bol aksiyonlu sikişli ve ihanetli zombi hikayem

aradan bir kaç gün geçti artık ortama iyice yerleşmiştik burada keyfimiz de çok yerindeydi. nurettin abinin diktiği ekinler filizlenmeye başlamıştı bile. sanırım tazemeyve ve sebzemiz de olcaktı. ben ve esraya gelince; aramızı iyice düzeltmiştik artık buzlarımız çözülmeye başlamıştı. son bir kaç bişey konuşmamız gerekebilirdi.

___________________________________________________

ben: esra sana söylemem gereken bişey var

esra: neymiş bakalım

ben: bak ben seni çok seviyorum esra sadece o herifle konuşmanı istemiyorum bu da en doğal hakkım

esra: biliyorum haklısın ben de o gün hayatımdan defolması için son kez konuşmaya gitmiştim ama sen yanlış anladın

ben: biliyorum benim hatam özür dilerim ama kıskandım napıyım be güzelim

esra: bana güven sadece ben seninle mutlu olmak istiyorum gerisi önemli değil
________________________________________________________

esrayla birbirimize sarıldık. artık huzurum tam olmuştu bu adada. her şey güzeldi. aklımda furkanın şu sistemi kurma projesi vardı. akşam yemeğinde hepimiz ateşin başında toplandık

_____________________________________________________________

ben: sevgili ailem sizle paylaşmak istediğim bir durum var

melis: neymiş o acaba

ben: furkanın bir elektrik projesi var. adada elektrik olsun istemez miydiniz?

esra: isteriz de nasıl olcak o iş?

ben: karaya gidip rüzgar gülü alıcaz ve furkan bir dinamoyla elektrik üreticek dimi kanka?

furkan: aynen bir dinamo ve rüzgar gülü olsa bize yeticek kadar elektriğimiz olur burası çok rüzgarlı bir yer.

ben: düşünsenize gece ışığımız olur. çocuklar sizde düşünün size bilgisayar da buluruz kantır falan oynarsınız age of oynarsınız internetimiz olmıcak ama neyse (:

cenk: abi süper olur

ben: bayanlar sizde düşünün ilk aşamada değil ama daha sonra çamaşır makinesi buluruz buzdolabı buluruz hayatımız normal eski hayatımıza döner

nurettin: ben hala çekimserim koçum. çok riskli bu iş

metin: aynen kanka risk çok fazla

ben: bu risk hep var zaten hayatımızı güzelleştiremiceksek niye yaşayalım ki

nurettin: o da doğru normal hayatımızda da yaşamlarımızı güzelleştirmek için risk almadık mı hep? bu da aynı şey işte

ben: o zaman bu işi yapıyoruz itirazı olan yoktur umarım

sesler duydum. bu esranın sesiydi. birisiyle konuşuyordu. aklıma gelen başıma mı gelecekti yoksa. yavaşça sokuldum. esra ceyhunla konuşuyordu!! ne işi vardı burda hani bitmişti bu konu!! sessizce kulak misafiri oldum konuşulanlara...

_____________________________________________

esra: bak ben dikkat deli varı seviyorum ne diceğin umrumda bile değil ceyhun

ceyhun: sadece bi kere dinle beni söz rahatsız etmicem seni asla

esra: söyliceklerin ilgimi uyandırmıyo esra. bak dikkat deli var buraya gelirse ve bizi görürse yanlış anlayabilir tamam mı senin yüzünden ilişkimi mahvetmek istemiyorum.

ceyhun: neden kaçtım hiç mi merak etmiyosun esra?

esra: etmiyorum

ceyhun: bak gitmeye mecburdum esra anlıyo musun kalamazdım

esra: karnımda bebeğimle bırakıp gittin ceyhun hiç bi sebep bu şekilde beni terketmene sebep olamaz

ceyhun: bebekten haberim bile yoktu esra çok sonradan öğrendim onu keybettiğimizde haberim oldu.

esra: onu düşürdüğümde sağdan soldan öğrenceğine yanıma gelip öğrenseydin ya ceyhun?

