı çıkmam gerekiyordu metin de benimle geleceğini söyledi onun da erzağa ihtiyacı varmış. sanayi de yaptırdığım demir sopamı aldım yavaşça dışarı çıktım sokağa indim tek tük zombi görünüyordu şimdilik sıkıntı yoktu. kapının önünde bekledim metin de aşağı indi el hareketiyle yanına kadar hızlıca koştum. marketi gözümüze kestirdik...

önce metin girdi içeri ağır adımlarla arkasından da ben girdim. çantalarımızı açtık ne varsa doldurmaya başladım. daha çok bisküvi tarzı zor bozulan ve hafif şeyler aldım bol bolda su. elimi çikolata reyonuna doğru attım gözüm kapıda bu arada zombi var mı diye. o ara huur çocuğu zombi kolumu tuttu tam zütü kaptırıyordum ki metin beni zombinin kafasına bıçak soktu kurtardı beni çok korkmuştum daha önce 1-2 kez zombi öldürmüştüm sadece...

biraz daha zerzavat doldurduk metinle o ara alarm sesi duyduk acı bir çığlık şeklindeydi ve tahminime göre bizim sokaktan geliyordu. hemen dışarı çıktık gerizekalı adamın biri arabanın üstüne çıkmış alarmı çalıştırmıştı ve zombiler bizim sokağa dolup taşmıştı. aklıma annemler geldi gözüm bizim evde ve metinle evlerimize doğru koşmaya çalıştık ama sokak zombi kaynıyordu giremezdik evlerimize bakıyorduk sadece ümitsizce. arabanın üstündeki adamı da zombiler yiyordu...

sadece benim entrylerim için;
http://inci.sozlukspot.co...ayem/@dikkat%20deli%20var

herşey o gün dışarda gezerken başladı. televizyonda haberler sürekli aynı şeyden bahsediyordu. "insan eti yiyen değişik varlıklar hindistandan sonra almanyada da görüldü şimdilik bir tehlikesi yok yetkililer durumu araştırıyor" şeklinde haberleri saat başı görüyordum ama pek giblemedim açıkçası hallolur sıkıntı olmaz şeklinde geçiştirdim. benim gözümde deli dana, şarbon cart curt gibi bir hastalıktı sadece hem zaten nasıl ortaya çıktığı da belli değildi nasıl bulaştığı da...

günler geçtikçe haberler daha sık artmaya başladı hükümetler açıklamalarda bulundu. hastalık bir insandan diğerine kan yoluyla geçebilcek şekildeydi. hastalık bulaşan insan ölüyordu ve bilinçsizce dirilip başka canlı bir yaratığa saldırıyordu bu şekilde hastalık yayılıyordu. türkiyede herhangi bir vaka gözlenmemişti o yüzden içim rahattı...

olaylar bir tık daha ilerlemeye başladı artık uçak seferleri azaldı ve kontroller iyice sıkılaştı bazı ülkelerde resmi tatil ilan edildi insanlara evlerinden çıkmaması konusunda uyarılar başladı. açıkçası tedirgin oldum bizde bu durumdan etkilenecek miyiz diye...

hikaye minecrafta döndü amk ada hayatı ağaç toplayıp ev yapma zombiler :d

ne hindistan cevizi lan
nerde yasıyon amk
bursa deilmi orası

ben: cenk dostum hayatımı kurtardın sana bi hayat borçluyum
cenk: sadece ablamdan uzak dur yeter
ben:...

arabaya atladık döndük kampa yiyecekleri melise verdim melis 35 yaşında kızıl saçlı orta boylu bir bayandı kampta yemek yapma düzenlemeden falan sorumluydu. hasan ise 25 yaşlarında 100 kiloya yakın gözlüklü inek tiplerdendi kampta pek bi gibe yaramıyodu sadece ayak işlerini yapıyordu. kamp lideri murat 30 yaşındaydı güçlü bir adamdı silah kullanmasını iyi biliyordu. ümitle ahmette 25-30 yaşlarında standart insanlardı.

metinin yanına gittim artık koltuk değneğiyle yürüyordu oturdum yanına konuşmaya başladık.

ben: eski dostum ayağın sapasağlam maşallah
metin: dalga geçme lan bin ölmedik daha başındayım işte
ben: ölme lan zaten bi sen kaldın amk bi sen..

kalktım metinin yanından keskin bir balta aldım ormana gidicektim..

esra: heeey beni görmeden nereye?
ben: esra git başımdan şimdi meşgulüm
esra:...

cenk bize bakıyordu esrayı terslemem hoşuna gitti. ona hayat borçluydum ve istediğini yapmak zorundaydım.

ormana gittim güzelinden bir ağaç indirdim bi parça odun kestim metine tahta ayak yapıcaktım deyneksiz yürüyebilsin diye..

o gün uyandığımızda kampın son günüydü öğlen yola çıkcaktık ama nereye gideceğimizi bilmiyorduk. bir iki gündür bunun için hazırlanıyorduk sadece. gitmeden bir esrayla görüşebilsem iyi olcaktı yarım kalan bir işimiz vardı konuşçağımız şeyler vardı belki de sonrasına bırakmalıydım neyse...

