bol aksiyonlu sikişli ve ihanetli zombi hikayem

@79 söylemiyim panpa akışı bozulur daha çok fazla süprizler sizi bekliyo

rezerved

Entry - nick

Bune amk edebiyatın beş para etmez.

reserved

murat üstten indi sesleri duymuş birşey var mı diye sordu yok dedim kendim halletim. tam o an dışarıdan bağırma sesiyle bir el ateş sesi geldi bu ümitti hemen dışarı çıktık 4 tane zombi ümiti parçalıyordu!!! hasgibktiirrr diyerek uzaklaştık ordan. işin acı yanı silah da orda kaldı büyük handikaptı bizim için bu..

arabaların olduğu yerden de çığlıklar geliyordu hemen koştuk 5 tane zombi bizim arabaları çevirmişti silah sesine gelmişler sanırım lanet olsun bir bu ekgibti!!! arabadakilere çıkmasınlar diye işaret ettik. 5 tane zombiyi nasıl alt edicektik hemde içeridekilerin hayatı tehlikedeyken. mecbur ümitin silahını almak zorundaydık. çok hızlı bir şekilde kulübenin oraya geri döndük muratla. bitanesini sopamla indirdim murat da diğerinin kafasına soktu bıçağı ama çıkarırken geri düştü diğer zombi onun farkına varıp üstüne gitti sama son anda kurtardım muratı. diğer tek zombiyi de aldık..

arabaların oraya gittik bizim zombiler hala ordaydı mecbur silahı kullanıcaktık. sıra sıra sıktık kurşunları beyinlerine. etraftan bir çok zombi gelmeye başladı nerden çıktıysa artık namussuzlar. hemen arabalara bindik ve ordan uzaklaşmaya başladık hiç tekinbir yer değilmiş burası..

@85 beğenmiyosan okuma kardeşim amatör bi hikaye bu zaten edebiyatıma güvensem kitap çıkarırım senaryo kabiliyetime güveniyorum çünkü

@88 gözucuyla baktım amk zaten ne okuyacam gibko hikayeyi, senaryo kabiliyetine sokim senin artiz, güldürdün akşam akşam

@89 oruçlu oruçlu küfür yeme uza

metin: ümit nerde?
ben: ümit yalan oldu kanka yedi şerefsizler
metin: vay dıbına koyayım işe bak sen

yolumuza ağır ağır devam ediyorduk akşam olmuştu dinlenmek için durduk arabalardan çıkmıcaktık sonuçta güvenilir değildi yol kenarında bekledik yiyeceklerimizi tükettik en fazla 2-3 günlük yiyeceğimiz vardı. bu da işimizi zorlaştırcaktı. ümitin ölümü herkesi üzmüştü zamansız bir ölümdü sonuçta..

sabah uyandım gece göremediğimden etrafa bakındım. tahmini 300-400 metre ötede bir ev vardı biraz yüksekçe kalıyordu bulunduğumuz yerden. hem korunaklıda görünüyordu oraya yerleşebilirdik. muratı uyandırdım ona da gösterdim mekanı. diğerleri de oraya gitme konusunda hevesliydi. yeni hedefimiz yukarıdaki evdi ölmeden önce oraya ulaşmalıydık..

reserved

hadi ulan güzel yazıyorsun

yukarı doğru çıkmaya başladık çıktıkça mekanda insanların yaşadığını gördük evin önünde bekçi vardı 2 tane ve ellerinde ağır makinalı silah vardı. napçağımızı şaşırmıştık.

ben: napıcaz şimdi?
esra: gitmeyelim bize zarar verebilirler silahlarımızı alıp sokağa atabilirler.
metin: esra haklı
murat: girmeliyiz dostlarım yoksa ölebiliriz burası çok güvenli gibi
hasan: yakınlarda bulabilceğimiz en iyi yer burası girmemiz mantıklı
melis: bencede canım

çoğunluk olarak girmeye karar vermiştik. yavaşça kapıdan görünmeye başladık.