ceyhun: gelemezdim esra çalışmak zorundaydım. almanyaya kaçtım ben. ailemi hiç tanımadın uzakta yaşıyolardı biliyosun bense burda okumaya çalışıyodum. ailemin tek umudu bendim esra. annemin kanser olduğunu hiç bilmiyodun esra sana hiç söylemedim kimse bilmiyodu acımı hep içimde yaşadım. babam terketti bizi küçükken. ufak kardeşim ben ve annem kaldık. annem yırtındı durdu yıllarca bizi okutmak için. beni üniversiteye gönderdi kardeşim de orta okulda okuyodu o ara. annemim hemen ameliyat olması lazımdı ve bizim herhangi bi güvencemiz yoktu doğru düzgün. bende borç harç para toplayıp uçak bileti alıp almanyaya gittim iş buldum sabahtan akşama köpek gibi çalıştım. gündüz ne iş bulduysam yaptım gece de jigololuk yaptım esra. seni bu yüzden hiç arayıp sormadım bana inanmazdın belki de. belki de utandım böyle namussuzca bi işi yaptım diye istemezsin beni diye aramadım. annemi iyileştirip hemen dönücektim yanına af dileyecektim ama olmadı...

başlıyorum panpalar yine geldim şuku veren elleriniz dert görmesin

şimdilik bir tehlikesi yok yetkililer durumu araştırıyor

dıbını gibtiğim salağı daha ilk yazında ki bu cümleden kaybettin gibtir git

esranın peşinden koştum gizlice cenkle ne konuştuklarını dinledim.

esra: ben dikkat deli varı seviyorum birazcık da olsun saygı gösteremez misin?
cenk: abla onu daha tanımıyoruz seni üzmesini istemiyorum ceyhun olayını hatırlamıyo musun sanki?
esra: ceyhun başkaydı cenk o bitti gitti hem o dünya başka bu dünya başka.
cenk: ben o halini gördüm abla bir daha o halini görmek istemiyorum
esra: dikkat deli var beni çok seviyor cenk bunu hissediyorum ve biraz da olsun şu dünyada mutlu olmak istiyorum annemle babam öldükten sonraki tek mutlu anım onla geçirdiğim anlar oldu.
cenk: ceyhun içinde hep aynı şeyleri söylüyordun abla bir sen kaldın bu dünyada benim için yalnızca sen..
esra: sana söz veriyorum kardeşim beni kimsenin üzmesine izin vermicem lütfen onayla bu ilişkiyi lütfen...

ceyhun kimdi lan bu kız ceyhunla ne yaşamıştı neler olmuştu hepsini öğrenmeliydim ama nasıl? esraya ceyhun dersem güveni kırılırdı onları dinlediğimi farkederdi çaktırmadan sormanın bir yolunu bulmalıydım

cidden geçmişte mi kalmıştı? yoksa yeniden hortlayan bir olay mı olacaktı bunu zamanla görecektik. biraz hindistan cevizi bulduk bir iki tane de garip gurup meyve falab bulduk. nurettin abiye getirdim o bilirdi zehirli olup olmadıklarını. bizde ona göre yerdik tohumlarını ekip biçerdik belki de...

________________________________________________________

ben: abi esra nerde?

nurettin: sizin arkanızdan gitceğini söyledi sizi bulamadı mı?

ben: yok abi başına bişey gelmiş olmasın?

nurettin: telaşlanma olum

ben: bi bakayım abi ben
___________________________________________________________

sopamı kaptığım gibi ormana daldım. esranın başına birşey gelmiş olabilirdi. gözden kaçmış bir zombi veya karşı gruptan birisinin saldırısı özellikle adı ceyhun olan birinin. biraz aradım taradım ama esrayı bulamadım. daha da telaşlanıyordum nerde olabilirdi acaba bu kız cidden merakım kabarmıştı...