üç araba şeklinde konvoy yaptık bir araba karavandı sadece diğer ikisi normaldi. esra cenk ve murat karavandaydı. benle metin bir arabadaydık. ümit ahmet hasan melis diğer arabadaydı. metinle konuşmam için iyi bir fırsat oldu. yola koyulduk.

ben: esrayla sorunlarımız var dostum kardeşi hakkında.
metin: farkındayım kanka net belli oluyo zaten.
ben: neyse artık. sen nasılsın?
metin: ben nasılım derken?
ben: melisi gördüm dostum o karı sana fena yavşıyor.
metin: farkındayım. aslında hoşuma da gidiyo bugüne kadar hiç bir kızın elini bile tutmadım şimdi ne kadar da olsa benden baya büyük olan bir karının yavşaması hoşuma gidiyor sadece. o karıyı fena gibmek istiyorum işte fırsat olmadı daha bir yerleşelim kanırtıcam onu
ben: hadi beline kuvvet.
metin: siz esrayla birşey yaşadınız mı?
ben: daha fırsatımız olmadı işte sonra cenk olayı girdi işin içine..

gözüm bizim penceredeydi. içim içimi yiyordu dua ediyordum aileme birşey olmasın diye. ve tam o an... pencereden bir zombi dışarı çıktı. ben o an yıkıldım tek kelimeyle olduğum yerde çöktüm gözyaşlarına boğuldum.. ailem için bi ümit kalmamıştı çünkü. metinin babası mahmut amca zar zor kendini sokağa attı. o da ağlıyordu hüngür hüngür...

metin ağlaya ağlaya "baba noldu annem nerde" diye soruyordu. mahmut amca cevap veremedi. resmen bir anda hüzün çöktü sokağımıza. sadece bir araba alarmı yüzünden oldu herşey. hemen gitmeliydik buradan zombiler bizi farketmeden hemen gitmeliydik. ama bir sorun vardı hemde çok büyük bir sorun...

mahmut amca ısırılmıştı ve zor hareket ediyordu. bizle gelmek istemedi ayak bağı olcağı düşüncesindeydi ama metin haklı olarak duygusal davranıp bırakmadı babasını. mahmut amcanın omzuna girdi ve ortamdan uzaklaşmaya başladık...

1 sene bekledim belki yazar diye yazmadı

daha sonra istanbulda bir kişide bu hastalık görüldü ama erken tedbir sayesinde önlem alındı. git gide daha da tedirginleşmeye başladım. hemen gittim sanayiye bir tane kesici güzel bir sopa yaptırdım demirden. demirci adam zütüyle güldü bana haliyle ama ona tedbir alınması gerektiğini söyledim...

eve döndüm kendime ufak bir çanta hazırladım ailem niye böyle yaptığımı sordu tabi anlatınca onlarda güldü zütüyle ama tedbir tedbir tedbir... çantama bikaç şişe su biraz bisküvi ilk yardım seti bıçak falan koydum odama sakladım güzel bi yere...

günlük hayatıma geri döndüm arkadaşlarla takılmalara devam tabi ama o kadar arttı ki bu olaylar rte çıkıp evlerinizden çıkmayın önemli bişey olmadıkça diye açıklamada bulundu. artık her ilde vakalar görülmeye başladı...

o gün dışarda başlamış herşey

metin: ümit nerde?
ben: ümit yalan oldu kanka yedi şerefsizler
metin: vay dıbına koyayım işe bak sen

yolumuza ağır ağır devam ediyorduk akşam olmuştu dinlenmek için durduk arabalardan çıkmıcaktık sonuçta güvenilir değildi yol kenarında bekledik yiyeceklerimizi tükettik en fazla 2-3 günlük yiyeceğimiz vardı. bu da işimizi zorlaştırcaktı. ümitin ölümü herkesi üzmüştü zamansız bir ölümdü sonuçta..

sabah uyandım gece göremediğimden etrafa bakındım. tahmini 300-400 metre ötede bir ev vardı biraz yüksekçe kalıyordu bulunduğumuz yerden. hem korunaklıda görünüyordu oraya yerleşebilirdik. muratı uyandırdım ona da gösterdim mekanı. diğerleri de oraya gitme konusunda hevesliydi. yeni hedefimiz yukarıdaki evdi ölmeden önce oraya ulaşmalıydık..