bekçi 1: durun orda yoksa vururum
ben: lütfen silahlarınızı indirin biz zarar vermeye gelmedik kampımız dağıldı yardıma ihtiyacımız var
bekçi 2: ısırıldınız mı?
ben: hayır ısırılmadık hepimiz sağlamız
bekçi 2: bunu bilemeyiz gidin burdan
murat: sorununuz ne ölmek üzereyiz burda yardım edin bize!!
bekçi 1: sakin ol yoksa hepiniz kurşunu yersiniz inan umrumda olmazsınız!!
ben: murat sakin ol tamam dostum sakin ol...

plague inc

edit: beyler aslında @1 zombi olmuş anlattıkları başka insanlar o öyşe dayanamaz hikayenin sonunda o adamın demir sopayı zütüne nasıl soktuğunu anlatacak

rezerved panpa koreografi güzel devam et yarın okurum

devam panpa

Panpa niye yazmıyon lan

geldim panpalar başlıyorum yine

bekçi 1: silahlarınızı atın kontrol etmeye geliyorum
ben: buna gerek yok dostum her an zombi çıkabilir bir yerden içerde kontrol et
bekçi 1: olmaz atın dedim.

ben demir sopamı attım murat pistolü attı diğerleri de baltayı ve bıçaklarını attı. bekçi 1 yanımıza geldi elindeki silahı bize doğrultmaya devam etti. sıra sıra hepimizi aradı ısırılıp ısırılmadığımıza baktı. bizi evin boş şarap mahzenine kilitledi. mecburduk buna burada yaşam vardı çünkü...

birkaç saat bekledik burda daha sonra adamın biri geldi dövmeli değişik bir tipti bizi mahzenden çıkardı salona zütürdü. iki tane daha silahlı adam vardı başımızda..

dövmeli: oturun lütfen
...
dövmeli: benim adım berkay. burada kendimizi koruyoruz şu yaratıklardan siz kimsiniz?
murat: bizim kampımız dağıldı büyük vurgun yedik yolda bir ev gördük araştırma yaparken bir arkadaşımızı daha kaybettik yoldayken burayı gördük ve geldik yardıma ihtiyacımız var burada yaşamak istiyoruz herşeyi de yaparız düzenin işlemesine katkıda bulunuruz.
berkay: kalabilirsiniz tabiki de bakalım uyum sağlayabilcek misiniz
ben: sağlarız tabi niye sağlamayalım ki?
berkay: ahahahaha...

bu deyuslarda garip birşey vardı farkındaydım pek içime sinmemişti bu garip tavırları ya da belki de ben abartıyordum bunu zamanla görcektik. ilk birkaç gün hep sopam yanımda takıldım her an birşey olcakmışçasına ama sonraki günlerde herşeyin normal olduğunu gördüm sopamı yanımda taşımamaya karar verdim. bir gün yine evde takılıyordum cenk benimle konuşmak istedi.

cenk: abi konuşalım mı biraz dışarı çıkalım
ben: tamam kardeşim noldu anlat hadi
cenk: abi ben ablamla arana girmek istemiyorum sen iyi birine benziyosun ablam seninle mutlu ama lütfen onu üzme o benim en değerli varlığım onun bir kez daha yıkılmasını istemem.
ben: birkez daha derken?
cenk: ablam bu olaylar olmadan baya bir önce ceyhun diye huur çocuğunun biriyle sevgiliydi. çok seviyodu bu bini. iyi anlaşıyorlardı. bir gün ablam bu huur çocuğundan hamile kalmış. bu bin de bunu duyunca korkudan topukladı bir daha hiç görmedik onu ablam çocuğu aldırdı günlerce acı çekti hayalleri yıkıldı. annemle babam dövdü ablamı kaç kez bu olay yüzünden ama ablam onlara karşı hiç nefret gütmedi onları haklı buldu. ceyhundan sonra ablamın güvendiği ilk insansın sen bu yüzden onu üzmeni istemiyorum hep bu yüzden onun üstüne çok düşüyorum
ben: anlıyorum cenk sana yemin ederim ki ablanı hiç üzmücem bende onu çok seviyorum inan bana..