yarından itibaren 5 part yapıyorum panpalar bilginize

murat üstten indi sesleri duymuş birşey var mı diye sordu yok dedim kendim halletim. tam o an dışarıdan bağırma sesiyle bir el ateş sesi geldi bu ümitti hemen dışarı çıktık 4 tane zombi ümiti parçalıyordu!!! hasgibktiirrr diyerek uzaklaştık ordan. işin acı yanı silah da orda kaldı büyük handikaptı bizim için bu..

arabaların olduğu yerden de çığlıklar geliyordu hemen koştuk 5 tane zombi bizim arabaları çevirmişti silah sesine gelmişler sanırım lanet olsun bir bu ekgibti!!! arabadakilere çıkmasınlar diye işaret ettik. 5 tane zombiyi nasıl alt edicektik hemde içeridekilerin hayatı tehlikedeyken. mecbur ümitin silahını almak zorundaydık. çok hızlı bir şekilde kulübenin oraya geri döndük muratla. bitanesini sopamla indirdim murat da diğerinin kafasına soktu bıçağı ama çıkarırken geri düştü diğer zombi onun farkına varıp üstüne gitti sama son anda kurtardım muratı. diğer tek zombiyi de aldık..

arabaların oraya gittik bizim zombiler hala ordaydı mecbur silahı kullanıcaktık. sıra sıra sıktık kurşunları beyinlerine. etraftan bir çok zombi gelmeye başladı nerden çıktıysa artık namussuzlar. hemen arabalara bindik ve ordan uzaklaşmaya başladık hiç tekinbir yer değilmiş burası..

Orospi cocigu

esra hamile kalcak amk aaa şuraya yazıyorum esra hamile kalcak yazdım

forum istanbulda 3'kişiydik.
ben memo fado.
memo kollarımda öldü fado gözümüzün önünde zombiler tarafından tecavüz edildi

girdiğimiz ev iki katlı müstakilden çakma bi evdi panpalar değişik bir tasarımı vardı evin. adam ısırılıp ısırılmadığımızı kontrol etti. içeri girdik karısı ve küçük bir erkek çocuğu vardı. evi iyice zırh gibi yapmışlardı hayret ettim nasıl böyle yapabildiklerine. bizi eve aldığı için minnettardım.

ben: çok sağolun beyfendi ölebilirdik siz olmasanız
adam: önemli değil dostum benim adım nurettin bunlar da karım elif ve oğlum sarp.
ben: memnun olduk ben dikkat deli var bunlarda esra cenk metin hasan ve melis
nurettin: memnun oldum dostum
ben: burda bir süre kalmak istiyoruz az önce daha yiyecek bulduk bol miktarda erzağımız var merak etmeyin size asla yük olmayız biterse aşağıdaki markette dolusu var gider alırız sadece barınmak istiyoruz evin korumasında da yardım ederiz
nurettin: tabiki de grup olmak bizim için de faydalı olur kesinlikle aramıza hoşgeldiniz..

artık insanlara sokağa çıkma yasağı getirildi. ilk başlarda askeri birlikler müdahele etmeye başladı ama o bu hastalık okadar hızlı yayılıyordu ki devlet müdahele edemiyordu hükümetler düşmeye başladı insanlar kendilerini savunmaya başladı herkes tek tabanca takılıyordu insan nüfusu hızla azalmaya başladı bu lanet hastalık yaşamı bitiriyordu...

4 kişilik bir aileydik babam yaşlıydı ailem beni geç dünyaya getirmişti ben 22 yaşımdaydım evimizi güzelce kapattık önlemleri artırdık apartmanda 1.katta oturuyorduk...

markete inmek zorundaydım en yakın market ise 1 cadde aşağıdaydı orda da durum ne bilmiyordum ama gitmek zorundaydım stoklarımız bitmek üzereydi. en yakın arkadaşım metin çapraz binada oturuyordu gün içinde pencerenin çok ufak bi kısmında açtığımız delikle haberleşiyorduk sessiz bir şekilde. ona lazer tutmam dışarı çıkmam gerektiği anldıbına geliyordu bikaç defa onla bu şekilde yiyecek almıştık marketten...

