Part 2
Yani ben böyle bir ailede büyüdüm. babam aslında şu dizilerdeki gece uyurken çocuğunu seven ama gündüz yanında olamayan tiplerdendi işi dolayısıylada gündüz evde olamazdı zaten. Eve sürekli geceleri gelirdi geldiği zaman da elinde ya abur cubur ya da başka hediyeler olurdu zaten babamın en iyi ama en kötü yanı buydu tüm parasını gereksiz yere harcadı. Zaten bu yüzden de bankalara borcu vardı zaten onun tüm borcunu annem kendi parasıyla kapatmıştır aslında babamın çocuklarına hediye almasına laf etmiyorum fakat kendisine ne alırsa arkadaşlarına da alırdı bir de içkiyle gibara cabasıydı ama cebinde 1 kuruş olsa bile o 1 kuruşu bize harcardı. Kral adamdı babam ama annemi sürekli doverdi hatta bazen ben annem ablam bir olur babama karşı koyardık ama o zamanlar ablam en fazla 13 ben de en fazla 6-7 yaşlarındayız ne yapabiliriz ki. Annem bizim için bu dayaklara fazlasıyla katlanmış olsa da artık boşanmanın zamanı gelmişti ve annem davayı açmıştı fakat ben o kadar çok ağlamıştım ki annem vazgeçmişti fakat babamın dayakları devam ediyordu ama zamanla babam sigara ve alkolden zayıflamış ve çökmüştü Zamanla babamın hastalıkları ortaya çıkmıştı galiba önce beyinle alakalı bir hastalıktıve babam zekasını kaybetmeye başlamıştı ama zamanla kendisini toparladı. Aklını toparlasa da vücudunda hastalıklar boy göstermeye başlamıştı önce sigaradan dolayı akciğer kanseri ortaya çıkmıştı ardindan tüm vücuda yayılmışt.(arada başka sorunlar da olmuştu onları atlıyorum) fakat babam hala sigarayı bırakmıyordu ve en zararlı rakıları içiyordu zaten o rakıları satan adam babamdan bir hafta sonra ölmüştü. Aslında o güne kadar her şey normaldi. Birgün babam ve annem ben okuldan geldiğimde kavga ediyorlardı ardından babam kapıyı çekip gitti birkaç ay otelde kalsa da en sonunda dayanamayıp bizim diger evimize gitmişti ama orası o kadar pisti ki köpek beslemeye kalksan 2 gün sonra ölürdü ama babam dayanıyordu hatta hayatından memnun gibiydi. Babam o kadar memnundu ki hayatından boşanma davasını anneme bu sefer o açmıştı tabi biz de bu arada görüşüyorduk ama tuhaf giden birşeyler vardı babam beni hergün arayıp soran adam beni birkaç gündür aramıyordu en son kavga etmiştik ve ona seni sevmiyorum demiştim acaba bu yuzden mi aramıyordu ama ben babamı tanırdım o mutlaka arardı ben onun "aslan"ıydım hem ablamı da aramıyordu ardından bir gece annemin telefonu çaldı ve hemen diğer evimize doğru yola çıkmıştık kötü birseyler olduğunu hissedebiliyordum aptal olmayan herkes anlayabilirdi zaten ardından varmıştık ve o ambulansı ve polisi görünce şok olmuştum nedensizce ağlıyordum inşallah ölmemiştir diye dua ediyordum fakat dualarım tutmamıştı 10 yaşındaki ruhum annemin söylediği "babanız öldü" kelimesiyle birden 20 yaşına gelmişti ve ben ağlıyordum hayatımda döktüğüm tüm gözyaşlarını toplasak o anki ağladığıma bedel değildi ve bundan sonra butun ailemin yükü benim üstüme yüklenmişti o 10 yaşındaki ruhuma...

Edit:beyler hayatımın tamdıbını yazmaya çalışırsam roman olur o yüzden kısa kestim bir hatam olduysa affedin ben Sözlüğü bırakıyorum sağlıcakla kalın