@54 uzun soluklu panpa yarıda kesme gibi bi niyetim yok.

ormandaki olay çok komplike bişey değildi ama markette az kalsın ölüyodum

devam ediyorum şimdi

@47 panpa başlıkta yazdım gibiş de var diye zombiyle mi gibişek

kampa döndüğümüzde bir grup zombinin baskın yaptıklarını gördük. hemen koştum esraya cenkle burda beklemesini söyledim. ümit ahmet ve murat zombilerle çarpışıyordu. melis ve hasansa (grubun diğer üyeleri) metinin yanında arkadaydı. ümit ahmet murat ve ben zombilerle çarpıştık biraz zor olsa da dağıttık onları ama kamp çitleri çok yıpranmıştı korumamız azalmıştı.

murat: heeyy dikkat deli var teşekkür ederim sen olmasan...
ben: lafı bile olmaz sen yardım etmesen bizde ölmüştük
murat: ne dicem bak ben kalmanızı istiyorum tabi diğer üyelerde isterse? (diğerleri başını olumlu yönde salladı)
ben: metin dostum kalırız dimi? (metine bakıp gülümsedim)...

kalmamıza en çok esra sevinmişti bu sayede beraber olabilcektik. ama bir sorun vardı bu kamp bizim için güvenilir değildi ufak bir zombi saldırısında bile çok zorluk çekmiştik bi iki gün daha toplanana ve erzak toplayana kadar burda kalcaktık sadece

biraz ilerledik zaten gece olmuştu. bagajdan yemeklik birşeyler çıkardım. kimsenin iştahı yoktu ama mecburduk tabi. son 24 saatte çok ağır şeyler yaşamıştık ama hayat devam ediyordu. yiyeceklerimizi yedik. geceyi arabanın içinde geçircektik mecburen. artık o yumuşak rahat yataklarımız yoktu bu bizi yıpratıcaktı fazlasıyla...

sabah uyandık erkenden. dışarı çıkıp biraz hava aldık bu bize iyi gelicekti. arabamıza binip yola çıktık tekrar. şehir dışında ilerliyorduk artık en güvenli yerler buralardı bu belliydi. şehirler fazlasıyla zombi doluydu ve bizim için de çok tehlkeliydi...

biraz daha ilerlediğimizde jandarma karakolu gördük. buraya girip silahları patlatabilirdik. yaşamak için uygun bi yer değildi küçük ve korunaksızdı duvarlarının bi kısmı yıkılmak üzereydi. arabada çok fazla yiyecek taşıyorduk ama savunmak için silahımız yoktu. artık insanlar da güvenilmezdi. yiyeceklerimiz yüzünden bize saldırabilirlerdi...

metinin ayağı kesilmişti nihayetinde. ayağını kaybettikten sonra mutsuzlaşmaya başladı. yaklaşık 3-4 gündür burdaydık çok alışmak istemedim sonuçta kalıp kalmıcağımız belli değildi grubun lideri murat ile metin iyileşinceye kadar kalmak isçin anlaştık. bu süre zarfında kampta birçok işe yardımım dokunuyordu. gruptan bir kızla baya samimiyetimi ilerlettim adı esraydı.

esra: dikkat deli var metin iyileşince nolcak?
ben: gidicez sanırım murat daha fazla adam istemez burda
esra: gitmeni istemem hem burda yardımın çok fazla
ben: hiç bilmiyorum esra inan ki.

metinle ilgileniyordum yardım haricinde. morali baya bozuktu ama ufak ufak neşesini yerine getirmeye çalışıyordum.

metin: kanka napıcaz ben yürücek duruma gelince?
ben: gidicez dostum murat bizi istemez
metin: sana ayak bağı olurum kanka ben giderim sen burda güvendesin.
ben: saçmalama metin dışarda bir gün bile yaşayamazsın.
metin: benim yüzünden ölmeni istemiyorum!!