yürüdük biraz bir araba bulduk alarmı yoktu özellikle buna dikkat ettik. metin kapıyı açmaya çalışıyordu bende etrafı kolaçan ediyordum. karşıdan bir zombi gördü bizi. yaklaşıyordu git gide. kendi kendime "hadi olum dikkat deli var yaparsın bu işi diye cesaret veriyordum. zombi yaklaşırken demir sopamla vurdum kafasına. zombi yere düştü ezdim kafasını...

metin kapıyı açtı kontak yapıp çalıştırdı arabayı. mahmut amca ben ve metin 3ümüz koyulduk yola nereye gitceğimiz konusunda hiç bir fikrimiz yoktu mümkün olduğunca sessizce ilerlemeye çalışıyorduk...

gözlerimi açtığımda başım çatlarcasına ağrıyordu mahmut amca ölmüştü metin de yanımda bayılmıştı. güç bela arabadan çıktım. metini de sürükleyerek çıkardım çantamı buldum biraz su vardı elimi yüzümü yıkadım metini de ayılttım. kolum kesilmişti metine kolumu sardırttım sargı beziyle. metin de topallıyordu ayağını fena burkmuş olmalıydı. metinin omzuna girdim yürümeye başladık...

şehir dışına yakın bir yerdeydik bir sürü boş kaza yapmış araba vardı çok korkutucu bir tabloydu. metinin durumu ağırlaşmıştı başı dönüyordu sanırım iç kanama yaşıyordu. benimde gücüm taakatim kesildi metini taşımaktan. yere yığıldık. artık ne olacağı umrumda değildi zaten ailemi kaybetmiştim daha da kötüsü olamazdı ölüm bir kurtuluştu benim için...

bir adam sesi duydum bize doğru geliyordu acaba yine zombi miydi hayal mi görüyordum. kolumu kaldırcak halim bile yoktu. 3 adam 1 de kız geldi yanımıza. adam kaşlarını çatmış bana soru soruyordu...

adam: ısırıldınız mı?
ben: hayır yemin ederim ki ıdırılmadık kaza geçirdik arkadaşım bayıldı kurtarın bizi istediğiniz yerimize bakın ısırılmadık
adam: ümit, ahmet alın şunları...

haritaya açıp iyice baktık bir yere gitsek iyi olacaktı tabiki de. haritaya göre bi iki saat uzaklığımızda bir hastane vardı. ufak bir kasaba görünüyordu. bu yüzden oraya gitmemiz hoş olmazdı çünkü çok fazla zombi olabilirdi. bize daha gözden uzak korunaklı pek kimsenin olmayacağı bir bina lazımdı...

haritanın arkasında çok daha büyük ölçekli bir harita vardı. o haritaya göreyse 2-3 gün uzaklığımızda bir ada vardı küçük çaplı.

ben: aslında bu adaya gitsek çok daha iyi olmaz mı?
nurettin: oraya gitmek için tekne lazım. orda nasıl bir tehlike var onu da bilemiyoruz. hem yiyecek içecek çok sıkıntı olucak bu sefer de.
ben: tarım yapsak abi he? artık yerleşik düzenimiz olsun istemiyor muyuz? hayatımızı kendi kendimize idame ettircek kadar yeriz içeriz. ara ara tekneyle geri de döneriz vurgun yaparız.
metin: oraya nasıl gidicez kanka uzak ve yolların durumunu bilmiyoruz. belki trafik kapalıdır arabayla geçemeyebiliriz.
ben: artık onu yolda görürüz ne dersiniz yapalım mı öyle?

teklifim herkesin aklına yatmıştı. çok tehlikeli bir yolculuk bizi bekliyor olcaktı belki de ulaşamayacaktık ama bu göçebelik canımıza tak etmişti...

evin çok küçük bi bahçesi vardı beyler duvarla örülüydü ama biraz eski bir yapısı olduğu için çok sağlam imajı vermiyordu neyseki bu sorun değildi sonunda başımızı sokcak bi yer bulmuştuk. uyucağımız yataklar koltuklar vardı. akşam vakti geldiğinde konservelerden açtık birer tane keyifle yedik karnımız tıka basa doydu biraz müsriflik yaptık ama olsun başımıza gelen onca kötü olaydan sonra böyle bir ödülü haketmiştik..