metin: oooo hayırlı olsun kanka işi ilerletmişsiniz
ben: darısı senin başına demicem kardeşim o kart karıya yakışmıyosun (kahkaha attım)
metin: gibtir git bin (güldü)

o gün herşey çok güzeldi esrayla beraber uyumuştuk uzun zaman sonra ilk kez bu kadar güvende ve huzurla uyumuştum mutluluk bu olmalıydı tabi ailem geldi o an aklıma... güzel bir gün daha geçirdik akşam yemeğini yedik. üstüme derin bir ağırlık çöktü yemekten 5 dakka sonra. kendimi ayıltmak için yüzümü yıkamay gittim ama gidemeden pat düştüm...

gözlerimi açtığımda mahzendeydi elim ayağım bağlı hemen bakındım. esra cenk metin hasan melis yanımdaydi. ahmetle murat yoktu neler oluyor allahım demeden kapı açıldı. o heriflerden biri geldi bizi çıkardı dışarı. muratla ahmeti bağlamışlar gibiyorlar huur çocukları ağızlarını bağlamışlar bağırmasınlar diye şok olmuştum amk.

ben: bıraksanıza onları huur çocuklarııı ne istediniz laaan!!!
berkay: sakin ol tatlım sizi buraya boşuna mı aldık ahahaha
ben: ananı avradını gibiyim huur çocuğuuu bırak laaan bıraaaak!!!
berkay: sıra sana da gelicek bebeğim sakin ol ahahah

bizi içeri attılar yine. sinirimden kudurmuştum kızlar ağlıyordu birşeyler yapalım diye yalvarıyolardı bağırışıyorlardı. gazete küpürü buldum bu huur çocuğu berkay ile ilgili:

"geçen gün yapılan baskında çocuk tacizcisi b.h. yakalandı. özellikle erkek cinsiyetindeki çocukları ve insanları kaçıran ve zorla istismarda bulunan b.h. hakkında 30 yıl hapis isteniyor. bu işi çete şeklinde sürdüren b.h. ve ekibi yakalanıp hapse atıldı"

vay huur çocuğu sapık erkek gibip çocuk gibip ferre cdsi basıyormuş meğerse!!! gazete küpürü de yakın zaman zombi olayı patlamadan 3-5 gün önce. yanındakilerde huur çocuğu adamları olmalı. anasını avradını gibiyim birşey yapmalı..

muallak bak söylüyorum beyler kesin bu esra ceyhuna kaçacak hikaye başlığına dikkat edin neyse sonra bu ceyhun yine bi muallaklik yapacak sonra esra da bi yerde hatasını farkedip kendini feda edip ölücek bak aynen yazıyorum. Ayrıca nurettin abi ölürse Ananı giberim.

güzelce yaptım ayağı metin çok mutlu olcaktı eminim kendine güveni artıcaktı. normal hayatta metin çok asosyal biriydi belki bu hayat onun için daha iyi olmuştu. ne saçmalıyorum ben ailesini kaybetti tabiki de morali bozuktur bu daha mı iyi olcak hiç işte neyse..

kampa vardım esra benle konuşmak istediğini söyledi tersledim yine şimdi olmaz diye metinin yanına gitmeliydim. metin de melisle konuşuyordu gizlice dinledim kapıdan.

melis: üzülme canım yakında alışırsın bastona nolcak ki
metin: bilmiyorum melis abla böyle yaşamak zor hep dikkat deli vara yük olucam.
melis: olmazsın hayatım bak burda herkes birbirinin ihtiyaçlarını gideriyor kimse kimseye yük olmuyor
metin: umarım öyle olur melis abla
melis: bana abla deme canım kaç yaş var ki aramızda kendimi yaşlı hissediyorum valla ahahaha.
metin: tamam melis abla... ıı şey mel... melis..

hasssgibtir laaaaann!! dedim kendi kendime. melis karısı bildiğin metine yavşıyordu yaşına başına bakmadan. bizim veletin de hoşuna gitti tabi amcık bulmuş gibecek. neyse dedim bacağı sonra sonra veririm esranın yanına gideyim bari..

esra: neden böylesin?
ben: anlamadım
esra: noldu sana be adam aşık olan sen değil miydin noldu da böyle davranıyosun
ben: esra biz... biz olamayız esra olmaz işte anla...
esra:...

esra hüngür hüngür ağlayarak koştu yanımdan ayrıldı. bende kendime küfürler ettim mal gibi oturdum. sonra kalktım metinin yanına gittim.

ben: sana bi hediyem var lan yarraaamm
metin: neymiş lan
ben: al lan bu bacağı at şu deyneği daha o kadar yaşlı mısın amk
metin: lan bin kurusu seviyorum seni amk adamın dibisin
ben: bana bunu söyleyen ilk kız sen değilsin (kahkaha attım)
metin: gibtir len bin (o da kahkaha attı)