hepimize yeticek kadar oda vardı paylaştık odaları birer birer. ben üst kattan bir oda aldım yanımdaki odayı da esra aldı. tabi odaların hepsinde yatak yoktu. yatak olan odalarda nurettin ve karısı yatak odasında, sarpsa çocuk odasında kalıyordu. ikinci çocuk odasını da cenke verdik. bizim odalarımızda koltuk çekyat falan vardı. olsun ona bile razıydık yeter ki huzurlu olalım...

gece pencereye çıktım sokağı izledim çok fazla zombi vardı evin yakınlarında göz alabildiğince tek tük devam ediyordu zombiler. pencereyi kapattım esranın yanına gideyim dedim. girdim odasına ilk başta korktu ama beni görünce mutlu oldu. sokuldum koynuna yapıştım dudaklarına yine. özlediğimi anlamış olcak ki beni soymaya başladı. o da baya özlemişti belli...

vücüdunda yalamadığım yer kalmamıştı nerdeyse. zevkten kudurmuştu esra. gib diye inliyordu öyle bir kökledim yarağımı resmen titredi bir an. bu sıcak gecede defalarca gel git yaptım sucuk gibi terledik gibişirken ve mutlulukla boşaldık. o kadar zevk sarhoşu olduk ve yorulduk ki çırılçıplak sarmaş dolaş uyuyakalmışız...

esrayla kahvaltımızı ettikten sonra aşağı indim nurettinle konuşmak için. sarpla cenk iyi anlaşmışlardı bunu farkettim. sarp cenkten iki yaş daha küçüktü. beraber takılıyorlardı. daha doğrusu sarp küçük yaşına rağmen cenke daha iyi bıçak kullanmayı öğretiyordu. aslında çocuk benden bile daha iyi bıçak kullanıyordu...

ben: nurettin abi senin eski mesleğin neydi?
nurettin: komandoydum evlat dağda çok asker kovaladım. sonra bıraktım bu işleri evimi barkımı kurdum. noldu ki?
ben: sarp nasıl bu kadar iyi bıçak kullanabiliyor diye merak etmiştim cevabımı aldım
nurettin: sarp benim herşeyim onu bizzat eğittim daha bu şeyler başlamadan önce. inanılmaz cesaretli bir çocuk onu adeta bir asker gibi yetiştirdim benden daha çok zombi öldürmüştür bu güne kadar.

ağzım şaşkınlıkla açık kalmıştı cidden müthiş cesur ve yetenekli bir çocuktu. umarım cenk de ondan birşeyler kapardı

sonra belediye başkanı gelicek ve adayı dağıtıcak nurettin abinin kafasını kesicek

mahmut amca daha da fenalaştı metin ağlamaktan harap olmuştu. öte yandan kendimi düşünüyorum ailem yok oldu sırf saçma bi hastalık yüzünden. hayatım kararmıştı dıbına koyayım. peki şimdi napıcaktık nereye gidicektik nasıl yaşıcaktık hepsi soru işareti sadece kocaman bir boşluk var...

metin arabayı kullanıyordu ben yanındayım mahmut amca arkada yatıyordu. mahmut amca çok fazla inliyordu çantadan sargı bezi çıkarıp sardık ama ne fayda. inlemesi kesilmişti sonunda acıdan bayıldı heralde diye düşündük. dinlenmesi onun için daha iyi olucaktı. metinle konuşuyorduk napalım nereye gidelim diye. onunda hiç bir fikri yoktu çok amaçsızdık...

arkadan hırıltılar gelmeye başladı noldu diye dönmeye kalkmadan mahmut amcanın zombiye dönüştüğünü farkettik. metini yakalamıştı metin direksiyonu sağa sola kırıyordu bende mahmut amcaya vuruyorum metini bıraksın diye. metin direksiyonu öyle bi kırdı ki araba takla attı çok büyük bir kaza yaptık...